Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Można by cały dzień spędzić na wędrówce przez ten martwy płaskowyż. Mój dzień jednak już zmierza ku końcowi. Zawracam w kierunku Klinserscharte.









Wkrótce pokazuje się życie...

Iwona Baśka napisał(a):

Franz napisał(a):Prawie nikt stamtąd nie wraca...

Powiało grozą

Gdyby nie to, że pojawiło się to bujne życie na tle skalnych piramid, uciekłbym z tego wątku i nie wracał

Z ulgą - pozdrawiam

Franz napisał(a):Wkrótce pokazuje się życie...

Piękne , wyraźnie widzę dwie

A poważnie - jest coś magicznego w tym surowym krajobrazie


Pozdrawiam
Piotr

plavac napisał(a):Gdyby nie to, że pojawiło się to bujne życie na tle skalnych piramid, uciekłbym z tego wątku i nie wracał

No to - uciekamy!

piotrf napisał(a):A poważnie - jest coś magicznego w tym surowym krajobrazie

Tam pojęcie cywilizacji zdaje się być tak odległe, jakby to była inna planeta...

Pozdrawiam,
Wojtek

Wkrótce spotykam i czworonożne życie, obserwujące mnie czujnie. Mijam rozstaja, skąd można pójść na Spitzmauer, a za nimi otwiera się już widok na zasłaną piargami dolinkę, oddzielającą mnie od Klinserscharte.

Czworonożne też ucieka ...
Nie ma się czym pożywić, biedactwo ...
Samymi widokami się nie da ...

Pozdrawiam !

plavac napisał(a):Czworonożne też ucieka ...
Nie ma się czym pożywić, biedactwo ...
Samymi widokami się nie da ...

Trafia się również życie, które właśnie widokami się żywi. Nie licząc prowiantu targanego w plecaku na grzbiecie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na Klinserscharte wszystko się zmienia. Pojawia się zieleń...

Franz napisał(a):Trafia się również życie, które właśnie widokami się żywi...

W Australii żyje ponoć taka Pani, co kilkanaście lat już nie je, pije tylko wodę, a energię czerpie wprost ze słońca.
Jak nic nadawałaby się, by zamieszkać w tych okolicach
Choć może za dużo tej zieleni po drugiej stronie przełęczy ... ....

Bywało w górach, że wędrowałem od rana do wieczora o wodzie z potoków. Jadłem dopiero w schronisku.
I to jest prawda, co napisałeś - żywiłem się widokami, bo przecież w schronisku tych już nie ma

Pozdrawiam!

plavac napisał(a):W Australii żyje ponoć taka Pani, co kilkanaście lat już nie je, pije tylko wodę, a energię czerpie wprost ze słońca.

I głowa jej się obraca, jak słonecznikowi - za słońcem...

plavac napisał(a):Bywało w górach, że wędrowałem od rana do wieczora o wodzie z potoków.

Jakoś tak mi się przypomniało, jak nabierałem ciurkającą po kamieniu wodę, starając się nie nabrać do butelki kijanek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zerkając w lewo na Großer Priel z widocznym krzyżem na wierzchołku, szybko schodzę do schroniska. Pora oblać piękną trasę, ostatnią alpejską trasę tego sezonu. Przy piwku na tarasie słyszę rozmowę Słowaków przy sąsiednim stoliku. Nie odmówię sobie możliwości pogawędki z południowymi braćmi.

- Witajcie Povazscy Bystricanie!

Zdziwionym Słowakom wyjaśniam, że widziałem rejestrację wozu na dole. Oni z kolei zachwalają podającą w tym lokalu Polkę. Rzeczywiście, wkrótce i ona się pojawia z pytaniem:

- Co Ty tych Słowaków tak bajerujesz?..













W ogólnej wesołości, przy kolejnych piwkach czas płynie szybko. Dostrzegam znajomą dwójkę z ferraty, jak schodzą z gór i również zasiadają przy jednym ze stolików. Krótko po tym, jak kończą swoje piwka i schodzą, zaczynam się zbierać i ja. Słowacy będą tu nocować, ale mój hotel czeka na parkingu. Żegnam miłe towarzystwo i ruszam na ostatni fragment ostatniej drogi.

Franz napisał(a):Zerkając w lewo na Großer Priel z widocznym krzyżem na wierzchołku

Ja od wczoraj też "jestem" w Alpach ,
co prawda w troszkę innym rejonie, ale też jedną trasę mam z krzyżem .

mysza73 napisał(a):Ja od wczoraj też "jestem" w Alpach ,
co prawda w troszkę innym rejonie, ale też jedną trasę mam z krzyżem .

Każdy swój krzyż niesie...


Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):I głowa jej się obraca, jak słonecznikowi - za słońcem...

Musi tylko uważać na "postrzał", bo wtedy groziłaby jej śmierć głodowa ...

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Bywało w górach, że wędrowałem od rana do wieczora o wodzie z potoków.

Jakoś tak mi się przypomniało, jak nabierałem ciurkającą po kamieniu wodę, starając się nie nabrać do butelki kijanek.

No pięknie ! To, że Bea pozostała z Tobą po tej wyrypie, to wspaniałomyślne -
ale czy nie chwyciła jakiejś ameby ... ....

Litość to rzeczywiście mało sympatyczne uczucie. A gdyby tak zastąpić je ... miłosierdziem ?

Marzyłem o Korsyce przez wiele lat. Teraz marzę, my mieć czas na wędrowanie tymi szlakami wirtualnie.
Kiedyś się zbiorę ! Kiedyś ...

Pozdrawiam

plavac napisał(a):No pięknie ! To, że Bea pozostała z Tobą po tej wyrypie, to wspaniałomyślne

Niezastąpiona dziewczyna.

plavac napisał(a):Litość to rzeczywiście mało sympatyczne uczucie. A gdyby tak zastąpić je ... miłosierdziem ?

Chyba jest zbyt późno, bym potrafił skojarzyć, o co chodzi.

plavac napisał(a):Marzyłem o Korsyce przez wiele lat. Teraz marzę, my mieć czas na wędrowanie tymi szlakami wirtualnie.
Kiedyś się zbiorę ! Kiedyś ...

Zostanie dla potomnych...

Pozdrawiam,
Wojtek