Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Ścieżka ( gdzieniegdzie zanikająca ) wydaje się rzeczywiście bardzo przyjazna
Zastanawiam się, czy gdzieś jest jeszcze haczyk ...

Widoki - zniewalające ...

Może tam pójdę kiedyś ...
Ech

plavac napisał(a):Ścieżka ( gdzieniegdzie zanikająca ) wydaje się rzeczywiście bardzo przyjazna
Zastanawiam się, czy gdzieś jest jeszcze haczyk ...

Niczego małym drukiem nie ma.

Pozdrawiam,
Wojtek

plavac napisał(a):
Widoki - zniewalające ...

Zniewalające !

pozdrawiam.

na pierwszym zdjęciu w ostatnim poście, zarysowana piękna dolina- klasyczne U, musiał raczej symetrycznie schodzić lodowiec...

mariusz-w napisał(a):

plavac napisał(a):Widoki - zniewalające ...

Zniewalające !

Nie zgłaszam zastrzeżeń.

te kiero napisał(a):na pierwszym zdjęciu w ostatnim poście, zarysowana piękna dolina- klasyczne U, musiał raczej symetrycznie schodzić lodowiec...

Książkowy przykład.

Pozdrawiam,
Wojtek

Poświęcam odrobinę czasu i uwagi maleńkim kwiatuszkom, którym wysokość trzech tysięcy metrów nie straszna.













I wtedy - niczym Struś Pędziwiatr - mija mnie jakaś dziewczyna, pozdrawiając w przelocie.

Franz napisał(a):
I wtedy - niczym Struś Pędziwiatr - mija mnie jakaś dziewczyna, pozdrawiając w przelocie.

Pewnie chciała być pierwsza na tej drabinie .

mysza73 napisał(a):Pewnie chciała być pierwsza na tej drabinie .

Była jak strzała - gdyby nie jej pozdrowienie, usłyszałbym pewnie tylko świst powietrza.

Pozdrawiam,
Wojtek

Strusie Pędziwiatry tak mają Świszczą w przelocie
Może spieszyła się na autobus ?
Bo chyba nie na pociąg ?

Pozdrawiam kwieciście

plavac napisał(a):Strusie Pędziwiatry tak mają Świszczą w przelocie
Może spieszyła się na autobus ?
Bo chyba nie na pociąg ?

Obstawiam, że o trolejbus jej chodziło.

Pozdrawiam,
Wojtek

Postanawiam skorzystać z okazji - przy moich samotnych wędrówkach to gratka, mieć ludzką sylwetkę na tle surowego górskiego krajobrazu. Skoro idzie w tym samym kierunku i do tego całkiem żwawo - ruszam za nią.









Wkrótce się jednak okazuje, że nie jest to wcale łatwe zadanie. Mimo iż wyciągam kopyta tak szybko, jak tylko potrafię, nie potrafię pogodzić utrzymywania stałego dystansu z jednoczesnym robieniem zdjęć. Gdy tylko zatrzymuję się na moment, by wyciągnąć aparat, wycelować i nacisnąć spust migawki, dziewczyna oddala się błyskawicznie. Pędzę więc znowu za nią, powolutku zmniejszając dzielącą nas odległość.

Nie o to chodzi, by złapać króliczka, ale by gonić go. Ten króliczek jednak jest dla mnie odrobinę zbyt zwinny...

plavac napisał(a):Może spieszyła się na autobus ?
Bo chyba nie na pociąg ?

Franz napisał(a):Obstawiam, że o trolejbus jej chodziło.

Wy się śmiejecie, ale ja kiedyś miałem całkiem podobną sytuację. Mianowicie wędrowaliśmy Czerwonymi Wierchami, a później w drodze powrotnej odbiliśmy jeszcze na Giewont. Przez większą część trasy towarzyszyła Nam zakonnica ubrana normalnie w habit. Pędziła niemiłosiernie. Prawie na równi z Nami. I podchodząc pod Giewont, jakiś zdyszany facet się jej zapytał "Jezu, a gdzie siostra tak pędzi". Na co krótko odpowiedziała "A bo się na mszę spieszę" i pognała dalej. Do dzisiaj towarzyszy mi uśmiech na twarzy za każdym razem jak sobie tą sytuację przypomnę

blackmore2k3 napisał(a):towarzyszyła Nam zakonnica ubrana w habit <...> krótko odpowiedziała "A bo się na mszę spieszę"

Nie zadrżeliście z trwogi? Może to msza za tych, co z gór nie powrócili...
Dzwony już biły?...



Pozdrawiam,
Wojtek

Nic z tych rzeczy. Siostra była nad wyraz pogodna i uśmiechnięta

blackmore2k3 napisał(a):Nic z tych rzeczy. Siostra była nad wyraz pogodna i uśmiechnięta

Na szczęście miała blisko - pewnie na Kalatówki
Struś/Króliczek miał trochę dalej w doliny ...

Nie martw się, Wojtku ! I tak dotrzymywałeś jej kroku w pięknych pozach

Pozdrawiam