Barcelona, Maraton i Montserrat

My tylko z zewnątrz mogliśmy obejrzeć świątynię, mieliśmy nadzieję, że zniosą restrykcje i będą wpuszczać turystów. Niestety.
Muszę się nauczyć zwiedzać powoli. Nie spieszyć się, nie zwracać uwagi na ponaglające spojrzenia ochrony. Twoja relacja pokazuje ile ciekawych rzeczy, ile detali można by przeoczyć w pośpiechu. Bardzo ciekawe są też opisy, które zacytowałaś z audioprzewodnika.
Sama wieża jakoś mnie nie urzekła , ale już ślimacze schody rewelacyjne są.

wiola2012 napisał(a):My tylko z zewnątrz mogliśmy obejrzeć świątynię, mieliśmy nadzieję, że zniosą restrykcje i będą wpuszczać turystów. Niestety.

Szkoda że Wam się nie udało wejść do środka. Oglądanie Sagrady tylko z zewnątrz jest jak smakowanie cukierka przez papierek.

wiola2012 napisał(a):Muszę się nauczyć zwiedzać powoli.

Do powolnego zwiedzania też mi jeszcze daleko. Dobrze ze Waldek i znajomi mnie spowalniają.

wiola2012 napisał(a):Bardzo ciekawe są też opisy, które zacytowałaś z audioprzewodnika.

Ten przewodnik jest dosyć ciekawie opracowany, więc warto się nim posiłkować. No i najważniejsze, że jest polska wersja .

wiola2012 napisał(a):Sama wieża jakoś mnie nie urzekła , ale już ślimacze schody rewelacyjne są.

A mnie się pobyt w wieżach (bo schodząc przechodzi się pomiędzy wieżami) podobał. Świetnie było przeciskać się wąskimi korytarzami, spoglądać na widoki poprzez otwory w kamiennych murach, odkrywać to, co się ukazuje za zakrętem. No a ślimacze schody były wisienką na torcie.

Gosiu , odrobiłem zaległości i powtórzę za Beatą : każde Twoje zdjęcie to arcydzieło
Chyba nie muszę już zwiedzać Sagrady


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Gosiu , odrobiłem zaległości i powtórzę za Beatą : każde Twoje zdjęcie to arcydzieło

Dzięki za te pochwały.

piotrf napisał(a):Chyba nie muszę już zwiedzać Sagrady

Chyba jednak same zdjęcia Ci nie wystarczą . Żadne zdjęcia nie zastąpią osobistej obecności w danym miejscu. To trzeba zobaczyć własnymi oczami i poczuć na własnej skórze.

Przyszła pora na opuszczenie wnętrza świątyni. Na zewnątrz wyszliśmy bocznymi, jednoskrzydłowymi drzwiami, znajdującymi się w fasadzie Narodzenia.
Piękne są te drzwi, zresztą tak, jak wszystkie w bazylice.








Poszliśmy odebrać nasze rzeczy ze skrytek, w których je zostawiliśmy przed wjazdem na wieżę i po chwili kierowaliśmy się już do wyjścia.


Tylko, że wyjścia nie mogliśmy zlokalizować. Okazało się, że żeby wyjść, trzeba przejść przez sklep z pamiątkami.
Weszliśmy więc do tego sklepu i w drodze do drzwi wyjściowych lawirowaliśmy pomiędzy wystawionym tam towarem.






No, udało się wyjść na zewnątrz.

Gra kolorów i światła robią doskonałe wrażenie. No i te gabaryty.... a sklepienia przepiękne.
Drzwi faktycznie zajefajne.
Ile czasu tam spędziliście? Bo mam wrażenie, że sporo.

aga_stella napisał(a):Gra kolorów i światła robią doskonałe wrażenie. No i te gabaryty.... a sklepienia przepiękne.
Drzwi faktycznie zajefajne.

Tam myślałam, że Sagrada Familia przypadnie Ci do gustu .

aga_stella napisał(a):Ile czasu tam spędziliście? Bo mam wrażenie, że sporo.

Sprawdziłam czas zapisywany na zdjęciach i wychodzi na to, że od momentu wejścia (10:30) do momentu wyjścia (13:30) upłynęły 3 godziny.

Po wyjściu z bazyliki jeszcze nie mogliśmy się z nią rozstać. Aparaty w dalszym ciągu były w użyciu.




Potem weszliśmy na teren parku znajdującego się przed Sagradą od strony fasady Narodzenia, z którego jest świetny widok na bazylikę. W parku jest nieduży staw, który pięknie się prezentuje na zdjęciach.

Potem poszliśmy obejrzeć zespół muzyczny, który występował pod Sagradą. Usłyszeliśmy ich i zobaczyliśmy już wcześniej, podczas szukania wyjścia z bazyliki. Nawet ich nagrałam z tarasu znajdującego się przed wejściem do Sagrady.
Wokół zespołu stała już spora grupka słuchaczy, do której dołączyliśmy.
Zespół nazywa się El Leon i to właśnie teledysk tego zespołu rozpoczął moją relację.
Bardzo fajnie grał ten zespół, więc spędziliśmy w ich towarzystwie kolejne pół godziny.










Zupełnie nie mieliśmy ochoty stamtąd odchodzić. Wysłuchaliśmy kilku utworów, pogibaliśmy się w rytm muzyki. Fajnie było, ale rozsądek krzyczał, żeby już się zbierać, bo jeszcze kilka miejsc w tym dniu mieliśmy zaplanowanych do obejrzenia. Wrzuciliśmy do kapelusza kilka euro i ruszyliśmy dalej.

Nie byliśmy na wieżach, nie byliśmy w muzeum ale za to zwiedziliśmy szkołę
Tak to jest gdy ziwedza sie z grupą i z przewodnikiem.
Mam niedosyt Sagrady, jej piękna i z zewnątrz i z wnętrza.
Dla mnie ta budowla jest po prostu genialna.
Ogrom szczegółów, detali, światło, kolory - zostaje w głowie na zawsze

W tym parku za Sagradą też byliśmy, mamy nawet tam rodzinne selfie, wisi wśród innych z różnych miejsc w naszej domowej "galerii" na ścianie

Kapitańska Baba napisał(a):Nie byliśmy na wieżach, nie byliśmy w muzeum ale za to zwiedziliśmy szkołę
Tak to jest gdy ziwedza sie z grupą i z przewodnikiem.
Mam niedosyt Sagrady, jej piękna i z zewnątrz i z wnętrza.

Też mi się często zdarza, że czuję niedosyt i wtedy sobie myślę, że fajnie byłoby wrócić w takie miejsce. No i zawsze kończy się na marzeniach o powrocie, bo przecież jest tyle miejsc, w których jeszcze nie byliśmy i przeważnie wybieramy nieznane kierunki.

Kapitańska Baba napisał(a):Dla mnie ta budowla jest po prostu genialna.

Też tak uważam.

Kapitańska Baba napisał(a):Ogrom szczegółów, detali, światło, kolory - zostaje w głowie na zawsze

Tak, tego co tam zobaczyłam nie da się zapomnieć.

majkik75 napisał(a):W tym parku za Sagradą też byliśmy, mamy nawet tam rodzinne selfie, wisi wśród innych z różnych miejsc w naszej domowej "galerii" na ścianie

Musi być spora ta domowa "galeria", bo wyjazdów macie sporo na liczniku.

Opuściliśmy park przy Sagradzie i poszliśmy dalej.
Pierwotnie naszym celem była wieża Torre Agbar, do której planowaliśmy dojść i wjechać na jej szczyt, na którym znajduje się punkt widokowy. Ale z uwagi na to, że wizyta w Sagradzie nam się przedłużyła, to wieżę musieliśmy sobie odpuścić. Popatrzyliśmy na nią jedynie z daleka.


Ale po drodze mieliśmy zaplanowane do obejrzenia jeszcze jedno miejsce, a w zasadzie mural.
O tym muralu dowiedziałam się z bestsellerowej książki polskiej fotografki Katarzyny Wolnik-Vera pt. "Przystanek Barcelona". Jednak nie mogłam tego miejsca umiejscowić na mapie, bowiem wskazany w książce adres tego miejsca (Placa de la Hispanitat) pokazywał się na mapach Google w zupełnie innym rejonie Barcelony. Ale byłam uparta i znalazłam kontakt do autorki książki Katarzyny Wolnik-Vera. I napisałam do niej wiadomość z prośbą o pomoc w zlokalizowaniu tego miejsca a ona mi odpowiedziała. Okazało się, że nazwa placu w 2017 roku została przez urząd miasta zmieniona i teraz ten plac nazywa się Pablo Neruda.
No to teraz nie miałam już problemu ze zlokalizowaniem muralu, który znajduje się TUTAJ.
Mural nosi nazwę Balcons de Barcelona i przedstawia różne osobistości związane z Barceloną, stojące na balkonach kamienicy. Ktoś wpadł na genialny pomysł z tym muralem, bo według mnie jest on świetny.



Mural powstał w roku 1992 roku, dlatego z dwóch stron drzwi wejściowych prowadzących do tej namalowanej kamienicy widoczne są cyfry "19" (po lewej stronie) i "92" po prawej stronie. Ponoć te liczby mają również przypominać o tym, że w roku 1992 w Barcelonie odbyły się igrzyska olimpijskie. Niestety mural został częściowo zniszczony i przez to nie było widać dokładnie cyfry "19".
W większości postaci widoczne na muralu są nam nieznane. Ale są wśród nich też takie, których nie sposób nie znać. To Antonio Gaudi, Pablo Picasso i Joan Miro.
Aby każdy mógł się rozeznać, kto jest kim na tym muralu, to w jego pobliżu ustawiona jest tablica z wygrawerowanym wykazem tych osób i ich umiejscowieniem na muralu.

Mural rzeczywiście bardzo ciekawy .

Nefer napisał(a):Mural rzeczywiście bardzo ciekawy .

Myślałam że mural wzbudzi większe zainteresowanie, ale się pomyliłam .
Dobrze że chociaż Tobie się spodobał.