Beskidy.

maslinka napisał(a):
"Górskie morsy" - co to ma być? .

Bezmyślność , brak wyobraźni . . .
Na przejawy rodzimej głupoty nie jest potrzebna Bestia ze wschodu ( śmieszne dla mnie określenie zwykłych , zimowych warunków ) , tylko wprowadzenie w takim przypadku całkowitego zwrotu kosztów akcji ratowniczych .
Zeby nie było - nie mam nic przeciwko morsowaniu , wręcz przeciwnie


Pozdrawiam
Piotr

mchrob napisał(a):Wjadą kolejką na Szyndzielnie i szpanują gołą klatą. Wiem że młodość ma swoje prawa ale góry potrafią nauczyć pokory.

Morsowanie jest zdrowe i całkowicie to rozumiem, ale chodzenie po górach zimą w samych majtach to chyba tylko dla lansu

edit:

piotrf napisał(a):Zeby nie było - nie mam nic przeciwko morsowaniu , wręcz przeciwnie

Piotrze, dokładnie. Tak, jak napisałam powyżej.

Mogliby sobie pójść w góry w samej bieliźnie, ich sprawa. Ale koniecznie trzeba wziąć ubrania do plecaka
Są tacy, którzy tak robią:
https://debica.naszemiasto.pl/morsy-z-g ... 14-8080035

Przynajmniej nie musi do nich ruszać GOPR.

16 stycznia (sobota): Jaworze Nałęże - Przełęcz pod Przykrą - Błatnia (917 m) - Przełęcz pod Przykrą - Jaworze Nałęże

Ruszamy z Jaworza Nałęża niebieskim szlakiem zwanym Szlakiem Szklanym:



Stuptuty, raczki (nakładki), kije, narciarskie ciuchy... Niestety, cały dzień będzie sypało, raz mocniej, raz słabiej, ale wiedzieliśmy o tym Z powodu padającego śniegu zdjęcia będą głównie robione telefonem (jednym lub drugim ), więc z góry przepraszam za ich jakość

Mimo wszystko, myślę, że będzie widać piękno zimy

Z każdym krokiem jest coraz bardziej bajkowo :




Po jakimś czasie gubimy szlak Wszystko jest zasypane, więc orientujemy się po chwili, że idziemy źle, zresztą podobnie jak inni ludzie Na szczęście w telefonie mamy mapy.cz Szybko odnajdujemy zrywkę, którą wrócimy na niebieski szlak.

Dzięki temu jesteśmy przez jakiś czas sami w cudnych okolicznościach przyrody. Małż idzie przodem i robi ślady :



Mam łatwiej, bo idę po jego śladach :



Oczywiście trwa to bardzo długo, bo idzie się mozolnie, a zrywka jest bardziej stroma niż szlak. Przynajmniej szybciej zrobimy wysokość

Na parkingu było -5, tu jest może -7, ale kompletnie nie czujemy zimna. Dobrze się ubraliśmy Zresztą śnieg jest suchy, otula wszystko jak kołderka Nie mogę się oprzeć takiej pierzynce i trochę wariuję



Śnieg może przynieść tyle radości! :



Szaleję jak dziecko Ślad nawet podobny do anioła :



Jak byłam mała, raczej mówiło się, że robi się "orzełki"

Wkrótce wracamy na niebieski szlak i robimy przerwę na gorącą herbatę z sokiem :




Stoimy pod drzewem i co chwilę spada nam na kaptury świeża dostawa śniegu Odwiedza nas też pies Barry (śliczny labrador), z którym zawieram bliższą znajomość Na szlaku sporo jest psów, którym zimowe warunki przynoszą mnóstwo radości.

Szlak niebieski wkrótce łączy się z żółtym. Docieramy do Przełęczy pod Przykrą, z której mamy (wg czasu na tabliczce) już tylko 20 minut na Błatnią. Tu dopiero jest cudnie! :





Przed schroniskiem mniej ludzi niż się spodziewaliśmy A na szlaku mijaliśmy bardzo wielu turystów... Może akurat tak szczęśliwie trafiliśmy Przysiadamy na chwilę i zjadamy swój prowiant:




Przez okienko można zamówić coś ciepłego, ale wystarczy nam gorąca herbata i kanapki z własnych zasobów.

Zimowa impresja :



Idziemy jeszcze na szczyt Błatniej, gdzie znajdują się studzienki kanalizacyjne (?) Może ktoś wie, czy to faktycznie one. Tak mi to wyglądało... Widok ze szczytu nieszczególny :



Taką pogodę na nartach określaliśmy mianem "syfonu" Dzisiaj też pasuje. W niższych partiach, na szczęście, widać więcej. To zdjęcie wygląda jak fotomontaż :



Aparaty w telefonach wariowały od wszechobecnej bieli i z zimna

Wracamy zielonym szlakiem, który pięknie się nazywa - Szlak Drwali oraz Pstrąga Górskiego (wg innych źródeł - Szlak Pstrąga Górskiego i Jaworzańskich Drwali) Mamy go na mapie, ale brakuje oznaczeń na drzewach, więc musimy uważać. Dzięki temu znów jesteśmy sami (turyści poszli albo żółtym, albo niebieskim) i wędrujemy przez piękny las :



Atrakcją na szlaku są pozostałości chat drwali, bardziej fundamenty niż ruiny. Mimo pokaźnej pokrywy śnieżnej, udało nam się je zobaczyć :



Ostatnie zdjęcia w pięknych okolicznościach, z którymi trudno nam się rozstać:



i docieramy na parking:



Zrobiliśmy jakieś 13 km, co zajęło nam 5 godzin. W "normalnych" warunkach oznaczałoby to, że mieliśmy dłuuugie postoje albo bardzo się wlekliśmy , ale wczorajsze warunki nie były standardowe. Chwilami szło się ciężko, głównie szlakami, które sami przecieraliśmy Na Szlaku Drwali oraz Pstrąga Górskiego były niewyraźne ślady stóp, ale raczej z poprzedniego dnia

Na koniec - mapka z zaznaczoną (na fioletowo) trasą:



Wycieczka bajeczna , choć nie mieliśmy dalekich (a czasem i bliskich ) widoków. Zdjęcia, niestety, nie oddają tego, jak było pięknie, chociaż się starałam

Pozdrawiam

Piękna wycieczka , a jakość zdjęć się nie liczy , tylko Wasze wrażenia . Te były takie jak trzeba W takich zimowych klimatach na nieprzetartym szlaku można się poczuć pionierem . . .
Z wielu spacerów nie mam ani jednego zdjęcia , ale wspomnienia i owszem


Pozdrawiam
Piotr

Piękna wycieczka .
Ja też, tak jak Twój mąż, zwykle pełnię rolę przecieracza szlaku, jak już sie nam trafi trasa, którą nikt nie szedł.

maslinka napisał(a):Mogliby sobie pójść w góry w samej bieliźnie, ich sprawa. Ale koniecznie trzeba wziąć ubrania do plecaka

Pani morsująca w ostatnich dniach pod Babią miała w plecaki ciuchy, ale ręce jej tak szybko zdrętwiały, że nie była w stanie wyjąć ich i się ubrać. Dwóch jej towarzyszy ta "sztuka" udała się, ale nie mieli już sił jej pomóc....

Ja jestem za tym, aby jak na Słowacji, zimą powyżej schronisk był zakaz wyjścia dla turystów, a wyłącznie dla taterników i skialipnistów i to tylko w wybranych regionach.

piotrf napisał(a):Z wielu spacerów nie mam ani jednego zdjęcia , ale wspomnienia i owszem

Oczywiście - wspomnienia najważniejsze, ale lubię im pomagać zdjęciami. Wtedy wszystko lepiej pamiętam

Nefer napisał(a):Ja też, tak jak Twój mąż, zwykle pełnię rolę przecieracza szlaku, jak już sie nam trafi trasa, którą nikt nie szedł.

W drodze powrotnej zamieniliśmy się i ja przecierałam szlaki Fajnie było stawiać stopy na nietkniętym śniegu

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Mogliby sobie pójść w góry w samej bieliźnie, ich sprawa. Ale koniecznie trzeba wziąć ubrania do plecaka

Pani morsująca w ostatnich dniach pod Babią miała w plecaki ciuchy, ale ręce jej tak szybko zdrętwiały, że nie była w stanie wyjąć ich i się ubrać. Dwóch jej towarzyszy ta "sztuka" udała się, ale nie mieli już sił jej pomóc....

Dlatego uważam, że łażenie zimą w samych gaciach po górach mądre nie jest, bo warunki mogą się zrobić niesprzyjające nagle, nawet jeśli jest słonecznie i nie ma wiatru. Jak zawsze - trzeba znać swoje granice, mieć trochę pokory i wiedzieć, kiedy zawrócić.

Też zdarzało nam się w górach zawracać, chociaż było szkoda i bardzo nas kusiło, żeby iść dalej, bo przecież mogło się udać... Mogło, ale nie musiało

Fajna wycieczka. My zimowe szlaki widzimy jak na razie tylko przez ekran komputera z relacji takich jak Twoja. Może w przyszłym sezonie zimowym w końcu się skusimy zaczynając od jakiegoś łatwego wejścia .

maslinka napisał(a):16 stycznia (sobota): Jaworze Nałęże - Przełęcz pod Przykrą - Błatnia (917 m) - Przełęcz pod Przykrą - Jaworze Nałęże

Podejście z tej strony jest mi nieznane, więc już dodałem do "zaplanowanych" bo wygląda obiecująco
Nie wiem tylko kiedy będzie mi dane, bo od środy temperatury od +8 więc prawdopodobnie wszystko popłynie. No ale do wiosny coraz bliżej...

Dawigs napisał(a):Fajna wycieczka. My zimowe szlaki widzimy jak na razie tylko przez ekran komputera z relacji takich jak Twoja. Może w przyszłym sezonie zimowym w końcu się skusimy zaczynając od jakiegoś łatwego wejścia .

Akurat opisana trasa jest całkiem łatwa, przyjemna i do przejścia w dużo krótszym czasie Oczywiście, jeśli warunki będą inne

greenrs napisał(a):Podejście z tej strony jest mi nieznane, więc już dodałem do "zaplanowanych" bo wygląda obiecująco

Sympatyczne. Kiedyś (latem) szliśmy już z Jaworza, ale żółtym szlakiem. Z Brennej atakujemy zazwyczaj drugą stronę - Stary Groń i Kotarz

Witam.

Chodzę tą trasą czasem kilka razy w miesiącu (tam lub z powrotem, czasem tam i z powrotem)
Do tego stopnia nie zwracam uwagi na to co się dzieje po trasie, że ostatnio nie rozpoznałem na zdjęciu Agnieszki schroniska na Błatniej .

Są jednak okoliczności przyrody, kiedy jeszcze zatrzymam się na chwilkę. Poniżej kilka zdjęć (niedzielny poranek 17 stycznia)



Pozdrawiam.

Interseal. napisał(a):Chodzę tą trasą czasem kilka razy w miesiącu (tam lub z powrotem, czasem tam i z powrotem)
Do tego stopnia nie zwracam uwagi na to co się dzieje po trasie, że ostatnio nie rozpoznałem na zdjęciu Agnieszki schroniska na Błatniej .

No tak, byłam bardzo zdziwiona, że nie rozpoznałeś Nawet po podpowiedzi

Interseal. napisał(a):Są jednak okoliczności przyrody, kiedy jeszcze zatrzymam się na chwilkę. Poniżej kilka zdjęć (niedzielny poranek 17 stycznia)

Przepięknie!
Wiedziałam, że w niedzielę będzie lepsza pogoda, ale zdecydowanie wolimy sobotnie wycieczki, a w niedzielę dłuższe spanie
Trudno, coś za coś

maslinka napisał(a):Wiedziałam, że w niedzielę będzie lepsza pogoda, ale zdecydowanie wolimy sobotnie wycieczki, a w niedzielę dłuższe spanie
Trudno, coś za coś

Trafiło mi się takie krótkie okienko pogodowe na zejściu z Błatniej.
Z Centrum Brennej na Satry Groń i dalej aż do Doliny Leśnicy szedłem już w prószącym śniegu.

Późnym popołudniem, już po zmroku, na niebie zawisł rogalik Księżyca.
Nie chciało mi się jednak iść pieszo i wróciłem do B-B samochodem.

Mariusz , takie okoliczności jak na czterech ostatnich zdjęciach , to chyba każdego zatrzymają Pięknie


Pozdrawiam
Piotr

Trzecie zdjęcie od końca z ostatniej wrzutki - jest po prostu piękne, a pozostałe... ładne