Buongiorno! Benvenuti! Skarby Umbrii i Rzym na deser

Wieczorny Asyż

Na uliczki Asyżu wracamy, kiedy zapalają się pierwsze światełka.










Mijamy katedrę św. Rufina






i kościół Chiesa Nuova







Wydawało i się to niemożliwe, ale wieczorem Asyż czaruje jeszcze bardziej .













Jeszcze kilka ujęć, bo trudno się zdecydować .















Na końcu Via San Francesco widać już wieżę Bazyliki św. Franciszka.




Ale bazylika już w następnym odcinku

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Melduję się po powrocie

Kiedy relacja

Coś tam napiszę, tylko się nieco ogarnę
Jutro wszyscy wybędą do swoich zajęć, to będzie trochę spokoju

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Możemy ruszać dalej

Nieśmiało liczyłam, że strona się gibnie i znowu okazuje się, że na Ciebie zawsze można liczyć .
Dzięki, już coś wrzucam .

Cudowne te nocne zdjęcia

mysza73 napisał(a):Coś tam napiszę, tylko się nieco ogarnę

Czekam niecierpliwe

mysza73 napisał(a):Cudowne te nocne zdjęcia

Mam jeszcze trochę w zanadrzu .

Wieczorny Asyż, cz.II

Oto główny powód, dla którego turyści szturmują Asyż, Bazylika Św. Franciszka.




Bazylika to właściwie dwa kościoły w jednym. Mamy tu wczesnogotycki kościół górny,






z przepiękną rozetą zdobiącą fasadę.






I romański kościół dolny,






z równie pięknym portalem wejściowym.




Plac przed kościołem otoczony jest XV-wiecznymi podcieniami.
Zgodnie z życzeniem papieża Grzegorza XI miały służyć napływającym do Asyżu kupcom w ich działalności handlowej.








Widok na dolinę i bazylikę Santa Maria degli Angeli.







Do bazyliki św. Franciszka zajrzymy oczywiście jutro. Teraz wracamy już do naszej casy.














Buonanotte .

piotrf napisał(a):Wieczorny Asyż jest wspaniały na Waszych zdjęciach

Dzięki Piotrze . To wyjątkowo urokliwe miasto .

Asyż, 02.09

Nasz drugi dzień w Asyżu zaczynamy grubo przed ósmą.
Jeszcze dobrze nie zdążyłam wyjść z łazienki, a Paweł już wrócił z panificio ze świeżym pieczywem .
Przy okazji cyknął parę porannych fotek .
















Śniadanie jemy na balkonie. Z widokiem .








Dzień zapowiada się słonecznie co cieszy nas bardzo, bo zaplanowaliśmy sobie małą wycieczkę .
Najpierw jednak zaglądamy do rzymskiego amfiteatru, który mamy po sąsiedzku.








Amfiteatro Romano to dzisiaj już w zasadzie tylko kształt dawnej areny, na której przez wieki wyrosły budynki mieszkalne.






Później opuszczamy Asyż .










Za miejską bramą zaczyna się nasz szlak




CDN

Fajnie że możecie tak wcześnie zaczynać dzień
U mnie jak uda się wygrzebać przed 10 to już jest sukces

Asyżem jestem zauroczona. I tym dziennym, i wieczornym. Widzę, że koniecznie trzeba tu zaplanować nocleg by odkryć wieczorne piękno. Stawiam kolejną chorągiewkę na mapie Italii .

mysza73 napisał(a):Fajnie że możecie tak wcześnie zaczynać dzień

Jak wymyślimy sobie napięty plan zwiedzania to potrafimy się zmobilizować .
Ale przychodzi mi to coraz ciężej .

wiola2012 napisał(a):Asyżem jestem zauroczona. I tym dziennym, i wieczornym. Widzę, że koniecznie trzeba tu zaplanować nocleg by odkryć wieczorne piękno

Tu akurat rzeczywiście warto .
Ewentualnie wpaść na jeden dzień, ale koniecznie zostać do wieczora.

W drodze do Eremo delle Carceri

Rocca Minore, mniejsza twierdza stanowiąca niegdyś system umocnień obronnych Asyżu, zbudowana została około 1360 roku.






Rocca Minore i Rocca Maggiore połączone były murem z ukrytym w nim ponoć sekretnym przejściem.




Internety rozpisują się o zapierających dech w piersi widokach z wieży twierdzy Rocca Minore.
Niestety odbijamy się od zamkniętej bramy. Może uda się w drodze powrotnej ...




Nasz szlak do pustelni św. Franciszka prowadzi dość łagodnie w górę zboczem Monte Subasio. Do pokonania jest ok. 400 m przewyższenia.








Ścieżka prowadzi skrajem lasem, cały czas mamy więc widok na La Valle Umbra, Dolinę Umbryjską.










Wyszliśmy też w końcu ze strefy zakazu lotów dronem, która niestety obejmuje cały Asyż i jego najbliższą okolicę .
Widok na Asyż .






i Valle Umbra z nieco szerszej, dronowej perspektywy .









W końcu wychodzimy na asfalt, jeszcze tylko jeden zakręt




i już widać nasz cel - przyklejone do zbocza góry Subasio zabudowania Eremo delle Carceri.

Ale z Was pustelniki się porobiły

mysza73 napisał(a):Ale z Was pustelniki się porobiły

Tak wyszło, że oba eremo bardzo wpadły mi w oko, kiedy podróżowałam przez Umbrię palcem po mapie, a do tego świetnie wpisały się w potrzebę połazikowania w choć odrobinę górskiej scenerii .
Poza tym lubię sobie czasem odkryć dla siebie coś, czego jeszcze nie opisano na setkach blogów i nie pokazano na milionach zdjęć .

Eremo delle Carceri

Nazwa Carceri pochodzi od łacińskiego carcer, co oznacza miejsce odosobnienia, więzienie.
Franciszek przybył tutaj ze swoimi towarzyszami, aby spędzać czas na modlitwie i kontemplacji. Naturalne jaskinie znajdujące się w skałach Monte Subasio bracia wykorzystywali jako pustelnie.
Wówczas stało tu jedynie niewielkie XII-wieczne oratorium kształtem przypominające Porcjunkulę.

Około 1400 r. św. Bernardyn ze Sieny zbudował mały klasztor, w skład którego wchodził chór i prosty refektarz. Następnie dobudowano dormitorium z małymi celami dla braci. Kolejne budynki powstawały w późniejszych wiekach, w miarę rozwoju wspólnoty zakonnej.

Przez bramę wchodzimy na niewielki dziedziniec.







W Eremo cały czas toczy się życie zakonne Franciszkanów. Turyści są mile widziani, prosi się ich tylko o uszanowanie miejsca i zachowanie ciszy.












Wejście do klasztoru prowadzi przez wykuty w skale prosty refektarz, którego wyposażenie stanowią oryginalne ponoć stoły z okresu budowy klasztoru czyli ok. 1400 r. .








Powyżej znajduje się krótki korytarz prowadzący do celi braci. Ta część jest naturalnie niedostępna dla zwiedzających.




Cappella della Madonna z freskiem na ołtarzu przedstawiającym Matkę Boską z Dzieciątkiem.




Dalej mijamy jeszcze grotę zajmowaną niegdyś przez św. Franciszka (zdjęcia brak ) i przez maleńkie drzwi wychodzimy na zewnątrz.




Nawet pomijając zupełnie ewentualny aspekt duchowy wizyty w dawnej pustelni św. Franciszka, zatopione w zieleni eremo urzeka spokojem i prostotą.









Po obejrzeniu klasztoru można jeszcze pospacerować po leśnych ścieżkach.


Droga powrotna mija nam szybko.




Przy Rocca Minore znowu odbijamy się od drzwi .




To był bardzo fajny spacer. Jeśli ktoś zatrzyma się w Asyżu na trochę dłużej - polecam .

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Ale z Was pustelniki się porobiły

Tak wyszło, że oba eremo bardzo wpadły mi w oko, kiedy podróżowałam przez Umbrię palcem po mapie, a do tego świetnie wpisały się w potrzebę połazikowania w choć odrobinę górskiej scenerii .
Poza tym lubię sobie czasem odkryć dla siebie coś, czego jeszcze nie opisano na setkach blogów i nie pokazano na milionach zdjęć .

I bardzo dobrze, będzie skąd czerpać inspiracje . Eremo delle Carceri zasługuje na odwiedziny. Ostatnia wieczerza - MDXC (1590) czy stoły z 1400 r., robią wrażenie.