Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

Super tęcza

Duża nie była, ale zupełnie niespodziewanie się pojawiła

dangol napisał(a):Duża nie była, ale zupełnie niespodziewanie się pojawiła

Daj spokój, od kiedy to rozmiar się liczy

Lokalni twórcy korzystają z ogólnodostępnych materiałów.










Jeszcze chwila i będziemy na górze .

Centrum Lipari to dwie długie ulice i sporo bocznych. Główny deptak to Corso Vittorio Emanuele z licznymi sklepikami i restauracyjkami. Spokojniejsza jest równoległa do niej Via Garibaldi , wiodąca pod zamkowym wzgórzem, doprowadzająca do morza do placyku przy Marina Corta. Oczywiście, im bliżej wody tym więcej gastronomii i sklepików, a więc mniej spokoju .



Pospacerowaliśmy troszkę, ale nie było na tyle czasu, by spenetrować wszystkie zaułki. Sporo więc umknęło z uroków tego niewątpliwie ładnego miasteczka.

Ex Convento Francescano (miejsce franciszkanów zajmuje obecnie Municipio) tylko z daleka…



Z Corso Vittorio Emanuele skręciliśmy w Via 24 Maggio i poszliśmy w kierunku Castello









Było już jednak dość późno, o wejściu do muzeum archeologicznego nie było nawet co marzyć. W sumie, całe wzgórze zamkowe potraktowaliśmy gorzej, niż na to zasługuje .

fajne są te zdjęcia Stromboli z wody
A te kamienne twarze w Lipari przypominają te z Sardynii. Nawet nazwy w podobnym klimacie...

pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a):
A te kamienne twarze w Lipari przypominają te z Sardynii. Nawet nazwy w podobnym klimacie...

Nazwa wyspy łączona jest z Liparusem, wodzem ludu pochodzącego z Kampanii, który osiadł na Lipari około 1270 – 1125 p.n.e. Być może nazwa wywochodzi się jednak od greckiego liparos (żyzny)… Greccy koloniści zwali wyspę Meliginis, Meligunis (od melos – miód).

Castello di Lipari zajmuje malowniczy skalny klif (wysokości około 50 m) pomiędzy Marina Lunga i Marina Corta.
W czasie wykopalisk prowadzonych na wzgórzu Castello, znaleziono ślady neolitycznego osadnictwa z około 4000 p.n.e. oraz szczątki chat z epoki brązu XVII – X w. p.n.e. Około 580 p.n.e. na wyspę przybyli Grecy (z Rodos i okolic ) i założyli miasto, zamkowe wzgórze zajmował akropol , zniszczony potem przez Rzymian (w czasie wojem punickich Lipari była zapleczem floty kartagińskiej, stąd kilkukrotnie oblegali ją Rzymianie, ostatecznie zdobywając wyspę w 251 p.n.e.).
W czasach rzymskich wyspa była miejscem wypoczynku i kąpieli termalnych (w zachodniej części wyspy można oglądać pozostałości term, ale nie mieliśmy okazji na zaglądnięcie w tamte strony).
Kolejny okres rozkwitu Lipari przypada na V wiek. Dobre czasy skończyły się, gdy w 729 r. wznowiła się działalność wulkaniczna na Monte Pelato. W latach 836-837 napadli na wyspę saraceńscy piraci, zniszczyli miasto Lipari i wymordowali większość mieszkańców.
Dopiero gdy w latach 1060-1090 Normanowie wypędzili Arabów z Sycylii, Lipari znowu została zaludniona. W miasteczku powstał klasztor, jakiś czas później ponownie siedziba biskupa.
Castello wybudowano w XIII-XIV wieku, obecny kształt jest wynikiem przebudowy przez Hiszpanów. Potężne mury wokół twierdzy powstały w połowie XVI wieku (po tym, jak w 1544 r. miasto zniszczył Barbarossa), z wykorzystaniem starszych fragmentów.
Twierdza strzegła miasta, jednocześnie pełniąc funkcję więzienia. Po przejęciu władzy przez faszystów, w 1922 r. założono tu obóz koncentracyjny, do którego aż do 1943 r. kierowano przeciwników reżimu…

Wirtualny spacer po całym Castello możecie odbyć TU , a ja za chwilę pokażę Wam te nieliczne miejsca, które zobaczyłam naocznie…

Wszystkich kościołów na terenie zamku (jest ich 5) nie zobaczyliśmy. Prawdę mówiąc, to ograniczyliśmy się tylko do jednego , inne ledwo muskając okiem z daleka, nawet nie robiłam zdjęć.

Ulica Via Garibaldi…



Od niej potężne schody doprowadzają wprost pod katedrę.

Katedra św. Bartłomieja została zbudowana w latach 1082-1084 na zlecenie normańskiego władcy Rogera I. Stanęła w w miejscu, gdzie kiedyś stała pogańska świątynia, później zastąpiona przez mały kościółek zniszczony przez Arabów w 838 r.



Św. Bartłomiej jest patronem całych Wysp Eolskich, w katedrze znajduje się relikwiarz z fragmentem jego skóry. Apostoł zginął męczeńską śmiercią w Armenii, żywcem obdarty ze skóry. Do jego grobu przybywało wielu pielgrzymów, co zezłościło innowierców, którzy skradli szczątki Bartłomieja i wrzucili do morza wraz z ołowianym (wg niektórych – w marmurowym) sarkofagiem, w którym były złożone. Fale wyrzuciły sarkofag na Lipari… Tyle legenda, faktem jest że relikwie w 546 r. pojawiły się w Lipari. W w 838 r. przeniesione zostały do Benevento, a w 983 r. cesarz Otto III część przeniósł do Rzymu. W 1926 r. przekazano liparyjskiej katedrze skórę z kciuka świętego...

Rozbudowa katedry miała miejsce w roku 1450 oraz 1515. Po zniszczeniu przez Barbarossę w 1544 r., została odbudowana przez Hiszpanów w stylu barokowym. Do dziś bardzo mało pozostało z oryginalnej konstrukcji - dzwonnicę dobudowano w 1755 r., prawą nawę w 1772 r., fasada jest neobarokowa (1859-1861), portal z brązu w 1980 r. ufundowali mieszkańcy Lipari.





Na sklepieniu barokowe polichromie…







Marmurowy ołtarz główny wykonany w XVIII w. przez artystów z Messyny i Palermo …





Kaplica św. Bartłomieja z XVIII-wiecznym srebrno-złotym posągiem patrona (noszonym w procesji podczas sierpniowej fiesty ku czci świętego), wykonanym z 30 kg srebra i 2 kg złota. Właśnie w tej figurze umieszczony jest mały złoty relikwiarz z fragmentem skóry Bartłomieja.





Przez prawą nawę boczną przejść można na dziedziniec pierwotnej katedry i normandzkiego klasztoru (niestety, byliśmy za późno ).

Kościół Maria Santissima Immacolata zbudowany w 1747 r.





Na moment zaglądnęliśmy w część Castello położoną ponad Marina Corta. Udało nam się dosłownie w ostatnim momencie, gdyż za moment pojawił się pan pilnujący terenu z prośbą do wszystkich zwiedzających, aby opuścili teren, aby mógł zamknąć ogrodzenie…
Stojący tu Teatr powstał w 1976 , na wzór teatru greckiego.

Kościółek Madonna della Grazie zbudowany w XII w., fasada przebudowana w XVII-XVIII w.





Marina Corta widziana z dziedzińca przez kościółkiem Madonna della Grazie…

Te kościoły urodą nie grzeszą , przypominają te sardyńskie
Ale Lipari i Castello fajne , duże całkiem to miasto...

kulka53 napisał(a):Te kościoły urodą nie grzeszą , przypominają te sardyńskie

Niestety, to prawda... Generalnie na Eolie oczarowuje natura , a nie zabytki. Fajne są też lokalne potrawy, zwłaszcza w połączeniu z winem

Fragment murów otaczających Castello…



Panoramka Mariny Corta z murów w pobliżu teatru…





Park Archeologiczny – zgromadzono tu kamienne sarkofagi odkryte w czasie wykopalisk na terenie grecko-rzymskiej nekropolii w dzielnicy Diana.



Wróciliśmy pod katedrę, skąd schodami zeszliśmy do Via Garibaldi

Via Garibaldi doszliśmy do Marina Corta…

Całkiem przyjemnie