Alpy Julijskie i Orebić 2017

maslinka napisał(a):

Dawigs napisał(a):Sveti Ilija 04.07.2017

Zapraszam do relacji z wejścia na Elisza. Górę zaatkowałem nie typowo bo od strony ulicy Kralja Tomislava. Będzie w miarę dokładny opis wejścia.

Super! Idę z Tobą

Były plany wejścia w zeszłym roku, ale ostatecznie nie pojechaliśmy na Pelješac, dłużej zostaliśmy na Visie. Kiedyś jednak zrealizuję plan

Gorąco zachęcam .

agata26061 napisał(a):Bardzo lubię spacery cromaniaków na chorwackie szczyty, więc czekam na zdobycie Eliasza

To już niebawem

Wracam do miejsca ze zmyłkowo namalowanymi oznaczeniami szlaku. Tak nawiasem mówiąc wychodzi na to że są tu 3 szlaki: dwa czerwone i jeden zielony.
Skręcam we właściwym kierunku. Na wprost jest opuszczony budynek a przy nim talica informacyjna Hrvatskiej Gorskiej Służby.

Na budynku są oznaczenia szlaku.


Mijam zrujnowany budynek i niebawem wkraczam do lasu gdzie szlak odbija w prawo i zaczyna się wznosić.

Potem łagodnym łukiem skręca w lewo. Szlak dobrze widoczny.

Las jest gęsty ze sporadycznymi oknami widokowymi.
W jednym z nich widzę, że Orebić jest już skąpany w porannym słońcu.

Dochodzę do małego gołoborza. Przeciwległy grzbiet nadal daje cień więc raźno maszeruję póki temperatura jest jeszcze przyjemna .

Rzut oka w górę.

Niebawem skręcam na zachód gdzie szlak trawersuje zbocze. Z tego co widzę nie wszyscy trawersują ten odcinek.
Na jednym z zakrętów trawersu trafiam na tablicę upamiętniającą Miro Podjeda.

Robi się coraz bardziej stromo. Las ustępuje karłowatym drzewkom i krzewom. Zaczyna świecić słońce. Na razie nie jest uciążliwe. Gdy już jestem pogodzony z ekspozycją na słońce czeka mnie miła niespodzianka w postaci leśnego odcinka

Po przejściu 4,28 km i osiągnięciu wysokości 582 m npm

trafiam na taki widoczek

Jeszcze chwila i ponownie wychodzę poza granicę lasu.


CDN

Dawigs napisał(a):

Buber napisał(a):Ha ... no wreszcie.
Ja atakowałem od klasztoru, ale nawrotek miałem z 2-3 ..a to psy mnie zaszły z boku, a to makia pokłuła

Ja z kolei zszedłem szlakiem koło klasztoru. To przygody miałeś. Psów na szczęście nie spotkałem, ale za to miałem wywrotkę przy zejściu ... a z tą makią to jak się stało?

Nic szczególnego ...polazłem na skróty .
Zdecydowanie nie polecam tego robić w śródziemnomorskiej roślinności.

Buber napisał(a):

Dawigs napisał(a):

Buber napisał(a):Ha ... no wreszcie.
Ja atakowałem od klasztoru, ale nawrotek miałem z 2-3 ..a to psy mnie zaszły z boku, a to makia pokłuła

Ja z kolei zszedłem szlakiem koło klasztoru. To przygody miałeś. Psów na szczęście nie spotkałem, ale za to miałem wywrotkę przy zejściu ... a z tą makią to jak się stało?

Nic szczególnego ...polazłem na skróty .
Zdecydowanie nie polecam tego robić w śródziemnomorskiej roślinności.

Będę pamiętać

Za granicą lasu stan szlaku zdecydowanie pogarsza się. Jest sporo rumowisk sklanych i gołoborzy, na których czasem trudno odnaleźć właściwą drogę. Idę w tych miejscach trochę na czuja jednocześnie kontrolując moje położenie względem szlaku na nawigacji.

Tu ciekawe oznaczenie szlaku.

Czasem ścieżka prowadzi przez jakieś karłowate drzewa czy krzewy.

Za to widoki robią się coraz ciekawsze

W końcu docieram do bezimiennego wierzchołka (buli?) pod Eliaszem (819 m npm). Tu zaskakują mnie ślady bytności koni ale już po chwili przypominam sobie informacje o nich z przeczytanych na Cropli relacji
Widoki już powalają a to jeszcze nie szczyt


Eliasz wydaje się stąd na wyciągnięcie ręki.

Niestety nic bardziej mylnego. Szlak prowadzi dalej na zachód by potem wielkim łukiem zawrócić w kierunku szczytu.
Z bezimiennego wierzchołka schodzę w dół (751 m npm) i ... wkraczam ponownie do lasu. Tego się nie spodziewałem.
Przemierzając las trzeba uważać by nie wdepnąć w miny pozostawione przez koniki ...
Tak sobie idę i w pewnym momencie trafiam na małą polankę a szlak w tym miejscu ... urywa się
Chwilę poszukuję na własną rękę jakiś oznaczeń, które naprowadziłyby mnie na dalszą drogę ale nic z tego.
Posiłkuję się więc nawigacją. Idąc wytyczonym przez navi śladem trafiam na onaczenie szlaku.

Trafiam też na dziurę w ziemi, która jest pozostałością po jakiejś budowli.

Mniej więcej w tym miejscu mija mnie ...biegacz. To pierwszy człowiek, którego spotykam dziś na szlaku. Wcześniej w paru miejscach wywało mi się, że słyszałem czyjeś głosy ale nikogo nie widziałem.
Jeszcze chwila i koło tego budynku mój szlak łączy się z tym prowadzącym od klasztoru.


Po chwili odpoczynku zaczynam atak szczytowy

Generalnie podejście bez większych trudności ale było też takie miejsce.

Po 3 i pół godzinie Eliasz zdobyty



CDN

Gratulacje!!!
Wspaniały widok z góry

beatabm napisał(a):Gratulacje!!!
Dziękuję

beatabm napisał(a):Wspaniały widok z góry

Za chwilę jeszcze kilka widoczków wrzucę

Slowo się rzekło więc zapraszam na małą sesja zdjęciowa ze szczytu na którym spędziłem … 40 mniut . Nawet nie wiem jak to zleciało.
Będąc u celu minąłem schodzących zdobywców a na szczycie nie było nikogo. Zabrałem się więc za focenie. Ale … nie ma nikogo, kto by strzelił fotkę mi . Na szczęście gdy kończę na szczyt wtacza się grupka Amerykanów z samego USA . Problem rozwiązany. Siadam by wciągnąć prowiant (czyt. plecak będzie lżejszy) i napawam się widokami. Potem wpisuję się jeszcze w księdze wejść, odbijam pieczątkę i powoli zbieram się do zejścia. I wtedy na szczyt wchodzi para z Polski. Proszą o zrobienie zdjęcia zresztą po angielsku
Gdy odpowiadam w naszym języku nawiązuje się rozmowa. W międzyczasie dochodzi jeszcze jedna Polska para. Każdy z nas wchodził inną drogą. Ja z Orebicia, jedna z par z Kuciste a drugą z Loviste do Nakovany podwiózł gospodarz a dalej już szlakiem.
Wszyscy stwierdzamy, że wejście było łatwiejsze niż się spodziewaliśmy. Ekipa idąca z Nakovany spotkała po drodze konie. Przy okazji dowiaduję się, że z powodu remontu część murów w Stonie nie jest dostepna. Nie można przejść murami do Małego Stonu. I tak jeden z żelaznych punktów programu legł w gruzach Inny news jest taki, że z Korculi do Dubownika dwa razy w tygodniu pływa katamaran. Nie pamiętam już cen ale biorąć pod uwagę koszty dojazdu i parkingu w Dubrowniku to wychodziło przy dwóch osobach podobnie.

Na pierwszym planie Hvar za nim chowa się Brac a gdzieś tak po środku Riwiera Makarska.

Zbliżenie na Makarską.

Obracam się nieco w prawo. Gdzieś tam ledwo widoczne są Zaostrog, Podaca, Gradac, Ploce.

Spoglądam w dół a tam Duba Peljeska. Niestety słynnej plaży nie widać.

A tu już Peljesac w całej swej rozciągłości

I jeszcze pare widoczków na Jadran i Korculę.





CDN

Jeden z najlepszych spotów w Dalmacji. Śmiem twierdzić, że chyba lepszy od Jurka - nie w sensie rozleglości, tylko urody - cały Peljesac, MR i archipelag przy Korculi ... pięknie.
Wspaniałe zdjęcia.
W CRO chwilę nie byłem, ale ze względu na Eliasza, ciągnie ostro na półwysep.

piekara114 napisał(a):

Buber napisał(a):W CRO chwilę nie byłem, ale ze względu na Eliasza, ciągnie ostro na półwysep.

To w tym roku wakacje w Cro?

Nie, nie - nic z tego - Grecja wakacyjnie wygrywa ... ale może jakaś jesień .

piekara114 napisał(a):Ja z jesiennej Cro się wyleczyłam

Ta październikowa dość ryzykowna.