Bez dzieci część 2 (Milet, Kotor, Sarajewo)

Jadąc z południa drogą M18 dojeżdża się (dosłownie) do starego miasta, przejeżdżając wcześniej przez niemal całe śródmieście szerokim, kilkupasmowym prospektem. W tym miejscu miasto sprawia wrażenie witalnego i nowoczesnego. Nie sposób zabłądzić do starego miasta, tym bardziej że są znaki „old town” i Baščaršija - historyczny targ muzułmański i główna część starego miasta. Parkujemy zatem na parkingu podziemnym nazwanym „Baščaršija”. Ceny za godzinę postoju nie znam ponieważ młodzieńcy kierujący ruchem na parkingu, gdy dowiedzieli się, że szukamy noclegu zaprowadzili nas do recepcji motelu albo pensjonatu, znajdującego się nad parkingiem i nazwanego oczywiście Baščaršija. Tam mieli tylko pokój czteroosobowy, który wynajęli nam w cenie jak za trzy osoby, to jest za 80 marek. Nie tanio, ale w cenie był parking, a za rogiem znajdowało się stare miasto. Dla tych, którzy w Sarajewie pragną zrobić sobie tylko krótką przerwę w podróży skorzystanie z tego parkingu lub sąsiednich będzie dobrym rozwiązaniem. Dwie godziny powinny wystarczyć na zakosztowanie klimatów orientu w starym mieście, doznać wrażeń związanych z kontrastującym widokiem niemuzułmańskiej części miasta (także w ubiorze i zachowaniu ludzi i architekturze). Obejrzeć sąsiadujące: meczet, katedrę katolicką i cerkiew prawosławną (synagoga jest nieco dalej). Wypić stawiającą na nogi kawę i nawet przekąsić coś na starym mieście, bo ceny jedzenia są dość umiarkowane. Warto w tym miejscu pobyć, nie koniecznie nawet zwiedzać. Przynajmniej my postawiliśmy na takie emocjonalne wczucie się w to miejsce, czyli intuicyjne wałęsanie się po ulicach i uliczkach, nie zaprzątając głowy encyklopedyczną wiedzą z przewodników. Oczywiście czym więcej czasu na przebywanie w tym pięknym miejscu tym lepiej. My mieliśmy czas do południa następnego dnia.


Bazar Baščaršija z fontanną Sebilj



Boczne uliczki

















Cmentarz muzułmański położony 200 m od Baščaršiji. Grozę budziły napisy na nagrobkach wskazujące na daty śmierci wszystkich Pochowanych na przestrzeni 2 lat.



Powrót do pensjonatu



Następnego dnia

Skoro Sarajevo, to nie może i mnie w czytelni zabraknąć. Tym bardziej, że tak pięknie pokazane - zachęca do powrotu A i przyznaję, że o Czarnogórze myśle coraz bardziej intensywnie w perspektywie przyszłego roku




Pozwolę sobie na jedno małe uzupełnienie:

Jadąc z południa drogą M18 dojeżdża się (dosłownie) do starego miasta, przejeżdżając wcześniej przez niemal całe śródmieście szerokim, kilkupasmowym prospektem.

Ten "szeroki prospekt" to właśnie jeden z symboli miasta - okryta ponurą sławą Aleja Snajperów!

Opowiadając o Sarajewie niestety nie można powinąć tego o czym wspomniał Raul. Raul dzięki. Jest wiele śladów niezabliźnionych ran miasta. Dla przyjeżdżających na krótko najlepiej widoczne w wyglądzie budynków.

Przed wyjazdem do domu należało się posilić i odpocząć. Świetnie do tego pierwszego nadają się burki z mięsem, tu podawane z jogurtem, a do drugiego ławy wyścielone kobiercami.


Oczywiście kawa. Tutaj oryginalna reklama, ale nie wiem czy kawiarni, czy perpetum mobile


a tu zestaw, który tylko pozornie jest oczywistry "do ubsługi". Kelner jednak pokazał jak nalewać i kiedy dodać cukier.


Po kawie wyjazd z miasta.

Wybraliśmy jedyną chyba płatną autostradę w BiH - A1. Całe pięćdziesiąt kilka kilometrów do Zenicy za 5,50 marki. Wiadomo do domu jedzie się trochę szybciej. A w Bośni 60 km to około godziny jazdy. Od Zenicy do granicy z Chorwacją w Slavonskim Brodzie jakieś 140 km. Jedzie się wzdłuż koryta rzeki Bośni i niestety widoczne są nadal ślady powodzi. Jednak jakieś 20 - 30 km przed granicą widok jest przygnębiający z innych niż powódź przyczyn. Stoi tam wiele domów bardziej lub mniej postrzelanych lub spalonych z napisami: domy na sprzedaż. Nie chcę tutaj rozwodzić się nad tym dlaczego i w jaki sposób doszło do zniszczenia tych domów. Straszne jest to, że 20 lat po wojnie nikt ich nie kupuje, nie naprawia, nawet nie wyburza, gdyż są to domy wrogów. Nic nie wskazuje na to, aby miało się to wkrótce zmienić.






Jazda chorwackimi autostradami przebiegała bez większych problemów, z wyjątkiem kilkuminutowego postoju przy bramkach w Zagrzebiu. Ale na granicy ze Słowenią horror. Stanie strasznie się dłużyło. Chyba lepiej tuż przed granicą zjechać z autostrady na lokalną drogę i szukać szczęścia w innym miejscu. Do tego doszło zakorkowanie drogi wiodącej do Ptuja. Dojeżdżając tam dopadł nas zmierzch. Przegrałem głosowanie w sprawie czy jechać dalej i nocowaliśmy w Ptuju. Bardzo przyjemny pensjonat a raczej hostel, o nazwie chyba sonček (35 €) przy drodze na Lenart niedaleko za stacją benzynową. W centrum starego miasta też są noclegi, więc warto popytać. Znany wszystkim Ptuj okazał się miłym i, jak to się mówi, klimatycznym miastem.












Droga powrotna z Ptuja nie zasługuje na opis. Po minięciu znanego mostu w Mureck


autostrady, aż za Wiedeń. Później obiad (madridske żebirko) na Morawach,


zakorkowana autostrada Brno - Praga, no i w domu. Czyli to już koniec.

No ładnie.

Miło powspominać miejsca oglądając fotorelację.
Fajna relacja

zaznaczam swoją obecność,jeszcze tu wrócę
pierwszy raz widze fotki z wyspy św Jerzego,ja byłam tylko na Gospa od Skrpjela.
Super ,że pokazałeś jak tam jest wewnątrz wyspy.Przygody tez mieliście niezłe,na razie przeczytałam "po łebkach" ,ale obiecuję wrócić.Pokusa ,żeby zostać w Kotorze dwa dni gratis...ojjjjj,szczęściarze...
Ale nad SZkoderskiem też cudnie,nie byłam jeszcze.pozdrawiam