Buongiorno! Benvenuti! Napoli Amore Mio.

słoma79 napisał(a):właśnie skończyłem Waszą Sycylię...trzeci raz dzisiaj...pojawiła się szansa w przyszłym roku i...chyba skorzystam...wybacz Chorwacjo

Nam Chorwacja musi wybaczać już trzeci rok z rzędu .

_Piotrek_ napisał(a):Cieszę się z niekończącej się włoskiej opowieści w Twoim wydaniu.

A ja się cieszę, że zajrzałeś .

_Piotrek_ napisał(a):w Splicie na placu przy Żelaznej Bramie widziałem jak smyk zgarnia emerytom ze stolika 100E, którymi płacili za posiłek i potrafię sobie taką sytuację wyobrazić prawie każdym innym miejscu.

Tak jak ja stratę tego nieszczęsnego telefonu. We wrocławskich tramwajach i autobusach też ostrzegają przed kieszonkowcami...

Mikeee napisał(a):Oczywiście jestem Super, że nie dajesz wytchnąć od Waszych zawodowych relacji...

Trzeba się brać do roboty, bo na horyzoncie kolejny wyjazd .
O ile mnie wcześniej w pracy nie wykończą .

Katedra św. Januarego (Duomo di San Gennaro)

Doszliśmy do wniosku, że tą relację wygodniej będzie nam napisać w formie od miejsca do miejsca niż dzień po dniu.
Bo każdy dzień zaczynałby się lub kończył przemarszem przez Via Tribunali, a co drugi dzień wrzucalibyśmy widoki z Zamku Sant'Elmo albo Placu Plebiscytu.

Zaczniemy od Duomo di San Gennaro, największej i najważniejszej świątyni Neapolu, poświęconej patronowi i najważniejszemu opiekunowi miasta.
Najważniejszemu, bo trzeba pamiętać, że świętych opiekunów Neapolitańczycy mają kilkudziesięciu, a każdy z nich ma inną specjalność i w innych sprawach wspiera .

Budowę katedry rozpoczęto w XIII w., ukończono w latach in 1313-1314. Stanęła w miejscu bazyliki di Santa Restituta wybudowanej w 324 r. wchłaniając tą najstarszą zachowaną świątynię Neapolu.






Fasadę budowli przebudowano w stylu neogotyckim w XIX w.






Trzy prowadzące do wnętrza portale pochodzą z początku XV w. Niektóre z rzeźb wkomponowanych w fasadę mają jeszcze starszy, bo XIV wieczny rodowód.

















(...)

Katedra pojawiła się już w naszej pierwszej relacji, ale wówczas wnętrze zastawiały rusztowania. Tym razem mogliśmy obejrzeć je w pełniej okazałości.












Gdzieniegdzie dostrzec można ślady po licznych przebudowach.




Nawa główna i transept zostały pokryte drewnianym stropem w I połowie XVII w.








Prezbiterium zyskało barokowy charakter w latach 1741-1744.












(...)

Z lewej strony prezbiterium mieści się zejście do krypty św. Januarego zwanej też Succorpo lub Cappella Carafa - od nazwiska kardynała Oliviero Carafa, który pod koniec XV w. zlecił budowę kaplicy, aby umieścić w niej sprowadzone z Rzymu relikiwe świętego Januarego.




Ściany w całości wyłożone są marmurem. W XVI w. w krypcie stanął pomnik pogrązonego w modlitwie kardynała Carafy.









Po lewej stronie nawy znajduje się wejście do Bazyliki św. Restytuty pochodzącej z czasów cesarza Konstantyna. Dawno już zatraciła jednak swój pierwotny, wczesnochrześcijański charakter.
Dużą jej część wyburzono jeszcze w XIII w., żeby zrobić miejsce nowej katedrze.






Bogato dekorowana barokowa absyda powstała w XVII w.




W ostatniej kaplicy po lewej stronie znajduje się XIII-wieczna mozaika przedstawiająca Maryję z dzieciątkiem w towrzystwie św. Januarego i św. Restytuty.







Natomiast w prawej nawie katedry mieści się najważniejsza z kaplic - Cappella del Tesoro di S.Gennaro.
W kaplicy przechowywana jest ampułka z zakrzepłą krwią św. Januarego, która upłynnia się w czasie uroczystości ku czci świętego obchodzonych w rocznicę jego męczeńskiej śmierci (19 września).
Mówi się, że gdy cud krwi nie zachodzi, zwiastuje to miastu nieszczęście. Teorię tą zdają się potwierdzać odnotowane w przeszłości trzęsienia ziemi i erupcje Wezuwiusza .

Niestety w kaplicy akurat trwa naborzeństwo, nie przeszkadzamy długo .













Wychodzimy z katedry i idziemy oczywiście na Via Tribunali. W następnym odcinku spróbujemy pokazać trochę atmosfery tej ulicy .

Via dei Tribunali

Via Tribunali ma swój początek przy Castel Capuano.




Gwarna, zatłoczona, uwielbiana przez mieszkańców i turystów. Od rana do późnego wieczora Via Tribunali nie przestaje tętnić życiem.
















Przy Via Tribunali znajdują się najbardziej polecane pizzerie w Neapolu - Di Matteo i Sorbillo, do których ustawiają się gigantyczne kolejki. Mnóstwo tu również kawiarni, cukierni i barów. Kupić można też warzywa i owoce morza.














(...)

Pranie, nieodłączny element krajobrazu centro storico .











Z pomnika spokojnie spogląda na ten chaos św. January.






Przecinamy elegancką Via Duomo.






Chiesa dei Girolamini.
Oprócz kościoła w skład kompleksu wchodzą też krużganki i biblioteka. Całość ponoć warta zwiedzenia. Niestety zamknięte.








Jeśli koło pomnika San Gaetano Thiene (Kajetana z Thieny) skręcimy w lewo znajdziemy się na Via San Gregorio Armeno, w królestwie bożonarodzeniowej szopki.
Malutkiej Via San Gregorio Armeno poświęcimy osobny odcinek.








(...)

W okolicach Piazza Vincenzo Bellini zabudowa wyraźnie zmienia charakter.








Zaczyna się ściemniać, ale Neapol nie zamierza jednak układac się do snu. Na Piazza Monteoliveto rozkręca się impreza .









Nocnych zdjęć Via Tribunali mamy raptem kilka.










Buonanotte

Dziękuję Ci bardzo za ten Neapol. W 2014 roku spędziliśmy wspaniałe 8 dni na wybrzeżu Amalfi, odwiedzając oczywiście obowiązkowo stolicę Kampanii. Niestety w Napoli nie grali wtedy jeszcze Milik z Piotrkiem Zielińskim, więc z synem przywieźliśmy sobie koszulki Callejona i Higuaina
Widok na miasto z Wezuwiusza czy z zamku St. Elmo jest bezcenny. I klimat tego miasta .... Tajemniczy, momentami straszny, ale jakiś taki przyciągający.. Wyjeżdżaliśmy z Neapolu późnym wieczorem autem, zawierzając całkowicie nawigacji, kiedy po całym dniu zwiedzania nie chciało mi się już wertować mapy. I zaliczyliśmy, prowadzeni elektroniką,.... ciemne i mroczne zakątki niczym z książki i filmu "Gomorra".
U Ciebie piękne południowo włoskie słońce na fotkach, a my przy słonecznym pobycie na Amalfi, akurat Neapol zwiedzaliśmy w dzień pochmurny, co tym bardziej potęgowało uczucie jakiegoś takiego dreszczyku i klimatu miasta.
Jeszcze raz dzięki, wspomnienia powróciły, a akurat Kampania i Neapol jest dla mnie miejscem, gdzie jesteśmy gotowi złamać z dziećmi rodzinną zasadę - nigdy 2 razy w to samo miejsce.
I czekam na Casertę, bo akurat tego punktu wyprawy pomimo "must see" naszego pobytu nie udało się nam zaliczyć.
A co do patronów Neapolu - to jest jeden górujący nad wszystkimi, miałem wrażenie wszechobecny we wszystkich zakątkach miasta, widziałem go nawet na tatuażach neapolitańczyków . To Diego Armando Maradona , symbol sukcesu biednego południa nad bogatą północą. Dla tych z peselami zaczynającymi się od 9.... to taki ówczesny Messi czy CR7.
Forza Napoli !!!

tompakosc napisał(a):Dziękuję Ci bardzo za ten Neapol. W 2014 roku spędziliśmy wspaniałe 8 dni na wybrzeżu Amalfi, odwiedzając oczywiście obowiązkowo stolicę Kampanii. Niestety w Napoli nie grali wtedy jeszcze Milik z Piotrkiem Zielińskim, więc z synem przywieźliśmy sobie koszulki Callejona i Higuaina

Jest już pierwszy powód, żeby wrócić .

tompakosc napisał(a):Widok na miasto z Wezuwiusza czy z zamku St. Elmo jest bezcenny. I klimat tego miasta .... Tajemniczy, momentami straszny, ale jakiś taki przyciągający.

Nie potrafimy ani nazwać ani wytłumaczyć co takiego niezwykłego jest w Neapolu, że tak chwyta za serce i nie pozwala zapomnieć .
Zdjęcia nie oddadzą atmosfery miasta, bo utrwalą jedynie obraz. A Neapol równie mocno uderza w uszy i nos . Nie przekażemy w relacji samochodowych klaksonów, warkotu skuterów, południowowłoskiego słowotoku czy muzyki ulicznych grajków. Nie oddamy obłędnego zapachu kawy i słodkości, pizzy czy proszku do prania . Możemy tylko zachęcić innych, żeby dali Napoli szansę. Na własną odpowiedzialność, bo nie mam złudzeń, nie każdemu się spodoba .
Przeczytałam setki opinii i chyba faktycznie prawdą jest, że Neapol albo się kocha albo nienawidzi. Jedni wracają albo przynajmniej o tym powrocie marzą, a drudzy uciekają z krzykiem i już zawsze omijają szerokim łukiem.

tompakosc napisał(a): Kampania i Neapol jest dla mnie miejscem, gdzie jesteśmy gotowi złamać z dziećmi rodzinną zasadę - nigdy 2 razy w to samo miejsce.

My często obiecywaliśmy sobie, że gdzieś wrócimy, ale dopiero w przypadku Kampanii i Neapolu na obietnicach się nie skończyło .

tompakosc napisał(a): I czekam na Casertę, bo akurat tego punktu wyprawy pomimo "must see" naszego pobytu nie udało się nam zaliczyć.

W Casercie niestety opuściła nas słoneczna pogoda, przez co pałac nieco stracił w odbiorze. Ale wnętrza imponujące.

Pięknie!
Czuć na Waszych zdjęciach klimat tego miasta, choć tak jak powiedziałaś, żeby poczuć wszystkimi zmysłami trzeba tam po prostu być. Ja zdecydowanie jestem z tych, którym takie miasta bardzo przypadają do gustu

pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a): Ja zdecydowanie jestem z tych, którym takie miasta bardzo przypadają do gustu

Mam nadzieję, że kiedyś popełnisz tu neapolitańską relację . Będę wypatrywać .

My na razie na jakiś czas zejdziemy pod ziemię .

Katakumby San Gaudioso

Obszar na północ od centro storico w kierunku Wzgórza Capodimonte był w czasach wczesnochrześcijańskich miejscem pochówków. Zgodnie bowiem z obowiązującą ówcześnie zasadą zmarli nie mogli przebywać wśród żywych, więc ciała musiały być grzebane poza obrębem murów miejskich. Podłoże z miękkiego tufu wulkanicznego u podnóża Capodimonte nadawało się do tych celów doskonale.
Łącznie w tej części Neapolu znajduje się dziewięć podziemnych cmentarzy - w formie katakumb lub kompleksów jaskiń. Część udostępniona jest do zwiedzania.

Udajemy się do niezwykle barwnej dzielnicy Rione Sanità. Sanità doczeka się w tej relacji swojego własnego odcinka.
Teraz od razu stajemy przed Bazyliką Santa Maria della Sanita, w której znajduje się zejście katakumb San Gaudioso.




Bilety kupuje się w bazylice. Bilet normalny kosztuje 9 euro (cennik) i uprawnia on również do wejścia do katakumb San Gennaro. Na jego wykorzystanie w drugim z kompleksów mamy aż rok. Katakumby zwiedza się wyłącznie z przewodnikiem, do wyboru w języku włoskim lub angielskim.
Czynne od 10.00 do 13.00, zejścia o pełnej godzinie.


Nazwa katakumb i ich powstanie związane jest z postacią św. Gaudioso (San Gaudioso).

Gaudioso jako biskup działał w okolicach Kartaginy w północnej Afryce. Po zajęciu tych terenów przez Wandali odmówił nawrócenia się na arianizm. Wsadzono go wówczas na łódź i bez żagli i wioseł puszczono na otwarte morze. Gaudioso w cudowny sposób ocalał, dotarł do wybrzeża Neapolu i w rejonie Capodimonte założył zakon reguły augustyńskiej. Tu zmarł w połowie V w. Jego grób zaczęto otaczać kultem, cmentarz szybko zaczął się rozrastać, aż przekształcony został w Katakumby San Gaudioso.










W katakumbach oglądać można ozdobione freskami i mozaikami groby pochodzące z V i VI w.








W późnym średniowieczu katakumby przestały być użytkowane naskutek osuwisk błota i kamieni ze wzgórza Capodimonte. Zgromadzone tu szczątki męczenników i świętych z obawy przed kradzieżą przeniesiono do neapolitańskich świątyń, a o katakumbach stopniowo zapomniano. Swój renesans przeżyły dopiero w XVII w. za sprawą Zakonu Dominikanów.

(...)

Groby "tworzone" przez Dominikanów są najciekawszą choć nieco makabryczną częścią kompleksu San Gaudioso.
Dominikanie grzebali tutaj duchownych oraz bogatą arystokrację i mieszkańców zasłużonych dla Neapolu, ale całkowicie odeszli od sposób pochówku praktykowanego przeszło 1000 lat wcześniej.










Czaszkę oddzielano i wmurowywano w skałę, resztę ciała natomiast domalowywano w formie fresku. Malowidła odzwierciedlały status zmarłego oraz profesję, jaką trudnił się za życia.








Autorem fresków był Giovanni Balducci. Artysta, który odmówił przyjęcia zapłaty, chciał tylko w zamian za swoją pracę zostać pochowany wśród arystokratów w katakumbach San Gaudioso.








(...)

Po wyjściu z katakumb mamy jeszcze chwilkę na obejrzenie kościoła.










Ciekawie wygląda prezbiterium. Do umieszczonego na podwyższeniu ołtarza prowadzą efektowne, marmurowe schody.






Pod ołtarzem znajduje się kaplica (pierwotny kościół), w którym przechowywane są relikwie św. Gaudiosa.







Z tym samym biletem łączonym udamy się teraz do katakumb San Gennaro. Polecamy odwiedzać katakumby w takiej właśnie kolejności.

Witaj .
Pięknie z fotografowana i opisana przez Ciebie relacja z tego cudownego miejsca jakim jest niewątpliwie Neapol
Lekcję odrobiłem od pierwszej strony i pozostaję czekając na ciąg dalszy tej pięknej opowieści

Jak to było za klasykiem ...
Zobaczyć Neapol i ... ja dopiszę powrócić