Barcelona, Maraton i Montserrat

AgaGy napisał(a):

megidh napisał(a):A kiedy się wybierasz do Paryża ?

Lecę z córką w czasie matur.
Ostatecznie zdecydowałam się na dzielnice 9. Czyli rzut beretem od Montmartre.

Według mnie to bardzo dobra lokalizacja.
Maj to bardzo fajny termin na zwiedzanie Paryża. My lecimy w pierwszej połowie kwietnia, więc mam obawy co do pogody.

AgaGy napisał(a):

megidh napisał(a):A pozostając w temacie Barcelony, mnie te zdobienia bardzo się podobają. Przez to ta katedra jest taka wyjątkowa, inna.

Ja też jestem zachwycona tymi zdobieniami.

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):Jak oglądałam fasadę Narodzenia z dalszej odległości, to skojarzyła mi się z zamkami z piasku na plaży z lat dziecięcych, na których robiło się takie ornamenty z mokrego piasku, przeciskanego pomiędzy palcami.

Właśnie w weekend rozmawiałam z bratanicą, która rodzinnie na przełomie roków była w Barcelonie i pytam się jej:
- byliście pod Sagradą?
- a która to?
- no taki kościół co wygląda jak budowany z mokrego lejącego się piasku...
- aaaa, to byliśmy

Czyli mamy takie same skojarzenia .

megidh napisał(a):Mam nadzieję, że będziesz zadowolona z wyjazdu. Ciekawe co wybierzesz do zwiedzania, bo trzy dni to trochę mało czasu jak na Barcelonę. My byliśmy tydzień a i tak nie zobaczyliśmy wszystkiego, co mieliśmy zaplanowane.

To będzie taki klasyczny citybreak, tylko nie na weekend . Dla mnie trochę wspomnień, dla młodszej siostry spełnienie marzeń i pierwsze liźnięcie Barcelony.

Na razie to muszę włączyć jakieś turbooszczędzanie, bo widzę, że ceny wstępów wszelakich poszybowały znacznie wyżej niż wieże Sagrady .

Notabene, Sagrada oczywiście obowiązkowo .

Na szczęście w Montserrat byłam te lata temu, a młodej nie zależy, więc sporo czasu oszczędzamy. Część atrakcji będzie pewnie tylko z zewnątrz... Ale i tak cieszę się ogromnie!

Najwyższa pora, żeby wejść do wnętrza bazyliki.
Wchodzimy przez środkowe drzwi znajdujące się w fasadzie Narodzenia Pańskiego.
Drzwi te zrobiły na mnie duże wrażenie. Są oplecione bluszczem, w którym chowa się mnóstwo żyjątek.






Po wejściu do środka to wnętrze tak mnie zaskoczyło, że nie mogłam się zdecydować, na co patrzeć i gdzie iść najpierw. Stałam jak wryta i dopiero po chwili wróciło mi myślenie.
Feria barw, która zalewa wnętrze z różnych stron, mieszając kolory pomiędzy sobą, sprawia że wnętrze jest niesamowite.

Rozejrzyjmy się wokół. W nawach bocznych nie ma kaplic a w bazylice jest bardzo mało przedstawień figuralnych. Tutaj głównym bohaterem jest przestrzeń.
W przypadku tej świątyni wizerunki znajdują się na zewnątrz i opowiadają o życiu Jezusa.
Architekt zaplanował to wnętrze tak, jakby był to wielki las. Przyroda miała kluczowy wpływ na twórczość Gaudiego, w takim stopniu, że uznawał ją za swoją prawdziwą nauczycielkę. Spójrzmy na kolumny, które nas otaczają. Ku górze otwierają się jak gałęzie i dosięgają aż do sklepienia. Taka struktura pełni nie tylko funkcję estetyczną. „Gałęzie” te w rzeczywistości dźwigają sklepienie. Takie rozwiązanie pozwala na wznoszenie bardzo wysokich budowli bez potrzeby dodawania elementów wzmacniających na zewnątrz budynku, tak charakterystycznych dla katedr średniowiecznych. Połączenie estetyki i efektywności definiuje dzieła Gaudiego.
Moglibyśmy również opisać bazylikę jako „świątynię światła”, które wpada obficie przez otwory okienne i latarnie w sklepieniach.
Możemy stąd podziwiać zróżnicowaną kolorystykę witraży. Te, które znajdują się w fasadzie Narodzenia Pańskiego mają tonację niebieską, chłodną, przypominającą poranne światło. Witraże po przeciwnej stronie, zwrócone na zachód, mają tony cieplejsze, pomarańczowe, podobnie jak światło o zachodzie słońca. Takie oświetlenie dociera do nas od strony fasady Męki Pańskiej.
Witraże te są dziełem artysty Joana Vila-Grau, który oparł swe prace na wytycznych Gaudiego.







Podejdźmy teraz do transeptu. Widzimy tu cztery kolumny o czerwonawej barwie. Są one najwyższe i najgrubsze w całęj świątyni. Powstały z porfiru, który jest bardzo twardą skałą. W przyszłości ich zadaniem będzie utrzymanie wieży Jezusa Chrystusa.
Mają 172,5 metra. Wcale nie jest to przypadkowa liczba. W bazylice wszystko ma swoje wytłumaczenie. Gaudi chciał, aby ta wieża była trochę niższa niż znajdujące się w pobliżu wzgórze Montjuic. Według słów artysty, dzieło człowieka nie powinno nigdy przewyższać dzieła Boga.


Na tych kolumnach znajdują się medaliony z symbolami czterech ewangelistów:

lew - symbolizujący Marka


wół - symbolizujący Łukasza


orzeł - symbolizujący Jana


człowiek - symbolizujący Mateusza


Pośrodku, nad ołtarzem, znajduje się postać Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego. Figura ta znajduje się pod wielkim podwieszonym baldachimem, inspirowanym projektem Gaudiego do katedry na Majorce.




Podnosząc wzrok zobaczymy złocony trójkąt umieszczony w latarni pod sklepieniem absydy. Symbolizuje on Boga Stwórcę.

E.T.,
E.T. patrzy...



Tak mi się skojarzyło

piekara114 napisał(a):E.T.,
E.T. patrzy...



Tak mi się skojarzyło

No coś podobnego jest w tym spojrzeniu .