Albania - spotkania z synami orłów - oraz Kosowo

Franz napisał(a):

DarCro napisał(a):A niedźwiadek też Cię kiedyś pogonił?

Rzuć sobie okiem tutaj.

Ja bym tam nie robił zdjęcia, tylko od razu zmykał...
Ale widać masz mocniejsze nerwy.

DarCro napisał(a):Ja bym tam nie robił zdjęcia, tylko od razu zmykał...
Ale widać masz mocniejsze nerwy.

Sięgnąłem po aparat prawie natychmiast po tym, jak usłyszałem złowrogi ryk.
Po zrobieniu fotki - jak to się mówi - oddaliłem się spiesznie, acz z godnością.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pojawiają się kopczyki a mało wyraźna ścieżka doprowadza do miejsca, w którym kilka godzin wcześniej przecinałem grzbiet. Tu chwilę mitrężę, gdyż nie od razu ustalam właściwy kierunek dalszego marszu, a kiedy mi się to udaje, trafiam po kilku chwilach na rozstaja pod przełęczą Qafa Pejes. Stąd już wyraźną ścieżka, do tego oznakowaną szlakiem, zaczynam stromo schodzić w dolinę.

Jestem zmęczony, więc tempo mi znacznie spada, ale satysfakcja i widoki rekompensują wszystko. Gdy ląduję na dnie doliny, zaczyna się już zmierzchać. Idąc w tym kierunku, zauważam, ze szlak prowadzi bliżej koryta rzeki, niż droga, którą szedłem rano. Tym lepiej, gdyż muszę kiedyś tę rzekę przebyć. Niestety, w którymś momencie ścieżka kończy się raptownie urwiskiem – rzeka zabrała spory kawał łąki. Nie pozostaje mi nic innego jak podejść z powrotem do drogi. Dalej już bez żadnych wariantów docieram do zabudowań wsi, skręcam przez rzekę i pokonuję ostatnie tego dnia podejście.

Ładna ta chałupa na ostatnim zdjęciu.

DarCro napisał(a):Ładna ta chałupa na ostatnim zdjęciu.

W ostatnich poblaskach dnia...

Pozdrawiam,
Wojtek

Tu już jest zasięg w telefonie i dowiaduję się, że czeka mnie jednodniowe załamanie pogody. A miałem zamiar jutro zrobić znacznie krótszą wycieczkę - ot, taki spacer do jeziorek. W deszczu, czy nawet przy kiepskiej widoczności nie ma to najmniejszego sensu. Zatem pozostaje ewakuacja. Jednak zapadają już ciemności, a nie mam zamiaru forsować po nocy tej bardzo dla samochodu wymagającej drogi. Krótko mówiąc – będę musiał zanocować jeszcze tutaj, a rano wyjechać z Bjeshket e Namuna.







Docieram do samochodu mocno zmęczony. Sprawdzam czas – od wyjścia w góry minęło czternaście i pół godziny. Mam za sobą wyczerpującą trasę. Ale nie będę spał pod czyimś budynkiem. Łapię tylko za puszkę piwa, zmieniam buty i odjeżdżam, szukając równego miejsca obok drogi. Szybko takowe znajduję i rozkładam się na nocleg. W międzyczasie przejeżdża wolno w górę jedna ciężarówka, po czym zapada zupełna cisza. Powietrze zdaje się tkwić w bezruchu. Na tle ciemnego nieba zarysowują się granie i szpiczaste wierzchołki. Ogarnia mnie nastrój melancholii. Jestem tu zupełnie sam. W środku gór. Gór Przeklętych.

Franz napisał(a):Jestem tu zupełnie sam.

A wcale, że nie.


Faktycznie droga wymagająca (ostatnia fotka) ale pewnikiem ciekawa.
Ta ciężarówka też tędy jechała?

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):Faktycznie droga wymagająca (ostatnia fotka) ale pewnikiem ciekawa.
Ta ciężarówka też tędy jechała?

Nie, to była boczna droga. Wróciłem do główniejszej i to tamtą odbywa się ruch to Theth.

Pozdrawiam,
Wojtek

Takie boczne drogi często po deszczu zmieniają się w nieprzejezdne

Przeklęte , czy nie , góry piękne są


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Przeklęte , czy nie , góry piękne są

To moja druga wizyta w tych górach. Bardzo bym chciał, by nie była ostatnią.

Pozdrawiam,
Wojtek

piotrf napisał(a):Przeklęte , czy nie , góry piękne są

To prawda.
W tej scenerii (poprzednie strony) to takie "stalowe góry" ... aczkolwiek na szczęście ozdobione gencjanami i krokusami.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):W tej scenerii (poprzednie strony) to takie "stalowe góry" ... aczkolwiek na szczęście ozdobione gencjanami i krokusami.

Jesień też musi tam być piękna.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzień trzeci

Budzik mam nastawiony na piątą, ale kiedy dzwoni, czuję się zbyt rozbity, żeby się podporządkować rygorowi. Przedrzemuję jeszcze trzy kwadranse i w efekcie opuszczam moje miejsce noclegowe około szóstej rano. Nie zastanawiałem sie jeszcze nad programem tego dnia. Logicznie byłoby pojechać stąd do Kumani, żeby poznać jedną z najpiękniejszych atrakcji Albanii - kilkugodzinny przejazd promem po spiętrzonych wodach Drinu. Na to jednak jest zdecydowanie zbyt późno, więc muszę zupełnie inaczej ułożyć najbliższe plany. Zastanowię się przy śniadaniu, a na razie zaczynam podjazd na przełęcz.

Franz napisał(a):Ogarnia mnie nastrój melancholii. Jestem tu zupełnie sam. W środku gór. Gór Przeklętych.

Przeklęta samotność.

OT: Masz gdzieś jakieś relacje z Riły, Pirinu lub Rodopów?

DarCro napisał(a):OT: Masz gdzieś jakieś relacje z Riły, Pirinu lub Rodopów?

Jakoś do tej pory nie zmobilizowałem się do publikacji wspomnień z Bułgarii.
Czyżbyś coś planował?

Pozdrawiam,
Wojtek