Beskidy.

Nefer napisał(a):Jestem ciekaw, gdzie tym razem zawędrowaliście.

Zaraz się okaże

12 września (sobota): Lipowa (Ostre) - Magurka Radziechowska (1108 m) - Magurka Wiślańska (1140 m) - Gawlasi (1076 m) - Zielony Kopiec (1152 m) - Dolina Zimnika - Lipowa (Ostre); część pierwsza

Skoro napisałam, gdzie wejdziemy, od razu wkleję też mapkę :



Kolejne łazikowanie w Beskidzie Śląskim zaczniemy w okolicach Twardorzeczki, a dokładniej w miejscowości Lipowa, choć w zasadzie było to już Ostre. Na początku trochę asfaltujemy przez wieś, po czym wchodzimy na zielony szlak, z którego dobrze widać Skrzyczne:



"Do tyłu" mamy natomiast widok na Babią:



Szlak wchodzi w las i na tym odcinku jest trochę nudny. Mijamy mnóstwo grzybiarzy z pełnymi koszykami.

Po jakiejś godzinie wychodzimy na polanę:



z której znowu widać Królową Beskidów:




Widoczność, niestety, nie jest dzisiaj najlepsza.

Trawersując Muronkę (1017 m), wpatrujemy się w Skrzyczne:



Zbliżenie na schronisko:



Dalej otwiera się widok na Jezioro Żywieckie:




Wkrótce zdobywamy pierwszy dzisiaj szczyt - Magurkę Radziechowską (1108 m):



Koniecznie musimy zregenerować siły przy pomocy czegoś czeskiego :



Są tu świetne skałki, niektóre dość wysokie :



Spokojnie, nie chciałam skakać

Skaliście jest również dalej na szlaku:




Jesteśmy na grzbiecie, więc idzie się wygodnie:



Jest też bardzo widokowo:



Zrudziałe borowinki:



i wiatrołomy:



Przed nami Magurka Wiślańska, Gawlasi i Zielony Kopiec, ale o tym następnym razem

C.d.n.

Ładne te niektóre skałki, miło wędrować w takich okolicznościach przyrody .

Nefer napisał(a):Ładne te niektóre skałki, miło wędrować w takich okolicznościach przyrody .

Te okolice obfitują w skałki. A zmierzamy w stronę Malinowskiej Skały

Już dobrych parę lat minęło, jak byłem na Malinowskiej .

Nefer napisał(a):Już dobrych parę lat minęło, jak byłem na Malinowskiej .

Mnie parę lat temu zaskoczył fakt, że Malinowska to teraz świetny punkt widokowy. Kiedyś szczyt był zalesiony, ale wiatry dokonały tam dużego spostuszenia

Moje rejony z czerwcowego urlopu Dużo pozytywów słyszałam o tej Malinowskiej Skale, trzeba się będzie kiedyś wybrać

maslinka napisał(a):

Nefer napisał(a):Już dobrych parę lat minęło, jak byłem na Malinowskiej .

Mnie parę lat temu zaskoczył fakt, że Malinowska to teraz świetny punkt widokowy. Kiedyś szczyt był zalesiony, ale wiatry dokonały tam dużego spostuszenia

Ja na Malinowskiej byłem jeszcze za Gierka i z tego co pomiętam to widoki były. Widocznie później zarosło. A swoją drogą takie wędrowanie wśród skałek wygląda na bardzo atrakcyjne i jak widać tłumów chyba nie było, co tego lata w górach rzadko się zdarza.

ruzica napisał(a):Moje rejony z czerwcowego urlopu Dużo pozytywów słyszałam o tej Malinowskiej Skale, trzeba się będzie kiedyś wybrać

Na Malinowskiej byliśmy ostatnio w listopadzie 2017. Tak to wtedy wyglądało :







Polecam!

ACandrzej napisał(a):A swoją drogą takie wędrowanie wśród skałek wygląda na bardzo atrakcyjne i jak widać tłumów chyba nie było, co tego lata w górach rzadko się zdarza.

Było bardzo niewielu turystów. Większość poszła na Baranią W tym roku staramy się wybierać mało uczęszczane szlaki.

12 września (sobota): Lipowa (Ostre) - Magurka Radziechowska (1108 m) - Magurka Wiślańska (1140 m) - Gawlasi (1076 m) - Zielony Kopiec (1152 m) - Dolina Zimnika - Lipowa (Ostre); część druga

W poprzedniej części pisałam, że grzbietem idzie się bardzo przyjemnie. Poprawka: szłoby się, gdyby nie roje much, które nas dopadają. Nie wiem, czy to są muchy, czy jakieś "latające mrówki", bo łazi toto też po ziemi Pojawiają się na niektórych odcinkach, a po chwili ich nie ma...
Jest to niekomfortowe, ale też trochę śmieszne, jak widzi się turystów nerwowo machających rękami wokół twarzy i nie tylko My też tak wyglądamy

Z tego powodu szybko pstrykam zdjęcie tablicy na Magurce Wiślańskiej:



i biegniemy dalej. W lewo szlak odbija na Baranią i tam zmierza duża część ludzi.



Owady na chwilę odpuszczają, można zrobić zdjęcie. Spojrzenie za siebie:



Słońce wyszło, więc pstrykam widok w stronę Jeziora Żywieckiego:




Nawet nie wiem, kiedy mijamy Gawlasi. (Znowu owady ) Szczyt jest tam, gdzie stoi ten pan :



W okolicy Zielonego Kopca robimy sobie drugi popas; tym razem z wodą mineralną :



Widoki:



Ledwo widoczna Babia Góra:



Wiatrołomy i Skrzyczne:



Idziemy w stronę Malinowskiej Skały:



Tutaj dobrze widać dość strome podejście na szczyt:



My jednak w 1/3 tego podejścia odbijamy na żółty szlak:



który zaprowadzi nas z powrotem do Lipowej (Ostrego), przez Dolinę Zimnika.

Chwilę zastanawialiśmy się, czy nie pójść na Malinowską, a nawet na Skrzyczne, z którego bezpośrednio zeszlibyśmy niebieskim szlakiem do naszego samochodu. Byłoby to tylko 3 km więcej... Ostatecznie wygrała chęć zobaczenia Doliny Zimnika

Widać grzbiet, którym szliśmy. Ten kopczyk kamieni na środku to skałki Magurki Radziechowskiej:



W Dolinie Zimnika, dla zmyły , płynie potok Leśnianka. Bardzo sympatyczny :





Końcówkę szlaku można przejść alsfaltem albo tak, jak my to robimy , wzdłuż potoku. Zdecydowanie przyjemniej

I tak domykamy pętelkę, której przejście zajęło nam 6 godzin. A przedreptaliśmy 25 km Nasz tegoroczny rekord , choć w życiu zdarzało nam się przejść więcej

maslinka napisał(a):

Nefer napisał(a):Już dobrych parę lat minęło, jak byłem na Malinowskiej .

Mnie parę lat temu zaskoczył fakt, że Malinowska to teraz świetny punkt widokowy. Kiedyś szczyt był zalesiony, ale wiatry dokonały tam dużego spostuszenia

Faktycznie, ja na Malinowskiej byłem dwa razy i za pierwszym razem była mocniej zarośnięta niż za drugim razem.

Piękne są Beskidy. Zazdroszczę ich bliskości.

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):

Nefer napisał(a):Już dobrych parę lat minęło, jak byłem na Malinowskiej .

Mnie parę lat temu zaskoczył fakt, że Malinowska to teraz świetny punkt widokowy. Kiedyś szczyt był zalesiony, ale wiatry dokonały tam dużego spostuszenia

Faktycznie, ja na Malinowskiej byłem dwa razy i za pierwszym razem była mocniej zarośnięta niż za drugim razem.

Podobnie jest z Baranią Górą. Byłam tam w ósmej klasie, czyli bardzo dawno temu A jak zobaczyłam ostatnio zdjęcia w internecie, pomyślałam: "Gdzie się podziały drzewa " Teraz jest tam bardzo widokowo.

Ural napisał(a):Piękne są Beskidy. Zazdroszczę ich bliskości.

Wiem, fajnie mamy z tą bliskością gór

Korniki, opieńka i wiatr zrobiły swoje, dzięki temu szlaki beskidzkie zrobiły się bardziej widokowe
Wychodzą błędy sadzenia lasów świerkowych na tych terenach już od XIX wieku. Teraz w nowych nasadzeniach wracamy do naturalnie tu występujących lasów mieszanych z przewagą buka.

mchrob napisał(a):Wychodzą błędy sadzenia lasów świerkowych na tych terenach już od XIX wieku. Teraz w nowych nasadzeniach wracamy do naturalnie tu występujących lasów mieszanych z przewagą buka.

Mój mąż zawsze to powtarza
Buki są fajne, bo dzięki nim można podziwiać "kolory jesieni"

3 października (sobota): Rycerka Górna (Kolonia) - Wielka Racza - Jaworzyna - Przegibek - Rycerka Górna (część pierwsza)

Wczoraj miała być wyjątkowo, zwłaszcza jak na październik, piękna pogoda. Zaplanowaliśmy więc górską wycieczkę. Tym razem Beskid Żywiecki i trasa, którą zrobiliśmy podczas pierwszego górskiego spotkania Cromaniaków. Opisy tamtej wycieczki można poczytać tutaj. Niestety zniknęły zdjęcia...

Pogoda w górach jednak rządzi się swoimi prawami. Nie było tyle słońca, ile się spodziewaliśmy i wiał halny (to akurat wiedzieliśmy). Jednak przetrwaliśmy , nie zwiało nas i udało nam się przedreptać aż 26,5 km I to w 6 godzin! No dobra, bardziej maszerowaliśmy, niż dreptaliśmy

Na początku - mapa, na której, tym razem, nie bawiłam się w zaznaczanie trasy na kolorowo, bo całą pętelkę dobrze widać:



Startujemy z Rycerki Górnej (Kolonii) żółtym szlakiem, który jest bardzo przyjemny - widokowy i fajnie nachylony. Jak się wpadnie w rytm, można dziarsko maszerować

Bardzo dobrze mi się dzisiaj idzie. Zdecydowanie lepiej niż latem, kiedy jest gorąco. Dochodzę do wniosku, że jesień jest najlepsza na górskie wędrówki (chyba to już wiedziałam ), właśnie ze względu na temperaturę. Można szybciej iść

Chwila przerwy na pozowanie i wystawianie twarzy na nieliczne promienie słońca:



Wspomniane widoki z żółtego szlaku:





Dojście do schroniska na Wielkiej Raczy:




zajmuje nam 1,5 godziny, razem z krótkim popasem po drodze.

W 2012 roku budynek wyglądał tak:



Bardziej mi się podobał, ale rozumiem, że trzeba było go trochę ocieplić.

Podczas Cromianiackiego spotkania mieliśmy też zdecydowanie lepszą widoczność Kilka wspominkowych zdjęć wrzuciłam tutaj.

Dzisiaj widoki prezentują się następująco:




Sądziłam, że przy halnym widoczność będzie lepsza, ale może się nie znam.

Dowód, że byłam na szczycie:



Polsko-słowacko-czeski Krzyż Pojednania ustawiony w 2010 roku z napisem: "Żebyśmy wszyscy stanowili jedno":



Platforma widokowa:



jest na tyle niska (i zdecydowanie zbyt zatłoczona), że odpuszczamy sobie wejście. Nie zobaczylibyśmy z niej więcej niż z okolic Krzyża. Dość szybko ewakuujemy się zresztą ze szczytu, bo wiatr urywa głowę.

Czerwonym szlakiem idziemy w stronę Jaworzyny i Kikuli. Po jakimś czasie przysiadamy na popas z moim ulubionym piwem :



Wybieramy miejsce osłonięte od wiatru, choć i tak jest chłodno. Słońce zaczyna się przebijać, kiedy ruszamy w dalszą drogę.

Zatrzymujemy się na pięknej polanie, z której mamy wspaniałą panoramę:




Szczyty Małej Fatry, a konkretniej: Wielki Rozsutec i Stoh:



Charakterystyczny kształt Wielkiego Chocza:



Sielsko :



Niestety, nie mamy czasu na długie podziwianie widoków. Trzeba maszerować dalej, bo inaczej noc zastanie nas w lesie...