A jak Alaska

Na Santa Monica Pier można w zasadzie spędzić cały dzień. Jest tu gdzie zjeść, pobawić się, odpocząć... można też powędkować, albo posłuchać oldies i potańczyć


Jedna z restauracji...


Jest też posterunek policji...


Kalifornia to najbardziej ekologiczne miejsce na ziemi, więc również w Santa Monica nie mogło zabraknąć takich akcentów. Główną atrakcją Pacific Park jest Diabelski Młyn, przez Amerykanów nazywany swojsko Ferris Wheel.




Kilkanaście dni przed naszym przybyciem koło zostało wymienione na nowe, głównie z powodu nieustających konserwacji i malowania, spowodowanych solą morską i oceanicznym powietrzem. Przy tej okazji przede wszystkim podkreślano ekologiczność nowego koła, ponieważ jego oświetlenie jest realizowane w całości przy pomocy 160.000 diód LED. Stare koło miało tylko 3 kolory podświetlenia, na które składało się blisko pięć i pół tysiąca żarówek (prawie 2400 białych, po 1500 niebieskich i czerwonych). Nowe koło świeci ładniej, jaśniej, bardziej kolorowo, inteligentnie (np. serce na walentynki, amerykańska flaga na 4 lipca) i przede wszystkim oszczędniej Koło ma również swoje miejsce w przemyśle rozrywkowym i filmowym - jak dotąd "zagrało" w ponad 100 sesjach zdjęciowych, ponad 70 reklamach, 70 audycjach telewizyjnych, prawie 30 filmach fabularnych (m.in. Titanic, Forrest Gump) i kilkunastu teledyskach. Stare koło zostało wystawione na aukcję na ebay - kupił je pewien przedsiębiorca z Oklahomy za ponad 130.000 dolarów.

Jak wygląda Diabelski Młyn w tej chwili, można zobaczyć tutaj

Opuszczamy powoli molo. Ostatni rzut oka na plażę...






... po czym robimy sobie jeszcze krótki spacer na południe wzdłuż wybrzeża, w stronę Venice. Deptak znany jest pod nazwą Ocean Front Walk.










Jest tu kilka atrakcji, jak np. Chess Park, gdzie zawsze znajdzie się ktoś chętny na partyjkę szachów...


... czy też Muscle Beach, gdzie można poćwiczyć na chyba wszelkich znanych urządzeniach gimnastycznych. Podobno to właśnie tu, na tej plaży na przełomie lat 70 i 80, narodziła się wielka moda na fitness...

no, no plaża imponuje zarówno szerokością jak i ilością rozrywek. A te palmy są extra.

Kevlar napisał(a):no, no plaża imponuje zarówno szerokością ...

Akurat był odpływ

Czy to już koniec?

Nieeee no. To chyba jeszcze nie koniec

Mimo chłodu bardzo mi się część alaskowa podobała. Przecudnej urody połączenie gór z wodą. No i te zwierza wszelakie :D:D Pięknie...
Pewnie chciało się tam zobaczyć jeszcze więcej i więcej z każdym zakrętem. I w kraju podobno "pachnącym żywicą" też

JacYamaha napisał(a):Czy to już koniec?

Zdecydowanie nie - jesteśmy mniej więcej w połowie drogi
Przerwa była spowodowana okresem sylwestrowo-noworocznym, ale obiecuję szybką poprawę...

Po nadmorskich wypadach postanowiliśmy odwiedzić jeszcze słynną promenadę w Venice. Niestety, po drodze na parking, nieopatrznie zajrzeliśmy do macy's, gdzie na własnych kieszeniach mogliśmy się przekonać o ówczesnej słabości dolara... (średni kurs USD w tym czasie to ok. 2,20 zł). Tak więc promenada w Venice przegrała z wyprzedażami w macy's.
Po zakupach i obiadku wróciliśmy do naszej bazy, czyli do Hollywood.


Wieczór postanowiliśmy spędzić tak, jak większość męskiej części Los Angeles - czyli oglądając 1 mecz finałowy NBA (LA Lakers - Boston Celtics) w Hooters na Hollywood Boulevard. Hooters z zewnątrz wygląda tak...


a w środku tak...


Tłok był straszny, ale w końcu udało nam się załatwić stolik i - po pierwsze, primo - zjeść, a po drugie, primo - obejrzeć 2 kwarty meczu. Niestety, ku rozpaczy większości gości Lakersi przegrali...

Hollywood Blvd. to chyba najbardziej znane miejsce w przemyśle filmowym. W 1958 pomiędzy ulicami Gower St. i La Brea Ave. utworzono Aleję Gwiazd (Hollywood Walk of Fame). Pierwsza gwiazda pojawiła się 9 lutego 1960 roku, a została nią uhonorowana Joanne Woodward - żona Paula Newmana.
Obecnie w Walk of Fame znajduję się ponad 2000 gwiazd aktorów, muzyków, piosenkarzy, ale także postaci fikcyjnych (jak Myszka Micki czy też The Simpsons Family. Pod nazwiskiem gwiazdy jest umieszczony symbol oznaczający kategorię, za osiągnięcia w której przyznano nagrodę (tv, film, muzyka, teatr, radio).

A na krzesłach cheerleaderki do meczu...

JacY to nie cheerleaderki ale podstawowy element sukcesów wszystkich hootersów - ładne kelnerki
Jeżeli Tomek pozwoli, a wy nie będziecie mieć nic przeciwko dorzucę w wolnej chwili trochę klafornijskich klimatów.

karol 11 napisał(a):JacY to nie cheerleaderki ale podstawowy element sukcesów wszystkich hootersów - ładne kelnerki

= ŻART

To kiedy jedziemy dalej?

karol 11 napisał(a):JacY to nie cheerleaderki ale podstawowy element sukcesów wszystkich hootersów - ładne kelnerki

Dokładnie tak

karol 11 napisał(a):Jeżeli Tomek pozwoli, a wy nie będziecie mieć nic przeciwko dorzucę w wolnej chwili trochę klafornijskich klimatów.

Jasne, że nie mam nic przeciwko. Żałuję, że nie mam więcej zdjęć, ale jeśli dobrze pójdzie, to za kilka miesięcy nadrobię braki


Jeszcze kilka fotek z Hollywood Blvd. i wyruszamy do Nevady.







Słynny Chinese Theatre - miejsce premier wielu filmów

Jakie to plastikowe...

FUX napisał(a):Jakie to plastikowe...

To jeszcze nic, plastikowo to dopiero będzie...

Następnego dnia po śniadaniu opuszczamy Hollywood i wyruszamy w drogę do Las Vegas. Zaplanowana trasa liczy lekko ponad 270 mil (ok. 440 km) i wygląda tak:


Właściwie cała trasa to autostrada - za wyjątkiem kilku ulic w Hollywood, które trzeba przejechać aby się na nią dostać. Przez pierwsze kilkanaście mil jedziemy czteropasmową autostradą przez obszar metropolii Los Angeles. Z ciekawostek należy tylko nadmienić, że lewy pas jest przeznaczony dla samochodów, w których znajdują się co najmniej 2 osoby. Nie jestem do końca pewny, ale wydaje mi się, że to w celu uniknięcia stania w korkach, jeśli chce się wyjechać poza miasto oraz dla osób podróżujących tranzytowo. Inną ciekawą rzeczą jest to, że prawie wszystkie znaki lub oznaczenia są opisywane słownie - np. SPEED LIMIT 65 albo LEFT LANE MUST TURN Widocznie piktogramy są zbyt skomplikowane
Dodatkowy pas kończy się mniej więcej w okolicach Rancho Cucamonga, przy zjeździe z Interstate nr 10 na Interstate 15 - którą pojedziemy dalej do samego Las Vegas. I-15 to czwarta co do długości międzystanowa autostrada, biegnąca przez Kalifornię (zaczyna się w San Diego), Nevadę, Arizonę, Utah, Idaho i Montanę do granicy z Kanadą. Sama droga jest dość nudna - trochę gór i pustynia, i tak przez jakieś 250 mil. Kierowanie ogranicza się w zasadzie do ustawienia prędkości na tempomacie... Niestety, ponieważ jednak nie bardzo da się jednocześnie prowadzić i robić zdjęć, wspomoże mnie wikipedia




Mniej więcej w połowie drogi robimy małą przerwę na tankowanie. Jadąc przez Stany, jeśli poziom beznyny spadnie poniżej pół baku - pomyśl o tankowaniu. My na całej trasie mieliśmy może ze 4-5 stacji, a jest to bardzo uczęszczana droga. Im dalej wgłąb kontynentu, tym mniejsze zaludnienie i tym większe odległości między skupiskami ludzkimi. Stacja w standardzie "późny CPN / wczesna Petrochemia"


Okolica też mało zachęcająca...


Upał nie do zniesienia, więc szybko wracamy do samochodu. W Las Vegas meldujemy się ok. 15 - w pokoju w towarzystwie Humphreya i Ingrid;)