Białe szaleństwo czyli Dolomity na dwóch deskach

mysza73 napisał(a):A kiedy to było? Bo mi dopiero w dzień kobiet zaświeciło

6 marca. Zaczęło się nieźle, ale z każdą godziną chmur było więcej, aż nastały niemal 24-godzinne opady deszczu, a wyżej śniegu .
Skoro to nie Wy, to nie wiem kto nam podpitolił słońce .

06.03 - Porta Vescovo, Belvedere, Sass Pordoi

Na początek mapka.




Po dniu przerwy wracamy na trasy narciarskie na Porta Vescovo. Zaczynamy na czerwonej szóstce, którą nie zdążyliśmy się jeszcze najeździć.
Najpierw pokonujemy całą trasę z samej góry - 3950 metrów zjazdu , a później jeździmy już tylko dolną częścią od pośredniej stacji gondolki nr 2.






Podczas gdy ja pozostaję wierna cudownej szóstce, Paweł szybko przenosi się na czarne trasy nr 5 i 13.








Jeździ się świetnie, bo trasy są równiutkie i puste, ale w końcu przeganiają nas stąd coraz dłuższe kolejki do gondolki. Tłok robią tu przede wszystkim narciarze zmierzający na Marmoladę.
Przenosimy się więc na najlepiej nam znaną trasę nr 1 i obsługującą ją sześcioosobową kanapę.




W górnej części czerwona jedynka należy do Sella Rondy i z tego powodu robi się tu momentami dość tłoczno.






Dolną częścią natomiast nie jeździ już prawie nikt. Można powiedzieć, że cała nasza .







Kilka zjazdów i przenosimy się w zupełnie inną część ośrodka. Żegnamy trasę nr 1 i jedziemy do gondolki nr 126.






(...)

Najnowsza w Arabbie kolej gondolowa zabiera nas na stoki Belvedere. Tutaj spędzimy drugą część dnia .
Belvedere należy jednocześnie do ośrodka Val di Fassa. Jeździliśmy tu już przed paroma laty, pojeździmy i dziś, a głównym powodem, dla którego wracamy, jest możliwość wjazdu na niezwykle widokowy szczyt Sass Pordoi (2950 m npm).






Wyboru dużego nie mamy na skipassie z Arabby możemy jeździć niebieską trasą 42 albo czerwonymi 40 i 41.

To trasa niebieska.






A to już całkiem wygodna kanapa nr 124 nad trasami 40 i 41.






Jadąc kanapą zastanawiamy się z jakiego powodu na trasie 40 po lewej stronie zjeżdża zdecydowanie więcej osób niż trasą 41 po prawej, która przez większą część czasu pozostaje puściutka, jakby tylko na nas czekała . Suuuuuuuuuuper




Wszystko wyjaśnia się przy zsiadaniu z wyciągu, na lewo kierują znaki "zielonej" Salla Rondy. W takim razie my na prawo, bo tam i luźniej i równiej .



Traska fajna, a do tego śmiało możemy powiedzieć, że cała nasza .


Między kolejnymi zjazdami czas na fotki .




W dole druga część Belvedere,




malowniczo położona u stóp charakterystycznych szczytów Sassolungo i Piz Ciavazes.











Gotowi na kolejny zjazd ?









W nogach wyraźnie czujemy już przejechane dzisiaj kilometry. Robimy więc sobie obowiązkową przerwę na kawę i bombardino .
Zaraz po kawce zostawiamy narty na stojaku i ruszamy do kolejki na Sass Pordoi . Niestety zdążyło się już zachmurzyć .






CDN

06.03 - Sass Pordoi czyli o tym, że w Dolomitach nie zawsze świeci słońce

Narty zostawiamy na stojaku przy jednym z barów na przełęczy Passo Pordoi i udajemy się do kolejki Funivia Sass Pordoi.




Wg. zamieszczonej przy wejściu informacji wagonik rusza co 10 minut. Nie czekamy więc długo.






Sesja .





Jedziemy . Leżący w paśmie Gruppo Sella Sass Pordoi ma wysokość 2952 m.







Na szczycie urządono taras widokowy, a w zasadzie dwa tarasy, wychodzące na dwie różne strony.




Opisana panorama pomaga zorientować się na co patrzymy.






Piz Ciavazes podoba mi się zdecydowanie najbardziej .





Z drugiego tarasu mamy widok w kierunku Tofany, Civetty i Marmolady.




Niestety przy tej pogodzie zachwytu nie ma .









Świetnie wygląda prowadząca przez przełęcz Passo Pordoi, kręta droga łącząca Arabbę z Canazei.






I zjeżdżamy na dół.






Wracamy po narty i szusujemy jeszcze trochę po trasach Belvedere.




Do Arabby wracamy spacerowymi niebieskimi trasami korzystając z kanapy nr 127, którą bez zdejmowania nart przeprawiamy się nad drogą.
Na parkingu meldujemy się po 16stej. Wykorzystaliśmy ten dzień prawie maksymalnie .

Zimą tam nie pojadę. Może nie najmądrzejsze pytanie (no zielona jestem ), ale powiedz czy okresie nazwijmy to ogólnie letnim można tam się też tak sprawnie przemieszczać?

aga_stella napisał(a):Zimą tam nie pojadę. Może nie najmądrzejsze pytanie (no zielona jestem ), ale powiedz czy okresie nazwijmy to ogólnie letnim można tam się też tak sprawnie przemieszczać?

Pewnie Zrobiłam już sobie wstępne rozeznanie .
Zamiast na stronę dolomitisuperski trzeba zajrzeć na dolomitisupersummer . Większość kolejek, gondolek i kanap wozi turystów od połowy czerwca do połowy września. Można kupić karnet na całe Dolomity albo na pojedyncze ośrodki. Można też kupować pojedyncze bilety na wybrane wyciągi.
Rozglądam się teraz za jakimś przyzwoitym przewodnikiem po szlakach w Dolomitach .

marze_na napisał(a):Rozglądam się teraz za jakimś przyzwoitym przewodnikiem po szlakach w Dolomitach .

A rozważasz 3-częściowy przewodnik Traczyka?

dangol napisał(a):

marze_na napisał(a):Rozglądam się teraz za jakimś przyzwoitym przewodnikiem po szlakach w Dolomitach .

A rozważasz 3-częściowy przewodnik Traczyka?

Widziałam, że Tkaczyk jest generalnie bardzo polecany. Muszę wziąć do ręki i przejrzeć, bo nie nie wiem czy to akurat dla mnie. Mam ochotę na lekki trekking, nawet parę dni z plecakiem, a nie na ferraty .
Przewodniki Tkaczyka mają w bibliotece na Szewskiej, więc sobie zajrzę.

Tam są nie tylko ferraty. Mam jeden tom, ten z Alta Badią .
Jak trafisz na coś lepszego, daj znać

dangol napisał(a):Tam są nie tylko ferraty. Mam jeden tom, ten z Alta Badią .

Ten z Alta Badią czyli część zachodnia Dolomitów najbardziej mnie interesuje . Na pewno wypożyczę i pooglądam z nadzieją, że wykrystalizuje mi się jakiś konkretny plan. Bo na razie patrzę na mapę trochę bezradnie . Za dużo miejsc chciałabym zobaczyć, a słabe mam jeszcze pojęcie o dostępności i czasach przejść.
Ale mam czas, bo to temat najwcześniej na czerwiec przyszłego roku .

dangol napisał(a):Jak trafisz na coś lepszego, daj znać

Sęk w tym, że chyba nie ma nic lepszego.

07.03, Monte Cherz i Pralongia w śniegu

Prognozy pogody zapowiadające na czwartek opady deszczu, a wyżej śniegu niestety się sprawdzają .
Widok za oknem skłania raczej do powrotu pod kołdrę niż do wyruszenia na stoki .










Nie spieszy nam się, jeszcze zdążymy zmoknąć, tym bardziej, że wg. prognoz padać ma cały dzień .

Podczas śniadania postanawiamy, że skoro i tak mamy karnety w kieszeniach to chociaż spróbujmy przypiąć narty. W strugach deszczu pakujemy się do auta i jedziemy na przełęcz Passo Campolongo. Zjeżdżając tam w poniedziałek widzieliśmy mały parking oraz kilka miejsc wzdłuż drogi. Mamy nadzieję, że przy takiej pogodzie uda nam się znaleźć wolne miejsce nawet po 10tej.

Przełęcz leży 400 metrów wyżej niż nasze Pieve di Livinallongo, zamiast deszczu mamy więc śnieg. Niestety dodatkowo mocno wieje.
Mimo to nie tracimy humorów .




Parkujemy przy samym wyciągu krzesełkowym na Monte Cherz.




Wjeżdżamy na górę prosto w chmurę , po czym niewiele widząc zjeżdżamy niebieską trasą 32 do krzesełka na Pralongię.
Pokonanie dwukilometrowej trasy po świeżym, naturalnym śniegu, nawet mimo słabej widoczności w górnej części, sprawa sporo frajdy. Gorzej jest z wysiedzeniem na powolnych krzesełkach . Marznąc na nich i moknąc można się rozmarzyć o nowoczesnych austriackich podgrzewanych kanapach z osłonami .

Dojeżdżamy na Pralongię. Sypie, wieje, widoczność fatalna ...




Udajemy się prosto do schroniska, żeby się nieco wysuszyć i ogrzać. I może doczekać poprawy pogody.




Dziś obok obowiązkowej kawy pocieszyciel, apfelstrudel




CDN ....

07.03, Monte Cherz i Pralongia - część II

Wychodzimy z rifiugio po ok. trzech kwadransach. Na zewnątrz wcale nie jest lepiej . W zasadzie to jest jeszcze gorzej. Wieje tak, że wyłączyli wyciąg .
Podejmujemy szybką decyzję, że trzeba z tej Pralongii spadać... W zasięgu wzroku żywej duszy...








No to ruszamy. Dość niepewnie .



Snuję sobie czarne wizje, że za moment zdmuchnie nas z trasy albo co gorsza zamarzniemy zanim uda nam się zjechać te 2,5 km w dół do La Vizza ...


Jest jednak jeden pozytyw tej sytuacji, cała trasa nasza .




Kilkanaście metrów przed nami majaczy już krzesełko na Monte Cherz.




Na szczęście tego jeszcze nie wyłączyli .




Trasa na dole kusi na tyle, że fundujemy sobie dwukrotny zjazd . I wiecie co, nie jesteśmy jedynymi wariatami na tej niebieskiej 32 .




Ostatecznie pokonuje nas jednak ten wyciąg . Gdyby chociaż miał osłonę .






Z Monte Cherz zjeżdżamy prosto do auta nie rozważając już nawet kolejnych zjazdów. Opady śniegu stają się coraz bardziej obfite.




Jeszcze tylko MMS do rodziny i znajomych z pozdrowieniami ze słonecznych Dolomitów i możemy pakować się do auta.




Mimo wszystko wracamy w dobrych humorach. Przejechaliśmy dzisiaj na nartach niewiele ponad 10 km, ale to nartowanie będziemy wspominać długo .

Już mam dość zimy....
Ale u Ciebie ogladam z zachwytem

CROberto napisał(a):Już mam dość zimy....

Ja bardzo się cieszę z nadejścia wiosny .
Czas kończyć tą relację, bo zupełnie nie przystaje do tego co za oknem .

CROberto napisał(a):Ale u Ciebie ogladam z zachwytem

Dzięki .
Właśnie przygotowałam przedostatnią porcję marcowych Dolomitów.

08.03 - Civetta

Przed nami ostatni dzień na nartach. Po przebudzeniu z niepokojem wyglądamy przez okno. Na szczęście pogoda powoli się poprawia, a opady ustały już na dobre.















Po śniadaniu jedziemy do Alleghe .







Będziemy jeżdzić w ośrodku Civetta.




Stajemy na dużym bezpłatnym parkingu przed stacją gondolki.
Civetta to ośrodek rodzinny. Znaczy się dla wszystkich . Jest tu ok. 70 km tras, w tym aż 28 km to trasy niebieskie. Na stokach Civetty spotykaliśmy mnóstwo szkółek, często z polskimi instruktorami .
Ceny są nieco niższe niż w Arabbie. Skipas na 1 dzień w wysokim sezonie kosztował 50€, sześciodniowy 255€. W ofercie jest też ciekawa opcja karnetów łączonych Civetta + Dolomitisuperski.

Do gondolki nie ma kolejki, kwadrans po 9tej wsiadamy do wagonika i z wysokości niespełna 1000 m wjeżdżamy na 1470 m. Następnie przechodzimy do kolejnej gondolki, która wywozi nas na Col dei Baldi, 1932 mnpm.



(...)