Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

Punta della Crepazza (też: Crapazza) na Lipari.



Wybrzeże Lipari, w tle cycki Saliny…



Widok na Sponda Lena (na pn. wybrzeżu Vulcanello) z ekskluzywnym Therasia resort …

Porto di Ponente (Zachodni Port) – tu właśnie zatrzymaliśmy się na kąpielowy przystanek. Oczywiście dla tych, co pływać potrafią - a więc wszystkich oprócz mnie.
Skoro moczyć się nie mogłam, to trochę popstrykałam (nie tylko ja )

Gdy zbieraliśmy się do odpłynięcia, w zatoce pojawiła się rybacka łódka z panem proponującym kalmary.







No to kupiliśmy .

Olbrzymy, więc wyszło tego naprawdę dużo (6 kg * 15 euro), ale jak szaleć, to szaleć .
Tej wielkości kalmary na targu w Katanii były po 14 euro za kilo, uznaliśmy więc, że cena jest OK . Zwłaszcza, że rok temu na Sardynii, o wiele mniejsze sztuki nabyliśmy w Conadzie po 20 euro za kilo…

Paragonik .

Pan zapomniał Vatu wyliczyć na paragonie

Nawet jeśli , to nie nasze zmartwienie .

Z Vulcano na Salinę

Produkt obiadowy mieliśmy zagwarantowany, mogliśmy płynąć dalej . Cel: Salina!
A po drodze wyspiarskie widoczki .
Na właśnie opuszczone Vulcano, na jeszcze nie odwiedzone Lipari, na położone nieco dalej Filicudi i Alicudi …
Na te dwie ostatnie wyspy niestety nie dopłynęliśmy – były do wyboru albo one, albo Stromboli (też ją było widać ). Na dodatek prognozy dotyczące kierunku wiatru definitywnie wybór rozstrzygnęły, nie chcieliśmy telepać się 30 mil na silniku.

Ponieważ płynęliśmy wzdłuż (bliżej lub dalej) zachodniego wybrzeża Lipari, więc trochę fotek z widokiem na tę wyspę .

Kilka fotek pokładowych - pogoda sprzyjała łapaniu słońca, toteż korzystaliśmy z tego .
A jak komuś się to znudziło, mógł bawić się inaczej, chociażby… pobujać się na wantach .














Większą ilość procentowych płynów zostawiliśmy sobie na wieczór, na wodzie co najwyżej jakieś piwko (a właściwie resztka, jaka została ) i flaszeczka winka (Insolia to kolejne winko typowe dla Sycylii).



Nasz cel - Salina.

Wyspa SALINA




Salina to druga co do wielkości Wyspa Liparyjska. Dzięki nadzwyczaj urodzajnej glebie, to najbardziej zielona na archipelagu. Uprawia się tu kapary (na innych eolskich też, ale tu ponoć są najlepsze ), oliwki, winogrona…
Najsłynniejszym winem jest Malvasia, cechująca się niespotykanym aromatem i intensywnym kolorem. Niestety, jak dla mnie stanowczo za słodka (nie mówiąc o tym, że stanowczo za droga), ale oczywiście spróbować musiałam .

Salina powstała na skutek aktywności wulkanicznej w tym regionie, wyspę tworzy sześć obecnie nieczynnych wulkanów: Capo, Pizzo del Corvo, Monte Rivi, Monte Fossa delle Felci, Monte dei Porri i Pollara.
Trzy wulkany (Capo, Pizzo di Corvo i Monte Rivi) były aktywne około 430 000-500 000 lat temu... Około 127 000 lat temu zaczął się tworzyć wulkan Fossa delle Felci, po długiej przerwie wznowił on aktywność około 24 000 lat temu, zakończył ją około 13 000 lat temu. Około 100 000 lat temu aktywny stał się także wulkan Porri, wygasł około 67 67 000 lat temu. Około 30 000 lat temu w północno-zachodniej części wyspy pojawił się najmłodszy z wulkanów (Pollara), który po początkowych wylewach uciszył się na dłuższy czas, aby gwałtownie wybuchnąć około 13 000 lat temu. Powstał wówczas krater o średnicy 1 km, jego górna część podczas silnych wstrząsów spadła do morza, utworzył się płaski amfiteatralny płaskowyż.

Osadnictwo na Salinie rozpoczęło się w piątym tysiącleciu p.n.e. W pobliżu Rinella (do niej właśnie płynęliśmy ) odkryto narzędzia z obsydianu (sprowadzanego z wyspy Lipari). Znaleziska z około 3000 p.n.e. pochodzą ze okolic szczytu Monte Fassa delle Felici.
Około 580 p.n.e. zamieszkali tu Grecy, którzy zwali wyspę Didyme (Bliźnięta), ze względu na bliźniacze wulkaniczne stożki Monte Fossa delle Felci (962 m - najwyższe wzniesienie całego archipelagu ) i Monte Porri (860 m).



Monte Fossa delle Felci …





Monte Porri…



Obecna nazwa wyspy została nadana przez Rzymian. Pochodzi od nieczynnego już sztucznego zbiornika solankowego (na Punta di Lingua ), w którym produkowano sól wykorzystywaną do konserwacji ryb i kaparów.

W VII w. Salina była najbardziej zaludnioną wyspą archipelagu. W 840 r. zajęli ją Arabowie, w XII w. zamieszkali tu uchodźcy z Amalfi (osiedli na północy wyspy – tam gdzie obecnie jest miejscowość Malfa)…

Ach to lenistwo na pokładzie...już za nim tęsknię

Nam się trafiło kilka takich dni z pokładowym lenistwem .Miało być emerycko, więc było

Rinella

Poniedziałkowy dystans nie był długi , pokonaliśmy około 13 Mm.









Postój na naszej drugiej wyspie wypadł nam na bojce. Nie było tanio , 50 euro w zasadzie za nic, nawet śmieci nikt nie odbierał.
Niestety, na Wyspach Liparyjskich wysokie ceny za bojki to raczej reguła… Przy kasowaniu wykorzystują fakt, że nie ma wielu bezpiecznych miejsc na nocny postój łódek, bo przy wulkanicznych brzegach jest zazwyczaj głęboko, czasem bardzo głęboko. Na Alicudi, jak się nie załapie na nieliczne miejsca postojowe, długości łańcucha przy jachtowej kotwicy nie ma szans wystarczyć ... Słyszeliśmy w Rinelli, że ponoć jest jakaś kobitka na tamtej wyspie, która wypożycza solidną kotwicę na 40-metrowym łańcuchu, ale nie mieliśmy na nią namiarów, więc był to dodatkowy powód, dla którego z rejsu w tamtym kierunku zrezygnowaliśmy.

A nawet jeśli jest OK z głębokością, to kotwica puszcza, tak jak było w Gelsie.
Na w miarę rozsądne ceny można liczyć tylko tam, gdzie jest jakaś konkurencja (na Vulcano były do wyboru dwie mariny) albo alternatywa (kotwiczyć na Vulcano też się dało ).

Wyprawa do wioski była nieco później, na razie podziwianie widoków z kokpitu .

50E za bojkę to zdecydowanie przesada