ALBANIA - powrót na stare śmieci

Nie wiem.
Trzeba się zastanowić co robić.

Echhh....cudne te sikupanoramki. Jeszcze nie dotarłam do połowy relacji, a już muszę przyznać, że Twoje poczucie humoru ociera się o humoris causa.

A długo to potrwa? Bo ten tego ja w sierpniu jadę do Albanii

Paulka napisał(a):Echhh....cudne te sikupanoramki. Jeszcze nie dotarłam do połowy relacji, a już muszę przyznać, że Twoje poczucie humoru ociera się o humoris causa.

Przyjmuję zaszczytny tytuł z radością!

heca7 napisał(a):A długo to potrwa? Bo ten tego ja w sierpniu jadę do Albanii

Myślę, ze do sierpnia się namyślę.
W międzyczasie możesz zerknąć do drugiej mojej albańskiej relacji.

Postanawiam, że postraszę nocnego gościa. Otwieram bagażnik i głośno go spuszczam, a następnie trzaskam energicznie drzwiami. Bierzemy z Moja Lepszą latarki i z minutę chodzimy po obozowisku. Potem wyłączamy światła i siadamy cicho w namiocie. Nasłuchujemy.

Może po 10 a może po 20 minutach, słyszymy odgłos zapalanego auta, które przy zgaszonych światłach cofa się jakieś kilkadziesiąt metrów i ponownie gasi silnik. Uff, przestraszył się i postanowił oddalić – tak to interpretuję i oddycham z ulgą. Dobra, to znowu przez minutę hałasujmy i świecimy latarką.



Czuję, że napięcie ostatniej godziny napełnia mnie zmęczeniem. Niech się dzieje co chce: idziemy do namiotu i kładziemy się. Młotek i nóż kładę pod ręką

Rozumuję tak: że gościu który tu przyjechał, zna to miejsce, bo przybył kiedy już było ciemno i zjechał dlatego, że chciał przenocować, albo łowić ryby, albo uprawiać seks z dziewczyną. Nie zjechał tu dla nas, bo nie mógł nas wcześniej widzieć.

Może to tylko racjonalizacje w obliczu zagrożenia. Może są niewarte funta kłaków, ale niech się dzieje co chce. Cóż jesteśmy w stanie zrobić? Zmęczenie i stres robią swoje. Zasypiam sam nie wiedząc kiedy.

Rozumiem, że dopóki Stoch nie zdobędzie drugiego złota dalszej części nie będzie?

Ale jesteś wymagająca! Miała być następna część i jest!

No dobra, nie czepiam się Zdjęcie bardzo mi się podoba- drzewo przypomina bezgłową żyrafę albo jelenia z pięknym porożem
Pozdrawiam

Ciekawe co by napisał w relacji tamten gość. Może coś takiego: "Przyjechałem jak zawsze w wiadome miejsce, w wiadomym celu. Nagle zobaczyłem Polaków chodzących z młotkiem i latarkami. Przestraszyłem się i wycofałem kawałek. Może dadzą nam spokój."

heca7 napisał(a):drzewo przypomina bezgłową żyrafę albo jelenia z pięknym porożem

Też to tak widziałem.

Kolejny odcinek zapewne nieprędko, bo Imageshack nie pozwala ładować nowych zdjęć bez płacenia kasiorki. Zanim przeglądnę inne opcje, to dodatkowo czasu minie trochę...

K2 napisał(a):Ciekawe co by napisał w relacji tamten gość. Może coś takiego: "Przyjechałem jak zawsze w wiadome miejsce, w wiadomym celu. Nagle zobaczyłem Polaków chodzących z młotkiem i latarkami. Przestraszyłem się i wycofałem kawałek. Może dadzą nam spokój."

To byłby niezły trik narracyjny tak ropocząć kolejny odcinek.

Mogłoby też iść jakoś tak:
"Przyjechałem jak zawsze na ryby. Nieźle się wkurzyłem, bo znowu zobaczyłem tam jakiś Polaków kampujących na dziko. Juz chciałem iść do nich z pyskiem, ale jak facet ruszył w moja stronę z młotkiem i latarką, to wiałem gdzie pieprz rośnie. Jednak podczas cofania, nagle wrypałem się w drzewo.

Resztę nocy spędziłem w strachu z kluczem francuskim w ręce, dopóki nad ranem szwagier z holowaniem się nie pojawił...

DarCro napisał(a): Imageshack .

Ja bym ci polecał bezpłatny;

http://fmix.pl/

pzdr

DarCro, mistrzu złoty, nie trzymaj nas dłużej w niepewności, co było dalej, pls

Bo zacznę pisać ciąg dalszy za Ciebie...

DarCro napisał(a): Czuję, że napięcie ostatniej godziny napełnia mnie zmęczeniem. Niech się dzieje co chce: idziemy do namiotu i kładziemy się. Młotek i nóż kładę pod ręką

(...)

Może to tylko racjonalizacje w obliczu zagrożenia. Może są niewarte funta kłaków, ale niech się dzieje co chce. Cóż jesteśmy w stanie zrobić? Zmęczenie i stres robią swoje. Zasypiam sam nie wiedząc kiedy.

Ciąg dalszy może zacząć się np. od słów:

Obudził mnie błysk latarki prosto w oczy. Jakiś wąsaty typ szarpał mnie za ramię i wtedy odruchowo sięgnąłem po młotek... wąsacz był jednak szybszy i za chwilę leżałem już obrócony twarzą w dół, z ręką wykręconą na plecach, a na moim nadgarstku zatrzasnęły się kajdanki. Po chwili i na drugim, do kompletu.

A teraz formuła open dla innych użytkowników: kim był wąsaty typol z kajdankami? Dlaczego w tak specyficzny sposób okazał albańską gościnność naszemu koledze DarCro? I co wydarzyło się dalej...

BTW z fotkami już jakiś czas temu przesiadłem się z żaby na wklejanie zdjęć bezpośrednio do cropli. Tak jest szybciej, a poza tym znika problem ze zdjęciami, po których po jakimś czasie zostaje w relacji tylko ramka z tekstem "obrazek".

Witaj,

Kiedy "drgnie coś w rajstopach"?
Relacja jest dla mnie za-wo-do-wa! Lekkie i niezwykle barwne pióro podparte szeroką wiedzą, wybitnie. Niecierpliwie czekam na dalszą opowieść.

Ale mam poważny żal do Ciebie . Byłeś na tej samej plaży w Shengjin i nie przyszedłeś do mnie na piwo? Nie ładnie .

Pozdrawiam serdecznie

Dzięki za miłe słowa.
Powoli sie łamię, aby zebrać siły i kontynuwać, choć wiosna kusi pracą w ogrodzie i wycieczkami na rowerze zamiast siedzeniem przy kompie.

Co do plaży w Shengjin, to nie przyszedłem na piwo, bo piłem wspomniany już jogurt Dhale...

Jeśli wiosna kusi wycieczkami to pozostaje rower, namiot i… kierunek Albania .



Podziwiam tego Gościa co do wyboru miękkości i suchości podłoża (po sezonie), w znanej Tobie dobrze wschodniej Albanii.
Pewnie nie miał wyjścia a jogurt w tym wypadku nie rozgrzeje

Pozdrawiam