Alpejskie wędrówki i wspinaczki

mariusz-w napisał(a):... tylko jak opanować wyobraźnię.

Ważne, by ją mieć. Bo najgorzej, kiedy się idzie bez niej...

mariusz-w napisał(a):Taaa ... dobra rada ! ... właśnie widać jak często przez Ciebie jest stosowana.

Dlatego to podkreślam, żeby ktoś nie brał ze mnie wzoru.

Pozdrawiam,
Wojtek

Horyzonty mi się zdecydowanie poszerzają. Ale to jeszcze nie jest zupełny koniec ferraty.

Trasa prowadzi do skalnego kotła, przez który w poprzek przeciągnięta jest stalowa lina.

Franz napisał(a):Horyzonty mi się zdecydowanie poszerzają. Ale to jeszcze nie jest zupełny koniec ferraty.

Dwa zdjęcia "normalne"...
... a reszta to znowu chodzenie po tej "trakcji wysokiego napięcia".

Elektryzuje okropnie.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Horyzonty mi się zdecydowanie poszerzają. Ale to jeszcze nie jest zupełny koniec ferraty.

Dwa zdjęcia "normalne"...
... a reszta to znowu chodzenie po tej "trakcji wysokiego napięcia".

Elektryzuje okropnie.

pozdrawiam.

Dlatego ja wolę trzymać dystans .

mariusz-w napisał(a):Dwa zdjęcia "normalne"...
... a reszta to znowu chodzenie po tej "trakcji wysokiego napięcia".

Jakość fotek fatalna. Ale zaraz to skończę.

mysza73 napisał(a):Dlatego ja wolę trzymać dystans .

Bezpieczeństwo przede wszystkim.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przymierzam się z pewną obawą - czuję już zmęczenie - ale po poprzednich atrakcjach zabawa w linoskoczka nie przysparza mi większych problemów.





To już koniec ferraty - wychodzę na szerokie łąki. Niestety, trochę siąpi. A miało pod wieczór już być zupełnie pogodnie...

Wreszcie jakieś normalne widoki ,
ziemia na dole, niebo na górze .

mysza73 napisał(a):Wreszcie jakieś normalne widoki ,
ziemia na dole, niebo na górze .

I wilgoć w powietrzu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Zaczyna się jednak wyraźnie przecierać i na niebo wychodzi księżyc. Ścieżką docieram do szosy. Zostało mi teraz nudne deptanie asfaltem. Chyba, że...





Dociera do mnie warkot silnika samochodu za mną.

Franz napisał(a):Zaczyna się jednak wyraźnie przecierać i na niebo wychodzi księżyc. Ścieżką docieram do szosy. Zostało mi teraz nudne deptanie asfaltem.

Nudne ,
no wiesz co ,
wreszcie jest pięknie .

mysza73 napisał(a):Nudne ,
no wiesz co ,
wreszcie jest pięknie .

Na rower.
Albo - dla załogi Jeepa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Samochód się przy mnie zatrzymuje

- Podwieźć?
- Chętnie - cieszę się.

Już po ósmej, a deptanie asfaltem nie należy do moich ulubionych zajęć.
Dwóch facetów w środku; padają tradycyjne pytania, również o planowany nocleg. Tu staram się wybrnąć nieco okrężną drogą - wolę nie informować, że sypiam gdzie popadnie.
Zwożą mnie na dół i na pożegnanie kierowca zostawia mi wizytówkę.

- Gdybyś miał jakieś problemy, daj znać.

No cóż, mam nadzieję, że żadne problemy mnie nie czekają. Zrzucam plecak, zmieniam buty, otwieram piwko i ruszam w drogę. Dziś już nie dojadę na miejsce planowanej jutrzejszej wycieczki, ale przynajmniej odrobinę w tym kierunku podciągnę. W efekcie dojeżdżam już po zmroku do jeziora św. Wolfganga i ustawiam się na małym pustym parkingu. Pstrykam nawet fotkę przed snem, ale wychodzi bardzo niewyraźnie. Cóż, może rano lepiej mi się to uda.

A teraz już zasypiam, ciesząc się z przejścia jednej z najciekawszych swoich ferrat. Mam tylko nadzieję, że pogoda w najbliższych dniach będzie przyjemniejsza...

Korzystając z podanego kiedyś przez Mariusza linku, mapka Kompasu:

Nowy dzień

Rano wstaję, kiedy zaczyna się większy ruch samochodowy. Zwijam majdan, a przed ruszeniem w drogę uwieczniam Sankt-Wolfgangsee.





Odjeżdżam w kierunku Salzburga, gdzie skręcając na południe docieram do granicy. Austria zostaje za mną, a ja wjeżdżam do Berchtesgadenerland w Bawarii. W pierwszej wsi po niemieckiej stronie - Marktschellenberg - odbijam do przysiółka Ettenberg.