ANEGDOTY Z RÓŻNYCH STRON

longtom napisał(a):

dżejbo napisał(a):15. ŁAGIEWNIKI, ŁÓDŹ,

A ja myślałem, że Łagiewniki to w Krakowie.

Z wikipedii:
Łagiewnik – wczesnośredniowieczny zawód rzemieślniczy, polegający na wyrabianiu drewnianych lub glinianych naczyń.Od nazwy zawodu praktykowanego głównie w pobliżu osad rycerskich i grodów przyjęły swe nazwy liczne miejscowości i dzielnice, Łagiewniki.
Jest ich w Polsce bardzo dużo, kto ciekawy ile, niech zajrzy tu:
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81agiewniki
Pozdrawiam JBo

USTROŃ, Czantoria 1991r. (bodajże)

Mieszkając na blokowisku zimą masz mały wybór okolicznych rozrywek. Akurat Dom Kultury, w którym się troszkę udzielałem, organizował dla dzieciaków jednodniowy wypad na sanki/narty do Ustronia. Coś nam do łba strzeliło i stwierdziliśmy, że pojedziemy też. Szefowa Domu Kultury się ucieszyła, bo to zawsze ktoś starszy i rozsądniejszy dzieciaków też trochę przypilnuje..... taaaaa.... Stare głupie konie w porównaniu do dzieciaków. Pojechało nas czterech.

Ubaw był przedni, śniegu dużo, było wesoło. Zjeżdżaliśmy ostatni raz... ja i kolega na jednych sankach. Na samym dole były poukładane drewnianie stemple, a za nim płot wykonany z trzech "żerdzi"... narysuje, coby zobrazować...

--l-------------------l-------------------l--------(1)
l l l
--l-------------------l-------------------l--------(2)
l l l
--l-------------------l-------------------l--------(3)


Rozpędziliśmy się konkretnie. Żadnego hamowania. Jedziemy... stwierdziłem, co ja będę hamował, skoro na dole są stemple? Zatrzymamy się przecież na nich. Po drewnie sanki nie jeżdża. Będzie bliżej do autobusu. Z totalnym bananem wpadamy na stemple...nie wpadając nawet przez nanosekundę na to, że przecież cholera jest zima, mróz...i stemple mogą być oblodzone! Na pełnej szybkości prześlizgujemy się przez stemple, a za nimi... powyższy płot. Piszczelami uderzam o doł nr.3. Moja szczęka (centralna jej część) ląduje na części nr.1. Część nr.2. nie dosięga brzucha... Ból jak jasna cholera. Oglądam się, a pozostali kumple tarzają się ze śmiechu... barany! Piszczele twarde, więc pikuś, ale górna warga od razu wygląda jak brzeg od wanny. Dostałem centralnie w usta. Zęby jakimś sposobem w całości.

Przez ponad tydzień opuchlizna nie schodziła z górnej wargi. Wyglądałem jak Kaczor Donald. Trauma do dziś. Zawsze jadąc przez Ustroń zerkam w tamtym kierunku:).

Hejka


..Dlo Dżejba i Rodzinki Dżejba !!

... i dlo Syćkich !!!


http://www.youtube.com/watch?v=2IFF9yu5i3k&playnext=1&list=PL485832B3F32DD2A0&feature=results_video..



.. jutro tego kinka skrócę..



.. jesce jeden stary ale JARY..



..http://www.youtube.com/watch?v=8Pa9x9fZBtY


..Syćkigo dobrego , zdrowio i humorku






ps


..Jesce dlo BeJurka i Croberta..




.. pracujym nad nowom ANEGDOTOM..


..Kowol38

Kowol38 napisał(a):
ps


..Jesce dlo BeJurka i Croberta..




.. pracujym nad nowom ANEGDOTOM..


..Kowol38

Czekam z niecierpliwością na świąteczny anegdotowy hitowy seansik

Pozdrowionka.

Wszystkim Forumowiczom, którzy tu zajrzą,
życzę
szczęśliwych Świąt Bożego Narodzenia,
a w Nowym Roku
wspaniałych wyjazdów,
szczęśliwych powrotów,
wrażeń co niemiara
i uśmiechu na codzień
JBo z rodzinką

Hejka


..jak wycotołem w Wikipedii...

.....Anegdota[edytuj]
Skocz do: nawigacji, szukaj

Anegdota (gr. anekdota – nieopublikowane) – krótka forma literacka, zawierające prawdziwe lub zmyślone opowiadanie o zdarzeniu z życia znanej postaci, żyjącej lub historycznej, lub z życia określonego środowiska czy grupy społecznej. Anegdota ma wydźwięk humorystyczny, może jednak zawierać również pierwiastki dydaktyczne. Charakterystyczną cechą gatunku jest wyraziste zakończenie i obecność niespodziewanej pointy. Anegdoty mogą być fragmentami większych utworów literackich, np. wspomnień, listów i biografii. W średniowieczu często stanowiły część kazań......

to tak "ad vocem"



.. nie jestem znanom postaciom na scynście


.. moze troche taki mazyciel taki zwykły chopek roztropek

... był Adaś Mickiewic, Julek Słowacki ,Franz Kawka..


..a teraz jo...


Jżej mi pozwolił ( chyba nie bedzie zły)


..pochodzym z Ustronia s pod Cantorii..

...i straśnie mie jakosi wziyło na pisani łostatnio..


... przechodząc do meritum ..


............ANEGDOTA Z GŁOWĄ ........nr 2..



... początek lat 2000...


..było gorące lato, i tak lezymy s Pamelom w łózku i Pamela godo tak ..a moze byś mie zobroł Kowolu na romantycnom wyciecke do Słowacji... to jo godom cymu ni


..Pamela zaprosiła kolezanki i kolegów ..tak ze było nos z 12-tu



...zakwaterowali my sie w Liptowskim Mikulaszu....było piknie zwiedzili my joskinie Demianowskom i Lodowom i ( pełna kulturka)


... po zwiedzaniu zrobili my se na kwaterce grillla


.. wiadomo co ..sasłyki ,napoje na litere "P" i inne wesołe ..i posli my spinkać..


..na drugi dziyń pojechali my do nowo otwartego parku TATRALANDIA


.. kolezanki i koledzy posli grać w Paintbola s Pamelom ... jo zostoł som


..lezołem se na trowce , słonecko operowało fest piłem se Słowacki napoj ozyźwiajoncy..


..i postanowiłem ze muse schłodzić moje duze ciało we wodzie ( bo mi sie zrobiło straśnie ciepło)

...basyny były wtedy tzi ( syćki ze zmazanom i capioncom wodom ..ale niby lecnicom)..



..stanyłem s trowki rozciągnołem klatę ,zaziewołem i patze na te pikne krajobrazy


... piyrwsy wielki ze zmazanom wodom...(lecnicom) drugi średni tyz ze zmazanom wodom ..


..mnie zainteresowoł tyn tzeci mały ...

..z uwagi na swój wiek pasowołem nojbardzij do niego



..siedzieli tam same dziadziusie i babcinki i wystowały Im jyno głowy ... to se myśle tam bedzie głymboko


..podsedłem naprynzyłem klate jak struna i "skocyłem na główkę"

..Pan Plavcik mie wyłowił straśnie krwawiłech

... i co sie okozało ... obudziłem sie w Słowackim Spitolu jak mi Pan Słowacki Chirurg ( dodatkowo muzin) sył na cole swy ( rodzaju Mercedes nebo pacyfa) do dzisio mom wizualno- optycny ślad , ( do wglądu)..





... a problem był taki co ty dziadziusie i babcinki siedzieli na (dupach) bez to jo se myśloł ze tam je ze 2 metry głymboko a tam był z 70cm



... jak mie posył Pan" corny doktor" uciykłem ze Słowockigo Spitola , dojechołem do Parku wodnego TATRALANDIA s łobandazowanym colym (zygzakiem) ..siodłem se pod kzokiym( bo było straśnie ciepło) ..



..kolezanki i kolegi i Pamela wrócili z Paint bola i sie pytajom a ... ty gdzie byłeś



.. walcyłem jak Lew s Mickiym Tysonem ..ale juz pojechoł do domu.



...i co tu godać..



..POINTA je tako ..teraz zanim co zrobie zawse starom sie pomyśleć


.. Mercedesa na cole mom do dzisio

....ps moi opowieści nie som zmyślone




.. Wesołych Świąt , Zdrowio Scynścio i humorku zycy Kowol38 s Pamelkom

16.LIPTOWSKA ANNA, SŁOWACJA,2003
Kowal, muszę odpowiedzieć, bo moja historia jest zbliżona i fabułą i miejscem.
Wynajmowaliśmy zimą, w Liptowskiej Annie, domek. Jeździliśmy na nartach na Chopoku, ale i w Tatralandii też bywałem z nieletnim synem. Fantastyczne wrażenia: temperatura powietrza -10st, wody +38. Można było wytarzać się w śniegu, a potem chlupnąć do gorącej wody. Wspaniałe pobudzające odczucia! A po nagrzaniu się w saunie, wybiegało się na mróz i wskakiwało do wielkiej drewnianej kadzi z lodowatą wodą ( nie zamarzała tylko dlatego, że ciągle ktoś jej przeszkadzał).
Nasz domek był maleńki: na dole salon połączony z kuchnią, na górze 2 sypialnie, dokąd wchodziło się po drabiniastych schodach (!) I tak zajmowaliśmy tylko jedną, żeby było cieplej.
Ja byłem z synem, kolega z córką.
Pierwszego wieczora spożyliśmy z kolegą boski napój o nazwie Fernet i poprawiliśmy pysznym Złotym Bażantem. Grzecznie położyliśmy się spać, lecz w nocy poczułem zew natury. Nie chciało mi się schodzić do zimnej łazienki, lecz w końcu musiałem. Założyłem klapeczki i chciałem szybciutko zbiec po schodach. Zapomniałem, że należałoby schodzić raczej tyłem (tak były strome- niemal drabina). Na pierwszym schodku o szerokości 5 cm omsknął mi się klapeczek i pofrunąłem lotem nurkowym w ciemność.
Przypierniczyłem głową o metalowy kątownik okalający framugę drzwi WC. Ciemność się pogłębiła i trwała jakiś czas. Metalowy kątownik dokonał czystego cięcia przez pół głowy i próbował mnie oskalpować. Naciągnąłem skalp na właściwe miejsce i przyklepałem, jak umiałem najlepiej.
Potem umyłem z krwi podłogę w hallu (a wyglądało jak w rzeźni) i wyprałem piżamę. Położyłem się spać obwiązawszy sobie głowę ręcznikiem.
Rano była niespodzianka, jak o wszystkim opowiedziałem. Rana już przyschła i nie było sensu jechać do lekarza na szycie. Pojechaliśmy więc na narty.
Tylko mój synek poprosił mnie, żebym mu umył buty bo są całe zakrwawione.
Rana się ładnie zagoiła, została tylko długa blizna. Ciekawskim opowiadam, że to ślad po pojedynku na szable z panem Wołodyjowskim.

17.WROCŁAW, 1990. WOJSKO.
Pobudka o 6 rano wtedy była dla mnie traumatycznym przeżyciem. Szczególnie w poniedziałki.
Wracałem z domu, z przepustki, pociągiem o północy w niedzielę. We Wrocławiu byłem o 4 rano, potem podróż nocnym autobusem przez uśpione miasto i już o 5 mogłem się zdrzemnąć godzinkę.
A jesień tego roku była...jak to jesień. Trzeba było uczestniczyć w porannej zaprawie gimnastycznej, bez względu na pogodę. Biegaliśmy po kałużach w deszczu i we mgle, a jak był mróz, to wywijaliśmy na lodzie stare piastowskie orły.
Mokre trampki, skarpetki i koszulki oraz gil do pasa - samo zdrowie.
Unikałem więc tej przyjemności jak mogłem.
Poganiałem kolegów, by szybciej wychodzili z sali, a gdy znalazłem się sam - dawałem nura pod łóżko, stojące przy wejściu pod ścianą.
W sali było 8 łóżek, ale tylko pod tym jednym była martwa strefa obserwacji dla kaprala stojącego w drzwiach i szukającego maruderów. Dzięki temu fortelowi zyskiwałem dodatkowe 20 minut snu.
Z czasem trzeba było staczać walkę z konkurentami, ale dyskretnie, by miejsca nie "spalić"
W końcu zadziałało prawo "psa ogrodnika" i musiałem szukać nowego miejsca.

18. ŁÓDŹ, 2010
Pracowałem w biurze X, gdzie w tzw openspace siedziało nas ok. 15 osób. Bywało czasami nerwowo, czasami wesoło, ale zawsze głośno. Siła rzeczy wiedziało się, co kto robi, również sprawy niezwiązane z pracą nie były tajemnicą.
Normalną praktyką było, że jeśli ktoś prywatnie zamawiał jakąś rzecz przez Internet, to jako adres dla kuriera podawał adres biura – tak było wygodnie.
Jeden kolega zamówił dla siebie buty sportowe f-my Nike, po bardzo przystępnej cenie. Podniecał się bardzo i czekał na kuriera.
Z kolegą M (figlarz jakich mało) zrobiliśmy dla niego lipną przesyłkę. Do dużej koperty z folii bąbelkowej wsadziliśmy klapki koleżanki, które znaleźliśmy pod biurkiem. Adres, znaczek ze stemplem i przesyłka wyglądała jak prawdziwa. Rzucona mimochodem uwaga, że w sekretariacie czeka przesyłka, spowodowała, że amator butów pobiegł po nią jak na skrzydłach. Wystarczyło czekać. Przyniósł, rozpakował i widząc jego głupią minę, wszyscy wybuchnęli gromkim śmiechem.
ALE TO WPRAWKA JENO BYŁA
Pracowała z nami bardzo gadatliwa dziewczyna - Z. Wszyscy naokoło wiedzieli, co córeczka zjadła na śniadanie, jaką miała kupkę itp. Zbliżały się imieniny jej męża i, chcąc nie chcąc, poznaliśmy plany Z związane z prezentem. Zamówiła w firmie wysyłkowej chyba dwa T-shirty i jeszcze coś.
Minęło kilka dni. Przechodziliśmy koło recepcji z kolegą M i sekretarka poprosiła, by zawiadomić Z, że przyszła przesyłka. Sytuacja aż się prosiła, by ją wykorzystać.
- Daj nam, idziemy na górę, to ją oddamy-
Była to paczka, rodzaj dużej koperty z folii bąbelkowej, z miękką zawartością. Zdobyliśmy niemalże identyczną kopertę, a potem kolega uruchomił talenty fałszerza, które w nim drzemały.
Ksero, skaner ...i etykieta była gotowa. Jeszcze znaczek, zamaszyste podpisy i adres. Ale co włożyć do środka?
W składziku sprzątaczki znaleźliśmy wkład do mopa i starą szmatę. Gabarytowo było to zbliżone do pierwowzoru i miękkie. I w ten sposób z jednej paczki zrobiły się dwie, prawie identyczne.
Podrzuciliśmy je z powrotem na recepcję, prosząc sekretarkę, by to jednak ona zawiadomiła Z.
Jak gdyby nigdy nic, wróciliśmy do biura i czekaliśmy na rozwój wydarzeń.
Z przyniosła paczki , dziwiąc się głośno, że miała być jedna, a są dwie.
No to my mówimy:
- No pokaż, co tam mężowi kupiłaś? -
- Nie, nie będę rozpakowywać. Zobaczę w domu -
Zdusiliśmy śmiech , a następnego dnia ponawiamy próbę:
- No i zobaczyłaś te koszulki? Pasują? -
- Nie. Imieniny za kilka dni, to będzie niespodzianka -
Minęło kilka dni. Wychodzimy z pracy.
Przede mną idzie Z i wzburzona rozmawia głośno przez telefon z firmą wysyłkową:
- ...i niech pani sobie wyobrazi, że w tej drugiej paczce była jakaś brudna szmata. Ja sobie wypraszam! do widzenia...-
Następnego dnia, kiedy całe biuro poznało tę historię, wyjaśniliśmy Z nasz żart i przeprosiliśmy za niespodziewany rozwój wydarzeń.

Ojoj......
I jaka byla reakcja kolezanki Z.??


Czytam "Was" tu regularnie i boki zrywam !

Basiulinek napisał(a):Ojoj......
I jaka byla reakcja kolezanki Z.??

Na początku zrobiła kwaśną minę, ale potem jej przeszło.
Więcej już nic nie zamawiała do biura.
Pozdrawiam JBo

[/quote]

Jest ich w Polsce bardzo dużo, kto ciekawy ile, niech zajrzy tu:
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81agiewniki
Pozdrawiam JBo[/quote]

Czlowiek sie uczy co dnia. Dzieki Dżejbo

Proszę bardzo.
Jednocześnie bardzo proszę o anegdoty Miłych Odwiedzających Wątek.
Pozdrawiam JBo

Jako, że Kolega dżejbo przypomniał anegdotę związaną ze sprowadzaniem samochodow z zagranicy, to i ja coś dodam od siebie.
Otoż jeden z moich kolegów wyszukał sobie w Niemczech samochód i poprosił mnie abym z nim po niego pojechał.
Zgodziłem się, kilka dni później wsiedliśmy w samochód i udaliśmy się w okolice Hannoveru. Właścicielem komisu, w ktorym znajdował się ów samochód okazał się być typowy przedstawiciel narodu niemieckiego (ciemne włosy, śniada cera, przodkowie gdzieś z okolic cieśniny Bosfor). Jako, ze znam język niemiecki, to negocjacje w nim prowadziliśmy. Sprzedawca nie wykazywal jakiejkolwiek znajomości naszej ojczystej mowy (co okaże sie istotne w dalszej częsci opowieści). W tamtych czasach wielkość akcyzy zależała od wieku samochodu i kwoty zakupu wpisanej na fakturze. Zapytałem więc nieśmiało po niemiecku czy nie można by na fakturze wpisać mniejszej kwoty (byli tacy, co na dokumencie zakupu calkiem młodego auta wpisywali kwotę 1E). Sprzedawca na mnie popatrzyl i wypowiedział kwestię:
"Akcizia kulwa ?"
Widać nasi rodacy zaznajomili go już z polskimi zwrotami , ktorych znajomość jest niezbędna przy handlu samochodami.
Do uszczuplenia Skarbu Państwa nie doszło, ponieważ sprzedawca za uslugę obniżenia wartości faktury zażyczyl sobie 50E ekstra, więc grzecznie mu podziękowaliśmy.

Pozdrawiam