Barcelona, Maraton i Montserrat

Bardzo fajny rejs!
Lubię oglądać duże miasta z pokładu

piotrf napisał(a):Bardzo przyjemny rejs

Kapitańska Baba napisał(a):Bardzo fajny rejs!

Też tak sądzę .

piotrf napisał(a):miasto z tej perspektywy jest równie ciekawe , właściwie ta perspektywa jest konieczna do pełnego obrazu miasta

Właśnie dla tej perspektywy zdecydowaliśmy się na ten rejs.
Teraz wiedzieliśmy już, w którą stronę trzeba iść, żeby dojść do Sagrady Familii .

Kapitańska Baba napisał(a):Lubię oglądać duże miasta z pokładu

Ma to swój niezaprzeczalny urok, ale dla mnie byłoby to a mało. Ja lubię się szwendać po ulicach miast.
A Ciebie nie korci czasem, żeby zejść z pokładu i zobaczyć, jak miasta wyglądają od środka ?

Zanim przejdę do dalszej części relacji muszę wyjaśnić kwestię związaną z hiszpańskimi podwójnymi nazwiskami, które zacznę przytaczać w swojej relacji.

Otóż w Hiszpanii nie tylko kobiety posiadają podwójne nazwisko. I nie jest to związane z przyjmowaniem nazwiska małżonka, lecz wskazuje na pokrewieństwo danej osoby.
Pierwsze nazwisko (apellido paterno) jest pierwszym nazwiskiem ojca, natomiast drugie nazwisko (apellido materno) to pierwsze nazwisko matki, czyli to po jej ojcu. Trochę to skomplikowane, ale jak się człowiek zastanowi, to się tą zawiłość zrozumie.
Do zapisu tych podwójnych nazwisk Hiszpanie nie używają myślnika lecz pomiędzy nazwiskami dodają spójnik "de" lub "y"(w polskich publikacjach te spójniki zamieniane są na "i", co sugerowało mi - zanim nie zgłębiłam tematu - że jest mowa o dwóch osobach).
Rozłóżmy to na czynniki pierwsze na przykładzie Antonio Gaudiego, którego pełne imię i nazwisko brzmi Antoni Plàcid Guillem Gaudí y Cornet. Jego ojciec nazywał się Francesc Gaudí y Serra i z tego nazwiska Antonio Gaudi otrzymał pierwszy człon swego nazwiska Gaudi. Matka nazywała się Antònia Cornet y Bertran, więc drugie nazwisko Antonio Gaudiego to pierwsze nazwisko jego matki, czyli Cornet.
Dlaczego jednak wielu sławnych Hiszpanów ma pojedyncze nazwiska ?. Otóż dla wygody posługują się oni tylko jednym nazwiskiem, ale formalnie maja dwa.
I tak np. Andrés Iniesta to Andrés Iniesta y Luján a Xavier Hernández to Xavier Hernández y Creus,
A jeśli chodzi o kobiety, który wyszły za mąż, to pozostają one przy swoim nazwisku po ojcu, dodając do niego nazwisko męża. W ten sposób rezygnują z nazwiska po matce.

Po rejsie wróciliśmy na La Ramblę i szliśmy nią z powrotem w kierunku Placu Katalońskiego.



Naszym celem był Placa Reyal, który jest polecany przez wszystkie przewodniki.
Położony jest w dzielnicy Ciutat Vella. Aby dojść do Placa Reyal należy z Rambla de les Caputxins skręcić w prawo (idąc od strony Kolumny Kolumba) i przejść niecałe 50 metrów.
Po chwili weszliśmy na Placa Reyal. Nazwa ta oznacza plac królewski i został tak nazwany na cześć króla Ferdynanda VII w czasach jego władzy absolutnej.


Placa Reyal został zbudowany w 1848 roku według projektu Francesca Daniela Milona i Casamajo. Znajdują się na nim liczne zabytki architektury, rzeźby i fontanny (niestety nie działające). Najbardziej znana jest stojąca pośrodku placu fontanna Tres Gracias. Nam bardzo przypadły do gusty palmy wyrastające bardzo wysoko nad powierzchnię placu. Chyba tak ciągną do słońca.





My rozglądamy się za dwiema modernistycznymi latarniami, które zostały zaprojektowane przez Antonio Gaudiego w 1879 roku.
Wreszcie dostrzegamy jedną z nich. Latarnia ma kamienną podstawę z żeliwną kolumną i sześć ramion zakończonych lampami. Na środku kolumny widnieje herb miasta Barcelony.


Kręcimy się po placu.







Bardzo ładnie i klimatycznie jest na tym placu, ale pora iść dalej.
Zbliżamy się do wyjścia z placu, ale nie tego, którym weszliśmy, lecz na Carrer de Ferran.



W podcieniach kamienic stojących wokół placu znajduje się mnóstwo restauracji, czekających na głodnych turystów. My nie mamy zamiaru siadać przy tych stolikach, bowiem obawiamy się wysokości rachunku, jaki przyszłoby nam tutaj zapłacić.

Z dużych miast, które do tej pory odwiedziłam, Barcelona jest niezmiennie na drugim miejscu. Podium oczywiście należy do Rzymu i nie wiem, dokąd musiałabym pojechać, żeby się ten układ zmienił. Jest to niewątpliwie zasługa Gaudiego (w pełnym brzmieniu Antoni Plàcid Guillem Gaudí y Cornet nie do zapamiętania ). Dzięki Gosiu, za wyjaśnienia dotyczące nazwisk w Hiszpanii.

Bardzo palmowy ten ostatni odcinek. Pięknie!

wiola2012 napisał(a):Z dużych miast, które do tej pory odwiedziłam, Barcelona jest niezmiennie na drugim miejscu. Podium oczywiście należy do Rzymu i nie wiem, dokąd musiałabym pojechać, żeby się ten układ zmienił. Jest to niewątpliwie zasługa Gaudiego (w pełnym brzmieniu Antoni Plàcid Guillem Gaudí y Cornet nie do zapamiętania ).

Dla mnie w tej chwili Barcelona jest na pierwszym miejscu, ale i Stambuł jest z nią prawie na równej pozycji. Różnią się te miasta od siebie bardzo, dlatego wybór tego, które by dzierżyło palmę pierwszeństwa jest trudny. Natomiast Rzym znam za mało, żeby go ustawiać na podium. Byłam tam tylko na krótkiej jednodniowej wyciecze, więc tylko liznęłam to miasto. Muszę tam jeszcze wrócić co najmniej na kilka dni.

wiola2012 napisał(a):Dzięki Gosiu, za wyjaśnienia dotyczące nazwisk w Hiszpanii.

Proszę bardzo. Cieszę się, że mój "wykład" Cię zainteresował .

maslinka napisał(a):Bardzo palmowy ten ostatni odcinek. Pięknie!

Było bardzo palmowo, to teraz będzie bardzo kolorowo .

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Dzięki Gosiu, za wyjaśnienia dotyczące nazwisk w Hiszpanii.

Proszę bardzo. Cieszę się, że mój "wykład" Cię zainteresował .

Dla mnie to również ciekawe , jakoś do tej pory się nad tym nie zastanawiałem , a to po otczestwie " drugi klucz nazwiskowy "

Może jest ich więcej, tylko o tym nie wiemy.
Podróże kształcą i po każdej zostają w głowie jakieś ciekawostki.

Po wyjściu na Carrer de Ferran ujrzeliśmy taką gromadkę, z której jeden osobnik mnie zaczepił i nie pozwolił przejść obok siebie obojętnie. Przemiły był ten słodziak.


Stąd już niedaleko mieliśmy do Mercat de la Boqueria, do którego doszliśmy po kilku minutach.
Już samo wejście mocno zachęca do odwiedzenia tego miejsca.


Targ powstał w 1836 roku w miejscu dawnego dziedzińca starego kościoła Sant Josep. Dlatego jego oficjalna nazwa brzmi Mercat de Sant Josep. Ale bardziej popularną nazwą jest La Boqueria. Początkowo był targiem pod gołym niebem, składającym się ze straganów ulicznych sprzedawców i rolników, którzy sprzedawali swoje produkty bezpośrednio na ulicy. Zadaszony został dopiero w roku 1914.
Weszliśmy do środka i od razu ogarnęła nas feeria kolorów, wylewających się z każdego stoiska.
Zagłębiliśmy się w alejki pełne różnorodnych towarów.




















Spacerując pośród tej masy towaru byliśmy zachwyceni różnorodnością towarów.
Chcieliśmy kupić sobie coś do zjedzenia, ale nie potrafiliśmy się zdecydować
Wybór był zbyt duży ale również ceny nie były zachęcające. Czytając informacje na temat tego miejsca wszędzie widziałam informacje, iż ceny tutaj są dostosowywane pod turystów, więc tanio nie będzie. I niestety te informacje się potwierdziły.
Stwierdziliśmy, że na razie sobie odpuścimy i przyjdziemy tutaj w sobotę (bowiem na ten dzień mieliśmy zaplanowane zwiedzanie dzielnicy El Raval, znajdującej się niedaleko La Boqueria) i wtedy na spokojnie coś wybierzemy. Teraz już mieliśmy w głowie tylko dotarcie do apartamentu i odpoczynek po podróży i pierwszym dniu w Barcelonie.
Już teraz zaznaczę, że niestety, nie udało nam się tutaj przyjść ponownie .

Oczy wychodzą od tych pyszności, szok, jakie wielkie białe muszle, chyba nigdy jesZcze takich nie widziałem na targach..

La Boqueria ... Czyli weszliście Cen nie pamiętam, ale pewno kilka lat temu chyba były inne ... Pamiętam wzięliśmy jakieś świeże musy z owoców i sprawdziliśmy jak kompletnie niejadalny jest świeżo pokrojony kokos

Na targowiska bardzo lubię zaglądać , to odwiedzone przez Was wabi kolorami nawet z ekranu monitora. Fajny przerywnik przy zwiedzaniu zabytków

tony montana napisał(a):Oczy wychodzą od tych pyszności, szok, jakie wielkie białe muszle, chyba nigdy jesZcze takich nie widziałem na targach..

A o co chodzi z tymi muszlami, bo nie wiem w jakim celu się je sprzedaje. Czy są tylko towarem pozostałym po jakimś stworzonku morskim ?.

majkik75 napisał(a):La Boqueria ... Czyli weszliście Cen nie pamiętam, ale pewno kilka lat temu chyba były inne ... Pamiętam wzięliśmy jakieś świeże musy z owoców i sprawdziliśmy jak kompletnie niejadalny jest świeżo pokrojony kokos

Weszliśmy, ale niestety nie skosztowaliśmy tych wspaniałości, więc nie mogę stwierdzić, czy były warte tych pieniędzy, które trzeba za nie zapłacić.

dangol napisał(a):Na targowiska bardzo lubię zaglądać , to odwiedzone przez Was wabi kolorami nawet z ekranu monitora. Fajny przerywnik przy zwiedzaniu zabytków

Też nam się podobają targowiska, a La Boqueria jest świetna i warto tam zajrzeć, chociażby tylko w celu obejrzenia znajdujących się tam wspaniałości.