Z weekendowych wyjazdów Bracki Supetar i nie tylko

Nefer napisał(a):Też lubię się czasem pokręcić po cmentarzach. .

Czasami wiosną warto zajrzeć na Powązki, ja jeszcze w tym roku nie byłam, ale wiosna dopiero u bram.

No dobra czas zabrać się za pisanie, bo za chwilę Eger, Budapeszt itd. a jeszcze Czerwińsk nad Wisłą był świątecznie.

Tak więc po czymś dla ducha czas coś dla ciała tzn. oka i ucha.

Czyli zawracamy ul. Kolejową do przejazdu kolejowego a tam omijając rozlewiska docieramy do Wczasowej i nad rzekę.



I nadbrzeżem kierujemy się do Borkowa.









Jest to odcinek bardzo prosty i łatwy do pokonania nawet z dziećmi.









Spotykamy pierwsze tej zimy krowy na polach bo do łąk to jeszcze z 5 tygodni brak. Z resztą sami oceńcie jak wypasione to krowy.











Nawet w upalne dni trasa jest super, w większości zacieniona i sporo po drodze małych plaż i zatoczek z zejściem do wody. A najlepiej to wypożyczyć kajak w Jońcu i z nurtem do Borkowa dotrzeć.









Mijamy wycięty las,



drzewo z kieszonką



I pewnie zanudzę Was teraz Wkrą, ale tu czas zatrzymał się i naprawdę można fajnie spędzić weekend.



cdn.

21monika napisał(a):... warto zajrzeć na Powązki

Zdecydowanie popieram .

A Wkra bardzo urokliwa .

Nefer napisał(a):
A Wkra bardzo urokliwa .

Jeszcze Wam przy nudzę tym widokiem.

Wkra, mimo że niezbyt szeroka, była rzeką spławną jeszcze w XIX wieku. Drewno spławiano do Narwi, a dalej do Wisły, ale jedynie wiosną, kiedy wody były wysokie. Rzeka zalewała wówczas olbrzymie połacie bagien, łąk i niżej położonych pól. Wody rzeki wykorzystywane były do celów przemysłowych. Wkra poruszała młyny, tartaki, folusze, które napędzane były przez koła wodne. Nad rzeką sytuowano też garbarnie. Rzekę traktowano również jako naturalny rezerwuar wody pitnej dla ludzi i zwierząt oraz na potrzeby higieny osobistej.









Jak widać szeroko to tu nie jest, z głębokością, różnie bywa. Zależy od śnieżnej zimy, deszczowej wiosny i lata, ale dla każdego znajdzie się godny odcinek.

A i drzewa mogą służyć za stołówkę.



W tym miejscu często rozkłada się kolonia i na naturalnym stoliku pani wydaje II śniadanie lub podwieczorek.







W tym zaczarowanym zakątku mazowsza nawet sosny tańczą w rytm szumu wierzb i mazurków Chopina.



Przeprawiamy się przez jeden z kilku cieków wodnych a kilka jeszcze miniemy jeszcze.







cdn.

Wkra jest rzeką typowo nizinną, charakteryzującą się niewielkim spadkiem w profilu podłużnym – około 0,5‰. Średni roczny przepływ Wkry w profilu Cieksyn wynosi 6,69 m³/s (Paczyński, Sadurski, 2007). Długość rzeki podawana w różnych publikacjach wynosi ok. 249,1 km, a jej dorzecze 5322 km2. Według moich licznych obliczeń, na podstawie ogólnodostępnych map i pomiarów GPS, długość Wkry od źródeł w okolicach miejscowości Januszkowo, aż do ujścia za Pomiechowem do Narwi wynosi 263,6 km. Na całej swojej długości rzeka przepływa przez Równinę Mazurską, Wzniesienia Mławskie, Równinę Urszulewską, Równinę Raciąska, Wysoczyznę Ciechanowską i Kotlinę Warszawską. Mija trzy rezerwaty przyrody. W okolicach Gołuszyna ociera się z lewej strony o rezerwat Gołuska Kępa. Poniżej Glinojecka przepływa przez rezerwat Dziektarzewo. Tuż przed Pomiechówkiem przecina na odcinku jednego kilometra rezerwat Dolina Wkry, który położony jest w Lasach Pomiechowskich.





Powoli zaczynamy troszkę mocniej naciskać na pedały, przed nami jeszcze spory kawałek do Borkowa, a trzeba jeszcze zawrócić. Pogoda się wyklarowała i słońce zachęcało do lenistwa.



Pomimo zwiększenia tępa czasami zadrzemy głowy do góry i podziwiamy .......





I na rzekę spojrzymy





O i Pana wędkarza spotkaliśmy. Ciekawe co on robi o tej porze roku ze spiningiem nad wodą. Szczupaki dopiero od 1.maja można łapać.... Na kolonki się zasadził.



Szczupaki, kolonki a to mysia dziura ...



No dobra ciśniemy dalej





Przeprawiamy się przez kolejny ciek wodny.



I śmigamy dalej













I docieramy do rzeki Nasielskiej, którą dziś przemierzamy kolejny raz.



cdn

21monika napisał(a):No dobra ciśniemy dalej

I śmigamy dalej

Tez już dwukrotnie wyciągnąłem rower, żeby pocisnąć i pośmigać, a przynajmniej, żeby się zorientować, czy mój liczący sobie ponad 20 lat wehikuł się nie rozpadnie. Cóż, skoro za drugim kursem spotkałem kumpla i skończyło się na kilku piwach...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

21monika napisał(a):No dobra ciśniemy dalej

I śmigamy dalej

Tez już dwukrotnie wyciągnąłem rower, żeby pocisnąć i pośmigać, a przynajmniej, żeby się zorientować, czy mój liczący sobie ponad 20 lat wehikuł się nie rozpadnie. Cóż, skoro za drugim kursem spotkałem kumpla i skończyło się na kilku piwach...

Pozdrawiam,
Wojtek

I tak się zdarza, ale ważne, że już wyciągnięty.

Pozdrawiam
Monika

Z mostku na Nasielskiej skierujemy się na Wiśniową a dalej na główny trakt (jeszcze nie dawno brukowany) Cieksyna



Nazwa rzeki Wkry notowana była już w I połowie XI wieku i nie pochodzi od słowa „kra” – jak to często niektórzy tłumaczą. Spływająca rzeką kra po zimowych roztopach nie miała żadnego większego znaczenia na tak małej rzece. Językoznawcy doszli do wniosku, że Wkra pochodzi od pruskiego Yikru, co znaczy zwrotny, żwawy, kręty. W „Falsyfikacie Mogileńskim” (ok. 1065 r.) pojawia się słowo „Nauchra”, które zdaniem badacza „Falsyfikatu” Józefa Płochy ma odnosić się do Wkry. Aleksander Brückner wywodzi nazwę rzeki od słowa Wiar, której nazwa z kolei pochodzi od Wjahor, Wjahra – co oznacza „kręty”, „krzywy”. Istnieją również zapiski mówiące, że nazwa rzeki może pochodzić od słowa „krza”, “krzów” czyli krzaków, którymi porastały brzegi rzeki.

Pamiętam jeszcze z dzieciństwa, że w lutym mój dziadek krę z rzeki wykutą przywoził na podwórze.Składował do piwnicy, co by mu dobrze napitki chłodziła w czasie żniw.



Skręcamy teraz na główną ulicę Marszałka J. Piłsudskiego





I kierujemy się w stronę drogi E571



Po czym skręcamy na widoczny most



W 1920 roku na północnym Mazowszu starła się polska 5 Armia gen. Sikorskiego z trzema armiami bolszewickimi. Pomimo dwukrotnej przewagi przeciwnika Polakom udało się zatrzymać natarcie wroga, zadać mu wielkie straty i zmusić do odwrotu. Borkowo było kluczowym miejscem walk. Tutaj Bolszewicy usiłowali rozciąć wojska gen. Sikorskiego i mimo oporu polskiej Brygady Syberyjskiej przedarli się na zachodni brzeg Wkry. Wkrótce jednak ataki polskich oddziałów złożonych głównie z ochotników wyparły przeciwnika i pozwoliły na rozpoczęcie polskiego uderzenia na Nasielsk, a potem Pułtusk. W walkach pod Borkowem zginęło i odniosło rany ok. 400 polskich żołnierzy.



I w tym miejscu po raz kolejny rozlewana była krew naszych przodków.







Dn. 14.08.1920 r. wzgórze na wschodnim brzegu Wkry i pozycje przy wsi Cieksyn obsadził I batalion 1 syberyjskiego pułku piechoty. O godzinie jedenastej oddziały sowieckie rozpoczęły natarcie zdobywając Cieksyn wraz z kościołem. Batalion dwukrotnie kontratakował, odzyskiwał pozycje i był dwukrotnie z nich wypierany. Trzeci kontratak, mający na celu odzyskanie kościoła i punktu obserwacyjnego, załamał się po śmierci dowódcy batalionu i stracie wszystkich dowódców kompanii. Major Jan Czapla poległ z karabinem w ręku prowadząc ochotników do ataku. I batalion i reszta 1 syb. pp wycofały się na zachodni brzeg Wkry. Dnia 15.08.1920 r. w rejonie Cieksyna i Żołędowa walczył 201 ochotniczy pułk piechoty.
Poległych żołnierzy polskich pogrzebano na terenie przykościelnym. Ich ciała przeniesiono później do mogiły zbiorowej na miejscowym cmentarzu.


Od kilku lat w drugi weekend sierpnia na okolicznym polu jest przedstawiana rekonstrukcja tych wydarzeń.











No ale nas zaczyna czas gonić i długo tu nie zabawiliśmy. Latem na pewno Borkowo odwiedzimy na dłużej ponieważ mamy zamiar wybrać się na spływ do Pomiechówka.





I tak wracamy do Cieksyna.
cdn.

21monika napisał(a):Pamiętam jeszcze z dzieciństwa, że w lutym mój dziadek krę z rzeki wykutą przywoził na podwórze.Składował do piwnicy, co by mu dobrze napitki chłodziła w czasie żniw.

Takie prywatne Pozo de las Nieves, jakie spotykałem na Kanarkach i Maderze

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

21monika napisał(a):Pamiętam jeszcze z dzieciństwa, że w lutym mój dziadek krę z rzeki wykutą przywoził na podwórze.Składował do piwnicy, co by mu dobrze napitki chłodziła w czasie żniw.

Takie prywatne Pozo de las Nieves, jakie spotykałem na Kanarkach i Maderze

Pozdrawiam,
Wojtek

Miło i z dużą dozą podziwu wspominam tamte czasy.
Pomysłowość i praktyczność moich dziadków do dziś mnie zadziwia.

Pozdrawiam
Monika

No i wracamy do centrum Cieksyna



Spojrzymy na mapę



Miejscowość jest typową większą wsią Mazowsza , dzięki bliskości Warszawy staje się modnym miejscem wypoczynku i budowy domków letniskowych. Rozrasta się w odstraszającym tempie.

Przystanek Autobusowy i kolejna rzeźba.







Jest apteka



i szkoła podstawowa i gimnazium



oczywiście Kościół, który już zwiedziliśmy



i lokalne centrum handlu



I wracamy nad Nasielską i tu już byliśmy tu w drodze na cmentarz.





Rzeczka jest fajna ale wiele złego w latach 80' ubiegłego wieku zrobiła Mleczarnia Nasielsk wylewając ścieki do niej. Do dziś odradza się w niej roślinność a przez całe lata 90' zwana była smródką.





W tym miejscu mieściła się kiedyś Kuźnia i kowal podkuwał konie, wyklepywał siekiery i kosy. Lubiłam tu zaglądać. Mój mąż najpierw śmiał się, a później korzystał z usług i do dziś używa siekiery od p. Władzia... Bo kto by pomyślał, że zakocha się w tym zakątku jak ja.

Przed nami przejazd kolejowy, prosto to droga na cmentarz, a w bok to stacja kolejowa i most kolejowy.





Czyli wracamy do punktu wyjścia.







Wieś Mazowsza









Czego można chcieć od życia więcej.









Moje M krzyczy rzeki.

To masz kochanie i rzeki kawałek.



I tak skończyła się nasze rowerowa przejażdżka marcowa.
Czasem nawet nie zdajemy sobie sprawy z istnienia miejsc pamięci w naszej okolicy a warto je poznać, tak jak warto znać historię.

Dzięki za towarzystwo i do zobaczenia w Czerwińsku nad Wisłą.

Bardzo dziękuję za ciekawe obrazki z północnego Mazowsza.

21monika napisał(a): Dzięki za towarzystwo

Dzięki za pokazanie nieznanego ( jak dla mnie ) Mazowsza

21monika napisał(a): do zobaczenia w Czerwińsku nad Wisłą.

Do zobaczenia

Tego roczna wiosna, aż się prosi o wypady za miasto.

Czerwińsk nad Wisłą z patriotycznym tłem


W drugi dzień Świąt Wielkiej nocy dziecki nam się rozjechały, a my jednogłośnie uciekliśmy z domu (od lodówki) na długi spacer.

Kampinos jest blisko to zobaczymy co tam słychać. Dawno tam nie zaglądaliśmy.

Na miejscu zobaczyliśmy tłumy, więc jak to my odwrót - wsteczny i na Palmiry.



I tu potrzebowaliśmy chwilki na decyzję co dalej. Troszkę pospacerowaliśmy, zajrzeliśmy do muzeum (było otwarte ), i obraliśmy kierunek na Płock - Czerwińsk nad Wisłą chodził nam po głowie do kilku już sezonów.



W drodze powrotnej nadal nadal nie głodni zjechaliśmy z trasy by po szwędać się po Twierdzy, ze spichlerzem w tle.

cdn