Buongiorno! Benvenuti! La Bella Sicilia!

26.05 - Palermo, Targ Ballaro’


Niedzielny poranek wita nas pochmurnym niebem .




Po śniadaniu zostawiamy bagaże na recepcji i idziemy na spacer.
Dosłownie dwa kroki mamy na Ballaro', największy i najpopularniejszy targ Palermo. Jego historia i korzenie sięgają jeszcze czasów arabskich.







Uwielbiam targi i mogę bez końca zachwycać się kolorowymi stoiskami. Ballaro robi wrażenie już samym rozmiarem rozlewając się na kilka ulic dzielnicy Albergheria. Poza tym bije z niego jakiś autentyzm, absolutnie nic nie jest tu skrojone pod turystę. Wędrujemy wzdłuż stoisk, wśród głośnego pokrzykiwania sprzedawców zachwalających swój towar.






Ogromny tu wybór warzyw i owoców, ryb i owoców morza, serów, wędlin i przypraw.
Ceny bardzo atrakcyjne, niejednokrotnie wspominaliśmy później podczas zakupów, że na Ballaro to było tanio


















Komu rybkę









Przed solidnymi zakupami powstrzymuje mnie tylko perspektywa dalszej podróży. Opuszczamy targ jedynie z siatką truskawek, czereśni i moreli.

(...)

Trochę street-artu .




Szybko okazuje się, że nie tak łatwo opuścić targ . Handel mydłem i powidłem odbywa się niemal do samych bram Pałacu Normanów.
I dobrze podejrzewacie , Albergheria jest dzielnicą zdominowaną przez imigrantów.













Do wejścia na wieżę kościoła San Giovanni degli Eremiti zniechęca nas pogoda.





Park Villa Bonanno przy Pałacu Normanów.








Opuncje dopiero kwitną.





Katedrę tym razem tylko mijamy bokiem.
Jeśli ktoś ma ochotę na więcej odsyłam na stronę 32 .









Jesteśmy w dzielnicy Monte di Pietà, która równiez ma swój lokalny targ - Il Capo.






CDN

Też lubię targi. Ten pierwszy miałam w planach, ale nie było szans (czasu brak).
Ceny faktycznie atrakcyjne. Za kilogram tuńczyka 4 euro - całkiem dobrze, groszek (coś duży) - też tani.

marze_na napisał(a): Ogromny tu wybór warzyw i owoców, ryb i owoców morza, serów, wędlin i przypraw.

Pyszne jest tam wszystko i faktycznie w dobrych cenach !
Smak nabytego tam i samodzielnie usmażonego świeżutkiego miecznika wspominam z błogą miną do dziś . Karczochy z Balaro przyrządziliśmy sobie w domu na kolację zaraz po powrocie - mogliśmy poszaleć z ilością, bo tam za dużą sztukę płaciliśmy po 0,25 euro, w tym czasie w sklepie we Wrocławiu podobne (ale nie tak świeże) były po prawie 9 zł.

marze_na napisał(a):Uwielbiam targi i mogę bez końca zachwycać się kolorowymi stoiskami. Ballaro robi wrażenie już samym rozmiarem rozlewając się na kilka ulic dzielnicy Albergheria. Poza tym bije z niego jakiś autentyzm, absolutnie nic nie jest tu skrojone pod turystę. Wędrujemy wzdłuż stoisk, wśród głośnego pokrzykiwania sprzedawców zachwalających swój towar.

Zgadzam się, to najfajniejszy targ, na jakim dotychczas byłam. Spróbowaliśmy tam m.in. kanapki ze śledzioną i wbrew pozorom nie było to złe



a sama otoczka tego posiłku - drewniana ławeczka obok stoiska Pana, który te specjały sprzedawał i białe wino z plastikowych kubków...

aga_stella napisał(a):Też lubię targi. Ten pierwszy miałam w planach, ale nie było szans (czasu brak).

Z niecierpliwością czekam, aż pokażesz na co Wam starczyło czasu .

dangol napisał(a):Smak nabytego tam i samodzielnie usmażonego świeżutkiego miecznika wspominam z błogą miną do dziś .

Ja długo rozpamiętywałam cenę miecznika na Ballaro. Później płaciliśmy przeszło dwa razy tyle .

Magda O. napisał(a):Spróbowaliśmy tam m.in. kanapki ze śledzioną

A ja znowu nie mogłam się przemóc, żeby sięgnąć po ten specjał .

marze_na napisał(a):

Magda O. napisał(a):Spróbowaliśmy tam m.in. kanapki ze śledzioną

A ja znowu nie mogłam się przemóc, żeby sięgnąć po ten specjał .

Ze śledzioną tak naprawdę nie było wyzwania, smakowała zdecydowanie lepiej niż pachniała . Trochę „stresu” miałam natomiast przed „frittolą”, czyli bułą nadziewaną wyjmowaną spod szmaty z wiklinowego koszyka mieszanką różnego rodzaju usmażonych, wcześniej mocno rozgotowanych, wnętrzności po uboju cielaka, łącznie ze ścięgnami i chrząstkami . Smak był spoko, ale jak się trawiło na chrząstkę … Fakt, zjeść się dało .

marze_na napisał(a):Z niecierpliwością czekam, aż pokażesz na co Wam starczyło czasu .

W tym problem, że na dużo.
Musisz się uzbroić w cierpliwość, bo teraz to już odliczam dni do wylotu.
Większość Twojej relacji z Apulii skopiowałam do Worda (bez zdjęć, poza pojedynczymi). Trochę dołożyłam od Tonego. Wiesz jaka to praca była? Ufff

aga_stella napisał(a):

marze_na napisał(a):Z niecierpliwością czekam, aż pokażesz na co Wam starczyło czasu .

Musisz się uzbroić w cierpliwość, bo teraz to już odliczam dni do wylotu.
Większość Twojej relacji z Apulii skopiowałam do Worda (bez zdjęć, poza pojedynczymi). Trochę dołożyłam od Tonego. Wiesz jaka to praca była? Ufff

Wiesz, że teraz będę Cię męczyć o dwie relacje
Mam nadzieję, że Apulia zachwyci Cię podobnie jak mnie. Mogłabym się pakować choćby zaraz .

dangol napisał(a):

marze_na napisał(a):

Magda O. napisał(a):Spróbowaliśmy tam m.in. kanapki ze śledzioną

A ja znowu nie mogłam się przemóc, żeby sięgnąć po ten specjał .

Ze śledzioną tak naprawdę nie było wyzwania, smakowała zdecydowanie lepiej niż pachniała .

Mnie właśnie zniechęca zapach unoszący się wokół stoisk z tym lokalnym specjałem .

Ale skoro już o bułce mowa to rozwińmy odrobinę temat .
Wózki sprzedawców bułki ze śledzioną bez problemu napotkacie na ulicach Palermo.




Pane con la milza, bo o niej mowa, to tradycyjny przysmak palermitańskiej kuchni. Śmiało można powiedzieć, że to królowa street foodu.

Jest to bułka wypełniona kawałkami cielęcej śledziony i płuc, które najpierw są gotowane, a następnie smażone. Tak przygotowane podroby po odsączeniu z nadmiaru tłuszczu ładuje się do bułki z sezamem. I gotowe .








Buon appetito

Raz w życiu byłem na Sycylii i wiem jedno. Nigdzie tak dobrze nie jadłem... A targi to już w ogóle obłęd. Cudownie się czyta.

Hercklekot napisał(a):Raz w życiu byłem na Sycylii i wiem jedno. Nigdzie tak dobrze nie jadłem...

Oj tak. Ja sycylijską kuchnią jestem zachwycona .
Próbujemy powtarzać te smaki we własnej kuchni chociaż u nas trudno o porównywalne produkty.

Hercklekot napisał(a):Cudownie się czyta.

Dzięki .

26.05, Palermo - część II

Kontynuując naszą niedzielną przebieżkę przez zachmurzone Palermo trafiamy na Piazza Giuseppe Verdi przy którym stoi Teatro Massimo, największy teatr operowy we Włoszech i trzeci co do wielkości w Europie.








Na tych schodach rozegrała się scena finałowa filmu Ojciec chrzestny III, w której zginęła córka Michaela Corleone.





Dwie przecznice dalej, na Piazza Ruggero Settimo stoi kolejna duża scena Palermo, Teatro Politeama Garibaldi.









Później odwiedzamy żółwiki na dziedzińcu Museo Arqueológico Antonio Salinas .













(...)

Na koniec robimy sobie jeszcze dłuższą sesję zdjęciową przy XVI-wiecznej fontannie wstydu na Piazza Pretoria.











Fontana jest dziełem florenckiego artysty Francesco Camilliani i trafiła do Palermo z Toskani.
Ze względu na zgorszenie jakie wywołały zdobiące fontannę rzeźby nagich postaci przylgnęła do niej nazwa Fontana della Vergogna czyli „Fontanna wstydu”.










Ponoć zakonnice z pobliskiego kościoła La Martorana chciały odłamać posągom atrybuty męskości, ale śmiałości wystarczyło im jedynie na nosy .
Mimo upływu niemal pięciu stuleci figury mają się całkiem dobrze .










Pozostaje nam już tylko zabrać walizeczki i udać się na stację Palermo Centrale skąd trenitalia zabierze nas do Cefalù .

marze_na napisał(a):Mam nadzieję, że Apulia zachwyci Cię podobnie jak mnie. Mogłabym się pakować choćby zaraz .

Może jeszcze bardziej. Takiego parcia jak na wyjazd do Apulii, to chyba jeszcze nigdy nie miałam. Uparłam się i już. Teraz mogę wręcz powiedzieć, że jak się czegoś bardzo chce, to faktycznie da się to osiągnąć (parę przeszkód pokonałam śpiewająco)

Palermo
"Wózki sprzedawców bułki ze śledzioną bez problemu napotkacie na ulicach Palermo."
Nie widziałam ani jednego.
Miałam zamiar to kupić, choć wątpię by mi smakowało (maż groził, że będę musiała to zjeść sama), ale obyło się bez awantur jedzeniowych, bo śledziony nie było