Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

dangol napisał(a): Aniu, bardzo cieszę się z Twojego towarzystwa, zwłaszcza że w Twojej (jeszcze w czasach „filolkowych”) sycylijskiej relacji była też szczypta eolska .

Bardzo mała szczypta a w zasadzie kilka ziarenek

Wygląda ciekawie i smakowicie więc ja też chcę się pobujać

Jak są pomarańczki, to jestem i ja
Widać, że pysznie żeście się bawili, że zacytuję Mikołajka.

dangol napisał(a):caponata „dangoliana” . Jeszcze trochę wymaga dopracowania, ale od kilku próbowanych na Wyspach i tak była lepsza , chociaż niestety trochę gorsza od właściwego wzorca, który zachwycił moje podniebienie. Ale skoro trening czyni mistrza, to wszystko przede mną .

niestety nie wiem jak smakuje dangoliana, ale wygląda świetnie. Sposób prezentacji masz już opanowany

oczywiście będę stałym gościem

pozdrawiam,
M

marze_na napisał(a): Paweł mówi o Portugalii, ja spoglądam w stronę włoskiego obcasa, tęskni mi się też już za Chorwacją

Każdy z kierunków fajny, chyba musicie rzucić monetą .

marze_na napisał(a): Jestem baaardzo ciekawa wrażeń

Ponieważ tylko to sycylijskie miasto mieliśmy okazję zobaczyć, więc ogólnie rzecz biorąc, podobało mi się (chociaż kilka innych, pokazanych przez Ciebie w relacji, zdecydowanie bardziej by mi si przypadło do gustu).
Minusem był towarzyszący nam skwar – oficjalna temperatura dobiegała 30 C, a odczuwalna wśród rozgrzanych murów była … Cóż, takie uroku dużego miasta.
Dzięki Twojej relacji, zobaczyłam sporo (chociaż nie wszystko, co Wam się udało), więc jestem zadowolona .

krakusowa napisał(a): w zasadzie kilka ziarenek

Lepszy rydz …

Beata W.] ja też chcę się pobujać [/quote]
Witamy cieplutko , na razie bezwietrznie .

[quote="maxredaktor napisał(a): Widać, że pysznie żeście się bawili, że zacytuję Mikołajka

Bujanie bez pyszności byłoby połowiczną zabawą .

Mikeee napisał(a): Sposób prezentacji masz już opanowany

To jest najłatwiejsze . Wreszcze przydały się miseczki nabyte rok temu w Limone, pod wpływem impulsu i oczarowania miejscem. Na Eolskich też były fajne skorupy , ale na szczęście był hamulec (limity tanich linii) .

Piątek, 15 września

Katania

Rano, zgodnie z prognozami pogody, obudziło nas słońce . Chociaż dysponowaliśmy obszerną kuchnio-jadalnią, to jednak pierwsze sycylijskie śniadanie postanowiliśmy zjeść na mieście, wybierając tam to, co komu akurat się spodoba .
Na razie była więc tylko poranna toaleta (w mieszkaniu są dwie łazienki, więc poszło sprawnie) i rzut okiem z balkoników . Jeden wychodzi na mały wewnętrzny dziedziniec (nie ma na co patrzeć, ale jest dobre miejsce na suszenie ręczników ), z drugiego balkonu jest widok na Instituto Musicale Vincenzo Bellini, czyli szkołę muzyczną w Katanii założoną w 1951 r. (początkowo była to szkoła średnia, od 2004 r. szkoła wyższa). Wcześniej szkoła mieściła się przy Via Vittorio Emanuele II w pobliżu miejsca narodzin Belliniego, w 1985 r. została przeniesiona w obecne miejsce, czyli do dawnego Kolegium Najświętszego Serca (Collegio Sacro Cuore).







Pora na spacer!
Etna Sicily House jest położony przy Via Empedocle, tuż przy jej zbiegu z Via Etnea (trzeba na noc zamykać okna, bo ulica huczy na okrągło - na szczęście jest klima), więc dojście do serca Katanii mieliśmy bez błądzenia po zaułkach.

Znany nam już skwerek przy Piazza Cavour i fontanna Cerery, rzymskiej bogini urodzaju utożsamianej z grecką Demeter. Figura Ceres została wyrzeźbiona w 1757 r. przez Giuseppe Orlando, fontanna stała pierwotnie na Piazza Università.




Kościół Santissimo Sacramento al Borgo...



Palazzo Zappalà Asmundo zbudowany w latach 1909-11 dla barona Giuseppe Zappalà i jego żony Anny Grimaldi Asmundo (przez kilka lat po ślubie mieszkali w pałacu Zappalà Gemelli niedaleko rynku rybnego), w pałacu funkcjonował prywatny Teatro Minimo. Dzisiejszy wygląd budynku daleki jest od czasów swej świetności…

Do Ogrodu Botanicznego zaglądnęliśmy tylko przez ogrodzenie…





Nie weszliśmy również do Giardino Bellini. Był plan, że może w drodze powrotnej , ale oczywiście potem nie było już chęci (bo czas to pewnie by się znalazł).



Widok w jedną z odchodzących w bok uliczek (Viale Regina Margherita)...



Pomnik Giuseppe Garibaldiego (powstał w 1890 r.) , naszego „znajomego” z ubiegłorocznej Caprery…



Budynek w tle (Via Etnea – róg Via Umberto I) to Palazzo Pancari Ferreri zbudowany w latach 1881-1900 (na na początku XX w. kupił go baron Pancari).

Katanię miałem okazję zwiedzić w styczniu, temperatura była "nieco" niższa ...
Miasto ma ewidentnie w sobie "to coś"

Jestem oczywiście ciekaw całej wyprawy

tony montana napisał(a): Katanię miałem okazję zwiedzić w styczniu, temperatura była "nieco" niższa

Zdecydowanie „nieco” (przed naszym wypadem ponownie przeglądałam Twoją relację), zupełnie nie nadająca się na lody w bułce.

Elewacje są coraz bardziej ozdobne , znak że główna część miasta już blisko.







Piazza Stesicoro – tu jeszcze wrócimy (trochę koślawych pętelek nakręcimy podczas spaceru po Katanii), więc teraz tylko dwie fotki od Via Etnea.





Kościół San Michele Arcangelo ai Minoriti - dawniej klasztorna świątynia minorytów.





Basilica della Collegiata, sanktuarium Maria Santissima dell’Elemosina… Fasadę zdobią figury świętych: Piotra, Pawła, Agaty i Apolonii.

dangol napisał(a):

tony montana napisał(a): Katanię miałem okazję zwiedzić w styczniu, temperatura była "nieco" niższa

Zdecydowanie „nieco” (przed naszym wypadem ponownie przeglądałam Twoją relację), zupełnie nie nadająca się na lody w bułce.

Totez ich nie jedliśmy

Ale lazury na niebie na tle katańskiego baroku

Jak się wybierze odpowiedni termin , to o lazury znacznie łatwiej

Na Piazza dell’ Università znajdują się dwa wielkie palazzo, plac nocą oświetlają cztery kandelabry z brązu, przedstawiające lokalne legendy.



Tu legenda o Colapesce, który podczas nurkowania zobaczył pod wodą ogień z Etny… Cesarz Fryderyk II poprosił chłopca o dostrczenie dowodu na to, o czym opowiadał. Colapesce wskoczył w głębię z kawałkami drewna i już nie powrócił, ale na powierzchnię wypłynęło spalone drewno…



Palazzo Centrale (zwany też Palazzo dell'Università) – mieści się tu rektorat uniwersytetu oraz biblioteka.





Po wschodniej stronie Placu Uniwersyteckiego stoi Palazzo Sangiuliano, zbudowany przez Vaccariniego w latach 1738-1745 (jako Paterno Castello) dla markiza San Giuliano. U markiza bywały koronowane głowy, m.in. król Wiktor Emanuel II, król Humbert I z królową Małgorzatą Sabaudzką, król Wiktor Emanuel III, cesarzowa Maria Teresa, arcyksiążę Karol Ludwik, król Edward VII… Na początku XX w. w przyziemiach mieścił się teatr Macchiavelli, część pomieszczeń zajmował hotel Bristol. Obecnie w pałacu mieści się kilka firm.

Nie mogłoby mnie tu zabraknąć , zwłaszcza że też nieco w wulkanicznym klimacie ostatnio przebywaliśmy

kulka53 napisał(a):Nie mogłoby mnie tu zabraknąć , zwłaszcza że też nieco w wulkanicznym klimacie ostatnio przebywaliśmy

Kiedy zaczynacie relację?