Beskidy.

CROberto napisał(a):Ale Weekend rozpoczął się pięknie i na zielono - i to było najwspanialsze....
prawda...

Prawda... Pięknie, chociaż nie zabrakło bólu i nawet łez... Ale o tym napiszę wkrótce


Mariusz, dzięki za informacje odnośnie "Złotego Bażanta" i Chaty na Orłowej. Szkoda, że już nie można liczyć na posilenie się w tych przybytkach... Na Orłowej byliśmy stosunkowo niedawno, bo półtora roku temu, więc szliśmy tam "na pewniaka". Jak widać, przez ponad rok dużo się może zmienić...

Na Orłowej tak chciało mi się piwa, że myślałam o tym, żeby podejść do tego domu i zapytać, czy nie sprzedadzą nam z ich prywatnej lodówki Ale zastaliśmy tam tylko ekipę remontową i w końcu zrezygnowałam. Na szczęście jeszcze mieliśmy ze sobą wodę. Natomiast zjedliśmy już batony z plecaka, bo nie planowaliśmy długiego wędrowania bez zatrzymania się w którejś chacie i pojawił się problem burczenia w żołądkach. Trzeba było wrócić do Telesfora

Interseal napisał(a):Na sąsiednim Groniku był wtedy zakład doświadczalny PAN w formie gospodarstwa pasterskiego (dziś została tylko była bacówka ale wtedy było tam ze sto owiec) nasz dom był więc pomiędzy potencjalnymi stołówkami misia > Do szkoły przez las przeprowadzali nas rodzice, a do domów nie wracaliśmy nigdy sami.

No ładnie! Nie sądziłam, że niedźwiedź był kiedykolwiek w tych okolicach Pewnie bardzo bym się bała wychodzić z domu...

Interseal napisał(a):Dziś można misia spotkać w rejonie Baraniej Góry - ostatniej ostoi spokoju w Śląskim. Miesiąc temu w rejonie Przysłupia były na śniegu świeże ślady.

Ooo, czyli jeszcze w Śląskim można spotkać misia... Nie jestem pewna, czy to jest dobra wiadomość

Mariusz, a wiesz może, czy przy żółtym szlaku, na Kamiennym, było kiedyś schronisko? Mijaliśmy tam dom (na samym szczycie), na którym było logo PTTK... Jestem ciekawa, czy kolejna chata, gdzie można było coś przekąsić na szlaku, została zlikwidowana.

romuald22 napisał(a):

maslinka napisał(a):...Z widokiem na kultową Świniorkę ...
....Takie rzeczy tylko na Świniorce

Nie po raz pierwszy jesteś tam "przyłapana" .
Nigdy tam nie byłem. Normalnie chyba się tam końcem maja przejdę.
Pozdrav .

No tak, w okresie niezimowym byłam tam trzeci raz
Przejdź się koniecznie

Pozdrawiam

Interseal napisał(a):Wychodząc więc z Wisły, najbliższe miejsce z piwkiem i ewentualnym jedzeniem to "Telesforówka" idąc w stronę Równicy nie ma już nic - dopiero przed wyjściem na polanę przed Równicą. Natomiast idąc w stronę Przełęczy Salmopolskiej także nie ma punktu gastronomicznego. Dopiero na Białym Krzyżu... ale przejeżdżałem tam w piątek i nie ma już baru przy parkingu (rozebrany i budują nowy) trzeba więc spróbować po drugiej stronie u Alka Bojdy, albo zejść do Chaty Grabowej.

Ponieważ Beskid Śląski mamy "obcykany" i trasy same w sobie nie stanowią już dla nas takiej atrakcji jak kiedyś , lubię obierać kierunek z możliwością posilenia się po drodze w pięknych okolicznościach przyrody.
Żal słyszeć, że miejsc, gdzie można się napić piwka na szlaku jest coraz mniej...

Musimy zacząć bardziej eksplorować Żywiecki, ale mamy do niego dużo dalej i jakoś nie bardzo chce nam się tak długo jechać, bo i wstać wcześniej należałoby

greenrs napisał(a):Ale faktem jest, Żywiecki znacznie ciekawszy i mniej zadeptany

Z Żywieckiego "zaliczyłam" tylko Pilsko (ooo, przypomniało mi się, może wrzucę zaległą relację ) i Halę Boraczą

Fatamorgana napisał(a):Bo odcinek Bielsko- Żywiec zawsze jest wąskim gardłem.

Taaa... Tzw. Brama Wilkowicka jest nie tylko "bramą pogodową", za którą często panują inne warunki atmosferyczne, ale i początkiem korków. Od Wilkowic do Żywca niestety zawsze trzeba się wlec w ogonku

19 maja (sobota): Trzy Kopce Wiślańskie - Świniorka - Orłowa i z powrotem. Część druga

Opuszczamy Świniorkę i "nurkujemy" w zieleń:



Gdzieś przed Orłową powinien być Dawny Kamień Graniczny.

Natykamy się na coś takiego:



Nie jest to oznaczenie szczytu, bo tuż obok jest wyżej , a do Orłowej jeszcze kawałek. Czyżby to był kamień graniczny Chyba nie... Raczej oznaczenie granicy działek.

Szukając Kamienia, podziwialiśmy widoki:



I tak dotarliśmy na szczyt Orłowej:



A stąd już tylko 15 minut do Chaty. Z rozmarzeniem myślimy o zimnym piwie...

Pewnie pośpiech i pęd do "piwopoju" był przyczyną, że nagle, na prostej drodze, potknęłam się i z całej siły kopnęłam w duży kamień. Łzy momentalnie napłynęły mi do oczu, ale twarda byłam i krzyczałam tylko trochę
Ból prawie ustąpił, natomiast pojawiła się obawa, co z moim paznokciem. Zobaczymy przy chacie...

Chata na Orłowej wyłania się z wszechobecnej zieleni:



Dookoła sporo biwakujących na trawie ludzi, co budzi nasz niepokój, bo przy chacie jakoś cicho. Podchodzimy bliżej:



Zniknęła tabliczka: Chata na Orłowej, natomiast pojawiła się: teren prywatny Po obejściu kręcą się robotnicy... A my kręcimy głowami z niedowierzaniem. Przeszliśmy kawał drogi z Trzech Kopców i nic. Musimy obejść się smakiem i... wodą mineralną

Na chwilę przysiadamy w cieniu drzewa, głównie po to, żeby sprawdzić, co z moim palcem (paznokciem), który daje mi się trochę we znaki. No i niestety - paznokieć pęknięty W dodatku jakoś nietypowo, od nasady, na skos, do środka. Jeszcze jest nadzieja, bo się trzyma, nic nie odpadło. Teraz muszę iść bardzo ostrożnie, żeby nie pogorszyć sprawy...

Iść, ale dokąd? W zasadzie nie mamy wyboru, musimy wrócić do Fabiaka. A po drodze należałoby coś zjeść, bo coraz głośniej burczy nam w brzuchach. No to idziemy - z powrotem, do Telesforówki, którą wcześniej pogardziliśmy ze względu na okupujące ją tłumy dzieci.

Idziemy dosyć powoli. Gdybym znowu kopnęła w ten sam paznokieć, nie byłoby wesoło Ale z drugiej strony nie robimy żadnych przystanków (nawet takich na focenie ), żeby dojść jak najszybciej i wreszcie coś zjeść (oraz napić się upragnionego piwa ). No może poza jednym przystankiem na focenie, kiedy na drodze staje nam... koza :



I to mniej więcej w tym samym miejscu co poprzednio owce, czyli na Świniorce

Po ponad godzinie marszu (czy raczej utykającego spaceru ) docieramy ponownie na Trzy Kopce Wiślańskie i zaspokajamy (wreszcie! ) pragnienie oraz głód. Piwo jest zimne, bigos pyszny, a widoki piękne :





Garbusik stoi, gdzie stał:



To się na szczęście nie zmieniło

Pora ruszać w dół, do Fabiaka, który na nas czeka Na szczęście to już niedaleko.
Widoczność chyba lepsza niż w południe. Na Kamiennym ponownie pstrykamy panoramę z widocznymi w oddali szczytami Małej Fatry - Rozsutcem i Stohem:



Koło 18:00 jesteśmy przy samochodzie.

To była piękna wycieczka, szkoda tylko, że w pogoni za piwem uszkodziłam sobie paznokieć. Na szczęście obecnie sytuacja wygląda nieźle. W sobotni wieczór zrobiłam akcję z malowaniem (zaklejaniem) odżywką i kilkoma warstwami chusteczek i do tej pory paznokieć jest stabilny i utwardzony. Mam nadzieję, że tak zostanie, bo w innym przypadku chodzenie po górach w moim wykonaniu byłoby bardzo utrudnione, o ile nie niemożliwe...

W drodze powrotnej, gdzieś na Wiślance, zobaczyliśmy taki miły akcent :



Samochód prawie z Cro Chociaż wiadomo, jak to jest z tym "prawie"...

Pozdrawiam Łazików

tony montana napisał(a):Historia z paznokciem.... przyznam ... zatrważająca...
Ale szczegółowy opis operacji na żywym organizmie ... uspokoił skołatane nerwy ...

To się cieszę, że opis "akcji paznokieć" uspokoił Twoje nerwy Moje już też w porządku.

Fatamorgana napisał(a):To jak to w końcu jest z tą Świniorką?!
Niby Świniorka a tam jakieś owce i kozy....
To jakieś jajce chyba...

Jak to Mariusz napisał poniżej, to magia Świniorki...

greenrs napisał(a):Z tym piwkiem na Orłowej to już był jakiś problem dwa lata temu. Nie pamiętam z jakiego powodu (trochę było tych schronisk od tego czasu), ale też nie udało mi się napić tam zimnego piwka. A że język miałem aż do ziemi, to co sił w nogach pognałem na Równicę.

Byliśmy tam tylko raz i też nie piliśmy wtedy piwa, ale to dlatego, że akurat nie chcieliśmy. Wyszłam z założenia, że jak jest chata, musi być i piwo...

Interseal napisał(a):Sądząc po obuwiu (bo nie były to sandały) musiałaś mocno zakopnąć skoro paznokieć nie wytrzymał...

Wygląda na to, że bardzo mocno, bo moje "górskie buty" są dosyć pancerne, na palcach mają dodatkowe wzmocnienie. Twarde są, a jednak dałam radę

Interseal napisał(a):Piękne widoki, a koza choć nie moja, jest mi znajoma i wyszła na szlak tą samą dziurą w płocie, którą ja wyjeżdżam nartami.

Korci mnie, żeby zapytać: po czym poznałeś, że to akurat ta koza

Interseal napisał(a):Później kilka osób z niniejszego forum (minimum dwie ) nadały nazwie i miejscu znaczenia wręcz magicznego...

Ciekawe, co to za wariaty?