Beskidy.

mchrob napisał(a):Wjadą kolejką na Szyndzielnie i szpanują gołą klatą. Wiem że młodość ma swoje prawa ale góry potrafią nauczyć pokory.

Morsowanie jest zdrowe i całkowicie to rozumiem, ale chodzenie po górach zimą w samych majtach to chyba tylko dla lansu

edit:

piotrf napisał(a):Zeby nie było - nie mam nic przeciwko morsowaniu , wręcz przeciwnie

Piotrze, dokładnie. Tak, jak napisałam powyżej.

Mogliby sobie pójść w góry w samej bieliźnie, ich sprawa. Ale koniecznie trzeba wziąć ubrania do plecaka
Są tacy, którzy tak robią:
https://debica.naszemiasto.pl/morsy-z-g ... 14-8080035

Przynajmniej nie musi do nich ruszać GOPR.

16 stycznia (sobota): Jaworze Nałęże - Przełęcz pod Przykrą - Błatnia (917 m) - Przełęcz pod Przykrą - Jaworze Nałęże

Ruszamy z Jaworza Nałęża niebieskim szlakiem zwanym Szlakiem Szklanym:



Stuptuty, raczki (nakładki), kije, narciarskie ciuchy... Niestety, cały dzień będzie sypało, raz mocniej, raz słabiej, ale wiedzieliśmy o tym Z powodu padającego śniegu zdjęcia będą głównie robione telefonem (jednym lub drugim ), więc z góry przepraszam za ich jakość

Mimo wszystko, myślę, że będzie widać piękno zimy

Z każdym krokiem jest coraz bardziej bajkowo :




Po jakimś czasie gubimy szlak Wszystko jest zasypane, więc orientujemy się po chwili, że idziemy źle, zresztą podobnie jak inni ludzie Na szczęście w telefonie mamy mapy.cz Szybko odnajdujemy zrywkę, którą wrócimy na niebieski szlak.

Dzięki temu jesteśmy przez jakiś czas sami w cudnych okolicznościach przyrody. Małż idzie przodem i robi ślady :



Mam łatwiej, bo idę po jego śladach :



Oczywiście trwa to bardzo długo, bo idzie się mozolnie, a zrywka jest bardziej stroma niż szlak. Przynajmniej szybciej zrobimy wysokość

Na parkingu było -5, tu jest może -7, ale kompletnie nie czujemy zimna. Dobrze się ubraliśmy Zresztą śnieg jest suchy, otula wszystko jak kołderka Nie mogę się oprzeć takiej pierzynce i trochę wariuję



Śnieg może przynieść tyle radości! :



Szaleję jak dziecko Ślad nawet podobny do anioła :



Jak byłam mała, raczej mówiło się, że robi się "orzełki"

Wkrótce wracamy na niebieski szlak i robimy przerwę na gorącą herbatę z sokiem :




Stoimy pod drzewem i co chwilę spada nam na kaptury świeża dostawa śniegu Odwiedza nas też pies Barry (śliczny labrador), z którym zawieram bliższą znajomość Na szlaku sporo jest psów, którym zimowe warunki przynoszą mnóstwo radości.

Szlak niebieski wkrótce łączy się z żółtym. Docieramy do Przełęczy pod Przykrą, z której mamy (wg czasu na tabliczce) już tylko 20 minut na Błatnią. Tu dopiero jest cudnie! :





Przed schroniskiem mniej ludzi niż się spodziewaliśmy A na szlaku mijaliśmy bardzo wielu turystów... Może akurat tak szczęśliwie trafiliśmy Przysiadamy na chwilę i zjadamy swój prowiant:




Przez okienko można zamówić coś ciepłego, ale wystarczy nam gorąca herbata i kanapki z własnych zasobów.

Zimowa impresja :



Idziemy jeszcze na szczyt Błatniej, gdzie znajdują się studzienki kanalizacyjne (?) Może ktoś wie, czy to faktycznie one. Tak mi to wyglądało... Widok ze szczytu nieszczególny :



Taką pogodę na nartach określaliśmy mianem "syfonu" Dzisiaj też pasuje. W niższych partiach, na szczęście, widać więcej. To zdjęcie wygląda jak fotomontaż :



Aparaty w telefonach wariowały od wszechobecnej bieli i z zimna

Wracamy zielonym szlakiem, który pięknie się nazywa - Szlak Drwali oraz Pstrąga Górskiego (wg innych źródeł - Szlak Pstrąga Górskiego i Jaworzańskich Drwali) Mamy go na mapie, ale brakuje oznaczeń na drzewach, więc musimy uważać. Dzięki temu znów jesteśmy sami (turyści poszli albo żółtym, albo niebieskim) i wędrujemy przez piękny las :



Atrakcją na szlaku są pozostałości chat drwali, bardziej fundamenty niż ruiny. Mimo pokaźnej pokrywy śnieżnej, udało nam się je zobaczyć :



Ostatnie zdjęcia w pięknych okolicznościach, z którymi trudno nam się rozstać:



i docieramy na parking:



Zrobiliśmy jakieś 13 km, co zajęło nam 5 godzin. W "normalnych" warunkach oznaczałoby to, że mieliśmy dłuuugie postoje albo bardzo się wlekliśmy , ale wczorajsze warunki nie były standardowe. Chwilami szło się ciężko, głównie szlakami, które sami przecieraliśmy Na Szlaku Drwali oraz Pstrąga Górskiego były niewyraźne ślady stóp, ale raczej z poprzedniego dnia

Na koniec - mapka z zaznaczoną (na fioletowo) trasą:



Wycieczka bajeczna , choć nie mieliśmy dalekich (a czasem i bliskich ) widoków. Zdjęcia, niestety, nie oddają tego, jak było pięknie, chociaż się starałam

Pozdrawiam

piotrf napisał(a):Z wielu spacerów nie mam ani jednego zdjęcia , ale wspomnienia i owszem

Oczywiście - wspomnienia najważniejsze, ale lubię im pomagać zdjęciami. Wtedy wszystko lepiej pamiętam

Nefer napisał(a):Ja też, tak jak Twój mąż, zwykle pełnię rolę przecieracza szlaku, jak już sie nam trafi trasa, którą nikt nie szedł.

W drodze powrotnej zamieniliśmy się i ja przecierałam szlaki Fajnie było stawiać stopy na nietkniętym śniegu

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Mogliby sobie pójść w góry w samej bieliźnie, ich sprawa. Ale koniecznie trzeba wziąć ubrania do plecaka

Pani morsująca w ostatnich dniach pod Babią miała w plecaki ciuchy, ale ręce jej tak szybko zdrętwiały, że nie była w stanie wyjąć ich i się ubrać. Dwóch jej towarzyszy ta "sztuka" udała się, ale nie mieli już sił jej pomóc....

Dlatego uważam, że łażenie zimą w samych gaciach po górach mądre nie jest, bo warunki mogą się zrobić niesprzyjające nagle, nawet jeśli jest słonecznie i nie ma wiatru. Jak zawsze - trzeba znać swoje granice, mieć trochę pokory i wiedzieć, kiedy zawrócić.

Też zdarzało nam się w górach zawracać, chociaż było szkoda i bardzo nas kusiło, żeby iść dalej, bo przecież mogło się udać... Mogło, ale nie musiało

Dawigs napisał(a):Fajna wycieczka. My zimowe szlaki widzimy jak na razie tylko przez ekran komputera z relacji takich jak Twoja. Może w przyszłym sezonie zimowym w końcu się skusimy zaczynając od jakiegoś łatwego wejścia .

Akurat opisana trasa jest całkiem łatwa, przyjemna i do przejścia w dużo krótszym czasie Oczywiście, jeśli warunki będą inne

greenrs napisał(a):Podejście z tej strony jest mi nieznane, więc już dodałem do "zaplanowanych" bo wygląda obiecująco

Sympatyczne. Kiedyś (latem) szliśmy już z Jaworza, ale żółtym szlakiem. Z Brennej atakujemy zazwyczaj drugą stronę - Stary Groń i Kotarz

Interseal. napisał(a):Chodzę tą trasą czasem kilka razy w miesiącu (tam lub z powrotem, czasem tam i z powrotem)
Do tego stopnia nie zwracam uwagi na to co się dzieje po trasie, że ostatnio nie rozpoznałem na zdjęciu Agnieszki schroniska na Błatniej .

No tak, byłam bardzo zdziwiona, że nie rozpoznałeś Nawet po podpowiedzi

Interseal. napisał(a):Są jednak okoliczności przyrody, kiedy jeszcze zatrzymam się na chwilkę. Poniżej kilka zdjęć (niedzielny poranek 17 stycznia)

Przepięknie!
Wiedziałam, że w niedzielę będzie lepsza pogoda, ale zdecydowanie wolimy sobotnie wycieczki, a w niedzielę dłuższe spanie
Trudno, coś za coś