Bella Toskania

Toskania to piękne miejsce, wymaga jednak odpowiednio dużo czasu, aby to nam udowodnić. Tu nie da się zwiedzić szybko i po łebach, no może tylko po to aby nabrać więcej chęci i ponownie tu powrócić...

Dla Toskanii trzeba mieć dużo serca i czasu, a nawet wybaczyć to, że w głównych turystycznych centrach tak wielu zwiedzających. To miejsce przyciąga rzesze turystów, pomimo to warto...

Oczywiście warto zwiedzić te okrzyczane miejsca, aglomeracje turystyczne, to wszystko gdzie już was zaciągnąłem w mojej dość chaotycznej relacji z Toskanii. No gdzieś wasze wystrzałowe fotki trzeba zrobić...

A jeśli zapytacie gdzie jest ta najpiękniejsza Toskania, ta pozbawiona tłumów, cicha i spokojna. To tu: dobra mapa, obczytany przewodnik Michelina, szczególnie z naciskiem na bajeczne zadupia, pakiet informacji z netu i przeczytane książki o Toskanii. A przede wszystkim duży zapas czasu, pozytywne nastawienie, dobre towarzystwo, pełny bak paliwa i już ruszamy...

Wybieramy jak najwęższe drogi, zapas czasu na cały dzień zwiedzania i w drogę...

Spośród zielonych pagórków, morza cyprysów, niekończących się serpentyn, od czasu do czasu wynurza się zagubione miasteczko, widok jak z bajki...





Miasteczko odkryte prawie przypadkowo w drodze to Sassetta, cały urok tylko w takim panoramicznym zdjęciu z dołu. Wchodzimy od góry, zejście z pieca na łeb...




Domy z kamienia, jak wszędzie dokoła, jak ci ludzie tu mieszkają? To autentyczne miasteczko, pora obiadowa, z okien rozchodzą się zapachy skręcające kichy...





Trzeba dobrze patrzyć pod nogi...




Dochodzimy do brzegu miasteczka, jeszcze jeden skręt i przechodzimy na jakieś prywatne podwórko, przy płocie stół a dalej bezkresny zielony widok...




Spokojna obiadowa godzina, słychać jedynie szczęk sztućców i talerzy w okolicznych otwartych oknach, tylko my, beznadziejni turyści kręcimy się wokół bez sensu...

Innych zwiedzających zero. wspinamy się z powrotem w kierunku małego przycupniętego parkingu, gdzie porzuciliśmy cara. Przyznaje, trochę zmęczeni i porządnie głodni. Szukamy czegoś do zjedzenia. U góry przy kościołku jedyna mała, na szczęście otwarta tawerna. Jesteśmy uratowani, przez okno widzę dymiącą jeszcze pizzę na kawałki, wchodzimy...





Warto było, Bella Toskania, pozdrawiam, Grzegorz.

ojojoj, ale wypas!

Dzisiaj Wigilia, więc życzę wszystkim Crofanom udanych świąt, spełnienia rozlicznych pragnień i planów na przyszły rok, wspaniałych wypraw w zamierzone miejsca.

Życzenia przy toskańskiej choince, gdzieś tam w ogrodach Volterry...





Pozdrawiam świątecznie, Grzegorz.

Kulinarna Toskania...



Jak zabawa, to zabawa...




Pozdrawiam, Grzegorz, jak tam po Sylwestrze, apetyt dopisuje???

Praktycznie nie znam większości ryb na stoiskach. Zwykle wybieramy wyglądające bardziej normalnie. Nawet nie wiemy jak przygotować te okropnie wyszczerzające pyski, w dziwnych kolorach, a podobno właśnie one są najlepsze...




Tym razem wybraliśmy zestaw bardziej standardowy, a ryby- tylko anchovies w Toskańskim wydaniu z ziołami i pistacjami, okazały się genialne.
I wędliny z masarni w Casale- tu szynka toskańska, salami regionalne oraz salceson. Do tego najbardziej znany tutejszy ser Gorgonzola. I wino z beczki, jasne że czerwone...



Pozdrawiam, Grzegorz.

Grzegorzu... pyszne te Twoje notki

Toskania jest miejscem do podróżowania. To krajobraz niekończącej się zieloności, plastycznych pagórków zwieńczonych miasteczkami, zamkami, basztami...




Jedziemy z szeroko otwartymi oczyma, tu w każdej chwili może wyłonić się coś ciekawego. Często szybko przejechaliśmy, aby zawrócić i jeszcze raz zobaczyć niesamowity widok, nawet wjechać serpentyną do miasteczka, zrobić fotkę, 15 minut relaksu. Polecam...




Chwilę powłóczyć się pośród średniowiecznych zabudowań...




Jeśli ktoś ma grubą rękawicę i ostry nóż, warto spróbować środka opuncji...




kolejne piękne miasteczko, nawet 20 minut i jedziemy dalej...





Bella Toskania, mam nadzieję, że kogoś już przekonałem?????

Pozdrawiam, Grzegorz.

Jeszcze się pytasz?
No pewnie, że przekonałeś na 101 %.

Zacząłem przeglądać ten wątek i zacząłem się wahać: jechać w tym roku do Dalmacji czy do Toskanii (miała być ta pierwsza)?

Zaznaczę, że byłem we Włoszech w okolicach Neaoplu, a Chorwacji w Istrii.

Zróbmy jeszcze założenie, że to byłyby ostatni wakacje w moim zyciu - co byś doradził i dlaczego?

Świetna relacja. A toskańskie miasta rzeczywiście piękne. Planuję się tam wybrać na kilka dni (Bolonia i Florencja), w związku z tym mam pytanie: Czy warto polecieć tam zimą (początek lutego)? Jeśli ktoś był w podobnym terminie, niech skrobnie parę zdań. Podejrzewam, że jest mniej turystów - to plus. Ale czy nie dokucza zimno?

Pozdrawiam

Krzychooo napisał(a): Planuję się tam wybrać na kilka dni (Bolonia i Florencja), w związku z tym mam pytanie: Czy warto polecieć tam zimą (początek lutego)? Ale czy nie dokucza zimno?

Pozdrawiam

W tym okresie bywa rożnie. Nie to że zimno, niekiedy temperatura sięga 10 stopni i wyżej. Ale pogoda lubi być upierdliwa i zmienna, mogą być intensywne deszcze, donoszono nawet o powodziach. Mogą być również załamania pogody, to teren trochę górzysty, szczególnie w centralnej Toskanii. Noce też są zimne. Ja bym nie ryzykował wyjazdu, no może coś cie do tego zmusza...

Zacząłem przeglądać ten wątek i zacząłem się wahać: jechać w tym roku do Dalmacji czy do Toskanii (miała być ta pierwsza)?

Zróbmy jeszcze założenie, że to byłyby ostatni wakacje w moim zyciu co byś doradził i dlaczego?

Trudno porównać Dalmację i Toskanię, choć są pewne podobieństwa. Dubrownik - wewnętrzna zabudowa i podobnie Split. Tu centrum historyczne...



Jest tu duże nawiązanie do stylu włoskiego, szczególnie weneckiego...
Oba miejsca są przepiękne i trudno znaleźć jakąś przewagę. Split jest genialny, szczególnie patrząc z góry...



I jest sporo podobieństwa do miast Italii. Uważam, że trzeba w życiu zobaczyć jak najwięcej, bo w inny sposób nie odpowiesz sobie na pytanie co lepsze, Święta Wielkanocne czy Bożego Narodzenia. To wszystko trzeba w sobie przetrawić, poukładać, a dopiero potem dyskutować co lepsze. Na obrazkach, czyichś relacjach nie można sie opierać.

Chorwacja to miejsce bardzo bliskie mojej rodzinie. Przykład Riwiery Makarskiej, Brela, byliśmy tam 2x z żoną, raz z dziećmi, raz ze znajomymi. Tu widok z balkonu naszego apartamentu na jedną stronę...



Przepiękne miejsce, gdzie Biokovo schodzi prawie do morza, kosmiczny krajobraz...

Tu spojrzenie z balkonu na stronę drugą...





Wiem, że jeszcze tam kiedyś wrócimy, ale teraz gna nas trochę w świat, bo on po to jest, żeby go odkrywać...

Pozdrawiam, Grzegorz.

Dziękuję za odpowiedź. Myślałem o wyjeździe w zimie, bo teraz mam wymuszony urlop. Kolejny dopiero w wakacje, a wtedy chyba nie starczy czasu na Włochy. Pozdrawiam

Chyba wiekszość turystycznych miejsc już obejrzałem w tej relacji. Czy masz jeszcze coś w zanadrzu, a może podsumowanie???
Pozdr

22 stycznia o 15.00 na Travel channel film o Toskani

Specyficzną tradycją dla Toskanii są tzw. rodzinne tawerny, małe restauracje na terenie własnych zabudowań. Często nie są nawet oznakowane, nie posiadają karty dań, a otwierane zawsze wieczorem, równo o godzinie 19.00.
Właśnie zbliżamy się do podobnej domowej garkuchni, brama, jedynie niewielka tabliczka, coś tam we włoskim języku mówiąca.




Robi się ciemnawo. Miejsce zamówiliśmy dwa dni temu, taki obyczaj. Wchodzimy dalej, z pośród drzew zaczyna wyłaniać się krajobraz Toskański. Okazuje się, że jesteśmy na środku wzgórza z widokiem na całą okolicę...




A cała knajpa to kilka stolików w miejscu widokowym, świetna lokalizacja...




Zaczyna zachodzić słonce, kolory wzgórz robią się plastyczne. Bardzo tu cicho i przyjemnie. Na początek dostaliśmy dzbanek czerwonego wina i oczywiście pieczywo z oliwa do maczania. Takie czekadełko...

Nie wiemy co będzie dzisiaj do jedzenia. To zwykle kilka potraw podawanych po kolei. Nie są to duże porcje, raczej porcyjki podawane w obecnie panującym stylu, czyli plastycznie, na środku talerza, kolorowo. Przyznam sie, że wolę normalne porcje, takie małe danka trochę mnie denerwują, ale cóż, sprawa gustu...
Tu dostaliśmy fritatę, czyli coś w rodzaju kawałków omletu z rożnym nadzieniem...




Potem przyszły makarony, kupka na środku, ale smaczne z mięsem i prawdziwkami...




W końcu danie główne, czyli fragmenty z kurczaka w oliwie i ziołach, jakiś groszek, no chyba niezbyt wyszukane. Cóż, idziemy w ciemno...




Kurczak okazał się dobry. Podobnie w Azji cały kurczak jest pocięty tasakiem na drobne, bez wyjmowania kości, i potem wszystkie kawałki duszone lub smażone na woku...

Rachunek przyniesiono na jakimś kawałku papieru, pisany odręcznie. Widać tu nic przez kasę, tu wszystko po domowemu... Tylko dlaczego taki słony !!!
Pamiętajcie, jeśli nie ma cennika, to ceny mogą być spore, ale coś za coś... Na odchodnym kawa w poczęstunku, i do domu, popijemy własnym winem...

Pozdrawiam, Grzegorz.