Białe szaleństwo czyli Dolomity na dwóch deskach

Bratwojciech napisał(a):Zima w tym roku choć nie była jakaś mroźna, to przynajmniej trochę śniegiem sypnęło. Nasłonecznione stoki i dość ciepły marzec niestety robią swoje. Jednak magiczne 3000 w górę niesamowicie zmieniają krajobraz

Ze śniegiem i pogodą to zawsze jest loteria. Miałam spore obawy rezerwując apartament już w listopadzie, ale na warunki śniegowe naprawdę nie możemy narzekać.
Wczoraj trochę dopadło, na przyszły tydzień zapowiadają mrozy. Sezon w Dolomitach jeszcze potrwa .

maslinka napisał(a):Jak to się punkt widzenia może różnić w zależności choćby od pory dnia...

Przed wyjazdem wróciłam sobie do Twojej realacji, wiec miałam Twoje wspomnienia na świeżo.
Dobrze że przepustowość kolejki jest ograniczona i jednorazowo zabiera ona tylko 70 osób, bo w przeciwnym razie na trasie byłoby naprawdę niebezpiecznie .

05.03 - Marmolada, część II

Tym razem musimy już odstać swoje w kolejce. Po ok. 25 minutach w końcu przechodzimy przez bramki.
Wypatrujemy wagonika .






I znowu jesteśmy na górze .




Na trasie momentami już gęsto. Ale zanim my przypniemy narty udamy się na taras widokowy .




Najpierw Marmolada.







Gdzieś tam kryją się znane nam już stoki ośrodków Val di Fassa i San Pelegrino Falcade.












Jeszcze raz Sassolungo będący w centrum Val di Fieme.





I niesamowity masyw Sella.





Na koniec spojrzenie rybim okiem i możemy zjeżdżać .








(...)

Jest mniej więcej kwadrans po jedenastej, a warunki na trasie ciągle niezłe .








Paweł fotografuje,




a ja śmigam dalej. I tak mnie zaraz dogoni .




Jest odrobinę trudniej, ale ciągle pięknie i ciągle mamy sporo frajdy z jazdy.












Można i tak .








Dosłownie kilkanaście sekund dzieliło nas od przymusowego przystanku na trasie . Przślizgnęliśmy się jako jedni z ostatnich zanim obsługa całkowicie zagrodziła przejazd siatką. Wyraźnie słychać już było warkot helikoptera, a z boku trasy w asyście służb medycznych czekał pechowiec zwieziony z góry toboganem .






Tłum narciarzy zatrzymanych na górze gęstnieje z każdą minutą.





Postanawiamy zrobić sobie przerwę.

Piękne widoki! Ja na nartach nie mam zamiaru jeździć,ale bombardino to bym chętnie wypiła

ruzica napisał(a):Piękne widoki! Ja na nartach nie mam zamiaru jeździć,ale bombardino to bym chętnie wypiła

Jak nie na narty to może na trekking?
My mamy ogromną ochotę poszwendać się latem

We wrześniu bombardino jakoś nie wchodziło, zdecydowanie lepsze było piwko. Widoki za to jak zwykle oszałamiające wzrok, bardziej kolorowo przecież , a łąki w wielu miejscach pokryte dywanem zimowitów...

W Alta Badii w dolinie wczoraj było +13 . Ekipa moich narciarzy, po podróży zrobiła więc dzień lajtowy, szusowała tylko pod Santa Croce (z obowiązkowym postojem na bombardino u Stefano) oraz na łąkach w rejonie Pralongii. Dziś m.in. zjazd z Lagazuoi.

dangol napisał(a):We wrześniu bombardino jakoś nie wchodziło

Ono chyba zdecydowanie bardziej pasje do śnieżnej scenerii .

dangol napisał(a):W Alta Badii w dolinie wczoraj było +13 .

Jak patrzę na to co za mamy za oknem to chcę wracać .

05.03 - Marmolada, część III

Trzeciego zjazdu z Marmolady nie ryzykujemy. Nie chcemy sobie psuć dobrego wrażenia .
Niech Pista Bellunese, najdłuższa trasa zjazdowa w Dolomitach, pozostanie najmilszym narciarskim wspomnieniem .

Niestety poza trasą z Marmolady nie ma tu za bardzo alternatywy do szusowania. Pozostaje nam tylko wjazd kanapą nr 13 na Passo Padon. Za to bze kolejek.












Kanapa wiezie nas na wysokość 2370 m.




Jesteśmy na szlaku I wojny światowej.




Warto wspomnieć, że w budynku stacji kolejki na Serauta działa Muzeum Wielkiej Wojny. Zostawiliśmy je sobie na jakies lato .


Z Passo Padon zjeżdżamy czerwoną trasą nr 50 do Malga Ciapela. Wbrew obawom o jej stan (bo przecież jest jedyną drogą dla dziesiątek turystów zmierzających na Marmoladę na nartach) okazuje się świetna








Widok na Marmoladę i na trasę Pista Bellunese.







(...)

Zjeżdża się bardzo przyjemnie i oczywiście widokowo .








Jest radość .




Przynajmniej do miejsca, gdzie trasa z Passo Padon łączy się z trasą z Marmolady w jej dolnym odcinku.
Są tu trzy nieco bardziej strome fragmenty, na których tworzą się spore muldy. Z każdym przejazdem okazują się coraz większe i bardziej uciążliwe .





W końcu postanawiamy dłużej się nie męczyć i nasz trzeci dzień na nartach kończymy wyjątkowo wcześniej. Około 14.30 zjeżdżamy na parking.
Kolejka chętnych do wjazdu na Marmoladę ciągle imponująca .







Grafika obrazująca wysokość, na jaką wjeżdża wyciąg.






To był bardzo udany dzień





zakończony jeszcze spacerem po naszym Pieve di Livinallongo.

marze_na napisał(a):

Jesteśmy na szlaku I wojny światowej.

A ja głupia myślałam, że to jest armatka śnieżna

Ja już teraz wiem kto miał to słońce, co to go w Lizbonie nie miałam

elka21 napisał(a):A ja głupia myślałam, że to jest armatka śnieżna

Po ciężkim dniu w pracy poprawiłaś mi humor .

mysza73 napisał(a):Ja już teraz wiem kto miał to słońce, co to go w Lizbonie nie miałam

Nie widzę nigdzie relacji z tego rzekomo mało słonecznego wypadu .

Faktycznie, Marmolada zachwyca. Raz, że piękne zdjęcia, ale co najważniejsze są tak zrobione, że czuje się majestat i potęgę gór.

aga_stella napisał(a):Faktycznie, Marmolada zachwyca.

Widoki oferuje pierwszorzędne. Zwłaszcza, w słoneczną pogodę .
Następnego dna stanęliśmy na tarasie innego widokowego szczytu Dolomitów, ale brakowało słońca i błękitu nieba. Pewnie świeciło wtedy u Myszy

marze_na napisał(a):

aga_stella napisał(a):Faktycznie, Marmolada zachwyca.

Widoki oferuje pierwszorzędne. Zwłaszcza, w słoneczną pogodę .
Następnego dna stanęliśmy na tarasie innego widokowego szczytu Dolomitów, ale brakowało słońca i błękitu nieba. Pewnie świeciło wtedy u Myszy

A kiedy to było?
Bo mi dopiero w dzień kobiet zaświeciło