Bieszczadzkie wędrówki

Żona ma alergię na łańcuchy . Trasy mam planować tak by najlepiej ich nie było. W czasie tegorocznych wakacji okazało się, że doszła do tego alergia na schody. A tych w Bieszczadach obecnie uniknąć nie sposób …
Schodziliśmy więc w żółwim tempie z grzbietu Krzemienia do przełęczy goprowskiej. Syn wyprzedza nas bo chce zobaczyć start śmigłowca. Umawiamy się, że będzie na nas czekał w wiacie.
Swoją drogą idąc Bukowym Berdem wydaje się, że szlak schodzi bezpośrednio do przełęczy. Tak jednak nie jest. Najpierw faktycznie nieco się obniża by potem wspiąć się i przejść opodal Krzemienia. Od tego miejsca mocno obniża się ku przełęczy.
Gdzieś w połowie zejścia do przełęczy śmigłowiec startuje. W zasadzie wszyscy stają i jak zahipnotyzowani obserwują.



W końcu dochodzimy do przełączy goprowskiej.


Syn czeka na nas w wiacie. Zdążył na start.
Nazajutrz na stronie bieszczadzkiego oddziału GOPR przeczytamy, że ratownicy mieli pracowity dzień. Najpierw z przełęczy goprowskiej przetransportowali kobietę ze skręconą kostką. Potem mieli wezwanie do podobnej sprawy na Połoninie Caryńskiej (a może Wetlińskiej? Nie jestem pewien) . W tym czasie otrzymali kolejne zgłoszenie z przełęczy goprowskiej. Tym razem sprawa była poważniejsza. Zasłabła dziewczyna. Traciła przytomność. Dlatego zdecydowano o zadysponowaniu śmigłowca LPR-u. Właśnie tej akcji byliśmy świadkami.
Chciałem od razu iść na Tarnicę. Syn jednak zgłodniał i ostatnie kanapki, które planowałem zjeść na szczycie znikają w naszych brzuchach w wiacie .
Wzmocnieni posiłkiem rozpoczynamy dalszą wędrówkę na siodło pod Tarnicą.
Pogoda coraz bardziej nas rozpieszcza widokami. Na ścianach zębatego Krzemienia słońce wykorzystując przerwy w chmurach tworzy fantastyczne widowisko światła i cienia .


W ogóle widoczność znacznie się poprawia .


Przełęcz pod Tarnicą coraz bliżej. Na dodatek na szlaku na szczyt znacznie mniej ludzi.


W tych miłych dla oka i obiektywu okolicznościach przyrody docieramy na przełęcz.


CDN

Poprawa pogody (zapowiadają się piękne widoki z Tarnicy) i zmniejszenie się liczby ludzi na szlaku - świetnie!

Przyjemne niebieskości się pojawiły, od razu świat piękniej wygląda .

dangol napisał(a):Poprawa pogody (zapowiadają się piękne widoki z Tarnicy) i zmniejszenie się liczby ludzi na szlaku - świetnie!

Dokładnie tak pomyśleliśmy .

Nefer napisał(a):Przyjemne niebieskości się pojawiły, od razu świat piękniej wygląda .

Bez dwóch zdań .

Rozpoczynamy atak szczytowy, który długi nie jest i przypomina raczej spacer niż wspinaczkę na szczyt . Niebawem meldujemy się na Tarnicy . Zapraszam zatem na przepiękne widoki w wieczornym słońcu .
Jedyny minus taki, że słońce wpada do obiektywu aparatu gdy kieruję go w kierunku Rawek czy Caryńskiej. Trzeba się będzie kiedyś wybrać przed południem by ten kierunek obfotografować .
Kolejny szczyt z KGP zdobyty .









CDN

Dawigs napisał(a): Kolejny szczyt z KGP zdobyty

Ile zostało do kompletu?

dangol napisał(a):

Dawigs napisał(a): Kolejny szczyt z KGP zdobyty

Ile zostało do kompletu?

Tarnica była 12-ta. Pozostało 16-cie
Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności kolejne szczyty będziemy pewnie zdobywać najwcześniej wiosną. Na pierwszy ogień pójdzie coś łatwego. Myślę o Jagodnej z Przełęczy Spalona. A potem się zobaczy .

Wracamy na przełęcz pod Tarnicą i tu mamy małą naradę rodzinną. Do Ustrzyk gdzie mamy samochód według znaków czas przejścia to 2h 15 minut. Schodami (sic!) do Wołosatego jest godzina.
Słońce zajdzie za ok. 2 i pół godziny. Naszym tempem i mając na uwadze z reguły wyśrubowane czasy na tabliczkach PTTK nie ma więc szans na dojście do Ustrzyk za dnia. Rozdzielamy się. Ja włączam piąty bieg i lecę po samochód a żona z synem powoli schodzą do Wołosatego.
Przełącz pod Tarnicą z Tarniczki


Tarniczka i Tarnica z widziane z Szerokiego Wierchu.


Po przekroczeniu granicy lasu droga zaczyna mi się dłużyć. Na dodatek na szlaku przeważnie jestem sam. Dwie pary minąłem jeszcze na zejściu z Szerokiego Wierchu. Z kolei potem minęła mnie biegnąca para młodych ludzi. Jeszcze jedną parę spotykam w wiacie, w której zatrzymuję się na krótki odpoczynek. W tych warunkach przy zapadającym w lesie zmroku czuję się trochę nie swojo. Przy różnych leśnych odgłosach wyobraźnia działa .
Do parkingu dochodzę przy fantastycznym zachodzie słońca.


Koło samochodu jestem po 2h i 5 minutach. Dzwonię a moi jeszcze … na szlaku . Przeklinają schody. Na ostatnim etapie dzisiejszej wędrówki dają im się we znaki .
Jak się później okaże zdążę jeszcze chwilę posłuchać występu na parkingu (ludzie siedzieli na kontenerach po piwie i słuchali, fajny klimat), zrobić małe zakupy, dojechać do Wołosatego i nawet jeszcze wyjść naprzeciwko. Przy świetle księżyca chyba jeszcze po szlakach nie chodziłem. Na szczęście szybko spotykam rodzinkę.
Mała próbka parkingowego występu. Jakość obrazu niestety marna.

Pełen wrażeń dzień uwieńczony wspaniałymi widokami na Tarnicy kończymy późną obiadokolacją w Bazie Ludzi z Mgły.
Bukowe Berdo tym razem nie było dla nas łaskawe. Z pewnością tam wrócimy .
CDN

Piękny, długi dzień !
Widoczki na Szerokim Wierchu o złotej godzinie, prześliczne .

dangol napisał(a):
Widoczki na Szerokim Wierchu o złotej godzinie, prześliczne .

Dokładnie, piękny kolor nieba.
A dzień bardzo udany .

Taki dzień łatwo zapamiętać bo gdy pogoda dopisze to zdjęcia się same robią ( prawie ) , a kolory czarują . . . wystarczy wyjść w góry


Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):Piękny, długi dzień !
Widoczki na Szerokim Wierchu o złotej godzinie, prześliczne .

Cały czas głowa mi się obracała do tyłu a czas naglił .

Nefer napisał(a):A dzień bardzo udany .

Tak, zwłaszcza wieczór wynagrodził wcześniejsze niedogodności .

piotrf napisał(a):Taki dzień łatwo zapamiętać bo gdy pogoda dopisze to zdjęcia się same robią ( prawie ) , a kolory czarują . . . wystarczy wyjść w góry
Pozdrawiam
Piotr

Dokładnie. Jak jest pogoda i świetne widoki to aparat nie wiadomo kiedy sam w ręce ląduje .

21.08.2020 piątek

Zapowiada się słoneczny dzień. Po wczorajszej wyprawie nawet nie próbuję namawiać na wyjście w góry. Udaje mi się jednak przekonać rodzinkę do wycieczki .
Po drodze zatrzymujemy się na punkcie widokowym za Lutowiskami.




Tu mała przebitka z tegorocznego zimowego wypadu.
Nasza pociecha pozjeżdżała sobie tam wtedy na jabłuszku .


Ulepiliśmy bałwana .



Na parkingu zaspy po odśnieżaniu.


Widoki zasłaniały chmury ale i tak było fajnie .


O tym jaki jest cel naszej wycieczki już w następnym odcinku .
CDN

Udajemy się w kierunku Pogórza Przemyskiego bowiem naszym dzisiejszym celem jest Zamek w Krasiczynie. Zbudowany na przełomie XVI i XVII wieku przez Stanisława Krasickiego i jego syna Marcina.
Pomimo licznych pożarów i wojen, zachował prawie niezmienioną sylwetkę do dziś. O znaczeniu świetności zamku w przeszłości świadczy fakt, że gościli w nim królowie polscy: Zygmunt III Waza, Władysław IV, Jan Kazimierz i August II.. Po bezpotomnej śmierci Krasickich zamek i dobra krasiczyńskie przechodziły z rąk do rąk aż w 1835 roku zamek nabył książę Leon Sapieha. Sapiehowie, którzy byli w posiadaniu Krasiczyna do 1944 roku, przyczynili się znacznie do jego rozwoju. Przeprowadzili renowację Zamku, założyli tartak, browar i fabrykę maszyn rolniczych. To właśnie tu urodził się późniejszy kardynał Adam Sapiecha.
Po przejęciu zamku i dóbr krasiczyńskich przez państwo po II wojnie światowej znalazło w nim siedzibę Technikum Leśne. W tym czasie odwiedziła go moja teściowa. W latach siedemdziesiątych mecenat nad obiektem przejęła Fabryka Samochodów Osobowych w Warszawie. Niestety to co nie zostało rozkradzione wcześniej zostało zniszczone przy ślimaczącym się remoncie za czasów FSO .
W 1996 Zamek w Krasiczynie przejęła Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. W jednym ze skrzydeł zamku utworzono cześć hotelową i gastronomiczną. Jednak większość zamku nadal czeka na gruntowny remont.
Wejście na teren zespołu zamkowo–parkowego jest płatne. Najtańszą opcją jest wejściówka tylko do parku. Z kolei zamek można zwiedzać indywidualnie lub kupić pakiet czyli full opcję: zwiedzanie zamku z przewodnikiem, wejście na wieżę zegarową i do lochów.
Aktualny cennik można znaleźć tutaj:
https://www.krasiczyn.com.pl/
Zapraszam zatem na fotorelację.
Zamku strzeże armata .


Wchodzimy na dziedziniec, który okolony jest arkadowymi krużgankami. Są tu niezwykle rzadko spotykane przepiękne sgraffitowe dekoracje przedstawiające sceny biblijne oraz medaliony z popiersiami cesarzy, wizerunki polskich królów i sceny myśliwskie.






CDN

Zamek w Krasiczynie jest bardzo ładny. Miło też przejść się po zamkowym parku.
Piszesz, że byliście tam 21 sierpnia w piątek. My byliśmy tam tego samego dnia .