Beskidzkie i tatrzańskie wędrówki (Babia Góra i Rysy)

Na Rusinową z Wierch Poroniec to 1h spokojnym spacerem, nawet zimą. W zimie kilka razy już Polanę odwiedziliśmy...
Polecam.

Nefer napisał(a):Ładne widoki z Kasprowego, pomimo braku dobrej przejrzystości powietrza.

Filtr aparatu trochę pomógł .

wiola2012 napisał(a):Jutro wyjeżdżam do Bukowiny, co prawda w ramach pracy, ale też sobie popatrzę
Myślałam nawet, żeby po nartach wybrać się na Rusinową Polanę, ale dzień jeszcze za krótki.

Fajnie , udało się gdzieś wyskoczyć?

piekara114 napisał(a):Na Rusinową z Wierch Poroniec to 1h spokojnym spacerem, nawet zimą. W zimie kilka razy już Polanę odwiedziliśmy...
Polecam.

Fajny pomysł . Zobaczymy jak się sytuacja rozwinie. Może w ferie zimowe gdzieś wysokoczymy na parę dni.

Widok w kierunku Zakopanego i Podhala.


Wypiętrza się coraz więcej chmur zwłaszcza nad Tatrami wysokimi. Słonce przebija się przez nie oświetlając Gąsienicowe stawy .


Ostatni rzut oka i ruszamy .


Sprawdzam raz jeszcze prognozy. Burze są zapowiadane już od 12-tej Kolejna zmiana planów . Schodzimy z Kasprowego a w zasadzie z Suchej Przełęczy bezpośrednio na Halę Gąsienicową.


Gdy schodzimy za nami nad Kasprowym pojawia się wielki biały orzeł .


Słonce z chmurami nadal przedstawiają swe widowisko światła i cienia .


Zbierają się coraz ciemniejsze chmury .


Robimy mini sesję zdjęciową gdy wtem słyszymy pierwszy grzmot. Jest raptem parę minut po 11-tej


Na szczęście schronisko już blisko.


Włączamy szósty a może i siódmy bieg .
Krótki postój na poprawę rozregulowanego kijka trekkingowego.


Docieramy w samą porę pod schronisko.


Chwilę później rozpętuje się nawałnica. Przeczekujemy ją w schronisku.


CDN

Burza długo krąży . Jest okazja do nawiązania miłej pogawędki z sąsiadami przy stole . Dopiero gdzieś po 13-tej przestaje padać i grzmieć. Według prognoz mamy ok. godzinne okno pogodowe. Schronisko błyskawicznie pustoszeje. Chyba wszyscy a przynajmniej zdecydowana większość ruszają w kierunku Kuźnic by jak najszybciej zejść z gór.




Przełęcz między Kopami. My uciekamy przez kolejną nawałnicą a Zakopane i Podhale w słońcu .


Nad Giewontem też chwilowo spokój ale ciemne chmury już nadciągają.


Na przełęczy wybieram do zejścia niebieski szlak. Dobrze widać z niego Wielki Kopieniec na którym byliśmy dwa dni temu.


Z drugiej strony grzbietu mamy widok na Dolinę Jaworzynki, którą wiedzie żółty szlak.


Deszcz łapie nas blisko parkingu w Kuźnicach. Jednak jak się okaże armagedon ma dopiero nadejść.
W ulewie docieramy z przystanku na kwaterę. Niedługo potem zaczyna się straszna nawałnica. Burze krążą dość długo. Na ciepłą obiado-kolację wybieramy się późnym wieczorem.

Następnego dnia dowiadujemy się, że w trakcie nawałnicy uszkodzona została kolejka na Kasprowy Wierch. Ludzie, którzy utknęli na szczycie po uruchomieniu górnego odcinka kolejki byli sprowadzani po ustaniu burz od późnego wieczora w grupach przez ratowników TOPR. Ostatnia grupa zeszła do Kuźnic po północy.

Pokonaliśmy ponad 8,5 km głównie schodząc.



CDN

31.08.2019 Dolina Chochołowska

Po śniadaniu pakujemy się i opuszczamy naszą kwaterę ale nie jedziemy prosto do domu .

Po trzech dniach wędrówek stawiamy na rowery. A jak rowery to Dolina Chochołowska .
Na miejscu jedziemy powoli wypatrując maszyn, które nam się spodobają. Znajdujemy. Na łące z wypożyczalnią rowerów zostawiamy samochód nie płacąc za parking. Jest to powszechna praktyka w tym miejscu.
Zapłacić trzeba jednak za rowery prócz normalnego biletu przy wjeździe do parku.



Początkowo trasa prowadzi po asfalcie. W drodze powrotnej zatrzymamy się tam by przy bacówce kupić oscypki. Potem asfalt przechodzi w szutrówkę ale też o łagodnym przebiegu.


Jest jeden trudniejszy fragment. Może nawet powoli wjechalibyśmy ale sporo piechurów wybiera pobocze zamiast kocich łbów i kończy się na podprowadzaniu rowerów.


Blisko schroniska trafiamy na wypas owiec.


Od rana pochmurnie i może nawet padać ale nie ma w prognozach burz.


I już pod schroniskiem.


Większe wypożyczalnie mają swoje stojaki pod schroniskiem. Pozostali przypinają rowery gdzie bądź. My też, korzystając z zamknięcia z wypożyczalni.


Posilamy się w schronisku i wracamy. Powrót to już sama przyjemność.
Czerwone Wierchy wyglądają nawet dobrze.


Ale u wylotu z doliny zbierają się ciemne chmury.


Zdajemy rowery i jedziemy zrelaksować się w Chocholowskich Termach i tym akcentem kończymy nasz krótki tatrzański wypad.

Na rowerach pokonaliśmy blisko 18 km i 264 m przewyższenia.



Cały wypad w sumie udany. Jedynie z Czerwonymi Wierchami nie wyszło ale mieliśmy szczęście i tego dnia zbytnio nie zmokliśmy.

Dolinę i Schronisko także zaliczyliśmy rowerami. Nie powiem ja d.. mnie bolała po tym kamiennym odcinku....

piekara114 napisał(a):Dolinę i Schronisko także zaliczyliśmy rowerami. Nie powiem ja d.. mnie bolała po tym kamiennym odcinku....

Po tych kamieniach zjeżdżaliśmy. Trochę na nich nas wytrzęsło . Ale mimo wszytko fajnie się zjeżdżało .
Mamy plan by podjechać na rowerach pod schronisko, potem zrobić kółko przez Grzesia, Rakoń z odbiciem na Wołowiec i zjechać od schroniska rowerami .

Zapraszam na krótki wypad w Pieniny.

26.08.2022 (piątek) Wysoka.

Wyruszamy z naszej kwatery w Szlachtowej, w której zameldowaliśmy późnym wieczorem poprzedniego wieczora. Naszą wędrówkę zaczynamy żółtym szlakiem. Szybko opuszczamy główną drogę i powoli zaczynamy się wspinać. Początkowo między zabudowaniami. Na jednej z posesji wypatrujemy taką figurę.


Niebawem opuszczamy ostatnie zabudowania i wkraczamy do lasu.


Czasem trafiają się okna widokowe.


Po jakimś czasie szlak opuszcza las i wiedzie wśród łąk. Jest tam też wiata i schronienie dla wędrowców ale ktoś tam akurat przebywa więc zdjęć nie robię.


Niebawem na połączeniu z niebieskim szlakiem trafiamy na pierwszy punkt z widokiem na Tatry. Te widać całkiem dobrze .


Za naszymi plecami Szlachtowa, z której wyruszyliśmy.


Siadamy na jednej z ławeczek i zajadając drożdżówki spoglądamy w kierunku Tatr i nie tylko. Po nasyceniu się widokami idziemy dalej. U podnóża Wysokiego Wierchu trafiamy na bacówkę gdzie kupujemy pyszne oscypki .


Napotkana po drodze turystka zachwala widoki z Wysokiego Wierchu (898 m). Faktycznie warto odbić na ten szczyt bo to świetny punkt widokowy .
Widać Tatry



i Trzy Korony. Posiedziałoby by się dłużej na tej ławeczce ale to jeszcze nie koniec naszej wycieczki .


Przebiega tu granica ze Słowacją.


Schodzimy i teraz prowadzą nas niebieskie znaki. Jednak na chwilę je opuszczamy by zawitać do schroniska Pod Durbaszką.



Planujemy tu coś zjeść.


Pierogi z jagodami to min. 45 minut oczekiwania. Zamawiamy więc szybciej dostępne potrawy. Syn pomidorową, która bardzo mu smakuje. Ja biorę bigos szału nie ma ale da się zjeść. Gosia żurek i to jest porażka. Przypalony i nie doprawiony. Miejmy nadzieję, że to wypadek przy pracy a nie norma w tym schronisku. Przynajmniej widoki rekompensują niedogodności.



CDN

Znajome widoki. Szlak, którym szliście, miałem okazję pokonywać, tylko zwykle w drugą stronę .
A w schronisku pod Durbaszką kiedyś nawet nocowałem, było tam tanio, ale nie mieli piwa (ponoć dlatego, że to schronisko należy do hufca ZHP z Krakowa).

Nefer napisał(a):Znajome widoki. Szlak, którym szliście, miałem okazję pokonywać, tylko zwykle w drugą stronę .

Dla nas to pierwsza wyprawa w tych rejonach

Nefer napisał(a):A w schronisku pod Durbaszką kiedyś nawet nocowałem, było tam tanio, ale nie mieli piwa (ponoć dlatego, że to schronisko należy do hufca ZHP z Krakowa).

Z piwem jest tak dalej ale ... pod schroniskiem ustawiono budę, w której piwo już kupić można

Po posileniu się wspinamy się na pobliską Durbaszkę (934 m) sycąc oczy takimi widokami .



Na Durbaszce jest miejsce odpoczynku dla turystów. Za Durbaszką wchodzimy w las, który towarzyszy nam aż do Wysokiej. Po drodze czeka nas jeszcze przejście przez rezerwat Wysokich Skałek. Jak się później okazało można ten fragment obejść.


W końcu dochodzimy do rozdroża szlaków. Niebieski omija szczyt Wysokiej a na jej szczyt prowadzi jego odnoga oznaczona niebieskimi trójkątami. Po drodze są schody


I punkty widokowe.


Jeszcze chwila i stajemy na szczycie. Akurat schodzi spora grupa turystów i robi się pustawo a miejsca tam nie za wiele. 24 szczyt z Korony Gór Polski zdobyty .



Nad Tatrami pojawiły się chmury i na dodatek jest pod słońce więc zdjęcia słabo wychodzą.


Widać też Trzy Korony


A tu widok w przeciwnym kierunku.


Schodzimy do Wąwozu Homole. Początek zejścia stromy.
Potem trafiamy na miejsce odpoczynku przy takich skałkach.


W wąwozie są mostki i schodki.




Blisko wyjścia ściany wąwozu stromo opadają .


W Jaworkach kończymy naszą wędrówkę. Tam łapiemy busa. Za przejechanie 2 km do Szlachtowej płacimy po 5 zł.
Kolejna udana wycieczka za nami .

Ślad naszej wędrówki.


oraz przekrój wysokości.


CDN

24 szczyt KGP - zazdroszczę. Ja mam ledwie 4 zaliczone z książeczka, choć ogólnie więcej ich już odwiedziłam, no ale nie zaliczą....

Co Wam zostało oprócz Rysów?

Dawigs napisał(a):Z piwem jest tak dalej ale ... pod schroniskiem ustawiono budę, w której piwo już kupić można

Czyli jak ktoś piwa spragniony, to i pod Durbaszką jest już teraz uratowany .

piekara114 napisał(a):24 szczyt KGP - zazdroszczę. Ja mam ledwie 4 zaliczone z książeczka, choć ogólnie więcej ich już odwiedziłam, no ale nie zaliczą....

Co Wam zostało oprócz Rysów?

Trzymamy kciuki . Byłaś 26.08.2022 z okazji XXV lecia stowarzyszenia KGP na którymś ze szczytów z korony? My weszliśmy na Biskupią Kopę. Mamy pamiątkowe dyplomy i specjalną pieczątkę na tę okazję wbitą do książeczki .

Nam pozostały 4 szczyty. Prócz Rysów są to Łysica, Babia Góra oraz Czupel. Na Rysach byłem w latach 90-tych ale wtedy to chyba jeszcze nie było stowarzyszenia KGP .

Tak to wygląda na mapce.

Nefer napisał(a):

Dawigs napisał(a):Z piwem jest tak dalej ale ... pod schroniskiem ustawiono budę, w której piwo już kupić można

Czyli jak ktoś piwa spragniony, to i pod Durbaszką jest już teraz uratowany .

Tak My akurat braliśmy radlery 0% (choć tak na prawdę wszystkie zerówki mają do 0,5%) ale były też normalne piwa