Z weekendowych wyjazdów Bracki Supetar i nie tylko

Franz napisał(a):Urokliwe miejsce.

Pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo nas zauroczyło .

Pozdrawiam
Monika

21monika napisał(a):KRUSZYNIANY

Opiekun i zarazem przewodnik bardzo ciekawie opowiada o ....

byliśmy tam w lipcu tego roku

Zgadza się cały smaczek jest w przewodniku. Super opowiada i przedstawia dzieje Tatarów na ziemiach Polskich.

A teraz na coś dla ciała bo dla ducha już było w tym dniu dostatek




Kierujemy się do Tatarskiej Jurty




Gospodarstwo agroturystyczne Tatarska Jurta prowadzone przez tatarską rodzinę Bogdanowiczów oferuje bardzo ciekawe i naprawdę smaczne potrawy tatarskiej kuchni.



Pierekaczewnik, kołduny tatarskie, pieremiacz, cebulniki, kibin, czebureki - te nazwy brzmią tajemniczo i nie wiadomo czego można się po nich spodziewać. Mogę jednak z czystym sumieniem je polecić z tym że nie sądzę aby ktoś mógł wszystkie je spróbować za jednym razem gdyż są bardzo sycące i niektóre dość ostre. Jest to charakterystyczne dla kuchni tatarskiej i wszystkie potrawy są tłuste i ostre.

Warto jednak skusić się i delektować niespotykanym smakiem.







O kawie po tatarsku już nie wspomnę.

Smacznego.

Oprócz stałej propozycji kulinarno- noclegowej, Tatarska Jurta organizuje także cykliczną imprezę SABANTUJ i OGÓLNOPOLSKI FESTIWAL KUCHNI TATARSKIEJ, podczas których poprzez zabawę, taniec, muzykę przybliżana jest kultura, religia oraz tradycje.

A teraz Jurta i oczywiście konie.









Niestety w realu nie zobaczyliśmy - zwiedziliśmy Jurty po prostu była już zwinięta



Bardzo pouczające.



Powoli zbieramy się w dalszą drogę. ze smutkiem kierujemy się do opelka.

cdn

Kierujemy się w kierunku granicy Bobrowniki
I tam odbijamy na Białystok.



Taki widok ciągną się ładnych kilkanaście kilometrów

Ale my odbiliśmy na Hajnówkę i tu widoki się poprawiły



Im dalej, lub bardziej w głąb coraz fajniej.



Hajnówka

Hajnówka nas nie powaliła wręcz rozczarowała. Uważam, że jest totalnie przereklamowana, ale to moje zdanie.

Miasto jest położone na Równinie Bielskiej, na zachodnim krańcu Puszczy Białowieskiej. Ze względu na swoje położenie niedaleko Białowieży i puszczy nazywane jest „bramą do Puszczy Białowieskiej”.

I to chyba wszystko







Przerost treści nad formą tak w skrócie można określić tą budowlę. Po tych wszystkich zabudowaniach które zwiedziliśmy w ostatnich dniach to to cudo nas ''POWLIŁO'' .

I tak zniesmaczeni uciekamy w stronę Białegostoku

Żubry po raz kolejny mnie ominęły.



Małe pocieszenie

Po drodze mijamy przepięknie dekorowane domy w Trzaściance. Brak zdjęć tłumaczę moim trzymaniem kierownicy, a MPP nie chętnie robi zdjęcia.

I tak dotarliśmy do końca.

21monika napisał(a):Pierekaczewnik, kołduny tatarskie..., czebureki

Te trzy potrawy próbowaliśmy i były pyszne.
Miło powspominać.

Nefer napisał(a):

21monika napisał(a):Pierekaczewnik, kołduny tatarskie..., czebureki

Te trzy potrawy próbowaliśmy i były pyszne.
Miło powspominać.

Oj wiele tam jest pyszności. My i tak braliśmy po jednej porcji i ją dzieliliśmy między sobą, bo nie dało rady zjeść. Ale pyszności to prawda. Z tego co wiem to p. Dzanetta będzie w Warszawie na świątecznych targach w Fortecy u Kręglickich.

21monika napisał(a):Oj wiele tam jest pyszności. My i tak braliśmy po jednej porcji i ją dzieliliśmy między sobą, bo nie dało rady zjeść.

Wiele, wiele. Też nie daliśmy rady (a nawet nie staraliśmy się) wszystkiego spróbować. Te trzy potrawy w zupełności wystarczyły, żebyśmy się w cztery osoby (w tym dwoje małych wtedy dzieci) najedli.

Fakt, pouczające te wskazówki zachowania się w jurcie. Nie znałem, albo zapomniałem już od czasu czytania Fiedlera w wieku dziecięcym...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Fakt, pouczające te wskazówki zachowania się w jurcie.

Fakt. Trochę nawet zabawne.

I stało się

Zaklepane.

Zaczeliśmy SYLWESTREM nad morzem i zakończymy ten rok ...... ale w drugim końcu ......... w górach

Po takim małym przeglądzie w Tym Roku zabrakło zachodnich krańców Naszego Kraju, w przyszłym nadrobimy już się klaruje kilka wyjazdów w tamte strony, choć wschód - zakochałam się.

Ale zanim dotrzemy w góry

Wybraliśmy się jeszcze w szuwary w poszukiwaniu rybki - złotej - ej ...nie na świąteczny talerz.

Przejdziemy się wzdłuż rzeki Sony w okolicach Nowego Miasta.

Nowe Miasto było lokowane w XIV wieku. Już w 1398 roku pisano o nim „jest to miasto książęce, stolica powiatu sądowego ziemi zakroczymskiej”. W średniowiecznym podziale administracyjnym Mazowsza, figurowało jako stolica powiatu sądowego ziemi zakroczymskiej. W XIV wieku odbywały się tu tzw. sądowe roki ziemskie, co świadczy o wysokiej randze administracyjnej tej miejscowości w realizacji władzy książęcej na północno-wschodnich kresach Mazowsza. W 1420 roku Książę Janusz I obdarzył miejscowość prawem miejskim chełmińskim nadając jej herb przedstawiający na tarczy o niebieskim tle, postać św. Jana Chrzciciela trzymającego na ręku Baranka Bożego w kole z chorągiewką.

Nowe Miasto było ważnym węzłem drogowym, odbywały się tu co czwartek słynne targi oraz jarmarki, na które przyjeżdżali kupcy m.in. z Nowogrodu, Kijowa i Lwowa.

W roku 1869 utraciło prawa miejskie, z których korzystało przez 467 lat. Była to zemsta władz carskich za masowy udział mieszkańców miasta i okolic w zrywie niepodległościowym w 1863 roku. Z pamiątek przeszłości, które przetrwały aż do dnia dzisiejszego na uwagę zasługuje kościół gotycki wzniesiony w XV wieku.

Spacer zaczynamy od Wodnego Młynu a raczej jego ruin.



Pogoda rano zapowiadała się piękna a po przybyciu nad wodę okazało się ...... jak zawsze.
Najważniejsze, że jest ciepło. Spacer przez chaszcze zapowiada się całkiem fajnie.

Sobota 12.12.2015
Znudzeni tym co w TV zabawiamy się w Wodnika Szuwarka

Szczupaki mają w nosie - Ha ha - czy ryba ma nos - naszą blaszkę.

Idziemy dalej.



Cisza spokój chwila wytchnienia od dnia codziennego i jak zawsze wyciszenie przed świątecznym zawirowaniem.

Idziemy dalej




W trawach zauważyłam małego skrzata,



już łapię ostrość a on hyc do wody



Zerkam, ostrze obiektyw może się uda, a jego ni widu.



Co jest myślę zwidy mam, czy jak Toć widziałam dzwońca, gdzie się podział
Zaglądam w trawy, zerkam w lustro wody i nic



cdn.

Skrzata nie widać choć starałam się bardzo
Mąż stwierdził, że za dużo hałasuję, straszę jego szczupaki to i skrzaty mnie unikają.
Mądrala się znalazł...... chlapie i chlapie i nic - na kogoś trzeba zwalić winę za niepowodzenia.

Nie daję za wygraną i cykam może gdzieś mi się trafi Łobuz jeden.



W rosie nic nie widać a już miałam nadzieję



cdn.