A jak Alaska

I ja też wygodnie się rozsiadam i czytam, czytam ,czytam

No i ja zasiadam do czytania

Czyta się i ogląda extra,tym bardziej,że w zamierzchłych czasach moim idolem był dr Joel Fleischman ,ktorego przygody nie raz przyprawiały mnie o ból przepony....

wojan napisał(a):Czyta się i ogląda extra,tym bardziej,że w zamierzchłych czasach moim idolem był dr Joel Fleischman ,ktorego przygody nie raz przyprawiały mnie o ból przepony....

Hmm... dr Fleischman... Nie był moim idolem, za to się w nim podkochiwałam
Niewiele wiem o Alasce, przyznaję się bez bicia, ale ze względu na sentyment do serialu (i nie tylko) będę regularnie śledzić wątek
Swoją drogą, mogliby powtórzyć emisję "Przystanku A..."
Pozdrawiam serdecznie

I ja zasiadam - nawet bez butów
bo nie widziałem połowu halibutów

Jak tam sennie... Wygląda jak miasto wymarłych
Mój mąż ma całą kolekcję Przystanku Alaska, przyznam się bez bicia, że nie obejrzałam w swoim życiu żadnego odcinka, ale po tej relacji chyba się poprawię

madzia1981 napisał(a): przyznam się bez bicia, że nie obejrzałam w swoim życiu żadnego odcinka, ale po tej relacji chyba się poprawię

Madzia żałuj, serial super, jeden z moich ulubionych. Nadrabiaj zaległości prędziutko.
Pozdrawiam.

Od jutra zaczynam
Tylko sądząc po zasobnej półce w tym roku nie skończę go oglądać...
Ale to nic...dopowiesz mi w Poznaniu.
Pozdrawiam

Serial Cię wciągnie na bank taki fajny. i koniecznie opowiesz o swoich wrażeniach.
Do zobaczenia.

madzia1981 napisał(a):Mój mąż ma całą kolekcję Przystanku Alaska, przyznam się bez bicia, że nie obejrzałam w swoim życiu żadnego odcinka, ale po tej relacji chyba się poprawię

Madzia, zobacz koniecznie, zostaniesz jego fanką Teraz już się nie kręci takich dobrych seriali - jednocześnie ciepłych i niesamowicie zabawnych, pokazujących ludzkie dziwactwa w sympatyczny sposób, nieco zabarwiony ironią. No może jeszcze "Detektyw Monk" , ale to kryminał, więc trochę inna bajka.

hehe, widzę, że Anjas już napisała podobnie
Pozdrawiam ciepło

maslinka napisał(a): Teraz już się nie kręci takich dobrych seriali - jednocześnie ciepłych i niesamowicie zabawnych, pokazujących ludzkie dziwactwa w sympatyczny sposób, nieco zabarwiony ironią.

To prawda, szkoda, że nie ma teraz takich fajnych seriali . Pamiętam jak czekałam na piątkowy wieczór, by móc śledzić przygody mieszkańców Cicely .

Widzę camp z namiotami-jakie są tam w sezonie turystycznym temperatury w nocy?

Pod koniec maja w Seward temperatura w nocy sięgała 8-10 st. C. Połowa maja to początek sezonu turystycznego, który trwa tam do połowy września. Nieco cieplej jest w lipcu i sierpniu - najcieplejszych miesiącach na Alasce. Z tego co wiem, temperatury latem czasem przekraczają 85F (29C).

Następnego dnia - 30 maja - wstajemy ok. 5 rano. Śniadanie jemy w barze przy marinie. Dzień wcześniej, zgodnie z radą dziewczyny z Crackerjack, zamówiliśmy sobie tam również kanapki na drogę. Trzeba przyznać, że wszystko jest świetnie zorganizowane - bary są czynne już od 5.30 rano - oczywiście ze względu na dużą liczbę wędkarzy wypływających wcześnie na ocean.
Pogoda zapowiada się świetnie - przynajmniej rano . Zza gór po drugiej stronie zatoki widać promienie słońca.


Nasza łódź to Swelltime - nieduża, 10-metrowa, przystosowana do wędkowania morskiego. Mniej więcej połowę łodzi stanowi pokład do wędkowania - na środku znajduje się stół do zakładania przynęt, a pod pokładem dość duży zbiornik na złapane ryby.


Po krótkim kursie z zakresu health & safety ("tu jest radio do wezwania pomocy, a tu apteczka") wychodzimy z mariny.
Kierujemy się na południe - do wyjścia z zatoki. Wg Jima - naszego kapitana - na łowisko będziemy płynąć ok. 3-4 godzin, w zależności od warunków pogodowych i stanu morza. Na razie jest dość ładnie i bezwietrznie, choć chłodno. Płyniemy jak po stole - zero fali, zero wiatru


Do wyjścia z zatoki dochodzimy po ok. 40 minutach i wychodzimy na pełne morze, co powoli zaczyna być odczuwalne Pogoda się psuje, robi się pochmurno, zaczyna wiać i padać. Buja coraz bardziej, a do celu ponad 2 godziny. Zaczynają się wątpliwości, czy śniadanie to na pewno był dobry pomysł... Jim uspokaja nas, że gdy dopłyniemy na miejsce, bujanie się zmniejszy. Trochę
Łowisko znajduje się w pobliżu Montague Is., niezamieszkałej wyspy położonej ok. 50 mil na wschód od zatoki.


Po dopłynięciu i rzuceniu kotwicy buja rzeczywiście "trochę" mniej, poza tym pogoda robi się dla nas nieco łaskawsza - przestaje padać i wychodzi słońce. Przyzwyczajamy się do bujania i wychodzimy na pokład.


Po drodze ustaliliśmy z Jimem, że łowimy w stylu catch & release, czyli złap i wypuść, a zabierzemy ze sobą tylko 1 rybę na kolację.
Większość wędkarzy zabiera złowione ryby i oddaje je do lokalnych małych przetwórni w Seward, które je przygotowują, mrożą i pakują. Ryby można zabrać ze sobą albo zlecić wysyłkę do domu (24 godziny w każde miejsce w USA i Kanadzie) w specjalnych opakowaniach utrzymujących niską temperaturę przez kilkadziesiąt godzin.
Jim szykuje zanęty - śledzie zapakowane w papierowe torby z ciężarkami. Halibut żeruje głownie przy dnie, więc ryby muszą tam dotrzeć w stanie nienaruszonym Po kilku minutach papier z torby rozpuści się w wodzie i zanęta zostanie uwolniona. Jim zakłada po 2 śledzie na każdą wędkę i zarzucamy. Nie ma spławików, więc dość uważnie trzeba obserwować szczytówkę. Wędki są wsadzone w specjalne uchwyty na burtach i trzeba uważać, żeby ich nie stracić - jeden komplet kosztuje ok. 800$.


Pierwsze branie mamy po ok. 15 minutach

cdn...

15 minut minęło