BiH - slalom między minami: maj 2023

Franz napisał(a): Zakładał on, że wszyscy ludzie są sobie równi - tak wobec Boga, więc niepotrzebni są hierarchowie kościelni, jak i między sobą, a więc nikt nikomu nie powinien płacić podatków ani odrabiać pańszczyzny. Oczywiste jest, że to nie mogło się podobać ani władzy świeckiej, ani kościelnej.

Tiaaaa . . . coś mi to kojarzy się z . . . ale czy to możliwe

Pierwowzór , czy cóś . . .



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Tiaaaa . . . coś mi to kojarzy się z . . . ale czy to możliwe

Pierwowzór , czy cóś . . .

No cóż, kilka systemów - czy to opartych na Istocie Wyższej (jednej czy większej ich ilości), czy też negujących istnienie takowych - głosiło pełną równość.
Ale z wprowadzeniem tej idei w życie wiążą się problemy nie do pokonania...


Pozdrawiam,
Wojtek

Skąd wiedziałeś gdzie szukać tych stećci, jeśli to nie tajemnica ?
Bo jak mniemam to nie przypadek ... ?

Franz napisał(a): Zakładał on, że wszyscy ludzie są sobie równi - tak wobec Boga, więc niepotrzebni są hierarchowie kościelni, jak i między sobą, a więc nikt nikomu nie powinien płacić podatków ani odrabiać pańszczyzny. Oczywiste jest, że to nie mogło się podobać ani władzy świeckiej, ani kościelnej.

Jakieś to takie współczesne ...
Zbieżne z opiniami dzisiejszych podatników, o wszelkich formach obecnej "pańszczyzny".
Szczególnie ... tej źle dysponowanej.

Pozdrawiam.

Crayfish napisał(a):Skąd wiedziałeś gdzie szukać tych stećci, jeśli to nie tajemnica ?
Bo jak mniemam to nie przypadek ... ?

Jak już wiedziałem, że będę nad Blidinje, pogrzebałem w necie i znalazłem. Chciałem je zobaczyć i Dino - z którym korespondowałem - wskazywał mi na inne tereny, nie wiedząc, że tutaj też są.

mariusz-w napisał(a):Jakieś to takie współczesne ...
Zbieżne z opiniami dzisiejszych podatników, o wszelkich formach obecnej "pańszczyzny".
Szczególnie ... tej źle dysponowanej.

Bo idea ta - począwszy od grup plemiennych wspólnoty pierwotnej, przez pierwsze gminy chrześcijańskie jeszcze przed stworzeniem się hierarchii, poprzez skrajnie utopijne odłamy kominizmu aż po trendy anarchistyczne - wciąż jest żywa.

Pozdrawiam,
Wojtek

kiedy bedzie dalsza czesc?
Pozdrawiam

garwill napisał(a):kiedy bedzie dalsza czesc?

Wkrótce.

Miałem kilkudniową przerwę w życiorysie wirtualnym. Musiałem odpowiedzieć na zew gór.

Pozdrawiam,
Wojtek

W nocy budzi mnie chłód i nie ma rady - wsuwam się w drugi śpiwór, po czym powracam od razu w ramiona Morfeusza. Budzik w telefonie nastawiony na 6:15, a przynajmniej takie tkwi we mnie głębokie przekonanie. Tym większe jest więc moje zdumienie, gdy uchylam w którymś momencie powiekę i dostrzegam zupełną jasność na zewnątrz. Co jest?! Rzut oka na zegarek - dochodzi siódma. A więc - coś pochrzaniłem. I to w takim dniu, w którym bardzo zależy mi na czasie. Przede mną szesnastogodzinna trasa, a ja się wyleguję. Nędza!

Błyskawicznie wyskakuję ze śpiworów i się ubieram. Do moich uszu dochodzi dźwięk silnika; jakoż i za moment przejeżdża obok samochód - rozpoznaję poznanych poprzedniego dnia robotników. Machamy sobie na powitanie, a następnie szybko ścielę wóz i podjeżdżam pod samo ogrodzenie terenu kościelnego. Akurat biją dzwony na wieży. Łapię plecak i ruszam w trasę. Ścieżka zaczyna się na stromym stoku, tuż przy bramie. Stoi tu słupek z oznaczeniem szlaku, a na przytwierdzonej tabliczce dwie nazwy: Plocno oraz Ploca. Na zegarku 7:10.

Szlak jest tu bardzo prowizoryczny - kluczy między drzewami, tuż ponad wygryzionym przez koparkę zboczem góry. Najwyraźniej sympatyczny franciszkanin i w tym maczał palce, powiększając teren kościelny. Wreszcie natrafiam na porządną ścieżkę, której lewy koniec ginie w stercie chrustu, zabezpieczającej przed skierowaniem się na pionowy spad wprost w ramiona Kościoła. Od tego miejsca idzie się już łatwiej - skręcam w prawo, gdzie wygodna dróżka pnie się sosnowym lasem na najbliższe wzgórze. Pomiędzy koronami drzew zagląda z drugiej strony płaskowyżu masyw Vran, a za chwilę prześwitują już też bliskie skały Plocna.







Szlak osiąga grzbiet i przez chwilę idę prawie po równym, by wkrótce zacząć się obniżać. Wyczuwam, że kieruję się na Boricevac - polanę, na którą wczoraj dojechałem samochodem, wyszukując szlaku w góry. Jakoż i po chwili dostrzegam już zasłaną porannymi mgiełkami, znajomą dolinkę. Przecinam ją na skraju lasu, po czym zaczynam strome podejście w kierunku prześwitujących, wapiennych ścian, opadających stromo na północ. Ścieżka jest nadal wygodna i dobrze widoczna, szybko więc zyskuję wysokość. Za mną ponownie widoczny Vran, a tuż nade mną opromienione porannym blaskiem skały, które wczoraj podziwiałem z szosy. Cuzica kuk.

Wydostaję się na próg płytkiej dolinki krasowej i teraz również i ja dostaję dawkę porannego słońca. Wprawdzie nie w takiej ilości, jak poprzedniego dnia na Troglavie - gdyż dominuje zieleń sosen oraz kosodrzewiny - ale również i tutaj jesień daje swoje kolorowe przedstawienie. Czerwone, wpadające nieco w żółć i złoto, pasy ciągną się skośnie przez morze iglaków. Ścieżka obniża się lekko na dno trawiastej, zasłanej mniejszymi i większymi głazami dolinki, a następnie równie delikatnie podnosi się pośród ciemnozielonego szpaleru. Wchodzę na kolejny prożek i teraz zaczyna się cały ciąg niewielkich dolinek, z których każda leży nieco wyżej od poprzedniej. Jednocześnie ścieżka kluczy w niemal wszystkich kierunkach świata - może za wyjątkiem zachodniego, z którego idę - niemniej w ogólnym rozrachunku prowadzi na wschód.









Gdy znajduję się wyżej, w słońcu, czuję już przyjemne ciepło, rozlewające się po całym ciele, kiedy zaś zanurzam się w dolinkę, ogarnia mnie ponownie chłód, a pod stopami srebrzą się pokryte szronem trawki. Po chwili, gdy nogi znów wynoszą mnie na następny próg, w miejscu szronu pojawiają się tysiące drobnych kropelek rosy, drżących w delikatnym powiewie porannego wietrzyku.







W pewnym momencie dostrzegam przed sobą znacznie dłuższą od poprzednich dolinkę, a wyraźny ślad ścieżki prowadzi jej lewym skrajem w stronę stromego, przeciwległego zamknięcia. Obniżam się łagodnie i gdy jestem mniej więcej w połowie, zerkam w prawo, gdzie ponad pionowymi ścianami Plocna wyraźnie już widać zabudowania wojskowe na samym szczycie. A więc dotarłem do miejsca, które według mapy zwie się Stanine, a od najwyższego szczytu Cvrsnicy dzieli mnie jeszcze około 450 metrów wysokości.

Warto rano wstać ! ...
Dzięki temu, bardzo ładne światło towarzyszyło Tobie w tym "spacerze" !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Warto rano wstać ! ...
Dzięki temu, bardzo ładne światło towarzyszyło Tobie w tym "spacerze" !

I tak zaspałem (co się później zemściło na mnie).
A rano - światło najpiękniejsze...

Pozdrawiam,
Wojtek

Ładne kolory.
Tylko raz (w Plitvickich Jeziorach) byliśmy w tamtych rejonach na granicy zielonych i żółtych liści. O wchodzie słońca na tych zdjęciach wygląda to jeszcze bardziej wyjątkowo.

Zbliża się już tytułowy spacer miedzy minami? Kiedyś dane było mi "rozbrajać" drewnianą "piórnikową" na poligonie w Toruniu. Paluchy drżały, nogi się trzęsły a chodziło tylko o zapalnik i do dziś nie wiem, czy aktywny .

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Zbliża się już tytułowy spacer miedzy minami?

Pierwszy tytułowy slalom, filozofia liska luzaka i rozplanowanie ułożenia min - już na tej trasie.

Interseal napisał(a):Kiedyś dane było mi "rozbrajać" drewnianą "piórnikową" na poligonie w Toruniu. Paluchy drżały, nogi się trzęsły a chodziło tylko o zapalnik i do dziś nie wiem, czy aktywny .

Mnie się z wielkim trudem udało jakoś wyłgać od tego zaszczytnego, patriotycznego obowiązku.

Pozdrawiam,
Wojtek

Górki zbudowane jak na Jurze Krak-Częst. tylko DUUUUUUŻŻŻŻŻŻOOOOO większe.

Crayfish napisał(a):Górki zbudowane jak na Jurze Krak-Częst. tylko DUUUUUUŻŻŻŻŻŻOOOOO większe.

No cóż - dolomit i wapień.
A skala...

Pozdrawiam,
Wojtek