Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Po dotarciu do schroniska spotykamy się z naszym trzecim kompanem i po chwili przy piwku wymieniamy wrażenia. Panuje ogólny gwar, ale solidnie operujące słońce nieco nas rozleniwia, skłaniając niektórych do krótkiej drzemki. Zaglądam jeszcze na niewielki metalowy taras pod samym dachem, na który można wyjść z poziomu naszej sypialni, a resztę kończącego się dnia spędzamy na pogawędkach, wspieranych niewielkimi procentami…

Cała silna ekipa! ........... Brawo ...........

elfik99 napisał(a):Cała silna ekipa! ........... Brawo ...........

Fakt - żadnemu z nas na tej fotce ręka nie zadrżała...

Pozdrawiam,
Wojtek

Ekipa mocarna. Ale czemu było tak mało tych procentów?

korbaczik napisał(a):Ekipa mocarna. Ale czemu było tak mało tych procentów?

Co za dużo to niezdrowo. Poza tym, to był procent składany...

Pozdrawiam,
Wojtek

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Widać że się kończy dzień ........... Cienie się wydłużają...........

elfik99 napisał(a):Widać że się kończy dzień ........... Cienie się wydłużają...........

Bardzo słuszne spostrzeżenie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

korbaczik napisał(a):Ekipa mocarna. Ale czemu było tak mało tych procentów?

Co za dużo to niezdrowo. Poza tym, to był procent składany...

Jak składany to co innego. Przez dłuższy czas może się dużo układać.

korbaczik napisał(a):Jak składany to co innego. Przez dłuższy czas może się dużo układać.

Popołudnie przeszło w długi wieczór, zakończony nocą...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzień trzeci

Tym razem wstajemy już wcześniej, jako że dziś w planie mamy nasz gwóźdź programu – Gran Paradiso. Wiemy, że na całej trasie lina nie będzie potrzebna, natomiast przydałby się chociaż krótki jej kawałek na ostatnich metrach, gdyż sam wierzchołek jest skalisty. Problem tkwi w tym, że na te kilka metrów nie chce się nam targać na grzbiecie długiej i ciężkiej liny Bercika, a przecież nie odetniemy z niej małego fragmentu. W tym momencie żałuję, że nie zabrałem z domu swojej kilkunastometrowej, przygotowanej na takie właśnie okoliczności. Swego czasu użyliśmy jej z Bercikiem, zdobywając Grossglockner, chociaż trzeba było wtedy nieco kombinować z uwagi na jej niezbyt imponującą długość. Cóż – tutaj byłaby w sam raz, ale skoro nie ma, to ruszamy bez niej.

Widać że wcześniej .......... Niebo jest jeszcze trochę różowe ..........

elfik99 napisał(a):Widać że wcześniej .......... Niebo jest jeszcze trochę różowe ..........

Niestety, już powoli gasło.

Pozdrawiam,
Wojtek

Podobno nawet na niektórych ferratach warto mieć kawałek liny ze sobą.

korbaczik napisał(a):Podobno nawet na niektórych ferratach warto mieć kawałek liny ze sobą.

To raczej wtedy, gdy się idzie z kimś, kto się czuje bardzo niepewnie; częściej z dzieckiem.

Pozdrawiam,
Wojtek