2018 - Kierunek Kefalonia.

Zamek - Twierdza Rupea w Rumunii.
Chłopski zamek w niewielkiej miejscowości oddalonej od Sigishoary niespełna kilkanaście kilometrów.
Obecnie udostępniony do zwiedzania, jest niezwykle istotną pozostałością kulturowego i historycznego dziedzictwa Rumunii.
Zamek widziany z drogi.

Budowla służyła okolicznym mieszkańcom za schron w przypadku wizyty niechcianych gości. Twierdze takie nie posiadały zamku głównego, ale ich mury osłaniały budynki użyteczności publicznej, takie jak chociażby szkoły, kaplice i targi oraz mieszkania, w których w przypadku zagrożenia mogły zamieszkać całe rodziny, wraz z dobytkiem. I tak też się działo. Gdy obce wojska zbliżały się do wsi, okoliczni mieszkańcy kryli się za murami zamków chłopskich, gdzie mogli normalnie funkcjonować pomimo oblężenia.





Zamek Rupea został wybudowany na wzgórzu, najprawdopodobniej już w VII w. Wtedy to powstała tutaj pierwsza warownia. Ta z kolei przez wieki była przebudowywana i remontowana. Obecny kształt zamek uzyskał na przełomie XII i XIII wieku.





Kres jego świetności, podobnie jak wielu innym podobnym twierdzom, położył najazd wojsk tureckich w XV w. To własnie oni zrównali z ziemią miasto i splądrowały zamek, dokonując w nim olbrzymich zniszczeń.





Dziś zamek Rupea jest zabezpieczony i udostępniony dla zwiedzających. Jest sporą atrakcją turystyczną, zwłaszcza że położony jest bardzo niedaleko Sighișoary, która na brak odwiedzających raczej nie może narzekać. Po uiszczeniu opłaty w wysokości 10 lei za osobę, możemy swobodnie poruszać się po wąskich uliczkach dawnej twierdzy chłopskiej.





Pod zamkiem jest duży bezpłatny parking oraz wc.


Na tej trasie zobaczymy jeszcze Kościół warowny w Homorod z XVw.


Ale to już w następnym odcinku.

Pozdrawiam wszystkich serdecznie.

Steftes.

Piękne miejsce, niektóre zdjęcia jak malowane obrazy, szczególnie malowniczo z tym niebem;
nie wiedziałem o jego istnieniu, zapisuję do listy życzeń.

Podobnie jak wiele innych miejscowości Transylwanii, również Homorod może poszczycić się bardzo ciekawym średniowiecznym kościołem warownym. Zazwyczaj jest on zamknięty, lecz nie ma problemu z dostaniem się do środka zabytku. Wystarczy zainteresować się budowlą, a po chwili zjawi się pan, posiadająy klucze, który za „co łaska” oprowadzi po kościele i udostępni wejście na wieżę. A kościół naprawdę zasługuje na uwagę.
Wejście do kościoła.


Pierwszy kościół stanął tu ok. 1200 r. i był skromną romańską budowlą z kwadratową wieżą. W XV wieku został rozbudowany i otoczony trzema pierścieniami murów. Fortyfikacje następnie stopniowo udoskonalano, wprowadzając baszty artyleryjskie.


Kościoły warowne w regionie wznoszone były głównie przez Sasów siedmiogrodzkich od XIII do XVI wieku. Siedem wsi położonych w południowej i południowo-zachodniej Transylwanii z kościołami obronnymi jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO (Biertan od 1993 roku, a pozostałych sześć od 1999 roku).

Sasi pojawili się w dużej liczbie w Siedmiogrodzie w XIII wieku dzięki akcjom osadniczym organizowanym przez królów węgierskich. Zamieszkany przez nich rejon był narażony na liczne niebezpieczeństwa, przede wszystkim związane z obecnością agresorów za łańcuchem Karpat. Początkowo byli to Mongołowie (którzy kilkakrotnie spustoszyli Siedmiogród w XIII wieku) i Połowcy, później władcy lokalnych państw (Mołdawii i Wołoszczyzny) nieraz realizujących swe interesy zbrojnie na terenie Siedmiogrodu, wreszcie - przez stulecia - Imperium Osmańskie.
Poniżej wnętrze kościoła.



Z powodu najazdów w miejscowościach zamieszkanych przez osadników jednym z najistotniejszych elementów zapewniających przetrwanie było tworzenie fortyfikacji, które mogłyby zapewnić schronienie ludności w razie niebezpieczeństwa. Najprostszym sposobem realizacji tego celu było umacnianie murowanych kościołów. Tworzenie takich zespołów obronnych trwało od XIII do XVI wieku. Kilkadziesiąt z nich, skupionych na stosunkowo niewielkim terenie, przetrwało do dzisiaj.


W wewnętrznym pasie murów nierzadko znajdowały się pomieszczenia gospodarcze i mieszkalne, połączone misternym systemem drewnianych galerii, zewnętrznych schodów i pomostów, tworzących ciekawe i rzadko spotykane rozwiązania architektoniczne, a służące jako schronienie ludności oraz jej dobytku podczas najazdów. Rozwój tych systemów obronnych w poszczególnych wypadkach następował zazwyczaj stopniowo, w miarę możliwości, poczynając od umocnień kościoła, dobudowy czy podniesienia wież, kolejnych kondygnacji strychu, hurdycji itp. - tak, że charakter sakralny miejsca łączył się bardzo ściśle z funkcją obronną, kończąc na kolejnych pierścieniach murów obronnych czy ich basztach. Stąd niekiedy założenie może wydawać się chaotyczne.






Można także wejść na wieżę i oglądać panoramiczne widoki.






Schodząc z wieży zaglądamy jeszcze raz do wnętrza kościoła.


Po wyjściu jeszcze widok ogólny z zewnątrz.



My zwiedzamy i pozdrawiamy z wzajemnością tych, którzy właśnie pracują.
Takiego widoku u nas już chyba nie zobaczysz.




Zwiedzania na dziś wystarczy. Jedziemy do Bran na grilowaną kolację.



CDN.

Steftes.

steftes napisał(a):

IMG_1314.jpg

Można jeszcze spotkać. Ja w 2017 roku na Podlasiu podczas podróży dookoła Polski widziadłem zaprzęgi z takimi homontami

P.S Super foty. Czekam na Kefalonię, bo po ubiegłorocznym wypoczynku na Lefkadzie planuję w tym roku spędzić tydzień na Kefaloni tylko jeszcze nie wiem jakie miejsce na wyspie wybrać na pobyt.

JurekM73 napisał(a):
P.S Super foty. Czekam na Kefalonię, bo po ubiegłorocznym wypoczynku na Lefkadzie planuję w tym roku spędzić tydzień na Kefaloni tylko jeszcze nie wiem jakie miejsce na wyspie wybrać na pobyt.

Kefalonia będzie na końcu, jeszcze teraz Rumunia, spory kawałek Bułgarii i Meteory.
Jakie miejsce - to zależy czym się tam dostaniesz. Do najciekawszych plaż i tak trzeba dojechać. Ja dwukrotnie mieszkałem na Karavomilos w Sami.

Po południu dojeżdżamy do Casa Elena za Bran.

O tym domu mogę powiedzieć same pozytywne słowa. Ładne pokoje, czyściutko, wyposażona kuchnia, salon jadalny.
Na zewnątrz osobne zadaszone miejsce do grillowania, przygotowane drewno i uczynny Gospodarz.









Ponadto z podwórka mamy przepiękny widok.









Dzień następny po śniadaniu jedziemy kilka kilometrów do Bran.


Pierwszy drewniany zamek obronny Dietrichstein wznieśli na przełęczy w Branie Krzyżacy w ok. 1212. Nazwa twierdzy pochodziła od nazwiska fundatora, rycerza zakonu krzyżackiego, Dietricha. Budowla stanęła na 60 m skale, skąd zakon sprawował kontrolę nad traktem granicznym między Transylwanią a Wołoszczyzną. W XIV w. zamek przeszedł na własności społeczności Sasów siedmiogrodzkich oddalonego o ok. 30 km Braszowa. Zniszczony w 1370 podczas najazdu tureckiego.

Czytałem o ogromnych kolejkach do zamku i dużym tłoku wewnątrz. Byliśmy przed godz 9 i do kasy nie było żadnej kolejki. Pierwsza kilkunastoosobowa rosyjska grupa pojawiła się po 9. Przy kilku takich grupach w zamku może być tłok ponieważ pomieszczenia są małe i przejścia wąskie. Chyba znowu mieliśmy szczęście.


Zamek przebudowywano wielokrotnie. Jak to z tak wiekowymi budowlami bywa, nie oszczędziły go nawet uderzenia pioruna. W XVII wieku zyskał jakże charakterystyczny dla polskiego renesansu element, attykę (ścianka lub balustrada znajdująca się u góry budynku, osłaniająca dach). Również w XVII wieku Bran stał się częścią imperium Habsburgów. Niedługo później twierdza utraciła swoją rolę jako punkt obronny oraz przede wszystkim jako punkt poboru podatków. Odtąd wykorzystywany był tylko jako miejsce zamieszkania.


W samym zamku odnajdziemy wiele przedmiotów sprzed prawie stu lat i gdzieniegdzie także starsze eksponaty.




Najciekawsze są tu chyba sekretne schody, łączące ze sobą piętra 1 i 3. Ciasne i upiorne! Jedyny dreszczyk w całym zamku. Śladów Drakuli brak.


CDN.

Steftes.

W czasie mojego krótkiego pobytu w Rumunii Rupea musiała niestety zostać wykreślona z planu zwiedzania - a szkoda...
Zamki chłopskie i kościoły warowne niezmiennie robią na mnie wrażenie tak samym zamysłem jak i jego realizacją. Pamiętam ten w Harman, gdzie było nawet małe, lecz ciekawe muzeum. Zarówno dorosłym jak i dzieciom ogromnie podobało się myszkowanie po zakamarkach budowli...

W zamku w Bran rzeczywiście mieliście szczęście - ja pamiętam kolejkę do kasy, kolejkę do wejścia, kolejkę na wąskich schodach w zamku, a nawet... kolejkę do wyjścia. Ale cóż było robić - odwiedziliśmy Bran w sezonie... Nie jestem pewna, czy było warto - ale Pałac Peleş był niestety akurat nieczynny, więc wybraliśmy Bran.

Ciekawa jestem, jakie rumuńskie zakamarki jeszcze się pojawią w relacji...

JurekM73 napisał(a): Czekam na Kefalonię, bo po ubiegłorocznym wypoczynku na Lefkadzie planuję w tym roku spędzić tydzień na Kefaloni tylko jeszcze nie wiem jakie miejsce na wyspie wybrać na pobyt.

Kolejna zdrada Albanii?

Mikromir napisał(a): ... Pałac Peleş był niestety akurat nieczynny, więc wybraliśmy Bran.

Ciekawa jestem, jakie rumuńskie zakamarki jeszcze się pojawią w relacji...

Zamek Peles jest rewelacyjny zarówno na zewnątrz jak i w środku. Byliśmy tam w 2015 roku. Tym razem zobaczyliśmy coś co jest obok - Klasztor Sinaa. Jako, że trasy Transfogarska i Transalpina są już za nami to w planie jest trasa Transbucegi lub do wyboru Canionul Sapte Scari (Kanion Siedmiu Schodów).

piekara114 napisał(a): Kolejna zdrada Albanii?

Można jechać na Kefalonię przez Albanię. Tak właśnie zrobiłem w 2012 i po drodze Bośnia i Czarnogóra.

Zamek Bran zwiedza się bez przewodnika. W środku możemy oglądać ekspozycję poświęconą głównie samej królowej, a oprócz tego mamy także sale poświęcone historii zamku i okolic, siedmiogrodzkie sztandary, zbroje i stroje dworskie z XVI wieku. Sam obiekt jest zaskakująco malutki tak samo, jak i zwiedzane pokoje. Na większości zdjęć wnętrz trzeba było zmienić obiektyw na 10 mm. Nie lubię w takich wypadkach osób na zdjęciach i tutaj miałem puste pomieszczenia.









Bram Stoker w swojej powieści stworzył postać transylwańskiego wampira-arystokraty. Uważa się, że historycznym pierwowzorem tej postaci był znany z okrucieństwa wołoski wojewoda Wład Palownik. Vlad Tepes, urodzony w Sighisoarze, żył w latach 1431-76. W Rumunii uważany jest za bohatera, który mądrze władał krajem i skutecznie odpierał tureckie ataki, oraz węgierską ekspansję. Praktyki w stylu nabijania na pal, torturowania i ciemiężenia możnych były w tamtym czasie na tym terenie powszechne. Zatem przypisywanie mu jakiegoś szczególnego okrucieństwa, także mija się z prawdą historyczną. Sam Vlad nigdy zamkiem Bran nie rządził, prawdopodobnie też nawet tu w ogóle nie przebywał.


Zamek posiada kilka wież z których roztaczają się piękne widoki na okolicę.





Aby zobaczyć twierdzę uznawaną za prawdziwą siedzibę krwawego Vlada Țepeşa, należy udać się malowniczą trasą transfogaraską w dolinę rzeki Arges, około 20 km na północ od miejscowości Curtea de Arges. Właśnie tam, wysoko na wzgórzu, królując nad okolicą stoją ruiny XIII – wiecznej Cetatea Poienari (Zamku Poienari). Ludowe legendy przypisują budowę twierdzy hospodarowi wołoskiemu Vladowi Palownikowi, będącemu pierwowzorem Draculi.

Zdjęcia z zamkowych tarasów.



I już na dole przy wyjściu.



Wejście do zamku puste. W wielu relacjach zwiedzający są zwiedzeni reklamą zamku i spodziewają się czegoś niesamowitego, a gdy trafiają na to co pokazałem w ogromnym tłoku są zawiedzeni. Przejście przez takie wąskie schody nawet jednej grupy sporo trwa. Ja też obawiałem się tego i dlatego przyszliśmy wcześnie. Nie miałem tego problemu, mogłem sobie spokojnie pochodzić po pokojach i tarasach i porobić zdjęcia. Wadą jest brak przewodnika, zaletą możliwość kupienia biletu ulgowego( ja dostałem za 20 L).



Zamek w 1921 roku podarowano żonie ówczesnego króla Rumunii, Ferdynanda – królowej Marii. Po II wojnie światowej był upaństwowiony, gdy nastąpił upadek komunistycznej dyktatury. W wyniku długich dyskusji, na początku bieżącego stulecia, został formalnie zwrócony spadkobiercom rodziny królewskiej, ale za jej zgodą pełni dotychczasową funkcję obiektu turystycznego.



Z Bran przenosimy się do Rasnov.



CDN.


Steftes.

Mam w planie małą objazdówkę po Rumunii a Twoje piękne zdjęcia utwierdzają mnie w przekonaniu ,że to jest dobry pomysł

Witaj
Ostatnio krucho u mnie z czasem więc rzadko zaglądam na Cro-plę i już myślałam że przegapiłam twoją relację a tu my mówisz i masz.
Jak zawsze super zdjęcia i rewelacyjnie opracowana trasa.
Mam pytanie czy przypadkiem nie wpadło Ci w oko jak wygląda sytuacja z wejściem piesków do parków i rezerwatów na terenie Rumuni.
Rumunia wraca do mnie jak bumerang i może wreszcie coś się wyklaruje, a w takim wypadku pies z nami podróżuje.
Pozdrawiam
Monika

steftes napisał(a):

piekara114 napisał(a): Kolejna zdrada Albanii?

Można jechać na Kefalonię przez Albanię. Tak właśnie zrobiłem w 2012 i po drodze Bośnia i Czarnogóra.

Tak, w planach tydzień na Lefkadzie i tydzień na Kefaloni. Albania była już 3 razy więc teraz czas na GR.

steftes - można jechać, miałem taki plan w zeszłym roku na tydzień w AL i tydzień na Lefkadzie ale plan upadł.
Czekam na Twoje fotki z Meteorów. Pewnie będą rewelacyjne, choć niestety żadne zdjęcie nie odda nawet w 50% wrażeń jakie daje oglądanie tego cudu na własne oczy (w zeszłym roku byłem w tym magicznym miejscu)

Możecie polecić fajne spokojne (ale nie za bardzo ) miejsce na Kefalonii? Chodzi mi o samą destynację a nie konkretny nocleg. Z Lefkadą miałem prościej bo miałem sprecyzowany zachodni brzeg, tam gdzie najładniejsze plaże.

21monika napisał(a):.......
Mam pytanie czy przypadkiem nie wpadło Ci w oko jak wygląda sytuacja z wejściem piesków do parków i rezerwatów na terenie Rumuni.
Pozdrawiam
Monika

W Rumunii jest 13 obszarów chronionych, tyle samo parków narodowych
i 3 rezerwaty biosfery. Byłem w kilku, ale żadnych takich ograniczeń nie zauważyłem, nie ma nawet żadnych bramek. Tu np. w Retezat National Park szliśmy do malowniczego wodospadu Cascada Lolaia i przy szlaku obok schroniska taki znak.



W jednym z wąwozów ( Cheile Sohodolului) byliśmy samochodem i na wjeździe dano nam worek na śmieci bo tam można biwakować. Wtedy chyba jedyny raz coś niewiele zapłaciliśmy. Tam nie ma takiego zwyczaju chodzenia po górach jak u nas i zwykle często można spotkać Polaków. Nie widziałem nigdzie takiego obrazka jak u nas w sezonie - kolejka do szlaku na Giewont czy do Doliny Kościeliskiej.
Myślę, że nie powinno być problemu, ale trzeba przejrzeć konkretne miejsca przed wyjazdem.

Pozdrawiam.

Steftes.

JurekM73 napisał(a):Czekam na Twoje fotki z Meteorów. Pewnie będą rewelacyjne, choć niestety żadne zdjęcie nie odda nawet w 50% wrażeń jakie daje oglądanie tego cudu na własne oczy (w zeszłym roku byłem w tym magicznym miejscu)

Możecie polecić fajne spokojne (ale nie za bardzo ) miejsce na Kefalonii? Chodzi mi o samą destynację a nie konkretny nocleg. Z Lefkadą miałem prościej bo miałem sprecyzowany zachodni brzeg, tam gdzie najładniejsze plaże.

Ja mam taki schemat noclegów, że na dojeździe do Grecji przez wszystkie państwa po drodze wybieram kwatery, pensjonaty czy hotele (jak tam po drodze wypadnie). Kiedyś więcej korzystałem z campingów, a teraz też zabieram mały namiot bo po prostu lubię być nad samym morzem i lubię taka wakacyjną atmosferę. I rozkładam go tylko w zasadzie w Grecji ( choć były lata, że nie zabierałem namiotu). Jak wiadomo, do ciekawych plaż na Kefalonii trzeba dojechać a na niektóre pokonać sporo schodów, więc sprawdziłem dwukrotnie camping Karavomilos koło Sami.(http://www.camping-karavomilos.gr/). Jest na uboczu miasta, jest restauracja i ładny basen, jest spory i jak bywałem nigdy nie był zatłoczony. Niedaleko można wypożyczyć motorówki ( cały dzień 80E), blisko jaskinie ( Melissani i Drongarati), Niedaleko do Myrtos i Antisamos, z Sami są promy do Patry, przy campingu też jest mała plaża. Tylko te piękne palmy przy wejściu wycieli.

Pozdrawiam.

Steftes.