Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Dwukrotnie na chwilę pokazuje się błękit nieba, co budzi pewne nadzieje. Przy pierwszym, prywatnym schronisku nad jeziorkiem kończy się leśna droga i dalej już tylko ścieżka.

Dno doliny, dotąd dosyć płaskie, zaczyna się ostro wznosić i po chwili docieram na niewielki próg. Widzę za sobą schronisko, pod które właśnie podpływają z dołu chmury, powoli je ogarniając i wspinając się na otaczające zbocza.

Szkoda, że nie ma słoneczka ,
byłyby cudne widoki ...

mysza73 napisał(a):Szkoda, że nie ma słoneczka ,
byłyby cudne widoki ...

Ano, szkoda.
Były przez dwa pierwsze dni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tracę nadzieję na kolejne prześwity błękitu. Staram się przyspieszyć tempo i po chwili wspinam się na drugi próg. Za nim rzeczka rozlewa się leniwie meandrami po zupełnie płaskim dnie a na morenie czołowej wyrastają zabudowania, które już po chwili wyglądają całkiem romantycznie na tle ogarniających je białych obłoków. Osobiście, wolałbym bardziej błękitny romantyzm.

Deszczowe forpoczty mnie prześcigają, gdy podchodzę pod kolejny, najwyższy próg, na którym stoi Dösnerhütte.

Szlak podprowadza zakosem pod wodospad i zastanawiam się czy wilgoć, którą zaczynam odczuwać pochodzi na pewno od niego. Na szczęście jednak, jeszcze nie pada.

Ale trzeba przyznać, że czasem i chmurki ładnie Ci pozują...
Ja jednak wszędzie, nie tylko w górach, preferuję słoneczko!

tony montana napisał(a):Ale trzeba przyznać, że czasem i chmurki ładnie Ci pozują...

Wolę takie, co się łaszą do stóp.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ze schroniska wychodzą właśnie ludzie, ale widzę, że kierują się w dół. Minęły dwie godziny i kwadrans od mojego startu - dobra pora na śniadanie. Konsumuję na werandzie i szybko ruszam w dalszą drogę, gdyż czuję przenikający mnie chłód.

Ścieżka skręca w lewo od jeziora Dösner i wznosi się na zbocze. Mijam kilka małych, schodzących z góry grupek, z przewagą płci pięknej. Czyżby magia góry, znanej jako "Damendreitausender"?

Damski trzytysięcznik - tak się mówi na Säuleck z uwagi na jego łatwą dostępność. Ja mam zamiar skorzystać z tej trasy w drodze powrotnej, po wejściu na szczyt ferratą. Właśnie - wciąż się łudzę, że pogoda mi w tym nie przeszkodzi, mimo iż ewidentnie się psuje.





Docieram do moich rozstajów. Droga normalna na szczyt prowadzi dalej prosto a tabliczka na dużym głazie wskazuje w lewo dojście do ferraty. I tu niespodzianka - oryginalny stopień trudności na tabliczce jest zastąpiony dopisanym "D/E" oraz jeszcze drugim, już samym "E" z wykrzyknikiem. Tego się nie spodziewałem. "E"? Przy tak niepewnej pogodzie?? No, nie wiem... OK., podejdę pod ścianę i tam zadecyduję.

Wykrzyknikow po "E" naliczylem trzy , a pogoda . . .

No dobrze , ide z Toba


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Wykrzyknikow po "E" naliczylem trzy , a pogoda . . .

No dobrze , ide z Toba

We dwóch byłoby raźniej, ale na pogodę nic to nie pomoże...

Pozdrawiam,
Wojtek

Pogoda to nie jedyna przeszkoda w wakacyjnym lazikowaniu - wczoraj np. z powodu niedzieli musialem odpuscic zwiedzanie Tattershall Castle i kilku jeszcze warowni
Bolinbroke Castle ( miejsce narodzin króla Henryka IV ) i okolice zwiedziem wczoraj w sloncu , a dzisiaj deszcz pada w poziomie - pozostalo zwiedzanie centrow handlowych

Tu wyraznie widac wyzszosc gor - brak takich centrow

Przepraszam za OT i pozdrawiam
Piotr