Beskidy.

Franz napisał(a):

maslinka napisał(a):Fajną trasę zrobiłeś. Może skopiuję, ale przy odrobinę niższej temperaturze

Możesz też spróbować przejść tę trasę w odwrotnym kierunku. Masz wtedy znacznie większe możliwości skrócenia w dowolnej chwili szlaku powrotnego przez zejście do Żabnicy. Warto wcześniej zorientować się w rozkładzie autobusów i mikrobusów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzięki, Wojtku
Mam nadzieję, że w przyszły weekend będzie sprzyjająca pogoda.

Interseal napisał(a):12.06.2010 Węgierska Górka - Abrahamów - Hala Rysianka - Hala Lipowska - Niezkulina - Rajcza

Pozdrawiam.

Poprawnie Nickulina.

AndrzejJ. napisał(a):Poprawnie Nickulina.

Jak zwykle czujny!
Pytanie tylko, czy to jakiś archaizm, czy błąd na jednej z zamierzchłych map Beskidów?

Rozbieżność historyczno- miejscowo- tradycjonalistyczna.
Tak jak Hala Boracza- Buracza, Cichoń- Tokoń w Beskidzie Niskim, czy inne miejsca/szczyty mające dwie nazwy na mapach lub dwie wersje nazw.
P.S. Spotkałem się i z Nieckuliną, ale w odniesieniu do szlaku żółtego z Rajczy stosuje się też nazwę Zapolanka (przynajmniej w Regulaminie Górskiej Odznaki Turystycznej w wykazie szlaków).

Jak słowo "niezkulina" przeczytasz po niemiecku, to dostaniesz "nickulina".
Prawda, jakie proste?

Pozdrawiam,
Wojtek

Fatamorgana napisał(a):P.S. Spotkałem się i z Nieckuliną, ale w odniesieniu do szlaku żółtego z Rajczy stosuje się też nazwę Zapolanka

Nickulina leży w dolinie. Zapolanka jest przysiółkiem sięgającym grzbietu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mam przewodnik z 1936 roku i tam wszędzie "niezkulina":) ale tam wogóle jakoś dużo niemiecko brzmiących nazw

a ja dziś wróciłem ze Szczawy i zwiedzania Gorców i Beskidu Wyspowego.To chyba ostatnie rejony gdzie mozna chodzić po górach i większe prawdopodobieństwo napotkania zwierzaka niż człowieka:)

Franz napisał(a):

Fatamorgana napisał(a):P.S. Spotkałem się i z Nieckuliną, ale w odniesieniu do szlaku żółtego z Rajczy stosuje się też nazwę Zapolanka

Nickulina leży w dolinie. Zapolanka jest przysiółkiem sięgającym grzbietu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Chodzi o nazwę trasy (przez co prowadzi).

Franz napisał(a):Jak słowo "niezkulina" przeczytasz po niemiecku, to dostaniesz "nickulina".
Prawda, jakie proste?

Pozdrawiam,
Wojtek

Tak jak Teufelspitze? Korzystać z map Beskidenverein to też sztuka.

Fatamorgana napisał(a):Chodzi o nazwę trasy (przez co prowadzi).

Prowadzi w kolejności przez Nickulinę, następnie przez Zapolankę. Oni do nazwy trasy wybrali taki wariant.
Osobiście, powiedziałbym "przez Nickulinę", gdyz hasło "przez Zapolankę" pozostawia wątpliwość:
1. Rajcza - Nickulina - Zapolanka, czy
2. Rajcza - Ujsoły - Zapolanka.

Podanie koloru szlaku rozwiewa tę wątpliwość, ale wtedy i te dodatkowe toponimy nie są już potrzebne.

AndrzejJ. napisał(a):Tak jak Teufelspitze?

Nie, chodziło mi wyłącznie o kwestie fonetyczne. Wskazałem identyczność wymowy polskiego "Nickulina" i niemieckiego "Niezkulina".
Brzmienie słowa [tojfelszpice] nie wykazuje żadnego podobieństwa ze słowem [diablak].

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

AndrzejJ. napisał(a):Tak jak Teufelspitze?

Nie, chodziło mi wyłącznie o kwestie fonetyczne. Wskazałem identyczność wymowy polskiego "Nickulina" i niemieckiego "Niezkulina".
Brzmienie słowa [tojfelszpice] nie wykazuje żadnego podobieństwa ze słowem [diablak].

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie spotkałem się z nazwą Niezkulina.Dla nieznającego języka niemieckiego słowo Niezkulina nie wykazuje żadnego podobieństwa do słowa Nickulina.
Skoro antek ma nazwę Niezkulina w przewodniku,a Interseal chodzi według map gdzie jest taka nazwa to znaczy,że autorzy nazwy Niezkulina odnieśli sukces i nasza ,,wojna na pędzle'' na nic się zdała.

AndrzejJ. napisał(a):Nie spotkałem się z nazwą Niezkulina.Dla nieznającego języka niemieckiego słowo Niezkulina nie wykazuje żadnego podobieństwa do słowa Nickulina.

Masz rację. Abstrahując od tych kilku identycznych literek w każdym słowie.

AndrzejJ. napisał(a):Skoro antek ma nazwę Niezkulina w przewodniku,a Interseal chodzi według map gdzie jest taka nazwa to znaczy,że autorzy nazwy Niezkulina odnieśli sukces i nasza ,,wojna na pędzle'' na nic się zdała.

Bo też - jak każda wojna - była bezsensowna. O wiele lepiej się wzajemnie wspierać, niż ze sobą walczyć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ciekawie się temat rozwinął...
Dzięki Nickulinie-Niezkulinie, wielu nieświadomych i niedoświadczonych łazików dowie się przy okazji co to była międzywojenna "wojna na pędzle" w Beskidach.

Pół życia mieszkałem pod breńskim Zokrzaskiem, tymczasem na wszelkich mapach to miejsce nazywane jest Zakrzoskiem. Ta zamiana liter powoduje, że brzmienie gwarowe zmienia się na niby bardziej literackie... jednak pochodzi właśnie od słowa gwarowego "zakrzosać" czyli zaostrzyć siekierą końcówkę czegoś drewnianego , tymczasem słowo "zokrzas" oznacza ową zakrzosaną końcówkę...
Więc jakby nie patrzeć nazwa wywodzi się z jednego źródła Choć Zakrzosek mnie wyjątkowo denerwuje .
To taka mała dygresja.

19.06.2010 - Brenna Leśnica - Świniorka - Trzy Kopce Wiślańskie

Od rana było pochmurno i wcale nie planowaliśmy żadnej górskiej wycieczki. Ale przed południem zaczęło się wypogadzać. Szybkie sprawdzenie pogody w internecie (od 14:00 w Beskidach bez deszczu i słońce na przemian z chmurami) i decyzja: jedziemy!

Wybór padł na Brenną. Chcieliśmy sprawdzić, jak wyglądają stoki Świniorki, po których szusowaliśmy kilka miesięcy temu, w letniej szacie. Ot taki mały spacer, bo też niewiele czasu nam zostało. Gdy dojeżdżamy na miejsce, jest już prawie 14:00.

Zostawiamy samochód w Dolinie Leśnicy i zaczynamy podchodzić wzdłuż wyciągu narciarskiego:



Dosyć mozolna wspinaczka, zwłaszcza na dole. W końcu dolny odcinek trasy narciarskiej jest czerwony
Do tego jeszcze trawa po kolana, a gdzieniegdzie po pas. Całe spodnie mam mokre.

Słońce zaczyna się przebijać przez chmury.
Górna część trasy narciarskiej, tuż pod szczytem Świniorki:





I na szczycie (700 m.n.p.m.):



Dziwnie wygląda ten znajomy krajobraz bez śniegu

Ze Świniorki niebieskim szlakiem zmierzamy w stronę Trzech Kopców Wiślańskich. 40-minutowy spacerek i jesteśmy na miejscu (840 m.n.p.m.):



Teraz pora na Telesfora czyli idziemy do "Telesforówki" - tutejszego baru i mini-schroniska.

Bardzo fajne miejsce! Polecam wstąpić, jeśli będziecie w pobliżu. Pyszna domowa szarlotka (sympatyczna gospodyni mówiła, że piekła dzisiaj rano ) Do tego zamówiłam sobie Brackie (żeby wesprzeć lokalne tradycje piwne ) i przysiadłam z mapą na ławeczce:



Na zdjęciu, nad okienkiem, widać patelnię, która służy do przywoływania gospodarzy do baru z domu, który jest położony trochę niżej Ekipa rowerzystów, która przybyła równo z nami, miała radochę z użycia tego "dzwonka"

Atrakcją "Telesforówki" jest czerwony garbus, który może służyć zarówno jako stolik:



jak i jako knajpka :



Sympatyczne, swojskie miejsce. Serdecznie polecam

Z Trzech Kopców szlakiem zielonym (tym razem) schodzimy do Doliny Leśnicy. Potem jeszcze jedziemy do Brennej Hołcyny, posiedzieć chwilę nad zaporą i jeziorkiem oraz posilić się czekoladą:



To koniec naszej brenneńskiej wycieczki. Słońca było mało (internetowa prognoza wyglądała ciekawiej), ale na szczęście nie spadła ani jedna kropla deszczu. Wycieczka, choć bardzo "lajtowa", była sympatyczna i zaliczamy ją do udanych

Pozdrawiam serdecznie.

P.S. Mariuszu - Interseal, niestety nigdzie w okolicach Świniorki nie udało mi się Ciebie wypatrzyć...

maslinka napisał(a):P.S. Mariuszu - Interseal, niestety nigdzie w okolicach Świniorki nie udało mi się Ciebie wypatrzyć...

Hmmm... kiedy kliknąłem link informujący mnie w emailu o pojawieniu się nowego wpisu w tym wątku, nie mogłem złapać oddechu gdy pojawił się tytuł wycieczki... .

Nie wiem jak to teraz napisać, żeby nie zabrzmiało, jak ustawiona wypowiedź pod znane już fakty, ale...

1. Około 13:45 wyjeżdżałem z lasu szlakiem zielonym na Trzy Kopce i zabierałem do samochodu czekającą na mnie na parkingu przy wyciągu grupkę osób. Gdybym zauważył srebrną skodę na gliwickich numerach pewnie bym wyskoczył sprawdzić - kto to... ale chyba jeszcze Was nie było.

2. kiedy zjeżdżałem DZIŚ! samochodem wczesnym wieczorem ze ŚWINIORKI! (odwożąc tym razem wspomniane osoby) w dolinę Leśnicy, a resztki promieni słonecznych, które przedarły się przez chmury oświetliły przeciwległe stoki Starego Gronia, westchnąłem sobie i pomyślałem "Kolejny stracony dzień i weekend. Nie idę w góry. Ciekawe natomiast, gdzie tym razem udała się Agnieszka..."


Nasze szlaki przecięły się więc jeżeli chodzi o trasę, jeżeli chodzi czas rozminęliśmy się najpierw o kilka minut a później o kilka godzin

Pozdrawiam
Mariusz - Interseal