Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Franz napisał(a):Odnajduję szlak i ruszam w drogę powrotną.

Latareczkę masz

pzdr

Franz napisał(a):Wolnym krokiem docieram na szczyt Hochstaufen - ...
Pstrykam sobie fotkę w promieniach zachodzącego słońca.

Piękna fotka na szczycie ...
... ciekaw jestem tego zejścia po zachodzie słońca.

Ps.
Gratulacje dla Córy.
Oglądałem kiedyś filmiki na YT z takich wypraw do ABC.
Ciekawie, interesująco - tylko daleko i wysoko.

pozdrawiam.

longtom napisał(a):Latareczkę masz

Nie wychodzę w góry bez czołówki.

mariusz-w napisał(a):... ciekaw jestem tego zejścia po zachodzie słońca.

Noo... ciemno było, więc i fotek nie będzie.

mariusz-w napisał(a):Gratulacje dla Córy.
Oglądałem kiedyś filmiki na YT z takich wypraw do ABC.
Ciekawie, interesująco - tylko daleko i wysoko.

Na szczęście nie było takiej katastrofy, jak wtedy, gdy Robert tam zginął, ale ponoć kilka śmiertelnych przypadków i w tym terminie się przydarzyło...

Pozdrawiam,
Wojtek

Mariusz ma rację - trasa to bardzo enigmatyczne określenie dla tej "ścieżki"
Za to ujęcie cienia góry niezwykłe.
Wiedziałeś o tym wcześniej czy dostałeś prezent?

Gratulacje dla córki. Mieliśmy być tak w tym roku. Dokładnie wtedy, gdy spadł śnieg. Nie zdążyliśmy z biletami...
Mój kolega na szczęście wrócił. Milczący.

Ja sobie (chyba) już odpuściłem Himalaje.
Skoro obok są Alpy ...

Pozdrawiam.
P.

plavac napisał(a):Za to ujęcie cienia góry niezwykłe.
Wiedziałeś o tym wcześniej czy dostałeś prezent?

O cieniu Wielkiej Góry?
Nie, to niespodzianka.

plavac napisał(a):Nie zdążyliśmy z biletami...
Mój kolega na szczęście wrócił. Milczący.

Nie znasz dnia, ni godziny...

plavac napisał(a):Ja sobie (chyba) już odpuściłem Himalaje.
Skoro obok są Alpy ...

Mnie już dawno wysokość przestała rajcować...

Pozdrawiam,
Wojtek

Mija akurat ósma wieczorem i zachodzące słońce roztapia się w mgiełkach ponad Chiemsee.

Gdzie Ty dzisiaj będziesz spać, Wojtku ... ?
Poza tym, że we własnym łóżku.

Dobranoc!
P.

plavac napisał(a):Gdzie Ty dzisiaj będziesz spać, Wojtku ... ?

Jeśli przyhaczę o jakiś korzeń, to... w kosodrzewinie.

Nieee... no - wygodnie, w samochodzie. Tylko trzeba tam jeszcze jakoś dotrzeć...

Pozdrawiam,
Wojtek

Zależy mi na tym, żeby wydostać się z terenu skalistego póki jeszcze cokolwiek widać. Gnam więc szybko w dół, zachowując przy tym jednak niezbędne minimum ostrożności. Do minimum ograniczam również przystanki na fotki - zresztą, po chwili nie ma już warunków ku temu i mogę uznać, że właśnie zrobiona fotka jest już tą ostatnią dzisiaj.

Priorytetem staje się dotarcie do terenów zielonych.

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Gdzie Ty dzisiaj będziesz spać, Wojtku ... ?

Jeśli przyhaczę o jakiś korzeń, to... w kosodrzewinie.

Nieee... no - wygodnie, w samochodzie. Tylko trzeba tam jeszcze jakoś dotrzeć...

Pozdrawiam,
Wojtek

No, ale chyba dotrzesz? Bo trzymasz trochę w napięciu.... spiwór masz?

tony montana napisał(a):No, ale chyba dotrzesz? Bo trzymasz trochę w napięciu.... spiwór masz?

Jeszcze dziś wszystko się wyjaśni.

Śpiwór - oczywiście, że mam! W samochodzie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):No, ale chyba dotrzesz? Bo trzymasz trochę w napięciu.... spiwór masz?

Jeszcze dziś wszystko się wyjaśni.

Śpiwór - oczywiście, że mam! W samochodzie.

No pewnie! Po co taszczyć go nocą w górach ...

P.

plavac napisał(a):No pewnie! Po co taszczyć go nocą w górach ...

Po co komu śpiwór w nocy...

Pozdrawiam,
Wojtek

Udaje mi się nie zahaczyć o żadne przeszkody i w końcu docieram do lasu. Zapalam założoną już wcześniej czołówkę i nadal staram się nie tracić czasu, chociaż tempo mi odrobinę spada. Szlak, prowadzący do tej pory w kierunku północno-wschodnim, zakręca ostro na rozległych halach i wtedy docierają do mnie jakieś głosy. Wkrótce mijam ledwo wynurzające się z ciemności zabudowania - to Steineralm. Kilkoro młodych ludzi siedzi i popija piwko, a kiedy widzą moje światełko, wołają do mnie. Przystaję na chwilę, wymieniam kilka zdań i w efekcie... robię sobie przerwę.

Zasiadam do stołu i odpowiadam na lawinę pytań. Jestem pierwszym Polakiem, jakiego ci młodzi Niemcy w życiu spotykają i już to, samo w sobie jest okazją, żebyśmy spędzili trochę czasu razem przy piwku. A że jest na miejscu obecny bardzo ciekawy instrument i dziewczyna, potrafiąca na nim grać, to wkrótce popłyną miłe uchu dźwięki harfy...



Chciałoby się siedzieć tu długo, ale... obowiązki wzywają. Żegnam si z towarzystwem i teraz już szeroką drogą schodzę w doliny. Kiedy poprzez gałęzie otwiera się widok na światła w dole, decyduję się pstryknąć jeszcze ostatnią fotkę.

Aparat podpieram na kamieniu zapasowym akumulatorkiem, ptaszek z obiektywu wylatuje i już pędzę dalej w dół. Po niecałym kilometrze przypominam sobie o zostawionym na kamieniu akumulatorku, więc następuje zwrot i człapanie w górę. Akumulatorek leży tam, gdzie leżał, zabieram go i z dodatkowym opóźnieniem docieram w końcu do samochodu. Jest bardzo późno, czuję spore zmęczenie i kiełkują we mnie wątpliwości w kwestii jutrzejszego dnia. Najlepiej byłoby odpocząć po takim dniu.
Cóż, ścielę samochód i kładę się spać. Jutro zobaczę, czy dam radę gdziekolwiek pójść...

Prześliczna ha, harfi, harfistka la la la la la ...
A może zamiast la la la - plum, plum, plum ?

Bardzo niecodzienne połączenie czołówki z harfą. Naprawdę prześliczne

Dobranoc, Wojtku.
Będę miał muzyczne sny ...