Alpejskie wędrówki i wspinaczki

plavac napisał(a):Pozwoliłem sobie na małą zabawę - ćwiczenie z topografii

Jeśli się pomyliłem, post ulegnie skasowaniu

Nazwy, nawet dla mnie, znajome.

pzdr

longtom napisał(a):Nazwy, nawet dla mnie, znajome.

Brzmią odrobinę narciarsko.

Pozdrawiam,
Wojtek

Po powrocie z dwudniowej wycieczki nie mam czasu do stracenia. Przebierając się, jednocześnie łapczywie wchłaniam piwko, po czym ruszam w trasę. Została mi jeszcze jedna grupa górska, którą mam zamiar podczas tego wyjazdu poznać.

Z Merano przez przełęcz Jaufenpaß przejeżdżam do Vipiteno poniżej znanej przełęczy Brenner. Stąd jednak kieruję się na południe a na przedmieściach Brixen (Bressanone) skręcam na wschód w Pustertal. Przejeżdżam wzdłuż północnej granicy Dolomitów, a że jest już bardzo późno, skręcam w boczną drogę i znajduję spokojne miejsce na nocleg. Kolejnego poranka przekraczam granicę austriacką i tuż przed Lienz skręcam w małą, boczną dróżkę. Nade mną piętrzą się już moje góry. Jakie? Hmm... Dolomity. Tyle że austriackie Dolomity, konkretnie: Lienzer Dolomiten.

Może zatem powinienem trasy przebyte w tej grupie opisać w Skalnych Twierdzach? Być może. Ale przyjęło się zaliczać w skład właściwych Dolomitów znacznie węższy zakres grup górskich. W tej sytuacji wspomnienia z Lienzer Dolomiten zamieszczę tutaj.

Mam pewne obawy związane z parkowaniem. Od samego początku żwirowej drogi stoją zakazy postoju. Nie wiem też, jak daleko uda mi się podjechać samochodem. Kręta droga prowadzi w las, wspinając się po północnych stokach gór. W końcu dojeżdżam do szlabanu. Mam jednak szczęście - tuż przed nim małe rozszerzenie, stoi zaparkowanych kilka samochodów, jest jeszcze miejsce na dwa. Co ważne - niebieska tablica z białą literą "P". W tej sytuacji parkuję, przygotowuję plecak i ruszam w trasę, obchodząc szlaban.









Miejsce, do którego dojechałem, nazywa się Klammbrückl. Już w samej nazwie zawarta jest podpowiedź - Mostek w Kanionie. Faktycznie przechodzi się nad potokiem, odbijającym się od skalnych ścian, które na koryto zostawiły przestrzeń miejscami węższą od jednego metra.
Potem zbocza łagodnieją i dolina Kerschbaumertal odrobinę się rozszerza. Nadal jednak mam częstą okazję zaglądać w kolejne boczne, wąskie żleby.

Trafia się również wodospad całkowicie zawarty w pionowej szczelinie, niczym w kominku.
W międzyczasie zyskuję wysokość, a dolina zaczyna się bardziej rozszerzać.









Poniżej skalnych ścian trafia się miejsce już nie tylko dla lasu, ale również dla pastwisk. W przedzie widoczna już główna grań Lienzer Dolomiten ze szczytem Weittalspitze; daje się dostrzec również budynek schroniska należącego do ÖTK - Austriackiego Klubu Turystycznego.









Krótko przed schroniskiem odchodzi w lewo skrót do szlaku, który prowadzi przez przełęcz do sąsiedniej doliny. To moja trasa, a więc biorę ten skrót.

Franz napisał(a):

Wspaniałe

Wygląda jak wystający z wody , zastygły w ruchu pysk ogromnej , uśmiechniętej , kamiennej orki . . .


Pozdrawiam
Piotr

Faktycznie inne - te już bardziej Tatrzańskie, a raczej Alpejski standard.
Ale to nie znaczy oczywiście, że nie warte odwiedzin.

Kurcze, Piotrze, a ja tej orki jakoś nie chwytam. .. może chwilowe tylko ...

Crayfish napisał(a):
Kurcze, Piotrze, a ja tej orki jakoś nie chwytam. .. może chwilowe tylko ...

Pod piargiem, pod górą. Ale skojarzenie

Crayfish napisał(a):Kurcze, Piotrze, a ja tej orki jakoś nie chwytam. .. może chwilowe tylko ...

To inaczej - jak skiba po orce


Lemiesz-gigant

Ja bym raczej na gigantyczną ośmiornicę wyglądającą z wody postawił.

Crayfish napisał(a):Ja bym raczej na gigantyczną ośmiornicę wyglądającą z wody postawił.

Bardziej kalmar

I zrobił się jak najbardziej "cro -wątek" No, nie licząc orki

Ja także mam skojarzenia tatrzańskie. Ta orka przypomina mi taki "nadmuchany" Kościelec

Nie spodziewałem się, że ta jedna skała tak rozbudzi Waszą wyobraźnię. Ale - cieszy mnie to. Ja bym pewnie nie zwrócił uwagi na żadne podobieństwa.
Na tym pierwszym odcinku trasy najbardziej podobały mi się wąskie przesmyki - czy to na samym starcie, pod nogami, czy później, w skalnych szczelinach. Zwłaszcza ten próbujący się ukryć wodospad utkwił mi w pamięci.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):przedmieściach Brixen (Bressanone) skręcam na wschód w Pustertal..... Przejeżdżam wzdłuż północnej granicy Dolomitów,

... pokonywaną przez nas wielokrotnie.

Franz napisał(a): ... granicę austriacką i tuż przed Lienz

Też się nam tam podoba ... ale ten odcinek zawsze "biegiem".
Obliczyłem, że przez Lienz jechaliśmy już siedem razy.

Chętnie więc wreszcie ... się z Tobą tam zatrzymałem.

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):przedmieściach Brixen (Bressanone) skręcam na wschód w Pustertal..... Przejeżdżam wzdłuż północnej granicy Dolomitów,

... pokonywaną przez nas wielokrotnie.

Parę razy jechałem tamtędy w momencie zachodu słońca. Ale zawsze brakło małego choćby niby-parkingu na poboczu, by się na moment zatrzymać i uwiecznić te chwile...

mariusz-w napisał(a):Obliczyłem, że przez Lienz jechaliśmy już siedem razy.

Ja nie liczyłem. Będzie tego kilkadziesiąt.

Pozdrawiam,
Wojtek

Podchodzę stromą ścieżką i wkrótce osiągam Kerschbaumertörl - przełączkę w bocznym grzbiecie rozdzielającym doliny Kerschbaumer oraz Laserzbach.
Tuż nad przełączką sterczy wspaniały skalny ząb, a pod nim biegnie ścieżka w stronę głównej grani Lienzer Dolomiten. Po drugiej stronie przełęczy widać w dole drogę do schroniska Karlsbader, a ponad nią Laserzwand - potężną formację, kończącą kolejną boczną grań.









Widok z przełęczy na Teplitzer Spitze, który rozbudzał ostatnio wyobraźnię, ostatnie spojrzenie za siebie - w kierunku zamknięcia doliny, którą jeszcze przed chwilą szedłem i już poświęcam uwagę na szczyty po przeciwnej stronie. Przynajmniej z niektórymi z nich wiążę bliskie plany.