Bez czterech kółek – Koufonissi 2019 i szczypta Naxos

longtom napisał(a):
Fajne to zdjęcie z kamiennym daszkiem.

Skalne daszki były dla nas w czasie tych wakacji wybawieniem od skwaru, miały u nas wzięcie każdego dnia

Beata W. napisał(a):
Dogoniłam Was

Na tak małych przestrzeniach to nietrudno

Końcówka pobytu na Kato Koufonissi to zatoka Panagia (Παναγία) z pozostałościami dawnej osady, tawerną, kościółkiem i pomostem z prawdziwego zdarzenia, a nie prowizorką jak na Nero.





Gdyby nie to, że zupełnie nie byliśmy głodni, bez wątpienia zatrzymalibyśmy się w sezonowej tawernie Venetsanos ( Βενετσάνος ) mającej w necie pozytywne opinie.







Poszliśmy jednak od razu nad wodę…

Po spojrzeniu na zegarek okazało się, że mamy jeszcze kilkanaście minut do przybicia łódki, wobec tego jest czas na pobieżne zaznajomienie się z okolicą przystani.







Ekipa ze statku, jaki kotwiczył na Nero...

Skutery poleciały dalej, na przystań przybyła para, z którą wkrótce mieliśmy wracać na naszą wyspę.



My natomiast, podeszliśmy jeszcze do kościółka Panagia widocznego po drugiej stronie zatoczki.



Kościółek ten zbudowano w 1561 ( w necie pojawia się też data 1651 dla tego wydarzenia) w pobliżu ruin starszej bizantyjskiej kaplicy. Był to czas tureckiej okupacji, gdy kościołów budować nie było można, toteż prawie połowa świątyni powstała pod ziemią, aby nie było jej widać z morza. Ponoć na dziedzińcu można zobaczyć kolumny z czasów bizantyjskich, no ale nam się nie udało wejść za ogrodzenie . W 1970 powiększono teren wokół kościółka i utwardzono dziedziniec. W 1990 dodano dzwonnicę, obok powstały toalety i miejsca dla pielgrzymów, przybywających tu 15 sierpnia na święto patronki kościółka. Ponoć w tym dniu, jedyny raz w roku, na Kato Koufonissi przybija prom Express Skopelitis, aby umożliwić wiernym dotarcie na Maryjne święto…

Przez moment oglądamy widoki z terenu przed kościółkiem







Wkrótce wracamy na przystań...





Po chwili przypływa łódka, wracamy „do domu"...

Z portu poszliśmy od razu do naszego domku. Odświeżyliśmy się, odsapnęliśmy po upalnym dniu, cit po 17:30 byliśmy gotowi na ponowny spacer . Oczywiście niezbyt intensywny…

Na początek przechadzka znanymi już ścieżkami po Stroumbos, „naszej” części miejscowości.
Z naszego tarasiku widoczny jest domkowy kompleks Gitonia tis Irinis, w klimacie bardzo podobnym do tego, w którym mieszkamy , tyle że znacznie większy (domków jest kilkanaście) i zdecydowanie bardziej ukwiecony . Wszystko wskazuje na to, że miejsca te (a także kilka innych w okolicy ) mają tego samego projektanta.

W Gitonia tis Irinis było już zdecydowanie po sezonie… Miejsce bardzo fajne, gdy jest tam pusto . Tego dnia zdecydowanie tak było, następnego widzieliśmy z drogi jakieś auto stojące w głębi na terenie ośrodka, być może właściciele robili posezonowe porządki?

Te mieszkanka są naprawdę urokliwe, z miłą chęcią bym tam pomieszkała No i te kwiaty

Pięknie. W ogóle cała wyspa piękna.

Koufonissi w pełni spełniła nasze oczekiwania

Na terenie Gitonia tis Irinis stoi kościółek Agios Eleftherios (Αγιος Ελευθέριος ), przed którym znajdują się dwa marmurowe stoły wsparte na fragmentach wiekowych kolumn.











Nad wodę schodzimy dokładnie w tym miejscu, co pierwszego dnia po przybyciu na wyspę .
Przy wejściu z drogi jezdnej na wybetonowaną ścieżkę, po lewej stoi kolejny kompleks domków w takim samym stylu jak nasze, ten zwie się Aperanto Galazio (Απέραντο Γαλάζιο).

Palio Karnagio…



Nadmorską dróżką idziemy w stronę portu



Bar Sorokos już zakończył sezon

Plaża Ammos…



Restauracja widoczna na powyższej fotce była czynna, ale jakoś przez cały nasz pobyt na wyspie nie było okazji, aby skorzystać z jej oferty.



Pospornica japońska (Pittosporum tobira)…



Poczta w jednej z bocznych uliczce...



Godziny otwarcia poczty były dla nas zagadką, żaden „rozkład” nie był wywieszony, dwa podejścia zakończyły się niczym (na szczęście aż tak bardzo nam nie zależało).

Wyspę Keros, znacznie większą i wyższą niż obie Koufonissi, widzieliśmy właściwie przez cały czas naszych spacerów . Fizycznie jednak nie mieliśmy szans jej odwiedzić (od 1968 na wyspie nikt nie mieszka, ze względu na wykopaliska jest niedostępna dla turystów), ale nadarzyła się okazja zapoznania się chociaż troszkę z jej historią ...
W jednym z budynków w pobliżu plaży Ammos (a konkretnie przy skwerku z pomnikiem, niedaleko starej studni) była akurat wystawa poświęcona tamtejszym wykopaliskom. Szansa na zobaczenie wystawy niepowtarzalna , gdyż akurat tego dnia kończyło się jej otwarcie trwające od połowy lipca, na dodatek wstęp był bezpłatny .



Co prawda, wystawa nieduża, a najciekawsze eksponaty znalezione na Keros można zobaczyć jedynie w muzeach archeologicznych, chociażby w Atenach czy Naxos... Mimo wszystko cieszę się, że w ostatnim momencie zwróciliśmy nań uwagę i udało się co nieco dowiedzieć o pozostałościach tamtejszej osady wczesnocykladzkiej oraz zobaczyć jakieś przedmioty wydobyte przez archeologów podczas wykopalisk prowadzonych w ostatnich latach...



Wiekowe znaleziska pochodzą z małej wysepki Daskalio (Δασκαλιό) tuż przy wybrzeżu wyspy Keros, a także z obszaru cypla Kavos Daskalio.
4500 lat temu Daskalio była połączona z Keros wąskim pasem ziemi, na skutek procesów geologicznych została odseparowana około 1500 – 1000 p.n.e.





Według niektórych to Keros a nie Delos jest mityczną Asterią, na której Latona urodziła Zeusowi bliźniaki Artemidę i Apolla. Asteria brała udział w wojnie trojańskiej z flotyllą 12 okrętów… W starożytności, po wojnach perskich, wyspa nosiła nazwę Keria lub Kereia.

Pierwsze odkrycia archeologiczne na Keros miały miejsce w 1884 r., wówczas znaleziono tam marmurowe wczesnocykladzkie figurki , które zainspirowały takich artystów jak Pablo Picasso czy Henry Moore…
W 1958 r. odkryto „skarb Keros”, około 350 cykladzkich idoli. Wykopaliska z 2006 r. wykazały, iż figurki pochodzą sprzed około 4500 lat, niemal wszystkie z nich były rozbite, tylko 12 było całych… Poza figurkami, znaleziono też trochę marmurowych naczyń i glinianych garnków. W latach 50-60-tych XX wieku nielegalni handlarze antykami skradli z wyspy znaczna ilość cykladzkich znalezisk.

Badania wykazały, że znalezione starożytne figurki zostały rozbite już w starożytności, najprawdopodobniej zniszczono je na innych wyspach, do Keros trafiły już porozbijane. Idole pochodziły z Naxos, Amorgos i Syros, być może nawet z Grecji kontynentalnej, co według archeologów świadczy o tym, iż Keros była ważnym miejscem kultowym dla mieszkańców okolicznych wysp w epoce wczesnego brązu, prawdopodobnie pierwszym ważnym centrum kultowym w egejskiej prehistorii. Dostarczanie na Keros celowo rozbitych idoli mogło być ostatnią fazą jakiegoś rytuału…







Z Keros pochodzi ponad połowa wszystkich dotychczas odkrytych figurek cykladzkich. Cykladzkie idole nawiązują kształtem do sylwetki wyspy Keros, z daleka przypominającej leżącą ciężarną kobietę. Tylko około pięć procent cykladzkich figurek przedstawia mężczyzn, którzy w odróżnieniu od kobiet ukazywani są zazwyczaj podczas wykonywania jakiejś czynności. W tej grupie cykladzkich rzeźb jest kilka przedstawiających mężczyznę grającego na harfie. Dwóch najsłynniejszych harfistów (Arpistis) to pochodzący z Keros muzyk występujący obecnie w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach (powyżej) , drugi znajduje się obecnie w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. W ateńskim muzeum jest też figurka Avlistis - myzyka z Keros grającego na podwójnym flecie . Figurki z ateńskiego muzeum datowane są na 2800-2300 p.n.e., a nowojorska na 2800-2700 p.n.e.

(fotka z netu)

(fotka z netu)

(fotka z netu)

W latach 2007-2008 na Daskalio odkryto wczesnocykladzką osadę, która była zamieszkana przez około 500 lat (2750 – 2240 p.n.e.), część osady została zalana przez morze…
Od 2015 wysepka jest przedmiotem intensywnych badań archeologicznych, dzięki którym wiadomo, iż Daskalio (dawniej przylądek przyłączony do Keros, a obecnie z powodu wzrostu poziomu morza będący małą wysepką) została prawie całkowicie pokryta około 60 budynkami wykonanymi z ponad 5000 ton białego marmuru (przetransportowanego na Keros z Naxos zapewne na małych drewnianych łodziach). Budowle zamieniły cypel o średnicy zaledwie 150 m w jedną gigantyczną „piramidę”. W 2018 wykopaliska ujawniły pozostałości masywnych tarasowych murów oraz gigantycznych marmurowych konstrukcji, a także strome ścieżki i schody prowadzące na szczyt.
Cywilizacja Keros jest naprawdę imponująca, zwłaszcza że osada powstawała tysiąc lat przez Minojczykami, często uważanymi za pierwszą rozwiniętą cywilizację europejską.

(fotka z netu)

Pod tym największym cykladzkim kompleksem budynków z epoki wczesnego brązu, naukowcy znaleźli dowody na istnienie skomplikowanych instalacji wodno-kanalizacyjnych oraz ślady zaawansowanej obróbki metali. Rudy metali, obsydian i inne materiały sprowadzano z wysp zachodniocykladzkich oraz z Lavrionu, a nawet z Azji Mniejszej. Znalezione na Daskalio narzędzia wykonane zostały głównie z brązu i miedzi oraz obsydianu. W oparciu o znaleziska archeolodzy przypuszczają, że Keros mogła odegrać ważną rolę w dostarczaniu broni i innych metalowych konstrukcji na okoliczne tereny.







Część koufoniskiej wystawy poświęcono diecie dawnych mieszkańców, biżuterii, ceramice ...

Ruszamy „ w miasto”

Nasz ulubiony sklep…



Miejsc, aby przysiąść przy jedzonku czy napitkach jest tu sporo, znaczna część wciąż była czynna, chociaż na natłok klientów liczyć nie mogła.