Brunszwik

Chcielibyśmy wszystkich croforumowiczów zaprosić do obejrzenia krótkiej fotorelacji z Brunszwisku, pięknego, starego, średniowiecznego miasta położonego we wschodniej części Dolnej Saksonii. W połowie września spędziliśmy tam trzy dni, a że pogoda dopisała (słonecznie, choć nie gorąco), to mogliśmy się powłóczyć po różnych zakątkach tego uroczego miasta, popróbować miejscowych specjałów (np. mummebraten) i po prostu cieszyć się z krótkiego urlopu, spędzonego bez dzieci, które zostały z babciami w Warszawie.
Spiritus movens naszej wycieczki był nasz ojciec/teść, który właśnie w Brunszwiku (a dokładnie w Physikalisch-Technische Bundesanstalt, czyli takim niemieckim GUM-ie) miał jakieś naukowe posiedzenie i zaproponował nam wspólny wyjazd (Nefer-mąż służył swemu ojcu za kierowcą i dał pojazd, a Nefer-żona była pilotem i ozdobą wycieczki).

Przechodząc już do opisu starej części miasta, to można powiedzieć, że stara częśc miasta położona jest na wielkiej wyspie, rzeka Oker bowiem, nad którą położony jest Brunszwik na północ od starówki rozdziela się na dwie odnogi (Westlicher Umflutgraben i Ostlicher Umflutgraben), które w położonym na południe od starówki Bürger Parku łączą się znowu w jedną rzekę. Sam Bürger Park zresztą wart jest odwiedzenia, spotkać tam bowiem można dzikie gęsi.

Najważniejsze zabytki Brunszwiku zgrupowane są w kilku miejscach: Burgplatz, gdzie znajduje się między innymi katedra św. Błażeja, zamek oraz figura lwa (niejedyna zresztą w tym mieście); Altsatdmarkt ze starym ratuszem, kościołami św. Marcina i św. Ulryka i sukiennicami; Hagenmarkt i Neustadt, gdzie zobaczyć można m.in. kościoły św. Andrzeja i św. Katarzyny, budynek wagi miejskiej, stary młyn i nowy ratusz; Magniviertel i St. Aegidien z kościołami św. Magnusa i św. Egidiusza.

Rozwój średniowiecznego Brunszwiku jest związany z osobą księcia Henryka Lwa z dynastii gwelfów, księcia Saksonii (później też Bawarii), który właśnie Brunszwik uczynił swoją stolicą w połowie XII wieku. Nie tylko w imieniu władcy spotykamy lwa, albowiem figur tego zwierza w starej części miasta znaleźć można dobrych kilka, jeśli nie kilkanaście.

Ale samo miasto istniało już wcześniej – w okolicach Kohlmarktu (Targu Węglowego) znaleziono ślady osadnictwa z IX w. W XI w. natomiast, powstała najstarsza istniejąca do dzisiaj świątynia – kościół św. Magnusa. Od połowy XIII do połowy XVIII wieku Brunszwik należał do Hanzy niemieckiej, a w 1528 roku opowiedział się za reformacją. Zresztą do dnia dzisiejszego ta część Niemiec jest w większości protestancka (a dokładnie rzecz biorąc luterańska). Jedyną świątynią rzymsko-katolicką jest kościół św. Egidiusza.

To teraz dość gadania, czas na foto.

Rynek Starego Miasta - kościół św. Marcina oraz Marienbrunnen


Burgplatz - widok na zamek księcia Henryka Lwa i statuę lwa


Katedra św. Błażeja i znowu statua


Die Katze - jeden z kilku ciekawych pomników


Budynek Wagi Miejskiej i kościół św. Andrzeja


Urokliwy zakątek w pobliżu kościoła św. Magnusa - Magniviertel


Happy Rizzi-Haus i w tle kościół św. Magnusa


Stary ratusz z bardzo interesującą wystawą o historii miasta


Schlossplaz - pałac książęcy odbudowany w 2007 r. Mieści się w nim m.in. muzeum, biblioteka i ... nowoczesne, ogromne centum handlowe


Dzika gąska w Burgerparku


Jeden z wielu uroczych zakątków z szachulcowymi domami z XVI w.

Wszystko pięknie ale czy będzie salceson brunszwicki?

Ja już siedzę i czekam na ciąg dalszy

Dawno temu przejechałem przez północne Niemcy, zatrzymując się w paru miejscach. W Brunszwiku akurat nie byłem. Z przyjemnością zobaczę go razem z Wami.

Pozdrawiam,
Wojtek

demi-duox napisał(a):Wszystko pięknie ale czy będzie salceson brunszwicki?

Nie będzie, w Brunszwiku go nie znają .
To trochę tak, jak z rybą po grecku...

Witamy też czytelników - tych, co się ujawnili, i tych co nie również .

Brunszwik jest miastem bardzo przyjaznym dla turystów – dobra komunikacja miejska (autobusy + tramwaje), a dodatkowo kilka dużych bezpłatnych parkingów położonych przy ringu, sprawiają, że nie ma absolutnie sensu wjeżdżać do ścisłego centrum samochodem. Autobusy i tramwaje są nowoczesne, ciche i zupełnie nieuciążliwe, mimo tego, że wjeżdżają w samo serce starówki, np. na Altstadtmarkt, czyli rynek staromiejski, i przejeżdżają pod samym starym ratuszem i koło kościoła św. Marcina.

Ładnym zakątkiem Brunszwiku, o którym jeszcze nie pisaliśmy, jest Michaeliviertel, położony w pobliżu zachodniej odnogi rzeki Oker (w czasach średniowiecznych były tam mury miejskie, z których obecnie zostały tylko resztki, a obok przebiegał trakt handlowy FrankfurtHamburg). Centralnym punktem tego kwartału ulic jest gotycki obecnie kościół św. Michała (powstały jako romańska świątynia i konsekrowany w 1157 roku), który był w średniowieczu kościołem parafialnym dla dzielnicy staromiejskiej. Drugim interesującym obiektem jest Michaelishof, dom, w którym obecnie znajdują się tanie kwatery dla studentów, a niegdyś był siedzibą jednego z brunszwickich patrycjuszy.


Autobus na rynku Starego Miasta

Michaelishof, w tle kościół św. Michała[/i]

Bardzo mnie ta relacja ucieszyła, w 1992 roku spędziłam tam całe studenckie wakacje. Bardzo ciepło ten okres wspominam. Dziękuję ślicznie za piękne zdjęcia. Ja wtedy pracowałam, mało czasu miałam na czyste zwiedzanie. Ale mam tam do dziś koleżankę ze studiów, wyszła za Niemca i mieszka na przedmieściach, raz udało mi się ją odwiedzić, chyba czas już by to powtórzyć, bo wspomnienia ożyły. Pomniki sa cudowne, koło tych kotków często przechodziłam, a na placu przy lwie często przysiadałam na chwilę. W parku (nie pamiętam jak się nazywał) biegały dzikie króliczki.
Pozdrawiam.

Zerknąłem na Brunszwik ... pięknie
... od razu przypomniał mi się Wrocław ( Breslau) w przedwojennej fotografii

helen napisał(a):Bardzo mnie ta relacja ucieszyła, w 1992 roku spędziłam tam całe studenckie wakacje. Bardzo ciepło ten okres wspominam. Dziękuję ślicznie za piękne zdjęcia. Ja wtedy pracowałam, mało czasu miałam na czyste zwiedzanie. Ale mam tam do dziś koleżankę ze studiów, wyszła za Niemca i mieszka na przedmieściach, raz udało mi się ją odwiedzić, chyba czas już by to powtórzyć, bo wspomnienia ożyły. Pomniki sa cudowne, koło tych kotków często przechodziłam, a na placu przy lwie często przysiadałam na chwilę. W parku (nie pamiętam jak się nazywał) biegały dzikie króliczki.
Pozdrawiam.

Bardzo się cieszymy, że tą odrobiną Brunszwiku mogliśmy sprawić choć trochę radości.
A co do pomników, to innym ciekawym jest pomnik siłujących się atletów. Niestety chyba nie mamy go na żadnym zdjęciu .
Królików dzikich nie widzieliśmy, ale gąski zrobiły duże wrażenie i dużo... hałasu.

mkm napisał(a):Zerknąłem na Brunszwik ... pięknie

W realu jest jeszcze piękniej, nasz aparat niestety jest już trochę spsuty/zużyty i np. nie oddaje dobrze kolorów. Cieszymy się jednak, ze się podoba.

No to jeszcze słów parę o jednym z najsłynniejszym, oczywiście oprócz księcia Henryka Lwa, mieszkańców Brunszwiku, czyli Carlu Friedrichu Gaussie, uznawanym za jednego z twórców geometrii nieeuklidesowej. Urodził się on właśnie w Brunszwiku, 30 kwietnia 1777 r., w biednej rodzinie pomocnika murarskiego. Sam nauczył się czytać, a także samodzielnie opanował proste rachunki, podobno zaczął rachować, zanim jeszcze zaczął mówić. Wedle jednej z anegdot, Gauss z miejsca rozwiązał zadanie, jakie nauczyciel zadał klasie, by zająć czymś uczniów na dłużej i mieć czas dla siebie. Należało dodać kilkadziesiąt wyrazów postępu arytmetycznego. Potem okazało się, że z wszystkich odpowiedzi uczniów tylko odpowiedź Gaussa była prawidłowa. Uzdolnionym chłopcem zainteresował się książę Brunszwiku Karol Wilhelm Ferdynand, który umożliwił Gaussowi naukę w brunszwickim Collegium Carolinum. W wieku 18 lat Gauss wyjechał z Brunszwiku wstąpił na studia na uniwersytecie w Getyndze i do Brunszwiku już nie powrócił.


Pomnik C.F. Gaussa w Brunszwiku