Alpejskie wędrówki i wspinaczki

napisał(a) **Franz** » 07.05.2020 15:31

elfik99 napisał(a):Czyli na pewno krzyż tylko tak niestarannie zrobiony....... Zupełnie inaczej niż ten poprzedni piękny........

Ten to jakiś ersatz w odróżnieniu od tamtego.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **korbaczik** » 08.05.2020 06:58

Tam ktoś wywozi gruz? :wink:

Ta trzecia fota?

napisał(a) **Franz** » 08.05.2020 14:49

korbaczik napisał(a):Tam ktoś wywozi gruz? Ta trzecia fota?

Nie, ale sam się stopniowo zsuwa...

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 10.05.2020 17:17

Sellrainer Berge: Niederreichscharte - Speicher Längental, cz.2

napisał(a) **korbaczik** » 11.05.2020 06:54

Tu masz nawet bardzie zielono niz w Twojej Czarnogórze.

napisał(a) **Franz** » 11.05.2020 15:07

korbaczik napisał(a):Tu masz nawet bardzie zielono niz w Twojej Czarnogórze.

To zależy, w którym miejscu. Na trzeciej fotce jest równie skalisto.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **elfik99** » 12.05.2020 09:25

Ale piękne czerwone serce!!

To naturalne czy wydrapane? :?:

napisał(a) **Franz** » 20.05.2020 20:54

elfik99 napisał(a):Ale piękne czerwone serce!! To naturalne czy wydrapane?

Zakładam, że naturalne.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **elfik99** » 21.05.2020 14:25

Niesamowite! :!:

A jakie to mogło być duże? :?:

Bo tak ze zdjęcia to nie wiadomo....... :mrgreen:

napisał(a) **Franz** » 21.05.2020 15:20

elfik99 napisał(a):Niesamowite! A jakie to mogło być duże? Bo tak ze zdjęcia to nie wiadomo.......

Tak gdzieś mniej więcej wielkości człowieka.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 22.05.2020 17:18

Zakończyłem skrótową prezentację najnowszego wypadu w Alpy, wracam zatem do głównego ciągu narracji, zostawionego w tym miejscu..

napisał(a) **elfik99** » 23.05.2020 10:42

Czyli pożegnałeś się z Alpami z wielkim sercem....... :mrgreen:

napisał(a) **Franz** » 23.05.2020 15:50

elfik99 napisał(a):Czyli pożegnałeś się z Alpami z wielkim sercem.......

To one mi takie serce okazały...

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 24.05.2020 16:21

Z duszą na ramieniu udaje mi się stopniowo wydostać ze strefy bombardowania, stromizna trawersowanego piargu maleje, aż trafiam na niewielki wąwóz, za którym teren zdecydowanie łagodnieje, coraz bardziej się otwierając. Spostrzegam, że jeden z kijków stracił szpic w trakcie ucieczki - cóż jedna strata więcej. Opada ze mnie napięcie do tego stopnia, że w którymś momencie stopa traci oparcie, nie udaje mi się utrzymać równowagi i wywijam orła, lądując na - szczęśliwie tutaj już trawiastym - podłożu.

napisał(a) **korbaczik** » 25.05.2020 06:46

Napięcie opadło i ciało też padło. :oczko_usmiech: