Alpy Julijskie i Orebić 2017

Buber napisał(a):Hej
Piękne zdjęcia i fajna trasa.
W zapowiedziach zdjeciowych widzę, że będzie opisana ta śliczna włoska miejscowość z kościółkiem na górze - Monte Lussari, koło Tarvisio, wspomniana przez gusię (chyba że się mylę - jeżeli nie, proszę o szczegóły techniczne, bo tam chyba tylko kolejką można trafić)....

Mapka, którą wziąłem ze stanowiska z darmowymi folderami dla turystów przy dolnej stacji kolejki.
Poniżej Monte Lussari jest węzeł szlaków. Szlaki na mapie oznaczono kolorami jednak w rzeczywistości są oznaczone inaczej.
Niebieski: Camporosso - Monte Lussari
Czerwony: Tarvisio - Monte Lussari
Żółty: Val Saisera - Monte Lussari
Zielony: Val Saisera - Monte Lussari przez Sella Prasing
Brązowy: Monte Lussari - Cima del Cacciatore.
Niebieska prosta linia to oczywiście kolej linowa

Alpy Julijskie w porównaniu z Tatrami są bardziej przepaściste. Na niektórych odcinkach tras należy poruszać się w ubezpieczniu w postaci kasku oraz uprzęży. Warto wykupić dodatkowe ubezpieczenie by nie popłynąć z kosztami w przypadku ewentulanej akcji ratowniczej. Tu należy pamiętać, że standardowe turystyczne ubezpieczenia obowiązują z reguły do 2500 m npm. Ubezpieczenia powyżej tej wysokości są już znacznie droższe.
Wejście na Cima del Cacciatore idąc od górnej stacji kolejki należy do łatwych. Jedynie przed szczytem jest komin z niewielką ekspozycją. Z szlaku są rozległe widoki. Czas wejścia to ok. 1,5 godziny.

Zjeżdżamy na dół i po przewietrzeniu samochodu ruszamy w kierunku Wąwozu Vintgar, podobno jednego z najpiękniejszych w Europie. Po drodze zatrzymujemy się na chwilę w Kranjskiej Gorze, gdzie w piekarni kupujemy pyszne burki i pizzę sprzedawaną na kawałki.

Do wąwozu docieramy ok. 17-tej. O tej porze jest już w większości w cieniu. Ma to swoje plusy i minusy. Jest chłodniej ale na pewno zdjęcia gorzej wychodzą
Wstęp: dorośli 5 EUR, dzieci 6-15 lat 2,5 EUR.
Trasa prowadząca przez wąwóz ma ok. 1,5 km. W zależności od tempa i natłoku turystów tam i z powrotem powinna zająć 2 – 3 godziny. Nam niespiesznym tempem zajęła ok 2,5 h. Wąwóz piękny polecamy!








CDN

Vintgar jest świetny, bardzo mi się podobał, ja połączyłem go z blejskim Hradem (od niego do wąwozu były wyraźne drogowskazy).
Stwierdzam, że mieliście szczęście do pogody .
Ciekaw jestem gdzie dalej Was poniesie na tym pograniczu ?

Mangart również mieliśmy nieco przysłonięty, widoki z Predela wyborne, a w Vintgarze również późnym popołudniem byliśmy, ale było naprawdę warto

Może zdjęcia gorzej o tej porze wychodzą, ale przynajmniej widać na fotkach wąwóz a nie tłumy. My wchodziliśmy ok 10 rano to jeszcze było spokojnie ale powrót po 2 godzinach to już było przepychanie się przez tłum. A kolejka do kasy to już na godzinę stania wtedy wyglądała. Ale wąwóz świetny tylko w sezonie najlepiej rano albo jak Wy popołudniu.

Majestat gór faktycznie powala i to już na Twoich fotkach, więc co musi dziać się na żywo! Pięknie

Buber napisał(a):Vintgar jest świetny, bardzo mi się podobał, ja połączyłem go z blejskim Hradem (od niego do wąwozu były wyraźne drogowskazy).

Tak, obie atrakce są blisko. Warto połączyć wizytę w obu miejscach.

Buber napisał(a):Stwierdzam, że mieliście szczęście do pogody .

Niestety tylko tego dnia.

Buber napisał(a):Ciekaw jestem gdzie dalej Was poniesie na tym pograniczu ?

O tym już niebawem.

te kiero napisał(a):Mangart również mieliśmy nieco przysłonięty, widoki z Predela wyborne, a w Vintgarze również późnym popołudniem byliśmy, ale było naprawdę warto

Miło było przypomieć sobie Twą relację. Pilnie ją swego czasu śledziłem . Zapomiałem dodać, że będąc na Monte Lussari szczyt Mangartu nadal był w chmurach. Widać to na zdjęciach.

mchrob napisał(a):Może zdjęcia gorzej o tej porze wychodzą, ale przynajmniej widać na fotkach wąwóz a nie tłumy. My wchodziliśmy ok 10 rano to jeszcze było spokojnie ale powrót po 2 godzinach to już było przepychanie się przez tłum. A kolejka do kasy to już na godzinę stania wtedy wyglądała. Ale wąwóz świetny tylko w sezonie najlepiej rano albo jak Wy popołudniu.

Faktycznie u nas tłumów nie było. Przy kasie zakup biletów od ręki. Po powrocie to raptem pare samochodów na parkingu pozostało. Kasa była już zamknięta. Zwiedzanie wieczorno nocne jest więc za free

Zapraszam na drugą część zdjęć z wąwozu.



Powoli zbliżamy się do końca wąwozu.

Budynek z kasą przy końcu wąwozu.

Ten wodospad kończy Wąwóz Vintgar. Za nim nagle robi się płasko.

Można sobie zrobić maseczkę błotną . Uprzedzam jednak, że ciężko się zmywa.

Kilka zdjęć z powrotu.






Po powrocie na kwaterę spotykamy się z właścicielem. Nie było go przez weekend więc przyszedł się przywitać z butelczyną własnej roboty rakiji. Po całym dniu pełnym wrażeń uwieńczonym wyśmienitym trunkiem szybko wpadłem w objęcia Morfeusza. A nasz syn pobiegł jeszcze pograć w piłkę z dziećmi właścicieli …

CDN

27.06.2017 wtorek

Poranek wita nas słońcem. Według nakreślonego przed wyjazdem planu tego dnia mieliśmy opuścić Rateče i ruszyć najpierw Ruską cestą a potem Doliną Soczy. Nocleg mieliśmy szukać w okolicach Wąwozu Tolmińskiego. Plany planami ale jak z prognozą pogody? Sprawdzam i w zasadzie wszędzie przewidują od południa opady deszczu. Najpierw przelotne a potem ciągłe i to przez kolejne trzy dni … Decydujemy, że jedziemy Ruską drogą a potem Doliną Soczy i oglądamy ile się da. Jak zacznie padać obieramy kierunek na Baskę Vodę gdzie już są nasi znajomi.
Szybkie pakowanie, śniadanko, żegnamy się z właścicielką (mąż już pojechał wcześnie do pracy) i wyruszamy. Za trzy noclegi zapłaciliśmy 169 EUR.

Odpuszczam obejrzenie kompleksu skoczni narciarskich ale jedno miejsce musieliśmy zobaczyć.
Przy drodze pomiędzy Rateče a Podkoren jest rezerwat Zelenci z źródłem rzeki Sawy. Urocze miejsce, warte odwiedzenia jeśli jest się w okolicy.




Wywierzyska z bliska. Jest ich tam wiele jak i ryb.


Wstępujemy jeszcze do naszej ulubionej piekarni w Kranjskiej Gorze i ruszamy na podbój Ruskiej cesty.

CDN

Piękne miejsce , w malowniczym otoczeniu.
Myślałem, ze źródło Sawy to te wodospady koło Ukanca.

Ha, czyli zrobiliśmy wymiennie, my byliśmy na skoczniach w Planicy, Wy natomiast w opuszczonej przez nas Zelenci
jak będę tam jeszcze kiedyś to odwiedzę to miejsce na pewno, teraz żałuję, bo pamiątka byłaby urokliwa

Cudne okolice, my zdążyliśmy jeszcze zaliczyć wodospad Pericnik naprawdę spektakularny, a koloru wody w potoku do którego wpadał żadne zdjęcie nie potrafi oddać.

Buber napisał(a):Piękne miejsce , w malowniczym otoczeniu.
Myślałem, ze źródło Sawy to te wodospady koło Ukanca.

Sprawdziłem w przewodniku Jacka Płonczyńskiego i … też masz rację . Sawę tworzą Sawa Dolinka i Sawa Bohinjka. Sawa Dolinka ma źródła w Dolinie Planicy (wodospad Nadiza) i w rezerwacie Zelenci. Z kolei Sawa Bohinjka zaczyna się wodospadem Savica powyżej Bohinjskiego jeziora i Ukanca.

te kiero napisał(a):Ha, czyli zrobiliśmy wymiennie, my byliśmy na skoczniach w Planicy, Wy natomiast w opuszczonej przez nas Zelenci
jak będę tam jeszcze kiedyś to odwiedzę to miejsce na pewno, teraz żałuję, bo pamiątka byłaby urokliwa

To się uzupełniliśmy . Miejsce fajne, blisko drogi. Straczy pół godziny na odwiedziny

mchrob napisał(a):Cudne okolice, my zdążyliśmy jeszcze zaliczyć wodospad Pericnik naprawdę spektakularny, a koloru wody w potoku do którego wpadał żadne zdjęcie nie potrafi oddać.

Mieliśmy go w luźnych planach. Może następnym razem.

Ruska Droga na Vršič (słoweń. Ruska cesta) – jest jedną z ciekawszych i najbardziej spektakularnych dróg w całej Słowenii. Na odcinku 24 km znajduje się aż 50 serpentyn – ponumerowanych i z podaną wysokością co jest dodatkową atrakcją dla przejeżdżających.
Jeden ze znaków.


Ruska Droga została wybudowana w latach 1915-1916 jako strategiczny trakt wojskowy. Rozpoczyna się w Kranjskiej Gorze (810 m), przechodzi przez przełęcz Vršič na wysokości 1611 m i dalej do miejscowości Trenta (620 m). W czasie jej budowy w marcu 1915 potężna lawina zabiła ponad 100 osób. Rosyjskich więźniów oraz kilku austriackich strażników, łącznie podczas budowy drogi zginęło 380 jeńców. Dla upamiętnienia towarzyszy Rosjanie wybudowali w 1916 r. kaplicę: Ruska kapelica na Vršiču.


Jadąc na Vršič warto zatrzymać się na parkingu z widokiem na Prisojnik (2547 m) z charakterystycznym, dobrze widocznym nawet z daleka, oknem. Nasz forumowy Franz tam był i przez okno zaglądał .


Uważny obserwator zauważy coś jeszcze. Poniżej okna znajduje się niezwykły skalny obraz, tzw. Ajdovska Deklica (Ajdovska Dziewica).

Duże zbliżenie dla tych kórzy nie znaleźli


Jeszcze widok tuż przed przełęczą.


CDN

Dawigs napisał(a):Ruska Droga na Vršič (słoweń. Ruska cesta)

Masz może wiedzę nt jej nachylenia - jakieś znaki były? Przeszedłem jej część teraz, ale nie namierzyłem takowych znaków, a to bardzo istotne.