3-20.IX.2010 - Plitvice, Tribunj, Brela i cudny Hvar :)

Czekam tak jak czekają moi przedwpisowcy

To ja też czekam

Będę podczytywać

Dosiadam się do czytelni

Witam miłych Czytaczy i natenczas kontynuuję

Podążamy w stronę morza. Pogoda jest taka sobie (wrzesień!), mgła, trochę deszczu, 16 stopni... ale tylko do momentu minięcia Velebitu. Albowiem za osławionym tunelem Sveti Rok, określanym również tunelem "zimno-ciepło" (bardzo podoba mi się ta nazwa!), który ma prawie 6 km długości... zmienia się klimat! Na śródziemnomorski, hehe I tak z deszczu i 16 stopni wjeżdżamy niespodziewanie w pełne słońce, a temperatura podnosi się do 24. Szeroką, równą i prawie pustą autostradą - wymarzoną do jazdy! - zmierzamy w stronę Vodic.

TRIBUNJ I VODICE

Po przybyciu na wybrzeże i objechaniu okolicy decydujemy się na szukanie kwatery w cichym, spokojnym Tribunj. Ceny apartamentów wszędzie są podobne – ok. 30 euro za dobę. Pierwsze podejście nie trafione - kwatera wygląda mało zachęcająco i niezbyt czysto. Drugie - drożej i - jak dla nas - nieco za bogato. Przy trzeciej próbie trafiamy do przesympatycznej starszej pani Walerii, od której wynajmujemy dwa przyjemne pokoiki z kuchnią, łazienką i balkonem, 50 metrów od morza. Gospodyni na powitanie częstuje nas pieczywem, wędzonymi sardelami i pomidorami. Później, przez cały pobyt, przynosi nam pyszne obiady oraz owoce: figi i winogrona. Świeżych fig - które uwielbiam! - najadam się do oporu Tym bardziej, że podczas spacerów trafiamy na takie bezpańskie i wolnostojące więc nie tylko pani Waleria jest naszym źródłem zaopatrzenia.

W Tribunj nie ma zbyt wielu atrakcji - parę sklepików i kilka restauracji, stosunkowo drogich. Można wspiąć się na górujące nad miastem wzniesienie, z którego rozpościera się piękny widok na okolicę, i obejrzeć z bliska ruiny kościoła Św. Mikołaja. Plaża jest skalista, bardzo malownicza i prawie zupełnie pusta - daje się odczuć, że to już po sezonie. W Vodicach - do których chodzimy na spacery - spotykamy nieco więcej turystów, ale tam również nie ma tłumów. I tak jest idealnie

No i fotki... żebym tak jeszcze pamiętała gdzie dokładnie były robione...

PARK NARODOWY KRKA

Z Tribunj wybieramy się na wycieczkę do Parku Narodowego Krka. Park, obejmujący swoim zasięgiem rzekę Krkę i jej okolice, jest ogromny i zwiedzenie go całego (Roški slap, Skradinski buk, Visovac, Monastyr Krka) należałoby zapewne rozłożyć na dwa dni. My spędzamy tam zaledwie kilka godzin, ale pięknych miejsc i tak widzimy co niemiara. Część trasy przejeżdżamy busem, wracamy zaś górskim szlakiem na piechotę.

BRELA I BAŠKA VODA

Gościnne progi pani Walerii - obdarowani na pożegnanie liśćmi laurowymi (które nasz gospodyni zrywa przed domem), suszonymi figami i figami świeżymi na drogę - opuszczamy z niejakim żalem. Udajemy się dalej, na południowy wschód. Dojeżdżamy do prawie zupełnie pustej autostrady i bardzo szybko docieramy do trasy prowadzącej do Breli i Makarskiej. (Czy też do Makarski? Zawsze mam z tym problem.) Po drodze na dół, w stronę morza, mamy przyjemność podziwiać widoki zapierające dech w piersiach - potężne góry wspaniale kontrastują z turkusowym morzem i błękitnym niebem. Pogoda dopisuje, świeci słońce, a powietrze jest przejrzyste.

Planujemy przejechać przez Brelę i Baškę Vodę, a nawet dotrzeć do Makarski - wszystko to w poszukiwaniu najlepszej i najdogodniejszej, a zarazem najtańszej kwatery na całej Makarskiej Riwierze Chcemy mieć piękne plaże, ciszę i spokój, widok na morze, niedaleko do restauracji i sklepów... Plan nasz realizujemy jakby w połowie, ponieważ to, co wymienione powyżej, znajdujemy nie szukając - a właściwie nie wysiadając nawet z samochodu. Powoli mijamy prawie całą Brelę i już przy wyjeździe z miasteczka zatrzymujemy się, zwabieni przez starszego pana. Oglądamy apartament, który jest naprawdę ładny - pokój z łazienką (w łazience mocno kusi mnie niespotykana na kwaterach... wanna!), obszerną i jasną kuchnią, i wielkim tarasem.



Widok oczywiście na morze. Mój zadowolony mąż z błogim uśmiechem na twarzy tylko przytakuje, ja jednak kręcę nosem i udaje mi się zbić cenę z 40 euro za noc do 35. Dobre i to! Chwilę później pojawiają się wątpliwości – nie obejrzeliśmy plaży, nie wiemy jak daleko jest do restauracji, sklepu ("tri minuty pješice" - ale nie wiadomo czy naszemu gospodarzowi, panu Ivanowi, można zaufać)... Szybko jednak okazuje się, że od ładnej żwirowej plaży dzieli nas zaledwie kilkadziesiąt metrów (schodami w dół), a od centrum zarówno Breli, jak i Baški Vody może pięć minut spaceru.









Baška Voda wygląda zupełnie inaczej niż Vodice - jest tłoczna, gwarna, wesoła; jak nie po sezonie. Mnóstwo restauracji, barów, sklepików i kramów z różnościami. Ceny chyba wyższe niż na północy, ale nieznacznie. Za to wybór i lokali, i potraw o wiele większy.

Czekam na ten Hvar z niecierpliwością...

Wrześniowy poranek powiadasz Bardzo zainteresowany jestem Tylko nie pędź tak - błagam

jestem i ja

Zwalniam zatem To już końcówka opowieści o tym rejonie...

Któregoś dnia wybieramy się na przejażdżkę łodzią z przezroczystym dnem - całkiem ciekawa atrakcja. Na Makarskiej Riwierze podoba nam się tak bardzo, że zostajemy tam dzień dłużej niż zamierzaliśmy.

Nie mogę się napatrzeć na Twoje zdjęcia

EithelAmarth napisał(a):Nie mogę się napatrzeć na Twoje zdjęcia

Dzięki, przekażę małżonkowi, bo to jego Ma "dobre oko" do fotografowania, ja niestety nie mam.

A teraz... teraz moja ulubiona cześć...

WYSPA HVAR

Po opuszczeniu Breli udajemy się jeszcze dalej na południe, w stronę wyspy Hvar. Przy planowaniu podróży rozważałam kilka wysp – chcieliśmy popłynąć przynajmniej na jedną – ale ten Hvar, m. in. z Waszych opisów, jakoś najbardziej przypadł mi do gustu. I okazało się, że wybór bardzo trafiony... chociaż wszystko mogło potoczyć się trochę inaczej i wtedy, podejrzewam, moglibyśmy być lekko rozczarowani...



Po drodze zachwycamy się niesamowicie malowniczymi widokami, ponieważ droga prowadzi cały czas wzdłuż wybrzeża - aż do Drvenika, skąd odpływa prom.




Pół godzinki na wodzie - i oto jesteśmy na Hvarze, w miasteczku Sučuraj. Stamtąd jedziemy na zachód, przez całą wyspę - która mierzy około 65 kilometrów - po wąskiej i krętej górskiej drodze. Znów piękne widoki, przepaście... i denerwujący brak barierek wzdłuż szosy, w miejscach gdzie zdecydowanie powinny się znajdować. Ale najbardziej i tak stresuje mnie mój mąż, który co i rusz raczy zatrzymywać auto na środku drogi i skraju urwiska, żeby podziwiać widoki i robić zdjęcia! Szalony!

Ja również jestem ciekawy pobytu na Hvarze, czekam z niecierpliwością na opisy i zdjęcia...