Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Zanim jednak założę te rakiety, garść fotek z początkowej fazy podejścia. Pierwsze cztery - jak łatwo się domyślić - autorstwa Bercika.

Fantastyczne klimaty!
Jak zawsze, zresztą

Widać, że wiosna. Bercik zdjął czapkę ...

Pozdrawiam.

plavac napisał(a):Widać, że wiosna. Bercik zdjął czapkę ...

Mimo, że to prawie początek zimowego sezonu alpejskich wędrówek (przeciętnie trwa od połowy marca do końca maja), to jednak kiedy nie ma siarczystych mrozów, na podejściach potrafi się ciepło zrobić...

Pozdrawiam,
Wojtek

Chyba wybieram najmniej odpowiedni moment; właśnie zaczyna się dosyć stromy trawers i próbuję się nim wznosić wzdłuż śladów narciarzy. Niestety, zbyt duże nachylenie i obsuwam się. Nie mam wyjścia. Ostrożnie obniżam się do niżej biegnących śladów rakietników, ostatnie kroki i nagły ślizg. Nic to, otrzepuję spodnie i teraz już spokojnie do góry. Do nieczynnego w zimie schroniska Defregger Haus docieram znacznie później niż Bercik. Dziś ja niosę linę; trochę mnie korci, żeby zaproponować zmianę - mamy już połowę wysokości. Ale nie - dam sobie radę, mamy jeszcze sporo czasu.

Ale sniegu!!
Pierwsza fota zabojcza

Zdecydowanie wolę góry bez śniegu , ale widoki piękne i tych sobie nie odmówię


Pozdrawiam
Piotr

tony montana napisał(a):Ale sniegu!!
Pierwsza fota zabojcza

Dobry fotograf.
A jaki model!

piotrf napisał(a):Zdecydowanie wolę góry bez śniegu , ale widoki piękne i tych sobie nie odmówię

Reprezentujemy identyczne podejście.

Pozdrawiam,
Wojtek

Po odpoczynku w Winterraum'ie (pomieszczenie zimowe) czas w dalszą drogę. Chmury przesłaniają cały widok. Czy jest sens pchać się dalej? Może zostawić Venedigera na jutro?..
Nie! Może pogoda się jeszcze poprawi. Podchodzimy na małą przełączkę. Teraz długi paski trawers, po czym dalsza trasa ginie we mgle. Wiemy, że od tej chwili pod nami szczeliny. Wiązać się?.. Chwila rozważań - teren sprawia dosyć bezpieczne wrażenie. Żadnych zespołów linowych też nie widać. Lina zostaje w plecaku, w rękach nadal kijki zamiast czekana. Wkraczamy w zupełnie biały świat.











Po odpoczynkowym trawersie mozolimy się na zakosach wyprowadzających na Rainertörl. Po drodze mijamy siedzącego narciarza.

- Nie zimno tak Panu?
- Nie chce mi się w tych chmurach. Czekam, aż się to rozwieje.

My nie czekamy. I słusznie - powyżej coś zaczyna się przerywać. I nagle pojawia się przed nami śnieżny szczyt Wielkiego Wenecjanina a w tyle zaczyna się otwierać daleki widok na wschód.

Upartym szczęście sprzyja !

Ale pięknie!
Odsłoni się też na południe?
Zobaczymy ... Dolomity ?

Pozdrawiam.

plavac napisał(a):Zobaczymy ... Dolomity ?

Wydaje mi się, że nie. Ale nie sprawdziłem tego teraz.

Mam problemy z obrabianiem tych fotek. Program graficzny robi mi z nich praktycznie czarno-białe, więc próbuję kombinować na własną rękę. Do tego jakieś drobne linie poziome się pojawiają.
Pierwszy raz oglądam te fotki po obróbce - przedtem były po prostu takie, jakie wyszły z aparatu. Sam nie wiem, które lepsze...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Pierwszy raz oglądam te fotki po obróbce - przedtem były po prostu takie, jakie wyszły z aparatu. Sam nie wiem, które lepsze...

Znam problem. Nie przejmuj się. Nastrój oddają, to najważniejsze.
Pozdrawiam.

plavac napisał(a):Znam problem. Nie przejmuj się. Nastrój oddają, to najważniejsze.

Może będą lepsze, kiedy się mgła rozwieje.

Pozdrawiam,
Wojtek

Z pozycji Bercika wychodzenie gór z mgły wyglądało tak:











Ja w tym czasie jestem już odrobinę wyżej.

plavac napisał(a): Nastrój oddają, ...

... prawda !

pozdrawiam.

Franz napisał(a):
Mam problemy z obrabianiem tych fotek. Program graficzny robi mi z nich praktycznie czarno-białe, więc próbuję kombinować na własną rękę.

Dużo fotek jest OK.

Ale jak masz ochotę się pobawić to spróbuj na krzywych zdjąć trochę niebieskiego, albo z temp. barwową popróbuj.
Z filtrem ocieplającym można też kombinować.

Byle delikatnie.

pzdr