Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Wspaniały widok jest mi oferowany, kiedy obłoki rozsuwają się na tyle, by ukazać w pełni trasę, którą dotarłem na szczyt.
Oby się szybko okazało, że Bercik wciąż podąża tą trasą. Oby tu wreszcie stanął obok mnie...





I... wreszcie!
Jest!
Ufff...

No, dobra, nie ma wiele czasu. Zgodnie z planem mieliśmy teraz ruszyć bardzo wymagającą Granią Jubileuszową, w połowie ją przerwać i zejść do schroniska, by następnego dnia na nią wrócić i kontynuować piękną graniówkę. Teraz jest już na to za późno. Jest 16:30. Ostatni turyści schodzą z gór. Ze szczytu możemy zejść wprost do schroniska, ale przecież nie tak miało być...
Za późno...

Za późno? Noo... za późno. W zasadzie...

Nie mogę się pogodzić z myślą, że stracę tę wspaniałą grań. Jednak jest trochę zbyt późno nawet jak dla mnie, że o moim zmęczonym kompanie nie wspomnę. Ale...

Jest jedno wyjście. Może niezbyt rozsądne, ale... czy ja grzeszę nadmiernym rozsądkiem?..
Różne grzechy można mi zarzucić, ale - nie to!

Zapada decyzja. Bercik zejdzie doliną do schroniska. Załatwi noclegi dla nas dwóch, a ja...
Ja spróbuję przed zmrokiem zrobić zaplanowany fragment trasy.
Bywaj! Do zobaczenia w schronisku.





Ruszam na Jubiläumsgrat.
Od razu wszystko się zmienia. Cały gwar zostaje za mną. Znowu jestem sam na sam z górami...

Franz napisał(a): Znowu jestem sam na sam z górami...

... znaczy się w swoim żywiole !

Widok na ostatniej fotce ... bajka !

Ładnie,że poczekałeś.
Ale nie mogę nie zapytać - spod jakiego Ty znaku zodiaku jesteś, Wojtku

Pozdrawiam

No właśnie ciekawe.

mariusz-w napisał(a):Widok na ostatniej fotce ... bajka !

Moim faworytem z ostatniej paczki jest druga fotka.

plavac napisał(a):Ładnie,że poczekałeś.

Tak się umówiliśmy, więc innej opcji nie bylo. Ewentualnie, mógłbym wracać, żeby sprawdzić gdzie mój kompan zabawił.

plavac napisał(a):Ale nie mogę nie zapytać - spod jakiego Ty znaku zodiaku jesteś, Wojtku

darek1 napisał(a):No właśnie ciekawe.

A ma to coś z wyprawą wspólnego?
Ale chyba już to widać - jestem spod znaku samotnego wilka.
A tak naprawdę to małpa. Chińska.

Nie o to chodziło? OK - topola. Celtycka.

A jeszcze według zoodiaku, to lew.

Pozdrawiam,
Wojtek

Obłoki przewalają sie przez grań, to wszystko przesłaniając, to znów otwierając okna na górski świat.

Piękne widoki
Ojjj ... Bercik sporo stracił.
Całe szczęście, że takie piękne zdjęcia porobiłeś.
Roślinka cudna i rośnie prawie w niebie.

pozdrawiam.

A jakby tak olać tzn. zlekceważyć lęk wysokości i zobaczyć to na własne oczy...

Jak dożyję osiemdziesiątki to pójdę, wtedy będzie mi ganz egal

Pozdrawiam

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Ale nie mogę nie zapytać - spod jakiego Ty znaku zodiaku jesteś, Wojtku

darek1 napisał(a):No właśnie ciekawe.

A ma to coś z wyprawą wspólnego?
Ale chyba już to widać - jestem spod znaku samotnego wilka.
A tak naprawdę to małpa. Chińska.

Nie o to chodziło? OK - topola. Celtycka.

A jeszcze według zoodiaku, to lew.

Dodałbym jeszcze , że spod znaku górskiego bzika i bardzo dobrze ( dla nas też ) . Dzięki temu możemy podziwiać wspaniałe widoki z gór różnych bez odrywania doopy od fotela , albo zarazić się górami i wybierając te dla nas dostępne sprawdzić osobiście , czy Wojtek nie mydli nam oczu fotomontażem

Aguha napisał(a):A jakby tak olać tzn. zlekceważyć lęk wysokości i zobaczyć to na własne oczy...

Przypominasz mi mojego kolegę , który dał się namówić na wspólne wejście na Tarnicę , pomimo że trzeci stopień drabiny to dla niego już wysokość niepozwalająca oderwać rąk od drabiny
Bardzo mu się podobało , ale jak sam stwierdził - " To tylko Bieszczady ". Tatrami też dał się zarazić . . .
Minęło sporo czasu od wspólnego bieszczadzkiego spaceru , ale jego niedawne stwierdzenie - "W Tatrach wszystkich tras nie zaliczyłem , ale nad tym pracuję" - chyba o czymś świadczy
A strach przed drabiną pozostał


Pozdrawiam
Piotr

Aż tak źle ze mną nie jest, pochodziłam trochę po górach, byłam nawet na Rysach - no dobra od słowackiej strony, bo jest łatwiej, ale ferraty są nie dla mnie, choć zawsze marzyłam o niebie od nogami. Podróżuję więc uczepiona wojtkowego plecaka

Pozdrawiam
Agata

Aguha napisał(a):. . .

To może skok ze spadochronem ( choćby z instruktorem ) głową w dół spełni Twoje marzenia


Pozdrawiam
Piotr

Mam powierzać życie kawałkowi szmaty???? O nie, nie, nie!
A poważnie, mówiąc kolokwialnie .... bym się ze strachu

My tu gadu, gadu o pierdołach a gdzie Wojtek?

Pozdrawiam
Agata

mariusz-w napisał(a):Roślinka cudna i rośnie prawie w niebie.

Tak jakoś przed obiektyw w ostatniej chwili wskoczyła.

Aguha napisał(a):A jakby tak olać tzn. zlekceważyć lęk wysokości i zobaczyć to na własne oczy...

Nic na siłę. Ale jeśli korci, to warto spróbować. Zwłaszcza, jeśli nawet w Tatrach dałaś radę.

piotrf napisał(a):To może skok ze spadochronem ( choćby z instruktorem ) głową w dół spełni Twoje marzenia

A to z kolei mnie - ta głowa w dół - zdecydowanie by nie odpowiadało...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dla Twojego spokoju dodam , że mimo skoku głową w dół , ląduje się na nogi . . . przeważnie


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Dla Twojego spokoju dodam , że mimo skoku głową w dół , ląduje się na nogi . . . przeważnie

Ja odplywałem nawet w trakcie zwisu przerzutowego na WF.

Pozdrawiam,
Wojtek