ANDAluzzzJA - Hiszpania (prawie) bez plaży

Fernando

Chiquitita

Dzięki Janusz za przerywniki W ramach oczekiwania można też poczytać o naszym opowieściowym NANDO

To jeszcze jedno, zanim coś stworzę

Chodzi to tak strasznie za mną, że się muszę podzielić. A że dotyczy Andaluzji, to tu napiszę Te nasze zajęcia z tupania zaczynają się od różnych takich dziwnych ćwiczeń I zawsze gra nam muzyczka z filmu Vengo. Oszalałam, na punkcie jednego kawałka. Myślałam, ze to jakas starsza babka śpiewa, a patrzcie jaka młoda i jaka ładna.

Naci en Alamo


PS. Takie dziwne rzeczy z rękami też tam robimy


A tu słowa, które znalazłam TUTAJ

Naci En Alamo:

No tengo lugar
y no tengo paisaje
y aun menos tengo patria

Con mis dedos hago el fuego
y con mi corazón te canto
las cuerdas de mi corazón lloran

Nací en Alamo
nací en Alamo
no tengo lugar
y no tengo paisaje
y aun menos tengo patria

Nací en Alamo
nací en Alamo
ay cuando canta
y con tus dolores
nuestras mujeres te hechizan

Ay, ay
Ay

Nací en Alamo
nací en Alamo
no tengo lugar
y no tengo paisaje
y aún menos tengo patria

Nací en Alamo (x8)

Urodziłem się w Alamo

Nie mam swojego miejsca
Nie mam krajobrazu
I nie mam nawet ojczyzny

Palcami potrafie rozniecić ogień
Sercem spiewam dla ciebie
I drżą struny mojego serca

Urodziłem się w Alamo
Urodziłem się w Alamo
Nie mam swojego miejsca
Nie mam krajobrazu
Nie mam nawet ojczyzny

I kiedy śpiewasz
Ze smutkiem
Nasze kobiety was zauroczyły

Naci en Alamo ... Tangos ...
To niesamowite, ale to też jeden z naszych ulubionych rodzinnych utworów
z czasów tupania po podłodze w przedpokoju przed lustrem.
A ja przez ostatnie trzy dni "chodziłem" po cytrynach
Za 1,5 roku - Alpuhara
Może odszukamy El Valero ...

Shtriga, tak mi się przypomniało o Twojej relacji, jak Cię wczoraj wieczorem "zobaczyłam" - poczytałam Twoje komentarze
Pewnie już kolejna relacja siedzi w Twojej głowie, a co z tą?
Ja w przyszłym roku prawopodobnie będę zabawiać w Hiszpani i to południowej, więc...poczytało by się co nieco . Na razie szukam nauczyciela hiszpańskiego, jakby ktoś znał...

O matko świynto... Wygrzebała... Skończę tu to bajdurzenie do końca tego tygodnia, bo i fotki wrzucone do Żaby więc tylko napchać kamieni do kieszeni i napisać Skończę - to już tylko plaża mi została

marsylia napisał(a):Na razie szukam nauczyciela hiszpańskiego, jakby ktoś znał...

Ten może być

hmmmm...pomyślę

8 października 2006 r.

Malaga

Hmmm... Nie czarujmy się. Wstrząsów już nie będzie

Finiszujmy, finiszujmy, bo ileż można bić rekordy w długości czasu pisania relacji!!! No więc to był poranek jak zwykle słoneczny! Dziś w planach Malaga. Znaczy się miasto a nie lepikowate wino Wskakujemy do autobusu. Z tym moim malagijskim akcentem mówię: 'dos para Malaga', na co pan kierownik autobusu życzliwie spogląda i mówi mi jak się mówi - znaczy się z akcentem na pierwszą sylabę - MAlaga

Siedzimy grzecznie a wszyscy dokoła Nando i Nando. Robimy duże oczy, aż wreszcie się orientujemy, że rozmawiają o wczorajszym Grand Prix Formuły 1 w Japonii. No to już wiemy, że Fernando Alonso był pierwszy. Ale co z Robercikiem? Co z Robercikiem??? Niestety. O zdobywcy dziewiątego miejsca wówczas nikt się nie zająknął...

Malagę zdobywamy od katedry począwszy. Jest przed 9.00. Załapujemy się na mszę. W ogromnym kosciele my, parę staruszek, kilkudziesięciu wiernych o azjatyckim wyglądzie, paru o afrykańskim wygladzie no i ksiądz staruszeczek mozolnie zdążający do ołtarza. Po mszy Wiola pstryka trochę fotek.





A potem... Potem szalejemy wśród przecudnej urody i nieziemskich kolorów róż chińskich i innych kwiatków.








Kiedy już wszystko obfociłyśmy, to ruszyłyśmy na podbój... nazwijmy to starówki w celu odnalezienia - a jakże! - miłego miejsca na kawę.



Samo centrum - to takie turystyczne - to och i ach. Ale dalej... Niesamowite, ale wszystko wyglądało, jakby dopiero co dotarły tu unijne środki na renowację tego wszystkiego. Przebijałyśmy się wśród rusztowań, wiader z farbą. Ale generalnie było miło







Oczywiście zapatrzyłyśmy się w kiecki do flamenco. Wtedy jeszcze nie myślałyśmy, że nam odbije i pójdziemy się tego umieć Taniocha Po przecenie 120 euro - hehehehe. Noooo moje buty w góry kosztowały podobnie. Pasowałyby do tej kiecki.




Ale były też takie fajne różniste akcenciki.
















Malaga ma sie też kojarzyć z Picassem i jego domem. My sirotki jednak nie odnalazłyśmy tej chałupy, choć prawdę powiedziawszy słabo - albo i wcale - się nie starałyśmy, bo widziałyśmy inne ciekawe zjawiska Znalazłyśmy tylko muzeum

W końcu człowiek czasem głodnieje. Zgodnie z tradycją głodne jak wilczyce łaziłyśmy ze 3 godziny przebierając w menu okolicznych knajp. Bo szukałyśmy takiej, w której siedzą tubylcy. I trafiłyśmy! Dziś zabijcie - nazwy nie pomnę. Bo to nawet nie była knajpa. To koło korridy. Na kilka godzin otwierali takie dwa pomieszczonka, gdzie rozkładali stoły, nakrywali je obrusami w kratkę i ruszała knajpa z przecudnej urody potworzydłami morskimi!

Miałyśmy ochotę na sardynki, kalmary i mule. Muli się nie doczekałyśmy :D:D Ale to i dobrze,bo tyle żarcia było, że nie dałybyśmy rady! Deserki, którymi się raczyły starsze panie Andaluzyjki budziły juz u nas uczucie mocnego przepełnienia Wypatrzyłyśmy jednak, że prawie wszyscy jedzą te zielone szyszki, co to w środku są białe i mają czarne pestki. Kupimy je sobie jutro

Ileż można sie włóczyć po kurorcie nadmorskim nie widząc plaży??? No właśnie do tej pory. A więc - ta daaam! Idziemy na plażę! Jest bosko! +32 więc znęcamy się nad rodziną i przyjaciółmi, i wysyłamy do zimnej i deszczowej Polski mmsy z fotą ulicznego termometru na którym widać tę temperaturę




Na plaży jest bosssssko. Prawie cała nasza. Troszkę się smażymy, ale generalnie rozprostowujemy kości. Cudowny gruby piaseczek, choć szary, jest tym, czego teraz nam trzeba! Ja jak zwykle ruszam na wariackie łowy muszelkowe! Udaje się odnaleźć trochę kawałków pięknych łososiowych muszli św. Jakuba... I to cicha zapowiedź naszych wakacji 2007... To razem z ta mapą znalezioną w granadyjskim Alcampo - Camino de Santiago de Compostela... Tego to już na pewno nie zdołam nigdy opisać... Ale nie odbiegam od tematu bo plażujemy do oporu.




Oporem okazuje się być autobus. A właściwie przystanek, którego nie potrafimy trafić Idziemy więc, idziemy, już pewnie z dobrych 7 km. Nawet jeszcze przyjemnie - wśród alejek eukaliptusów, pięknie pachnących różnych kwiateczków, mijając różne maszyny, jednoślady i... koty. W końcu jest i już mało urokliwa cementownia i ciemności egipskie a autobusu ani widu, ani słychu, ani smrodu!










Długo trwało ale się odnalazł Po drodze trafiłyśmy jeszcze na miejscowy odpust. Panie były ubrane w magiczne falbaniaste kiecki w grochy, z kwiatami we włosach. Identycznie jak na stereotypowych obrazkach!

Z leksza umordowane padamy w końcu. Jutro chcemy zdobyć jedną wioskę. Naoglądałyśmy się fotek w różnych przewodnikach. Podobno mają tam nieziemskie dżemy, konfitury, miody. MUSIMY, MUSIMY , MUSIMY!

Andaluzję przemierzyłem i nawet nieco zakochałem się w tej krainie. Chętnie pomogę odpowiadając na - pewnie nie wszystkie - pytania. Jeśli Marsylio takie masz, korzystaj z mojej poczty (adres e-mail widoczny tylko dla zalogowanych na cro.pl), lub GG (1123924).

9 października 2006 r.

Torrox - Competa której nie było - Torre del Mar

Bladym świtem - czytaj około ósmej, bo tak tu wstaje słonko w październiku ruszamy najpierw na łowy wschodu słońca. Jest tak:








Prawie jak o zachodzie, co nie? Tylko, że tu słonko właśnie wschodzi a nie zachodzi nad morzem . Bo prawie jak wiemy robi różnicę


A potem szukamy transportu do Torrox, bo jak sie dowiedziałyśmy, stamtąd dojedziemy do naszej wioski o uroczej nazwie Competa zwanej przez Wiolę Poketą I tu spotyka nas brutalne zderzenie z rzeczywistością. Jakiś tam autobus jechał o siódmej rano, a następny może będzie późnym popołudniem. Pomyślałyśmy, że pojedziemy tym popołudniowym. A póki co zlazłyśmy dokoła Torrox - mekkę emerytowanych Niemców. Podobno co drugi ma tu chałupę. I słuchając ulicznych rozmów - nie da sie ukryć, język naszych sąsiadów z lewej był najpowszechniej słyszanym

Trochę zdeprymowane tym, że nie jesteśmy w Compecie, łazimy bez celu po miejscowym bazaro-targu i nawet pół zdjęcia nie zrobiłyśmy!!! Napływowa ludność południowoamerykańska handluje przepięknymi wściekle kolorowymi sweterkami. Wiola jeden kupuje dla rocznego siostrzeńca. No cudny jest (i Misiek i sweterek ) A dalej już trochę szalejemy owocowo. Mamy papaje, mango i tego zielonego dziwoląga o wyglądzie szyszki

Nie zabawiłyśmy tu jakoś długo. Wracamy do naszego Miasteczka Wież Morskich :D:D Plaży znów nie będzie, bo po jakimś tam obiedzie pędzimy szukać znów tej Compety. I znów nici :(:(:( Nooooo trudno! Jeszczwe tam kiedyś pojedziemy. Tym bardziej, że to, co zobaczyłyśmy, to zaledwie maleńki łyczek Andaluzji. Dziś jeszcze fotkowanie Torre del Mar i pamiątkowanie - dżemy, oliwa, oliwki i takie tam bajery bez których trudno zyć po powrocie do świata północy I oczywiście jeszcze wino na wieczór (nie jedno ). Na plaży jeszcze sok z wściekle pysznych pomarańczy - szybko wracamy do sklepu po kolejne butelki, bo taki dobry! Z farfoclami














Nie będę już przynudzać. Wieczorem pełna konsumpcja dóbr natury - tzn. wina i owocków. Ta szyszka po mojemu sucha. Wioli bardzo smakuje. Nie wiem czy kupiłyśmy ten owoc w takim stadium jak zjadały staruszki. Ale cóż - jeszcze kiedyś znów zjem



10 października 2006

Malaga - Warszawa - Bielsko kochane


Szósta rano - w ciemnościach się zwijamy z kempu. Rachunek ze zniżkami dla emerytów i po sezonie uregulowałyśmy wczoraj.
Z bólem serca rezygnuję z 3 kg muszelek by zabrać tylko 4 kg Wiola heroicznie proponuje mi wypicie wina z kartonu żeby się nie zmarnowało, bo do samolotu go wziąć nie możemy. No uprzejmie dziękuję o tej porze

Dziiiiiwne uczucie - ciemna noc, choć już po ósmej. Dzieciaki jadą do szkoły. A my sobie z plecakami... Po drodze na lotnisko mylimy wejścia na środki lokomocji i zamiast na stację metra, trafiamy na dworzec kolejowy i tu... robimy bardzo duże oczy, bo jest on lepiej wyposażony w maszyny do prześwietlania bagażu niż warszawska Etiuda!!! Uprzejma pani wojskowa pomaga nam wyjśc, wyprowadza z błędu - nie tu miałyśmy trafić A dalej to już szybciutko. Metrem na lotnisko i fruuuuuuuuuuuuu do PL.





Koniec!

W 2007 roku zobaczyłyśmy północną, dziką, bardzo, bardzo pustą, miejscami prawie albańską Hiszpanię. Poszłyśmy te 900 km starym pielgrzymkowym Szlakiem św. Jakuba - najpierw Drogą Aragońską, która po tygodniu łączyła się z Francuską. Nie ukrywam - nooo jestem zauroczona. To zupełnie inne tereny niż te pokazywane na folderach z wybrzeża. Coś pięknego!!! Marzy mi sie tam wrócić. Ale marzeń to ja mam tyle, że ich całe Niebo nie pomieści

Dzięki wszystkim, którzy tu zaglądali! A Tobie Marsylko za ostateczną mobilizację. Nie chciałam już ładować za dużo emocji Tyle wystarczy. Do Hiszpanii po prostu trzeba!!!

Całuski!
Ulka

Ze wstydem przyznaję, że zupełnie zapomniałam , że coś jeszcze było do dokończenia.
Marsylka, masz plusa jak stąd do tamtąd!!!
Ulcia, dzięki za feerie barw i jak zwykle mnóstwo emocji.

Tak nawiasem mówiąc całkiem ładnie w tej Andaluzji!


Cieplutko pozdrawiam
Jola

O'la !!! Ula!
Coś mi się zdaje, że MUSIMY spotkać się ... przynajmniej z tydzień wcześniej, niż ustawa przewiduje
I i tak czasu nie starczy ...
Duża buźka
Pozdraviam

Ktoś jeszcze zna słowo " farfocle"
Takie soki są najlepsze !
Podróże są najlepsze ! Marzenia są najlepsze !
Nawet sprinterskie zakończenia relacji są najlepsze
W międzyczasie do naszego wyjazdu zrobił się już tylko 1 rok i na pewno nie raz jeszcze zaglądnę do Twojej relacji .
Pozdrawiam ! Adios ! Gracias !

Jolcia! Dzięki!!! A Ty nie wiesz jak sie nazywa mój szyszkowaty dziwoląg? Kiedyś znalazłam sobie nazwę ale wyleciała mi z głowy. Chiromaya czy jakoś tak -chyba nie tak. No poszukam przy okazji jeszcze

Dorotka kochana! Gdzieś za 30 parę lat będę prawdopodobnie na emeryturze. Mam nadzieję, że uda się nam wtedy jakimś rejsem dla staruszek polecieć do jakiejś portugalskiej lub andaluzyjskiej hacjendy i sie nagadamy za wszystkie czasy!!!

Pedro! Nooo farfocle są mi znane! Fajnie, że się tak nawzajem nakręcamy na te wakacje iberyjskie. Sprobujcie koniecznie Portugalii - jest inaczej, ale też cudnie! Dzięki za wszystko!

Shtriga pięknie było być tam z Wami, piękne fotki

shtriga napisał(a): Ale marzeń to ja mam tyle, że ich całe Niebo nie pomieści

Ech te marzenia ale to dobrze, jak widać, Ty je realizujesz i trzymam kciuki, oby jak najwięcej się spełniło A niebo pomieści jeszcze duuużo

Pozdrawiam!