.png "Weteran")
napisał(a) kulka53 » 31.12.2008 07:40
, bardzo ładnie wyglądają zwłaszcza fontanny wzdłuż bulwaru
PAP napisał(a):
nowe na starym
.png "Cromaniak")
napisał(a) PAP » 31.12.2008 11:01
kulka53 napisał(a):Na Twoich zdjęciach Bukareszt wygląda naprawdę zachęcająco
... ale to też wynika z tego, że jak w każdym dużym mieście do odwiedzin wpierw należy się troszku przygotować i poczytać co warto tam zobaczyć ... w innym razie kończy się tak jak w wypadku większości naszych rodaków pokonujących Bukareszt jedynie tranzytem z/do BG, przejeżdżajacych go 'na pałę' bez mapy, błądzących po peryferiach i mniej ciekawych dzielnicach ... i potem twierdzących, że Bukareszt to trzeci świat 
...
napisał(a) Użytkownik usunięty » 31.12.2008 14:29
.png "Croentuzjasta")
napisał(a) MKB » 31.12.2008 16:09
napisał(a) PAP » 01.01.2009 17:04
Piotrek_B napisał(a):PAP, małe pytanko.
Wprawdzie Bukareszt zaliczyłeś w porze weekendowej ale.....
Czy tam rzeczywiście da się jeździć w sposób cywilizowany ?
Chwile mnie tam nie było a z tego co czytam w necie (nawet tu na cropli) są opinie, że to hardcore
Czy wg Ciebie te opinie to bzdury pokroju koszmaru na tureckich drogach
Pozdrav
...
... w tygodniu wiadomo jest większy ruch (będzie o tym też trochę w następnym odcinku), więc jazda jest trudniejsza, bo jak trzeba zmienić pas czy zawrócić, to jak komuś brakuje wprawy to zaraz występują emocje i zimny pot 
... ale patrząc na to przez pryzmat jazdy po naszej pięknej stolycy, to ani w warstwie fantazji lokalnych jeźdźców ani w wartstwie ich chamstwa nie dopatrzyłem się niczego, czego bym nad Wisłą nie widział ... co nie zmienia faktu, że tak jak Ci pisałem w przypadku Istanbulu i jak pisałem w odcinku, jeśli ktoś ma na to wpływ i może to tak zaplanować, to przyjazd w weekend do stolicy RO (czy TR ) jest ze wszech miar wariantem rekomendowanym ...
napisał(a) PAP » 01.01.2009 17:09
felder*eagles napisał(a):Cześć
pozdrowienia od wiernego acz cichego czytelnika
a nam z Małżonką rzuca się w oczy reklama ze znajomą twarzą ...
Ślepy jestem - kto jest na tym billbordzie?
Pozdrawiam i Happy New Year
...
... i pomoże z odpowiedzią ...
napisał(a) U-la » 02.01.2009 12:58
:D:D W Bukareszcie nowe na starym, a w Tiranie malują na zabójczo kolorowo
MAPA napisał(a):Ale jest o.k. , może oprócz zdziwienia wsród rodziny i znajomych PO CO nam kolejne dzieko, gdy mamy już i chłopca i dziewczynkę; o minie pani w aptece, gdy kupowałam test ciążowy ( z Jaśkiem w wózku i Lenką u boku ) nie wspomnę ...
Gorzej, iż Lena nie przyjmuje do wiadomosci faktu, że może mieć kolejnego braciszka, a nie siostrzyczkę, gdyż Jasiek strasznie rozrabia, i wszyscy chłopcy kojarza Jej się z takimi małymi łobuziakami ...
Mam ciociowe doświadczenie w tłumaczeniu czemu tak się stało. I do tej pory działało
Sama mam dwie siostry i wszystkie żałujemy, że jesteśmy tylko trzy! Wiem, że nie jest łatwo mieć dzieci, ale jestem przekonana, że one same będą Wam wdzięczne na te nieco "starsze" lata Jeszcze raz ściskam!napisał(a) PAP » 04.01.2009 21:49
felder*eagles napisał(a):Ślepy jestem - kto jest na tym billbordzie?
... tym dziwniejsza to sprawa, że mam wrażenie, że ów billboard wisiał również w lecie w PL ... no ale może zdjęcie fakycznie kiepskiej jakości jest, wiec ... oto podpowiedzi dwie ...
...
...
...
napisał(a) PAP » 04.01.2009 22:20
. Czas więc drugi raz pożegnać się ze stolicą RO i wyruszyć dalej ...
... na granatowo trasa z 2008 roku, na zielono trasa z 2006 roku, przebyta w 4 dni ...
. Nie mniej jednak wszelkie napotykane ronda zakorkowane są w zasadzie na całym swym obwodzie . Przebicie się przez takie rondo mimo doświadczeń warszawskich i stażu odbytego w Tiranie wymaga jednak kilku chwil, co skutecznie spowalnia nasz przejazd. Docieramy wreszcie na miejsce. Parkujemy przed samym Auchan, bierzemy wózek i ruszamy na uzupełnianie zapasów żywieniowych, do których ma jeszcze dojść zakup pamiątek winno-piwnych . Lustrując z ciekawości półki utwierdzam się w przekonaniu nabranym w innych mniejszych sklepach, że gama produktów spożywczych w poszczególnych grupach towarowych jest sporo węższa niż u nas. Świadczy to zapewne o chłonności rynku i sile nabywczej mieszkańców. Co ciekawe, wśród produktów importowanych dominują te z Niemiec i ... z Polski właśnie, a soki Kubuś rodzimego Maspexu są produkowane na miejscu. Wobec braku czołowych rumuńskich piw , zgarniam z półki jeno kilka flaszek rozmaitych czerwonych wytrawnych win i ruszamy do kasy ...
...
. Południowe dzielnice miasta są zdecydowanie mniej urokliwe niż północne i jeżeli ktoś ograniczy się tylko do ich 'zaliczenia', to faktycznie wrażenia wywiezie adekwatne . Rozległe blokowiska ciągną się wzdłuż każdej główniejszej ulicy, a wszędzie pełno zaparkowanych samochodów. W zasadzie nie widać nowych inwestycji budowlanych, ale to wynika chyba z braku wolnych gruntów na istniejących osiedlach. Dla kontrastu, kiedy na obrzeżach miasta wreszcie coś widzimy, to swą skalą i rozmachem przypomina to raczej inwestycje moskiewskie . Dalsze peryferie rumuńskiej stolicy z opustoszałymi zakładami czy magazynami widocznymi wzdłuż ulicy oraz podstołeczne wioski uzupełnione klimatycznie połatanym i wyboistym odcinkiem drogi są jak żywcem wyjęte ze stereotypu o Rumunii. Do tego dochodzi wszechobecny pył unoszący się w powietrzu za sprawą panującej suszy i całość wygląda mało ciekawie. Dla uczciwości trzeba jednak dodać, że taki stan rzeczy trwa raptem przez pierwsze kilkanaście kilometrów i po przejechaniu jednej z wiosek wyjeżdżamy ponownie na bardzo ładnie zmodernizowany odcinek drogi, który już nieprzerwanie ciągnie się do samej granicy. Teren jest zdecydowanie płaski, ewidentnie rolniczy, pokryty olbrzymimi polami. Bardzo widoczne są skutki suszy. Uprawy wyglądają na dość mikre. Kiedy przystajemy na chwilę i zjeżdżamy w polną dróżkę, ziemia pyli przy każdym kroku, a jej powierzchnia spękana jest niczym w westernach ...
...
...
...
. To, że obydwa państwa nie darzą się specjalną miłością wiadomo nie od dziś. Teraz zaś widzimy, co to oznacza w praktyce. Rumuńskie tereny nadgraniczne sprawiają wrażenie być, delikatnie mówiąc, mocno zapuszczone. To spory kontrast do tego, co widzieliśmy na przejściu z Węgrami czy na przejściu z Bułgarią w Vama Veche. W owym 'morzu' estetyki rodem z dawnego systemu swoistą wyspą jest terminal odpraw, który wygląda nieco przyjemniej dla oka niż cała reszta.
. Wedle cennika, opłata dla przybyszów z daleka wynosi 9 EUR z eurocentami. Teoria głoszona w wielu relacjach głosi, że w praktyce 5 EUR wręczone 'do łapy' przy braku zapotrzebowania na pokwitowanie skutkuje upustem uznaniowym przyznawanym przez właściciela owej łapy . Że relacjom wierzę, tak też i czynię, wręczając panu w okienku odpowiedni banknot. W odpowiedzi słyszę, że ma być 10. Zawstydzony myślę sobie, że standardy etyczne w RO się podnoszą, a ja tu miast je energicznie wspierać i krzewić, próbuję je sabotować 
. Wręczam szybko kolejny banknot i ... czekam na resztę. Pan patrzy na mnie, ja na niego. Pan macha, żeby jechać. Ja mu pokazuję, że rachunek, że reszta, por favor . Pan jeszcze raz macha, wzbogacając to o przekaz werbalny o identycznej treści. Myślę sobie, nie będę wszczynał wojny o kilkanaście eurocentów ... i ruszam dalej. Standardy etyczne ... widać one też tutaj zastygły w dawnej epoce ... A przecież można by całość łatwo uregulować wprowadzając automatyczny pomiar ilości przejeżdżających samochodów ...
...
. Most jest duży i długi, a łączenia dylatacyjne można liczyć nawet z zamkniętymi oczami. Z lekka zniesmaczeni rumuńskim pożegnaniem, otwarci na nowe doznania witamy napis BULGARIA umiejscowiony na środku mostu. Terminal odpraw znajduje się tuż po zjechaniu z przeprawy. Bułgarscy pogranicznicy z zainteresowaniem i pietyzmem oglądają samochody przyjaciół zza rzeki, na nas jednak machają abyśmy jechali dalej. Kawałek dalej stoi tablica z podanymi cenami i rodzajami winietek, a tuż za nią znajduje się punkt sprzedaży. Stoi tylko jeden samochód, z resztą z naszego pięknego kraju, więc zakup winietki powinien pójść w mgnieniu oka. Gdy podchodzę do okienka i słyszę trwającą tam debatę, to wiem, że chwilę się zejdzie . Nasz rodak, nazwijmy go umownie typ upierdliwca, dopytuje się pana w okienku, nazwijmy go umownie typ nadgorliwca, o drogę dojazdu do serwisu marki jego samochodu. Nadgorliwiec tłumaczy długo i kwieciście jak należy jechać, ze szczegółami opisując każde mijane skrzyżowanie. Kiedy kończy, upierdliwiec dopytuje się czy na tym drugim skrzyżowaniu było prosto czy w prawo, więc nadgorliwiec zaczyna od początku i powtarza do samego końca. Upierdliwiec dopytuje się o trzecie skrzyżowanie, nadgorliwiec powtarza, i tak aż do skutku, a że skrzyżowań jest kilka, to schodzi się im prawie 10 minut . Gdy bogatszy o nową miesięczną winietkę oraz fakturę kwitującą jej nabycie i uboższy o 13 EUR odchodzę od okienka, widzę że za mną zrobiła się już kolejka . Naklejam nową obok poprzedniej i możemy jechać. Pokonujemy coś, co z pewnością jeszcze całkiem nie dawno było rowem dezynfekcyjnym i wita nas Ruse ...
. Mą uwagę zwracają wysokie bloki widoczne na prawo od drogi. Ich obraz ogólny wypada niekorzystnie nawet w zestawieniu z blokami rumuńskimi, ale dużą nowością są ocieplenia elewacji wykonane w kilku miejscach dla pojedynczych mieszkań na wysokich kondygnacjach . Abstrahując od sposobu w jaki musiało być to wykonane, świadczy to wyraźnie o pomysłowości i zaradności poszczególnych mieszkańców oraz o zdecydowanym uwiądzie administracyjnym osiedlowych samorządów . Młodzież z radością wita wiadomość, że wjechała do kolejnego kraju. Lenka dopytuje się w jakim tu mówią języku i czy na pewno mają arbuzy . W odróżnieniu od większości podróżnych przejeżdżających przez Ruse, nie kierujemy się na Sumen i Varnę, lecz na Sofię. Spory kawałek za miastem, kiedy pagórkowate rolnicze krajobrazy skutecznie koją nasze oczy po urokach przebytej granicy, zatrzymujmy się na poboczu na krótkie rozprostowanie kości połączone z przekąszeniem tego i owego z naszej lodówki. Tu też jest sucho, ale jakby troszkę mniej.
.
. Szybko zatem wypakowujemy co najniezbędniejsze rzeczy i ruszamy na spacer przez miasto. Dochodzimy do głównej ulicy Vasil Levski i wzdłuż jej przedłużenia kierujemy się ku wschodowi. Po drodze, w przypływie refleksji stwierdzam, że warto by było pozyskać jakieś lokalne środki płatnicze 
. Dopiero drugi bankomat chce z nami 'gadać', co witamy z ulgą. Pobieramy kwotę, która wedle wyliczeń ma nam starczyć na pierwszą część pobytu w BG i przestawiamy sobie liczniki w głowach, zapamiętując, że 1 lew noszący symbol BGN jest wart około 1,75 PLN. Dalej idąc wzdłuż głównej ulicy opadającej lekko w dół, kwadrans przed 18:00 docieramy do kasy biletowej. Tu czeka na nas kolejna dobra nowina. Okazuje się, że wciąż obowiązują letnie godziny zwiedzania, a to oznacza, że twierdza otwarta jest do 19:00 ...
. Idąc na północ wzdłuż murów obronnych, a potem nawracając ścieżką trawersującą zbocze, docieramy na sam szczyt w okolice cerkwi dominującej nad całością kompleksu. Godzina i piętnaście minut, która wydawała nam się całą wiecznością w momencie rozpoczynania zwiedzania, mija jednak bardzo szybko, stąd zejście ze wzgórza musimy przeprowadzić w tempie ekspresowym, aby uniknąć zamknięcia w twierdzy . Dozorca jest jednak czujny i mimo lekkiego spóźnienia, widząc nasze sylwetki w oddali, cierpliwie czeka przy bramie ...
. Wreszcie do głosu dochodzi głód. Idąc, szukamy czegoś po drodze. Kiedy po sprawdzeniu trzech miejsc, które wyglądały fajnie ale okazały się być jedynie baro-kawiarniami, godzimy się z myślą, że zjemy coś w hotelowej restauracji, od niechcenia zaglądamy do czegoś, co z pozoru nie rokuje nadziei ... ale w praktyce staje się strzałem w dziesiątkę . Dodatkowym plusem okazuje się być też pora naszego przybycia. Zajmujemy ostatni wolny stolik z widokiem na miasto. Goście przybywający kilka chwil po nas dostają już miejscówki bez widoku, a i te wkrótce się kończą. Z racji pory, mimo głodu nie przesadzamy z wielkością posiłku, dodatkowo sycąc się widokiem rozświetlonego Veliko Tarnova, a konkretnie jego części rozłożonej na półkolistym zboczu schodzącym w dół do rzeki Jantry, wijącej się niczym wąż przez wschodnią część miasta ...
...
.png "Legenda")
.png "Moderator globalny")
