BRAĆ. SUPETAR - SUPERSTAR

Dzięki Buber. Odzyskałem wiarę w człowieka.
A co do żony, to teraz kiedy wróciliśmy do codziennej prozy, trochę żałuję.
"nie chrap"
"schudłbyś parę kilo"
"trzeba pomalować mieszkanie" itp itd
Pozdrawiam JBo

Hej, zapisuję się i ja.B. w planie na przyszły rok.Fajna relacja.Poczucie humoru vrlo dobro.
Wytrwałości i weny.

[quote="dżejbo"]24.08 PIĄTEK
Oho, pomyślałem. Jest dobrze. Autobus się popsuł, to znaczy, że dobrze wróży wyjazdowi.
Płyn chłodzący z dziurawych przewodów sikał pod autobus, a kierowcy uwijali się jak w ukropie, zatykając przecieki kołeczkami, łatkami, gumą do żucia itp. Przypomniała mi się wyprawa moich przyjaciół do Norwegii samochodem marki Syrena. Ich problemem był gotujący się płyn w chłodnicy. Jednak mieli sposób opisany w dwuwierszu autorstwa Kamilli*: "Żadna siła nas nie zmoże, rzekł raz Jasiu* do Balcerka*, dolewając dla ochłody, dobre 10 litrów wody" (*uczestnicy wyprawy)
Tak też postąpili nasi kierowcy. Wlali ok 50 litrów wody i jakoś dociągnęliśmy do Cieszyna.
Widzisz dżejbo, trafiło się Tobie kiepskie biuro. Gdybyś podróżował z Wermahtem byłoby tanio,szybko i pewnie

30.08 CZWARTEK
Rankiem, nie budząc żony, wymykam się na targ. Szkoda, że nie mamy kuchni, bo oferta ryb i owoców morza- bogata. Dorady, branciny, girice, kalmary, krewetki, langustyny i ośmiornice. Duże i małe. A może w takim razie zrobić coś na surowo? sushi z ośmiornicy? tatar z kalmara? zupa rybna gotowana grzałką w umywalce? Eeee...
może nie. Kupuję świeży chleb, dojrzałe brzoskwinie, wielkie jak kule armatnie, figi i domowe czerwone wino.
Dzień spędzamy dosyć monotonnie, ale za to przyjemnie. Kąpiemy się chyba z pięć razy, w przerwach biegamy robić zdjęcia tajemniczym (i malowniczym) drzwiom w murze. Siedzimy nad morzem aż do 18 tej. Tubylcze dzieci wielką gromadą skaczą z molo do wody.Woda ciepła, aż żal odchodzić. Odkrywamy tajemnicę 11 krzeseł skutych łańcuchem ze stołami. O określonej porze (ok.17.30) miejscowe starsze panie grają tu w lotto, z pobliskiego bistro płynie kolejna rzewna piosenka. O zachodzie słońca idziemy do portu na smażone kalmary prosto z rozłożonego obok łodzi grilla. Poprawiamy jeszcze doradą w w/w bistro nad brzegiem morza.
Wejście do naszego domu obrośnięte jest obficie, pod baldachimem z winorośli i kiwi (!) stoi ława i kanapa. Z kanapy podrywa się nasz gospodarz Svjetan i zaprasza nas na jutro na kolację. No fajnie, sympatyczny gest.
Księżyc osiągnął pełnię i przyświeca mi, piszącemu te słowa. Aby słowa łączyły się płynnie, wspomagam proces twórczy czerwonym domowym winem po 20kn/l . Nie wiem, skąd to futro na twarzy i wystające kły ? Auuuuuu!

31.08 PIATEK
Obudziłem się o świcie, który tu jest ok.6.20 i poszedłem nad morze zrobić kilka zdjęć.
Słońce wyszło zza gór na horyzoncie, a powietrze pachniało porankiem na wyspie Brać ostatniego dnia sierpnia.
Dziś, z okazji piątku, nadzwyczaj obfity targ. Nowe gatunki ryb i żywe śkampi, na innym straganie mule i ostrygi
(kamenice). Robię zakupy i wracam na przedśniadaniową drzemkę.
Plażujemy obok bistro VRILO, jednak duża fala skłania nas do przeniesienia się do zatoczki. Woda cieplejsza, ale wschodni wiatr, gorący jak podmuchy z piekła, mąci wodę i nic nie widać. Snujemy się po mieście
i wreszcie docieramy do domu. Na balkonie podwieczorek, a potem leżakowanie.

Witaj fajna relacja . Byliśmy w tym samym czasie co wy więc na pewno się mijaliśmy wieczorem lub na plaży . Supetar nas urzekł , fajna miejscowość oraz baza wypadowa . Będę czytać twoją relację i wspominać nie zapomniany tydzień na Braciu.

Zivjeli dżejbo

- a najbardziej to z żerowania na plazy i z małego Chorwata.
Pisz, pokazuj i podawaj te wspaniałe podpisy pod zdjęciami.
Mój apetyt rośnie w miarę czytania .

Witam,
Bardzo proszę o więcej informacji o Waszym apartamencie. W części położony, ulica itp. Macie jakieś zdjęcia apartamentu?
Ew. namiary proszę na e- :maila MartaS .2011@interia.pl.
Pozdrawiam.

CD
Wieczorem o 19 idziemy na kolację do gospodarzy. Założyłem nawet koszulę, ale kołnierzyk obciera mi opaloną szyję.
Svjetana jeszcze nie ma, bo obrabia winnicę. Zjawia się i zasiada za stołem jak prawdziwy chorwacki macho w podkoszulce na ramiączka. No to na wstępie po kieliszku rakiji. Mocna, staram się nie chuchać w kierunku palącej się świeczki, coby pożaru nie wzniecić.
Kolacja całkiem przyzwoita, ale bez fajerwerków. Margita zagrywa po przekątnej cevapcići, ja przechwytuję i odpowiadam kabanosami, co nam się ostały. Svjetan atakuje pljeskavicą i karkówką z grilla, chytrze dla zmyłki wlewając białe wino do szklaneczek, do tego frytki i sałatka z pomidorów i ogórków. Na ten bezprzykładny i niczym nieusprawiedliwiony akt agresji odpowiadamy kiełbaską myśliwską. To go na chwilę oszałamia i pogryzając polską wędlinę, jest już bezradny w obliczu naszego kontrataku. Opowiadam mu o moich sukcesach w produkcji wina z naszych kwaśnych działkowych winogron, S. uśmiecha się chytrze i z flanki wyciąga butelkę czerwonego. I to jakiego! Poemat smaku i bukietu. Ale nie daję tego po sobie poznać i wytaczam artylerię w postaci małej buteleczki z Krupnikiem. Ha! Mam cię bratku. Cmoka mrucząc ...med... med.. i dziwi się,że mocna. Jak to mocna, u nas to podaje się dzieciom do herbatników na podwieczorek - ja na to. A potem roztaczam wizję polskiej tysiącletniej tradycji warzenia alkoholu z miodu. Zgrabnie przechodzę do nalewek z wiśni, derenia, żurawiny i malin, a wtedy nieoczekiwanie z odsieczą przybywa Margita, nalewając znienacka swoją wiśniówkę. Słabe to było, może ze 20%, ale smaczne , a potem załatwiła nas czymś, co nazwała MRTINA. Nie wiem, co to było, bo nie mogliśmy znaleźć właściwych odpowiedników w naszym słowniku. (może ktoś wie?)
A potem atmosfera nieco oklapła, bo przyszła rodzina Włochów z Bresci - też gości, jak i my- ale z gołymi rękami.
Rozmowa też już nie taka, z Fabjanovićami mówiłem taką mieszanką prasłowiańską (polski,rosyjski, czeski, słowacki i trochę chorwackiego) a tu z Włochami moją kulawą angielszczyzną. Oczywiście bardzo głośno, żeby mnie dobrze zrozumieli. Ewa ucisza mnie co chwila i w końcu parska śmiechem, podczas mojej opowieści o wspólnych korzeniach w postaci królowej Bony Sforza i warzywach, które przywiozła.
Svjetan ziewa, żegnamy się , dziękując za miły wieczór. Włosi też jutro wyjeżdżają. Buona notte.Laku noć.Dobranoc.

Hmmm . . . a tak ciekawie rozpoczęła się ta rozgrywka



O świcie te same miejsca wyglądają zupełnie inaczej . . .


Pozdrawiam
Piotr

Ze Splitu wrażenia przeżywam:
Trafiłem na ciekawe miejsce, proszę o ocenę, czy dopuszczalne są takie zabiegi?

Mój mąż to uwielbia fotografować betoniarki nie wiem dlaczego zawsze jest okrzyk radości a to miejsce jest mi znane .

1.09.SOBOTA
Obudziłem się z przeświadczeniem, że o czymś powinienem pamiętać.
- rocznica wybuchu wojny? NIE
- trzeba spakować raniec i iść do szkoły? NIE, ale już blisko
- koniec wakacji? TAK, NIESTETY.
Dzisiaj wyjeżdżamy do domu, "nic nie może przecież wiecznie trwać" jak w starej piosence.
A dopiero co szliśmy z bratem, trzymając ojca za rękę na strzelnicę w niedzielę po kościele. Kiedy minęło to wszystko? Dziś tylko siwe włosy i łysina, dobrze, że trochę opalona przez ostatni tydzień.
Wlokę się po chleb do sklepu, idę brzegiem morza nadkładając drogi. Pogoda jakby oddawała mój stan ducha
- niebo zamglone, góry melancholijnie rysują się na horyzoncie, a mewy wprost łkają z rozpaczy.
To już nie mój problem, myślę, obserwując objawy psującej się pogody.
Pakowanie nie trwało długo, kłopotliwe było tylko schowanie dużej muszli, którą wczoraj wyłowiłem, bo jej zawartość mocno cuchnęła. Trzy torby foliowe i moje trofeum spocżęło obok zawiniętej w ręcznik travaricy i oliwy.
Będzie w domu radość i miła atmosfera, gdy się to odpakuje.
Czekaliśmy na prom w bistro VRILO popijając Karlovaćko i gapiąc się na morze.
-A może popłyniemy następnym?- Dobrze
-A może następnym? - Dobrze
Wytrzymaliśmy do 13.30.
W Splicie rozłożyliśmy się na ławce w alei palmowej. Słońca coraz mniej, ale duszno i gorąco.
Chodzimy na zmianę po mieście i porcie, tu zdjęcie, tam jakaś zapiekanka lub lody i woda, dużo wody.
Chmurzy się coraz bardziej i w momencie, gdy mówię : "Ciekawe, czy coś z tego bę...." błysnęło, huknęło i lunął deszcz "...dzie" dokończyłem, bo prawdziwego mężczyznę poznaje się po tym jak kończy, a nie zaczyna.
I wtedy zrozumiałem, po co wieźliśmy do Chorwacji parasol plażowy, dotychczas nie użyty ani razu.
Jego kolorowa czasza o średnicy 160 cm ochroniła nas przed wodą lejącą się z nieba.
Burza rozpętała się na całego. Zrobiło się ciemno i jadąc autobusem wzdłuż wybrzeża obserwowaliśmy wspaniałe błyskawice i lokalne podtopienia.
Mieliśmy szczęście z tą pogodą, zepsuła się dokładnie równo z naszym wyjazdem. Magia.
To chyba koniec mojej relacji. Podróż autobusem Split - Katowice - Łódź zajęła nam tylko 26 godzin, co się boleśnie odcisnęło na mym kręgosłupie. Ale teraz ( 14.09) jestem juz po dwóch wizytach u masżysty i znów mogę brykać, jak źrebak w maju.
KONIEC

I co ? koniec? Choć w sumie skąd ja to znam "Zapitala" ten czas, tylko dlaczego choć na trochę nie zwolni na wakacjach

Fajnie się czytało , dzięki ,
ale szkoda, że to już koniec .