Buongiorno! Benvenuti! Apulia! Dolce far niente na obcasie.

Otranto, w poszukiwaniu plaży

Ruszamy nacieszyć oczy lazurami. Po drodze kupujemy jeszcze w markecie zapas płynów, żeby się nie odwodnić i nie kontemplować o suchym pysku i jakieś przekąski, żeby nie paść z głodu.

Zanim pokonaliśmy ten pierwszy nudny, bo asfaltowy etap trasy, na niebie była już pełna lampa .
Skręcamy w ścieżkę prowadzącą nad morze i docieramy do Cala di Grotta Monaca








Rozkładamy się na skalnej półce. Szkło trochę już nam ciąży, a lżej się przecież niesie puste niż pełne .




Woda kusi, ale nie znajdujemy żadnego miejsca, które pozwoliłoby zgrabnie, a przede wszystkim bezpiecznie wygramolić się później z powrotem Ograniczam się więc jedynie do zamoczenia stóp. Potem jeszcze tylko MMS z pozdrowieniami do rodziny i znajomych i w drogę.




Idziemy tak sobie i podziwiamy wysokie klify .












Od czasu do czasu spoglądam w ekran smartfona, bo google maps co kilkaset metrów obiecuje wielką łażnię publiczną . Plażyczki owszem się trafiają, ale żadna z nich nie jest dostępna od strony lądu .












To jedyne miejsce, gdzie ktoś zażywał morskich kąpieli. Niestety na plażę można wejść tylko tunelem z terenu kampingu.



(...)

Wrażeń dostarcza nam nie tylko linia brzegowa i obłędny kolor wody .















Ciekawa jest też sama ścieżka spacerowa .
Czasami robi się nieco ekstremalnie, kiedy trzeba przedzierać się przez chaszczory albo przejść przy samej krawędzi klifu.












W pewnym momencie ścieżka się urywa i żeby przejść dalej musimy przeskoczyć murek i wtargnąć komuś na posesję . Zgodnie dochodzimy do wniosku, że już wystarczy nam tych atrakcji . Do Otranto wracamy już drogą .

Cała trasa wyglądałą mniej więcej tak.




W następnym odcinku pomoczymy się w towarzystwie krabów na Spiaggia della Riviera degli Haethey.

Szczerze to im dłużej trwa ta relacja, to mz jest ciekawiej i ładniej
jak np. okolice Otranto. Już za duża lista robi się do odwiedzenia.

Siedzę u dentysty... Żonie wierci a zaraz moja kolej.. Siedzę, czytam i tak się zastanawiam. Czy z tym zwiedzaniem nie jest tak jak z jedzeniem pączków. Zwłaszcza smacznych pączków. Jedzone codziennie stają się jakieś takie pospolite. Kilka stron z zabytkami Apulii i miałem dość. Piękne ale przesyt. I nagle te klify, chaszcze, toń błękitna, lazur nieba, szmaragd i zieleń. I znów jestem gotowy na kościoły... Wyjdę od dentysty. Wytrzymam 2 godziny. I jadę po pączki

Pięknie tam mają , oj pięknie ten obcas kusi strasznie i wprowadza zamieszanie w planach . . .
Wasze zdjęcia są zbyt kuszące , stanowczo

Abakus68 napisał(a): . . .
I nagle te klify, chaszcze, toń błękitna, lazur nieba, szmaragd i zieleń. I znów jestem gotowy na kościoły... Wyjdę od dentysty. Wytrzymam 2 godziny. I jadę po pączki

Nie zapomnij o owocach


Pozdrawiam
Piotr

Obledne te kolory wody na północ od Taranto
No, prawie jak w Jonskim przy Porto Cesareo

te kiero napisał(a): Już za duża lista robi się do odwiedzenia.

A wiesz ile jeszcze przed nami

tony montana napisał(a):Obledne te kolory wody na północ od Taranto
No, prawie jak w Jonskim przy Porto Cesareo

Nad Jońskie w okolice Porto Cesareo też sobie kiedyś polecę i pobyczę się trochę na tych rajskich plażach .

piotrf napisał(a):Pięknie tam mają , oj pięknie ten obcas kusi strasznie i wprowadza zamieszanie w planach . . .

Pozwolę sobie jeszcze trochę pokusić . A plany? Przyjmijmy, że są po to, żeby je zmieniać .

Abakus68 napisał(a):Siedzę, czytam i tak się zastanawiam. Czy z tym zwiedzaniem nie jest tak jak z jedzeniem pączków. Zwłaszcza smacznych pączków. Jedzone codziennie stają się jakieś takie pospolite...

Celne! Mogę się tylko podpisać .
Tym co jest siłą Apulii jako urlopowego kierunku jest niewątpliwie różnorodność. To samo mogę powiedzieć o Sycylii i Kampanii. To są regiony niezwykle bogate w atrakcje, gdzie każdy powienien znaleźć coś dla siebie. Bo to nie tylko zabytki, do tego z różnych epok, ale też atrakcyjne wybrzeże, piękne plaże, wyspy, cuda natury.

Otranto, plaża miejska - Spiaggia della Riviera degli Haethei

Wycieczkę do Otranto kończymy pobytem na miejskiej plaży.
O na tej .




Rozkładamy się na skałkach.






Mamy stąd widok wprost na stare miasto.






Jest 17sta. Pociąg mamy po 19stej. Przed nami prawie dwie godziny lenistwa. Uwielbiam czerwcowo-lipcowe wyjazdy właśnie ze względu na długi dzień .
Ja praktycznie nie wychodzę z wody. Paweł właściwie też urządzając sobie polowanie na kraby .










Jednego koleżkę przyłapał podczas kolacji .




Fajnie było w Otranto . Jak nadarzy się okazja to z przyjemnością jeszcze tam zajrzymy .

No ja się nie dziwię, że fajnie, jak tam nawet miejska plaża jest niezła
No i zamek jest spory i fajny

Jakie wielkie te krabie macki

A te dzikie tereny super, jak jakiś busz afrykański

tony montana napisał(a):No ja się nie dziwię, że fajnie, jak tam nawet miejska plaża jest niezła

Wszystkie miejskie plaże, na jakich mieliśmy okazję być w Apulii oceniam na plus. Nie tylko w Otranto, ale też w Gallipoli i Monopoli .

ruzica napisał(a):Jakie wielkie te krabie macki

Mnie bardziej zaskoczyły te włoski na odnóżach .

maslinka napisał(a):Świetne ujęcia krabów! Kochane są!

Bardzo . A jak ładnie współpracowały z fotografem .

Bardzo lubię podglądać kraby, zwłaszcza jak mam głowę pod wodą, a one sobie po skałkach łażą....

Kolejny wieczór w Lecce

Tym razem na stare miasto wchodzimy przez Porta Napoli.




W dzielnicy trwa festyn .




Sytuacja charakterystyczna dla południowej Italii. Mieszkańcy postanawiają przewietrzyć swojego świętego i oprowadzają go w procesji po ulicach .










Zostawiamy świętujących zgromadzonych wokół kościoła Santa Maria della Porta i idziemy na pizzę.










(...)

Gdy kończymy jest już zupełnie ciemno.




Mała porcja barocco leccese .












Te balkoniki bardzo przypominają mi sycylijskie Noto .










Wieczór kończymy przy anfiteatro na Piazza Sant'Oronzo.












Buonanotte