Albania - spotkania z synami orłów - oraz Kosowo

DarCro napisał(a):Miejsce w cieniu dla autka się znalazło nawet ...

Dlatego się wepchałem pod sam mur. Słoneczko już przypiekało zdrowo...

Pozdrawiam,
Wojtek

Krata porządnie zamknięta - łańcuch, wielka kłódka - i podany numer telefonu, pod który należy dzwonić. No cóż, dzwonić nie będę - zaglądam do środka, ale zbyt wiele zaciekawiających obiektów nie widać. Chyba spróbuję pójść wzdłuż murów i może coś z tego wyniknie...

Zapewne znalazłeś dziurę w murze...

DarCro napisał(a):Zapewne znalazłeś dziurę w murze...

Nie będę ukrywał, że jej szukałem...

Pozdrawiam,
Wojtek

Fortyfikacja dobrze broni dostępu, a tam gdzie ząb czasu mocno dał się jej we znaki, obronę wspomagają współczesne sposoby w rodzaju wysokiego ogrodzenia z drutem kolczastym. Po chwili docieram do kolejnej bramy.

Lubię te albańnskie krajobrazy... Aż zatęskniłem...

DarCro napisał(a):Lubię te albańnskie krajobrazy... Aż zatęskniłem...

Ty stary wyjadacz albański już jesteś.
We mnie te krajobrazy tak głęboko, jak na przykład tureckie, jeszcze się nie wgryzły...

Pozdrawiam,
Wojtek

Również porządnie odcina dostęp do wnętrza - zapuszczam więc jedynie żurawia do twierdzy o ponad dwutysiącletniej historii. Iliryjska twierdza stała tu już bowiem w IV wieku przed naszą erą. W 213r. p.n.e. odwiedził ją bez zaproszenia Filip V Macedoński wraz ze swoją armią. Iliryjczycy ją ponownie odzyskali, ale już 45 lat później pojawili się Rzymianie, zaprowadzając swoje porządki. W czasie kampanii iliryjskiej Juliusz Cezar kazał ją przebudować i wzmocnić, nadając ówczesnemu Lissus status municipium. Twierdza pozostała ważnym elementem umocnień przez cały pozostały okres panowania Rzymian i potem Bizantyjczków.

Wojtku - muszę
to ostatnie zdecydowanie z innej bajki - ale rewelacja

Bea.ta napisał(a):to ostatnie zdecydowanie z innej bajki - ale rewelacja

Czasami się coś uda.

Pozdrawiam,
Wojtek

W średniowiecznej Albanii należała do rodu Dukagjinów, na ponad 50 lat opanowali ją Serbowie, następnie przejęli Wenecjanie. W 1444r. tu właśnie Skanderbeg powołał do życia Ligę Albańską, zaś po śmierci został w Lezhe pochowany. Kiedy przeszła pod władanie Imperium Otomańskiego, została najpierw spalona, ale wkrótce na rozkaz sułtana Selima I ponownie odbudowana.

Trzecie zdjęcie od tyłu w poprzednim jeszcze poście widać lagunę koło Shengjin.

DarCro napisał(a):Trzecie zdjęcie od tyłu w poprzednim jeszcze poście widać lagunę koło Shengjin.

Ano, we wcześniejszym też już była - stanowiła tło dla murów twierdzy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Obchodzę twierdzę z trzech stron - z czwartej urwisko nie zachęca do zamknięcia pętli. Cóż, to już wszystko. A że minęła trzecia po południu, to skorzystam z pięknego położenia tego miejsca i dobrodziejstwa cienia rzucanego przez wysoki mur, aby zrobić sobie tutaj kawę.

Przy kawie studiuję materiały, by ustalić marszrutę na najbliższe godziny. Moją samotność przerywa przybycie wozu na tirańskich numerach, z którego wysiada dwoje młodych ludzi. Dziewczyna zna odrobinę angielski, więc wywiązuje się krótka pogawędka, w trakcie której poznaję wymowę nazwy leżącego w dole miasta: lejże. Potem oni wracają, ja kończę w spokoju kawę, po czym zbieram się w dalszą drogę.
Zjeżdżam w dół i dzięki zupełnie dobrej szosie, w godzinę dojeżdżam do kolejnego punktu na mojej trasie. Kruje.