Albania - spotkania z synami orłów - oraz Kosowo

WOW!!! Albania! no nie,życia mi nie starczy ,żeby podążyć Twoim śladem tu się wpisuję,żeby przeczytać koniecznie tę relację oraz mieć namiary na pozostałe,a trochę tego jest!jestem pod ogromnym wrażeniem .

andeo napisał(a):WOW!!! Albania! no nie,życia mi nie starczy ,żeby podążyć Twoim śladem tu się wpisuję,żeby przeczytać koniecznie tę relację oraz mieć namiary na pozostałe,a trochę tego jest!jestem pod ogromnym wrażeniem .

To tylko kwestia priorytetów w życiu.
Oraz ... odrobiny szczęścia.
Czego Ci życzę z całego serca.

Pozdrawiam,
Wojtek

dziękuję bardzo.

Podjeżdżam jak najbliżej twierdzy - przy parkingu dla niej przeznaczonym od razu podbiega w moją stronę jakiś chłopak. Mijam jednak to miejsce, pchając się wyżej. Niestety, tam już samochody blokują przejazd, zawracam więc i mijając parking widzę tego samego wyrostka, znów startującego w moją stronę. Znajduję sobie miejsce w bocznej uliczce i tu dopada mnie ten chłopak.

- Parking tu? - pyta.
- Dobre miejsce dla mnie - odpowiadam.

Ma wyraźnie zrezygnowany wyraz twarzy, bo tutaj nie wyciągnie ze mnie kasy. Ruszam piechotą w górę, zastanawiając się nad bezpieczeństwem zostawionego samochodu i kiedy dochodzę do małego rondka z rozstawionymi straganami, widzę trochę miejsca, które dałoby się zagospodarować.
Zawracam zatem, słysząc jak ktoś do mnie woła "kalaje", wskazując przy tym ręką w górę. Uśmiecham się, starając się gestem pokazać, że wiem i że wszystko gra.

Po chwili przestawiam wóz - w pobliżu straganów, ludzi i z dala od zawiedzionego chłopaka powinien być w miarę bezpieczny - i kieruję się do twierdzy.

Toż to raczej ... jeden wielki stragan



Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Toż to raczej ... jeden wielki stragan

A w tunelu to nawet... kryta hala targowa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Sprzedawcy zachęcają mnie do zakupów, nie są jednak zbytnio nachalni, za co jestem im w głębi duszy wdzięczny. Przechodzę przez tunel do środka, mijając po lewej paskudnie wyglądające muzeum Skanderbega i rozglądam się, wypatrując wzrokiem ciekawszych dla mnie obiektów.

Warte uwagi jest spojrzenie za siebie - usytuowana na górskim zboczu twierdza stanowi niezły punkt widokowy.

Zaraz jednak zwracam wzrok na teren ruin, gdzie przytulony do skały stoi maleńki budyneczek Baba-Maksurit - tekke bektaszytów.
Ruszam w górę, w stronę wieży zegarowej.

Interesująco wyglądają te fotki ... no chyba, że same wybierane

Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Interesująco wyglądają te fotki ... no chyba, że same wybierane

Były przyzwoite warunki - w miarę dobra widoczność, dochodziła szósta po południu - coś się tam dało jako tako uwiecznić.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przez dziurę w murze docieram pod samą wieżę - szkoda, że nie ma możliwości wejścia na górę. Zerkając na kuszące wyglądem skalne zerwy wzgórz ponad twierdzą, przechodzę w kierunku usytuowanych po drugiej stronie, schludnych zabudowań z restauracją czy kawiarnią - w każdym razie chwalą się pizzą.

Mnie jednak bardziej pociągają - wyglądające na znacznie starsze - ciągnące się poniżej wygładzonej nowoczesności zaułki.