Beskidzkie i tatrzańskie wędrówki (Babia Góra i Rysy)

maslinka napisał(a):W polskich Tatrach też nie bywam z powodu zagęszczenia (ostatnio byliśmy w kwietniu 2009), chociaż mam do nich ogromy sentyment. Końcówka mojej podstawówki i początek liceum to częste wyjazdy do Bukowiny z ciotką i kuzynem i dużo łazikowania

U mnie fascynacja Tatrami przypada na okres szkoły średniej i czasu studiów. Ale podobnie jak u Ciebie mam do nich duży sentyment .

maslinka napisał(a):Twoje zdjęcia są piękne i bardzo zachęcają do powrotu

Bratwojciech napisał(a):W tym roku po długiej nieobecności odwiedziłem Tatry w marcu. Oczywiście wyjazd był narciarski, ale zabrałem buciory do łażenia i pewnego dnia ruszyłem. Powiem Ci Agnieszko, że tak pustych szlaków w Tatrach dawno nie widziałem. Oczywiście nie mam na myśli zimowego zdobywania Tatr wysokich (bo jestem za cienki na takie wyzwania), ale już samo patrzenie na te cudne góry daje dużo radochy. Pamiętam sporo zdjęć z Twoich zimowych wypadów w tym sezonie, więc może Tatry zimą .

Też lubię chociażby popatrzeć na góry z daleka . Czasem w mojej poprzedniej firmie mieliśmy w Zakopanem firmowe wigilie. Jak tylko była okazja to na Kasprowy lub przynajmniej Gubałówkę wjeżdżałem .

Bratwojciech napisał(a):Co do wątku autora, to wyprawa zacna, a zdjęcia fantastyczne

Dziękuję .

maslinka napisał(a):Twoje zdjęcia są piękne i bardzo zachęcają do powrotu

Zapraszam na kolejną porcję tym razem już ze szczytu .

Docieram do Szpiglasowej Przełęczy jednak z uwagi na coraz bardziej wypiętrzające się w rejonie Morskiego Oka chmury nie zatrzymuję się i od razu przystępuję do ataku szczytowego.

Lipiec 2000 wchodzimy z kolegą od Doliny 5-ciu Stawów. Podejście na przełęcz zaczynamy w słońcu ale w trakcie wejścia pojawiają się chmury płynące z rejonu Morskiego Oka. Gdy schodzimy z łańcuchów, które kończą się w pobliżu przełączy słyszymy pierwszy grzmot i to całkiem blisko. Zastanawiamy co robić czy wracać po łańcuchach czy też przeskoczyć przez Szpiglasową Przełęcz i Ceprostradą zejść do Morskiego Oka. Wybieramy drugą opcję. Za przełączą łapie nas nawałnica. Wieje okrutnie do tego stopnia, że deszcz pada poziomo. Sieka nas po twarzach tak że nie da się iść. Docieramy do jakiegoś głazu i za nim się chronimy. Tam ze zdziwieniem stwierdzamy, że z przodu jesteśmy kompletnie przemoczeni a z tyłu ubrania są suche.
Tak to w tym rejonie spotkały mnie dwa chyba najbardziej ekstremalne załamania pogody w górach.

Wejście na szczyt jak się okazuje też nie jest zbytnio wymagające. Owszem trzeba uważać na przepaście, jest też troszkę wspinaczki po skałach ale nie jest to trudny do zdobycia szczyt .
Wejść naprawdę warto. Szpiglasowy Wierch (2172 m) to świetny punkt widokowy .

W dole Dolina Pięciu Stawów a nad nią od lewej Świnica (2301 m), Zawratowa Turnia (2247 m) a za nią Przełęcz Zawrat (2159 m) na której zaczyna się Orla Perć. W centrum Kozi Wierch (2291 m) a po prawej masyw Wołoszyna .


Kieruję obiektyw nieco w lewo. Widok na dolinę przeslania Wyżni Liptowski (2083 m).


Teraz w prawo i ukazuje się schronisko w Dolinie Pięciu Stawów.


Małe zbliżenie


Czas zerknąć do Słowackiej Koprowej Dolny.


Uśmiech nie znika z mojej twarzy.



A na zakończenie co tam widać u podnóża Rysów. Spoglądam też na szlak, którym wchodziłem.


I na Szpiglasową Przełęcz.


Posilam się nieco poniżej wierzchołka, który z tego miejsca prezentuje się tak.


CDN

Fantastyczne widoki. No i pogoda Ci dopisała.

Nefer napisał(a):Fantastyczne widoki. No i pogoda Ci dopisała.

Do trzech raz sztuka, w końcu pogoda dopisała w tym rejonie

Przepiękne widoki. Aż ciepło się robi na sercu, że w Polsce tak ładnie jest

wiola2012 napisał(a):Przepiękne widoki. Aż ciepło się robi na sercu, że w Polsce tak ładnie jest

Tak, w Polsce jest wiele ciekawych miejsc

Po zjedzeniu już na spokojnie kontempluję otoczenie . Czas jednak wyruszyć w dalszą drogę .
Dotąd szło się dobrze nie zmieniam więc planów i wracam przez Dolinę Pięciu Stawów .

Jeszcze rzut oka z zejścia na Szpiglasową Przełęcz .


Po paru minutach jestem na przełęczy. Tym razem zatrzymuję się na małą sesję zdjęciową .
Tu perspektywa nieco się zmienia.
Dolina Pięciu Stawów



Rzut oka w przeciwnym kierunku


i na szlak na szczyt.


Tuż za przełęczą zaczynają się łańcuchy .


Ułatwiają zejście. O tej porze sporo turystów wchodzi. Raz czy dwa czekam na mijance.


Po zejściu z łańcuchów nie jest już tak stromo.
W Dolinie Pięciu Stawów też pozostał jeszcze śnieg.


Są miejsca gdzie szlak przezeń prowadzi. Przydają się tam kijki bo bez raczków jest bardzo slisko.


Z każdym metrem tracę wysokość.


Po śnieżnych poletkach przyszedł czas na pokonanie strumienia . Tu kijki też się przydają .


CDN

Im niżej tym coraz cieplej. Na dodatek w dolinie jest bezwietrznie. Wyżej trochę ruchów powietrza jednak było a na Szpiglasowym Wierchu to nawet dość mocno wiało.
Docieram do rozwidlenia szlaków gdzie dopijam resztę wody. Idąc w lewo niebieskimi znakami można dojść na Przełęcz Zawrat lub dalej podążać żółtym szlakiem i wejść na Kozi Wierch. Oba szlaki nie są z tego miejsca zbytnio wymagające a Kozi Wierch to też świetny punkt widokowy (trzeba jednak mieć na uwadze co dalej ). Ja jednak skręcam w prawo w kierunku schroniska.

Wcześniej spoglądam jeszcze przez lornetkę na szlak, którym dziś schodziłem. Sporo ludzi walczy jeszcze na podejściu.


Przy Wielkim Stawie Polskim.


Przedni Staw a za nim Wielki Staw.


I już jestem przy schronisku


Tam odpoczywam bo w końcu zaczynam odczuwać trudy wędrówki. Posilam się i uzupełniam zapas wody.
Wracam zielonym szlakiem. Dawno nie byłem w tym rejonie i nie mogę odpuścić największego tatrzańskiego wodospadu .



Czeka mnie teraz wędrówka Doliną Roztoki


Wędrówkę tą doliną pamiętałem z dawnych lat poprowadzoną leśnymi odcinkami. Niestety teraz to już nie aktualne. Silny halny z końca grudnia 2013 wyrządził wielkie szkody powalając mnóstwo drzew czy też łamiąc je jak zapałki . Wcześniej przy zejściu z Szpiglasowego Wierchu było sporo chmur teraz jest jak na patelni. Nie dość że żar leje się z nieba to jeszcze kamienie oddają ciepło grzejąc od dołu . Kupiona w schronisku butelka z wodą niepokojąco szybko traci zawartość. Jak tylko jest możliwość schładzam się w strumieniu. Oj dał mi się ten odcinek we znaki.


Docieram w końcu do asfaltu przy Wodogrzmotach Mickiewicza. Tam ostatni odpoczynek przed wyruszeniem na parking. Po drodze za Wodogrzmotami jest jeszcze punkt gdzie można kupić wodę czy inne napoje . Zaopatruję się w kolejną butelkę i tak po 17-tej docieram do parkingu na Palenicy Białczańskiej.

Pokonałem dziś dystans niespełna 27 km i 1213 m przewyższenia. Cała wyprawa zajęło mi blisko 11 i pół godziny ale warto było Pogoda dopisała, widoki powalały, wędrowało się dobrze . Najtrudniejszy okazał się dla mnie odcinek od Wielkiej Siklawy do Wodogrzmotów. Gorąco i zmęczenie dały mi się wtedy we znaki.



Tak na marginesie to już od Bukowiny Tatrzańskiej pojawiają się parkingi z dowozem do Morskiego Oka. To dla mnie nowość, kiedyś tego nie było.

CDN

Piękna wycieczka, a właściwie wyprawa .
Ile wody miałeś na ten cały dzień

Nefer napisał(a):Piękna wycieczka, a właściwie wyprawa .

Dawno na takiej wyprawie w Tatrach nie byłem. Trzeba będzie coś znów zaplanować .

Nefer napisał(a):Ile wody miałeś na ten cały dzień

Z tego co pamiętam wyszedłem z 1,5 litra ale to skończyło się na rozdrożu szlaków w Dolnie 5-ciu Stawów. W schronisku w 5-ce wypiłem dwie pyszne lemoniady i kupiłem butelkę chyba 0,7 l (na pewno 1,5 l nie było). To wypiłem na skąpanym w słońcu odcinku do Wodogrzmotów Mickiewicza. W bufecie za Wodogrzmotami kupiłem kolejną butelkę tym razem 1,5 l ale tej do końca nie opróżniłem . I jeszcze herbata z cytryną była nad Morskim Okiem .

No to rzeczywiście porządnie trzeba było się nawadniać.
My w tym roku z córką, jak byliśmy w Zawoi, to na wycieczki mniej więcej 7-godzinne braliśmy 4,5 litra (trzy butelki x 1,5 l) wody i wcale nie było to za dużo. Taki był upał.

Dawigs napisał(a):Silny halny z końca grudnia 2013 wyrządził wielkie szkody powalając mnóstwo drzew czy też łamiąc je jak zapałki .

Dokładnie to pamiętam , Tatry po obydwu stronach granicy wyglądały jak skoszona łąka , dzisiaj obraz wygląda już trochę lepiej , po słowackiej stronie w ubiegłym roku tak



ale pół roku po tej nawałnicy odwiedziliśmy Wysokie Tatry - masakra . . .

Piękną trasę zrobiłeś , dodatkowe atrakcje i moim zdaniem trudniejszy wariant . My szliśmy w przeciwnym kierunku , wyjście od Doliny Pięciu Stawów , a schodziliśmy do Morskiego Oka - zejście łatwiejsze , mniej obciążające stare kolana


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

Dawigs napisał(a):Silny halny z końca grudnia 2013 wyrządził wielkie szkody powalając mnóstwo drzew czy też łamiąc je jak zapałki .

Dokładnie to pamiętam , Tatry po obydwu stronach granicy wyglądały jak skoszona łąka , dzisiaj obraz wygląda już trochę lepiej , po słowackiej stronie w ubiegłym roku tak

ale pół roku po tej nawałnicy odwiedziliśmy Wysokie Tatry - masakra . . .

Górskie krajobrazy zmieniają się na naszych oczach. Tatry spustoszone po obu stronach granicy przez silne wiatry a w Sudetach wycinane są całe połacie świerków zaatakowane przez kornika. Gdy bodajże w 2018 wszedłem na naszą opolską Biskupią Kopę byłem zszokowany skalą wycinki. Kiedyś widoki były tylko z wieży na górze no i była mała przecinka pod schroniskiem z mocno ograniczonym widokiem. Teraz to ... łysa góra . Plus taki że dalekie widoki umilają marsz. Trzeba się jednak spieszyć bo rośnie już nowy las .

piotrf napisał(a):Piękną trasę zrobiłeś , dodatkowe atrakcje i moim zdaniem trudniejszy wariant . My szliśmy w przeciwnym kierunku , wyjście od Doliny Pięciu Stawów , a schodziliśmy do Morskiego Oka - zejście łatwiejsze , mniej obciążające stare kolana

Pozdrawiam
Piotr

Nie wiedziałem jak u mnie będzie z kondycją i dlatego wchodziłem od Morskiego Oka. Plan był taki, że jak wejście mnie zmęczy to wrócę tą samą drogą. Faktycznie wejście od Doliny Pięciu Stawów i zejście do Morskiego Oka mniej obciąży kolana. Trzeba kiedyś będzie wypróbować ten wariant .

Witam po świętach.

Kolejny dzień zgodnie z prognozami poprzeplatał słońce z deszczem. Wykorzystaliśmy go na zakup pamiątek i baseny termalne w Chochołowie.

10.07.2021
Niestety nadszedł dzień wyjazdu . Po śniadaniu pakujemy się do samochodu, żegnamy właścicieli i jedziemy na Gubałówkę pożegnać się z Tatrami . Tym razem nie damy się zwieść i stajemy na parkingu hotelu naprzeciwko wieży telekomunikacyjnej. Jest tu taniej niż na parkingu na końcu miejscowości Ząb

Zapraszam na kilka zdjęć ze spaceru po grzbiecie Gubałówki.

Pogoda niby dopisuje ale chmury nad Tatrami są na takim pułapie, że zasłaniają wierzchołki szczytów zwłaszcza w Tatrach Wysokich.


Tatry Zachodnie prezentują się nieco lepiej.


Czasem Giewont nieśmiało się odsłoni.


Spotykamy owieczki.



Rzut oka na Podhale.


I tak kończymy nasze wakacje .


CDN

Czyli niestety nadszedł czas kiedy trzeba powiedzieć hybojmy na dół Widzę sporo radochy z gór więc życzę szybkiego powrotu